บทที่ 20 ฉันจะดูหน่อยว่าใครกล้าแตะต้องเธอแม้เพียงนิด

ฟรีด!!

ได้ยินคำพูดของเจียงเยว่ กลุ่มคนของทีมเชียวหยางต่างอดไม่ อยู่หัวเราะออกมา โดยเฉพาะใบหน้าที่แดงของนิ้วหญิงหญิง กล่าวเตือนสติอย่างเจตนาดี “ประธานเจียง ไม่ต้องรายงานแล้ว ทีมเจียงเยวของพวกคุณ วันนี้ผลงานเป็นศูนย์

“ควรเป็นเธอที่พูดหรือ? ” เจียงเยวมองกั๋วหญิงหญิงอย่างเย็น ชาถามขึ้น

ในเวลานี้ กลิ่นอายทรงพลังของเจียงเยวปะทุออกมาทันที ราว กับคลื่นสึนามิเช่นนั้น ไหลบ่าเข้ามา ทำให้พนักงานทั้งกลุ่มไม่ กล้าพูดจา ถึงขนาดไม่กล้าหายใจเสียงดัง มองเจียงเยวอย่างที่ม ทอ สีหน้าหวาดกลัว แม้แต่เซียวหยางยังต้องบอกใบ้ให้กั่วหญิง หญิงหุบปาก

“รายงานอะไรกัน ศูนย์” เฉินพึมพำ

“ลุกขึ้น รายงาน!! ” เจียงเยว่กล่าวเสียงเบา “พวกเราเป็น พนักงานขาย อันดับแรกต้องเรียนรู้ที่จะเคารพซึ่งกันและกัน คน อื่นรายงานผลงานให้เราฟัง งั้นพวกเราก็ต้องคืนกลับไป นี่เรียก ว่าให้มาให้กลับ ฟังเข้าใจแล้วหรือยัง? ”

เฉินลุกยืนขึ้นอย่างไม่เต็มใจ กล่าวว่า “ทีมเจียงเยว่ ผลการ ทำงานวันนี้ ศูนย์!! ”
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ กั๊วหญิงหญิงจะต้องหัวเราะออกมาแล้ว แต่ว่าในเวลานี้ คนในที่นี้ทั้งหมดล้วนไม่มีใครกล้าหัวเราะ ออกมา

นี่ทำให้เฉินมองเจียงเยว่เงียบๆ รอบหนึ่ง กลิ่นอายของ

ผู้ชายคนนี้ทรงพลังจริงๆ เลย เพียงแค่สายตาเดียว ก็กดข่มพนักงานขายชั้นแนวหน้า ที่ กำเริบเสืบสานกลุ่มนี้ไว้ได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เจียงเยวมองนาฬิกาบนข้อมือ ยัง เหลืออีกห้านาทีถึงเวลาเลิกงาน

“ยังเหลืออีกห้านาทีเลิกงาน ฉันจะเปิดประชุมให้กับพนักงาน ของทีมเจียงเยว่ ไม่ทราบว่าประธานเซียวมีความเห็นอย่างไร? ” เจียงเยวถามขึ้น

เซียวหยางทําท่าทางโบกมือ “ถ้าได้ล่ะก็ ฉันนำคนของทีม

เซียวหยางฟังอยู่ด้านข้าง เรียนรู้ประสบการณ์ของประธานเซียว”

พูดว่าเป็นการเรียนรู้ประสบการณ์ แท้จริงแล้วเป็นการชมเรื่อง ตลกเท่านั้น พวกเขาเดาว่าเจียงเยวรังเกียจการขายหน้า ตำหนิ พวกพนักงานมือใหม่ทั้งยี่สิบกว่าคนนี้สักเล็กน้อย เวลาทั้งวัน แม้แต่ผลงานของเงินจำนวนเดียวยังดึงมาไม่ได้ไร้ประโยชน์ จริงๆ

เจียงเยว่ไม่ได้สนใจเซียวหยาง กล่าวเสียงเบา “วันนี้ ฉันรู้ว่า พวกเธออารมณ์ไม่ดี แต่ที่ฉันอยากจะพูดก็คือ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการขาย หรือว่าการเป็นมนุษย์ต้องเข้าใจเรื่องหนึ่ง ตอนที่เรื่อง ราวยังไม่ถึงช่วงท้ายที่สุดนั้น อย่าได้ล้มเลิกความพยายามโดย เด็ดขาด”

“ไม่ผิด จนถึงตอนนี้ ทีมเจียงเยวของเรา ผลการทำงานเป็น ศูนย์ แต่ยังห่างจากเวลาเลิกงานอีกห้านาทีใช่หรือไม่? ”

“วันนี้ ฉันจะใช้เวลาห้านาทีนี้ สอนบทเรียนหนึ่งให้พวกเธอทั้ง ยี่สิบคน”

“ไม่ถึงท้ายที่สุด ห้ามล้มเลิกโดยง่ายเป็นอันขาด บางที วินาที ต่อมา อาจจะเกิดปาฏิหาริย์ก็ได้”

ตอนที่เจียงเยว่กล่าวคำพูดพวกนี้จบ ทั้งห้องประชุมก็เงียบลง อย่างที่สุด สายตาของทุกคนต่างรวมกันบนร่างของเจียงเยว่

ในสายตาของพวกกลุ่มกั่วหญิงหญิงเผยอาการดูถูกอย่างเห็น ได้ชัด

พวกเขาก็อยากจะดูว่าเจียงเยวจะมีความสามารถอะไร ทำให้ เกิดปาฏิหาริย์ภายในห้านาทีนี้

แต่เฉินแอบส่ายหัว มองไปที่นาฬิกาบนผนังภายใต้จิตสำนึก

ยังเหลือเวลาอีกสี่นาที ไม่ทันแล้ว

เวลาต่อมา ประตูห้องประชุมเปิดออก หญิงสาวที่สวมชุดสูท คนหนึ่งถือสัญญาเข้ามา
เห็นเหตุการณ์นี้ กั๋วหญิงหญิงใบหน้าเผยรอยยิ้มตื่นเต้น เข้าไปทักทายทันที

“เลขาหลี่ ฉันอยู่นี่ มาหาฉันเพื่อลงนามในสัญญาอย่างเป็น

ทางการใช่ไหม? ” หลี่หมิ่นเป็นเลขาของประธานหนานหัวกรุ๊ป เธอส่ายหัวเล็ก

น้อย

“ขอโทษที ฉันมามอบเอกสารสัญญาให้คุณเจียง ไม่ใช่คุณ

“หา? ” กั๋วหญิงหญิงหน้าผากยับย่น มองไปทางเชียวหยาง และกั่วหย่ง โดยจิตสํานึก ใบหน้าโง่งม

เซียวหยางมองไปทางหลี่หยิน น้ำเสียง ใส่อารมณ์เล็กน้อย ถามว่า “เลขาหลี่ ชัดเจนว่าพวกเรากับผู้จัดการทานเจรจากับ เรียบร้อยแล้ว คําสั่งซื้อ ควรเป็นของพวกเราสิ ทำไมถึงมอบให้ เจียงเยวกัน คุณจัดการอะไรผิดหรือเปล่า? ”

“ฉันไม่มีทางจัดการผิด ประธาน ให้ฉันมาส่งมอบสัญญาร่วม มือให้คุณเจียง สำหรับผู้จัดการหาน สิบนาทีก่อนหน้านี้ เขาถูก ไล่ออกแล้ว สาเหตุของเรื่อง ประธานเซียวคงจะรู้รับเงินที่ไม่ควร รับ ตอบรับข้อเรียกร้องที่ไม่ควรตอบรับ”

หลี่หยื่นพูดจบ นําสัญญาร่วมมือวางตรงหน้าเจียงเยวอย่าง เกรงใจ “คุณเจียง ลงนามสัญญาเถอะ? ”

เจียงเยวพยักหน้าเบาๆ มองสัญญารอบหนึ่ง โยนไปให้เงิน ตรงๆ
“สัญญาฉบับนี้ เป็นของขวัญที่ฉันมอบให้ทีมเจียงเยว่ เฉินลง นามสัญญาอย่างเป็นทางการ เปอร์เซ็นต์ที่ได้มา แบ่งให้กับทุก คน”

เปอร์เซ็นต์การขายยี่สิบล้าน แบ่งให้ทุกคน

ทุกคนต่างตกตะลึงแล้ว นี่มันคือค่าคอมมิชชั่นมากกว่าหก แสนเชียวนะ ก็มอบให้ลูกน้องแบบนี้เลยหรือ?

ออกจะใจกว้างไปหน่อยมั้ง

เฉิน ภายใต้สายตารอคอยของทั้งกลุ่ม ลงนามสัญญาทันที เธอไม่สามารถปฏิเสธข้อเรียกร้องของเจียงเยว่ได้แน่นอน ไม่ เช่นนั้นจะต้องถูกเพื่อนร่วมงานที่ตายแน่

แต่ทำยังไงเธอก็คิดไม่ถึง เจียงเยวถึงกับมอบผลงานที่มาก ขนาดนี้ให้เธอ

หรือว่าเจียงเยว่ไม่กลัวว่าเธอจะสามารถทำผลงานแปดสิบ

ล้านสําเร็จเลยหรือ?

“คุณเจียง ร่วมงานอย่างมีความสุข”

หลี่หยิ่มยิ้มเล็กน้อย หอบสัญญา ในส่วนของหนานหัวกรุ๊ปหมุน กายจากไป

ไม่นาน ทั้งห้องประชุมก็เงียบลงโดยสิ้นเชิง มีเพียงเสียงลม หายใจหนักๆ ดังขึ้น

ได้แต่มองผลงานยี่สิบล้านถูกคนยื้อแย่งไป คนของทีมเชียวหยางต่างก็เกือบถูกทำให้โมโหตายแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเชียวหยาง กั๋วหย่งและกั่วหญิงหญิงทั้ง สามคน

ผลงานที่พวกเขาเจรจามาอย่างไม่ง่ายนั้น วิ่งไปอยู่ที่เจียงเยว่ ทางนั้นได้อย่างไร

คนคนนี้นำหน้าไปก่อนถึงขั้นนี้ได้อย่างไร?

“ประธานเจียง คุณทำแบบนี้ไม่ค่อยเหมาะสมหรือเปล่า? ” เซียวหยางถามอย่างกลั้นอารมณ์

มุมปากเฉียงเยว่ยกขึ้น หัวเราะเอ่ย “ประธานเซียว บางทีอาจ จะไม่เหมาะสม แต่ที่ฉันทำแบบนี้ ก็อยากจะบอกคุณว่า พวกเรา ทีมเจียงเยวนั่งอยู่ในบ้าน โครงการบุกมาถึงประตู! แต่พวกคุณ วิ่งออกไปท่ามกลางดวงอาทิตย์ โครงการยังคงคว้ามาอยู่ในมือ ไม่ได้”

คำพูดนี้ออกมา ทั้งห้องก็ระเบิดทันที

บุคคลในทีมเจียงเยวอารมณ์พุ่งสูง ลุกขึ้นยืนโห่ร้องด้วยความ ดีใจทันที

คำพูดนี้ระบายความโกรธได้ดีจริงๆ แม้แต่เฉินที่กำหมัด แน่นนั่งอยู่บนม้านั่งยังแอบร้องว่าดี สายตาจับจ้องไปบนร่างของ เจียงเยว่ตลอดเวลา

ผู้ชายคนนี้ปกป้องคนของตัวเองเกินไปหน่อยแล้วมั้ง
แต่ท่าทีที่ปกป้อง หล่อมากจริงๆ

“เงียบให้ฉันหน่อย” เจียงเยวโบกมือ บอกใบ้ให้กลุ่ม พนักงานที่โห่ร้องดีใจให้นั่งลง หลังจากนั้นเขาหันไปทางนิ้วหญิง หญิงที่ด้านข้าง หัวเราะกล่าว “กั่วหญิงหญิง เมื่อครูที่ฉันเข้าประตู มา สอนบทเรียนบทแรกให้ทีมเจียงเยว่ เธอจําได้ว่าคืออะไร ไหม? ”

กั่วหญิงหญิงคิดอยู่นาน เปิดปากขึ้น “เคารพซึ่งกันและกัน ให้ มาให้กลับ”

“OK!”

เจียงเยวดีดนิ้วอย่างพอใจ พูดกับหมี่ถึงว่า

“หมี่ถึง ตบหน้าเธอสองครั้ง ทีมของพวกเราไม่เพียงแต่ให้มา ให้กลับ ทั้งยังให้คืนเป็นสองเท่าด้วย”

“เพียะ!!

ไม่รอให้ทุกคนตอบสนองกลับมา หมี่ถึงยืนขึ้น ฝ่ามือหนึ่งตบ ไปบนหน้าของถั่วหญิงหญิง

เธอนั้นเป็นคนที่มีแค้นเพียงเล็กน้อยก็ต้องชำระ เมื่อครู่ทั่ว หญิงหญิงตบเธอมาหนึ่งฝ่ามือ เธอจะต้องให้กลับคืนไป

มีประธานเจียงหนุนหลัง เธอจะต้องกลัวอะไร?

“พรึ่บ” ในชั่วพริบตาเดียวที่กั่วหญิงหญิงถูกตบ ทุกคนในทีม เซียวหยางต่างทยอยกันพุ่งไปทางหมถึง
ทันใดนั้น สถานการณ์ก็ตึงเครียดขึ้นมา ล้วนมีเหตุการณ์ลงไม้ ลงมือได้ตลอดเวลา

ในตอนที่หมถึงถูกล้อมด้วยกลุ่มคนพริบตานั้น เจียงเยวหรี่ตา | สังเกตคนกลุ่มนี้ “ฉันจะดูหน่อยว่าใครกล้าแตะต้องเธอแม้ ลง เพียงนิด? “