บทที่3 การกลับมาที่ไม่คาดคิดของคนคนนั้น

ฝ่ายทางสิริและเอรินพอได้ยินนิตาพูดแบบนั้นต่างส่ง เสียงออกมาพร้อมกันทันทีว่า

“แน่น่ะแกจำคำพูดแกไว้น่ะนิ มีนาอารีย์ช่วยพี่น่ะเป็น พยานน่ะ”

“ได้ค่ะพี่ๆ”มีนาและอารีย์รีบเอ่ยพร้อมกันทันที

“แต่เดี๋ยวว่าแต่ทำไมแกมาชุดนี้แกพบลูกค้าไม่ใช่เห รอ”เอรินรีบทักนิตาทันที

“เอ่อ..ใช่ว่ะแกฉันลืมเลยวันนี้วันพระฉันรีบออกมาใส่ บาตรเลยเลยมาทำงานลืมไปเลย”

นิตาเริ่มนึกขึ้นได้ ” มีนาจะไปเอาชุดตัวอย่างมาให้พี่ หน่อยไปแบบไหนสีอะไรก็ได้เร็วเลยจ้ะ” นิตารีบหันไปสั่ง การมีนาทันที

และหันมาทางเพื่อนทั้งสองคนแล้วพูดขึ้นว่า ” งั้นพวกแก สวยล่ะเฝ้าร้านให้ฉันแป๊บเดี๋ยวฉันขอไปสวยก่อน”นิตา

เอ่ย

“ไปอารีย์ไปแต่งหน้าช่วยพี่หน่อยแล้วเดี๋ยวมีนาให้เอา ชุดไปให้ชั้น2น่ะ” นิตาพูดไปพลางเดินขึ้นชั้นสองไปพลาง

พอนิตาเดินลับตาไปแล้ว

“เอรินทำไมแกไม่บอกนิมันอ่ะว่าวิพลจะมากินข้าว ด้วย”สิริรีบเตือนเอรินทันที

“ฉันไม่กล้าอ่ะสิริ แกต้องเป็นคนพูดแล้วล่ะ”เอรินกล่าว

“ไม่เห็นจะเป็นไรแกแค่วิพลมันหายไปจากนแค่15ปีเอง เนาะ”ศิริพูดแบบทีเล่นทีจริง

กล่าวถึงบุรุษหนุ่มที่ชื่อวิพล วิพลเป็นเพื่อนร่วมรุ่นและ ชั้นเรียนเดียวของหญิงสาวทั้งสองรวมทั้งนิตาด้วย แต่นิ ตาสําหรับวิผลแล้วเธอคือคนพิเศษและรักแรกในตอน นั้นแม้แต่ตัวนิตาเองก็เช่นกัน และนี่อาจเป็นอีกเหตุผลที่ ทําให้นิตาครองความโสดมานานขนาดนี้

“มาแล้วค่ะพี่นิสีเขียวน่ะค่ะ”มีนาถือชุดมาแล้วบอกกล่าว นายจ้างสาวของตนทันที

” พี่นิหุ่นดีใส่อะไรก็สวยแถมยังผิวดีอีกพวกหนูนี่อายเลย ค่ะ” อารีย์กล่าวเสริมจากมีนาทันที

“จ้ะๆๆใส่อะไรก็ได้ไม่แก้ผ้ารับแขกเป็นพอจ้ะ” นิตาพูดกับลูกน้องทั้งสอง

แต่อันที่จริงเรื่องที่มีนาและอารีย์พูดมันก็คือเรื่องจริง เหมือนกันเพราะนิตาอายุไม่ใช่น้อยเลยแต่กับยังมีรูป ร่างที่ดีผิวพรรณวรรณะที่ผ่องตลอดเวลาผิดกับคนในรุ่น เดียวกันมากๆ

“อยากหุ่นแบบนี้บ้างจัง”อารีย์เอ่ยขึ้นหลังจากติดกระดุม ด้านหลังของชุดแซกชุดนี้

“พี่มีวิธีจ้ะกินน้อยๆทำงานเยอะไปน่ะ”นิตาพูดที่เล่นที่ จริงกับอารีย์ทำเอามีนาอดขำไปด้วยไม่ได้มีนาจึงพูดขึ้น ว่า ” แต่วันนี้พี่นิสวยจริงๆน่ะขนาดมีนาเป็นผู้หญิงเหมือน กันยังอึ้งเลยอดคิดไม่ได้ว่าถ้าคุณทรงยศมาเห็นล่ะ”

“ขอบใจจ้ะมีนาก็สวยจ้ะ แต่อย่าพูดแบบนี้ที่ไหนพี่ไม่ได้ คิดอะไรกับคุณทรงยศจ้ะ”นิตาเอ่ยพลางเดินลงมาจาก ชั้นสอง

เพื่อนสาวทั้งสองของเธอถึงกับตะลึงทันทีที่เห็นนิตา เดินลงบันไดมา นิตาใสชุดเข้ารูปที่ตัดเย็บด้วยผ้าชีฟอง สีเขียวใบไม้ช่วยขับผิวของนิตาให้ผ่องอำไพจนสะดุดตา ชุดนี้เป็นกระโปรงสั้นเสื้อเปิดไหล่ด้วยทรงคอปาดทำให้ เห็นเนินอกที่พอดีและสวยงามมาก
” ๆๆเอนๆๆ เห้ยแก”นิตาเห็นทั้งสองสองนึ่งไปจึง ตะโกนเรียกซะเสียงดัง

“แกจะเสียงดังทำไมบ้าจริง”ศิริกล่าว

“นั่นส์” เอรินเอายสมทบกับสิริทันที

“สวยใช่มั้ยค่ะพี่เอรินพี่ศิริ…หนูสองคนเห็นยังอึ้งเลย ค่ะ”อารี กล่าว

“ใช่สวย..แบบใหม่เหรอนี่ไม่เคยเห็นแกใส่”เอรินรีบถาม

* อึมใช่พึ่งตัดเสร็จด้วยฉันทำเองทุกขั้นตอนแกสวยม่ะ” นิตาตอบ

” อืมฉันว่ามันเข้ากับแกมากเหมาะอ่ะ” สิริตอบเสริมทันที่

“คุณอารีย์ค่ะมีแขกมาค่ะบอกว่านัดคุณนิตามาดูแบบ งานค่ะ”เสียงพนักงานหน้าร้านคนนึงเดินมาแจ้งอารีย์

“อ่อจ้ะเดี๋ยวเชิญแขกที่ห้องพรีเซนต์งานเลยเดี๋ยวพี่ไป จ้ะ” นิตาชิงตอบก่อนอารีย์ทันที
และหันไปทางอารีย์กับมินาว่า

เตรียมเอกสารและแบบหอมชุดพนักงานออฟฟิศและ ตัวอย่างผ้าด้วยน่ะจ่ะเด็กๆ

“ค่ะพี มินาและอารีย์รับคำนายสาวของเธอ

“ไปรอที่ห้องพรีเซนต์งานเดี๋ยวพี่ตามไป

พูดจบนิตาหันมาทางสิริและเอริน

“แกสองคนมีอะไรจะบอกฉันป่ะ…ถ้าแกบอกว่าไม่มีคือ แกโกหกฉันน่ะ”นิตาพูดพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนทั้งสอง ของเธอ

” เอ่อฉันแค่จะบอกแกว่าเดี๋ยววันนี้เจ้าโต้งชิดชัยและ เพื่อนอีก2คนจะตามมาด้วย”สิริรีบพูดบอกทันทีและหัน ไปส่งซิคให้ทางเอรินช่วยรับมุกหน่อย เอริน จิ๊บรีบเอ่ย สมทบว่า

“เอ่อใช่ๆๆพวกฉันบอกและพวกมันพึ่งโทรมาเมื่อกี้ด้วย”

“ก็เรื่องแค่นี้ทำไมต้องตื่นเต้นด้วย”
นิตาพูดพร้อมทำสายตาต่อว่าเพื่อนทั้งสองแบบที่เล่นที จริง

“ฉันว่าน่ะวันนี้อนุสรณ์ต้องตะลึงที่เห็นแกแน่ๆนิ เอริน กล่าว

*อนุสรณ์ก็มาเหรอจริงไม่ได้เจอกันมา15-16ปีแล้ว อยากเจออยู่แก่ “นิตาได้ยินชื่ออนุสรณ์ก็แสดงความดีใจ ออกมาอย่างเห็นได้ชัด