บทที่12

นิตาได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มหวานๆแล้วตอบสมชายไปว่า

* แต่ก็สวยน้อยกว่าพี่เจี๊ยบเนาะ”

เจี๊ยบซึ่งยืนอยู่ข้างๆสมชายจึงหัวเราะ

นิตาจึงหันไปบอกทุกคน

“รอแปบน่ะเดี๋ยวเรามา

พูดกับเพื่อนจบนิตาก็ย่างกายไปหลังร้านทันทีโดยที่ ไม่ทันได้สังเกตเลยว่ามีใครอีกคนติดตามเธอมาด้วย

“คุยกันก่อนได้มั้ยนิ” วิพลพูดพร้อมกับกระชากร่างของนิ

ตามาในอ้อมกอดตัวเอง

นิตาตกใจมากเพราะไม่ทันระวังและไม่คิดว่าวิพลจะกล้า ทำแบบนี้

เมื่อร่างที่หมุนตามแรงกระชากของวิพลมาอยู่ในอ้อม กอดวิพลตอนนี้ทั้งสองต่างสบตากันวิพลจับจ้องที่ใบหน้า ของนิตาผู้หญิงที่เขารอคอยมาทั้งชีวิตผู้หญิงที่เคยอยู่ใน อ้อมกอดเขาเมื่อ10กว่าปีที่แล้วใบหน้านี้ดวงตา ที่เขาเคยเคล้าเคลียคลอมาตลอดหลังเลิกงาน อีกทั้งดวงตาคู่นี้ที่คอยส่งกำลังใจให้วิพลตลอดมา

“คุยกันก่อนได้มั้ย”วิพลเอ่ยถามนิตาที่ตกอยู่ในอ้อมกอด ตอนนี้

นิตาตกตะลึงกับแรงกระชากครั้งนี้เธอตกอยู่ในภวังค์ เช่นกันจนเผลอตัวจ้องใบหน้าผู้ชายคนนี้คนที่เคยรักและ ดูแลเธอมาตลอดแต่ผู้ชายคนนี้อีกเช่นกันที่ทิ้งเธอไว้โดย ไม่มีคําลาสกค้า

เสียงคำถามของวิพลทำให้นิตาตื่นจากอาการตกตะลึง เมื่อชั่วครู่นิตาจึงตอบวิพลไปว่า

“คุณมีธุระอะไรกับฉัน”

วิพลสลดลงเล็กน้อยจากคำถามของนิตาเพราะมันช่าง ดูห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จักกันคำพูดที่เฉยชาเขาจึงค่อยๆ คลายอ้อมกอดลงแต่ยังไม่ปล่อยในทันที

“ผมขอโทษ” วิพลพูดพร้อมกับกอดนิตาแน่นขึ้นมาอีก ครั้งแต่นิตากลับขัดขืนเขา

“ปล่อยฉันฉันอึดอัด”นิตาเอ่ย
* และกรุณาออกไปรอข้างนอกฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าทุก คนรออยู่

นิตาพูดไปพร้อมกับพยายามแกะมือของวิพลที่กอดรัด เอาเธออย่างหนาแน่นแต่ก็แกะไม่ออก

ส่วนวิพลเมื่อนตายิ่งดิ้นพยายามจะแกะมือเขาก็ยิ่งรัดแน่ นอื่นๆ

“ถ้าคุณไม่หยุดดิ้น….ผมจะ…”วิพลพูดพร้อมส่งสายตา สำรวจที่รูปร่างของนิตา

นิตาตกใจจึงร้องห้าม “อย่าน่ะ นายจะทำอะไรฉัน”

“ไม่ทำอะไรถ้าคุณหยุดดิ้นแต่ถ้าไม่หยุดผมจะจูบคุณ เดี๋ยวนี้”วิพลตอบด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเสน่ห์

“ปล่อยฉันสิปล่อยน่ะนายกลับมาทำไม”

นิตาตะโกนใสหน้าวิพลด้วยความโกรธที่เขาเคยทิ้งเธอ ไปแล้วยังกลับมาทำแบบนี้กับเธออีก

“ผมขอโทษเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมน่ะนิตา” คำพูด ของวิพลทำให้นิตาหยุดดิ้นจากอ้อมกอดเขาหยุดโวยวาย ด่าทอต่อว่าเขาและเหมือนจะทำให้โลกของทั้งสองคนหยุดอยู่แค่ตรงนี้เวลานี้

ทั้งสองต่างจ้องมองตากันวิพลค่อยโน้มใบหน้าของเขา ลงมาแล้วจึงค่อยบรรจงจูบลงที่ริมฝีปากบางๆของนิตา เมื่อริมฝีปากแตะลงมาริมฝีปากของอีกคนก็เผยอปากรับ อย่างไม่ทันตั้งตัว จากที่คั้นอยู่ในอ้อมกอดกายเป็นไทย หวแรงกอดเข้ามาแทนที่

ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มวิพลค่อยแทรกลิ้นของเขา เข้าไปในริมฝีปากของนิตาจนสำเร็จนิตาจูบตอบรับวิพลอ ย่างลืมตัวจึงค่อยยกแขนอันเรียวยาวทั้งสองข้างขึ้นไป โอบรัดคอวิพลอย่างแนบแน่นและบรรจงแลกลิ้นกันอยู่ พักนึงวิพลจึงถอนริมฝีปากขึ้นมา

“เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ให้โอกาสผมน่ะที่รัก”