บทที่4 รับผลกรรมที่แสนเจ็บปวด

“หัวหน้าครัว พวกเราควรทำยังไงดี? กรมทหารของทางผมสั่ง ให้รอรับคำสั่งอยู่กับที่แล้ว แต่ผมกังวลว่า ถ้าหากทหารโต้หลง สามแสนนายปรากฏตัวรอบตงหยวน จะทำให้เกิดปัญหาและ ความคิดเห็นของสังคมครับ

ตอนนี้หวังฉวนหมิงพูดความกังวลของตัวเองออกมา

สวีเซียวหลง ใบหน้ามืดครึ้ม ท่าทางจริงจัง “รีบติดต่อหลงเกือ แล้วแจ้งข่าวสารเรื่องนี้ให้หลงเจ๋อทั้งสี่ท่านทราบ! อีกอย่าง นาย ไปที่ซูหางด้วยตัวเอง! ให้เร็วที่สุด!!!

จากนั้น สวีเซียวหลงก็มองดูสัญลักษณ์จุดแดงของทหารโต้ หลงสามแสนนายที่อยู่บนหน้าจอ แล้วตกเข้าไปในภวังค์ของ ความกลัว!

“รีบโทรไปที่ซูหาง! ขอร้องให้นายกเทศมนตรี กองบังคับใช้ กฎหมาย กองทหารรักษาการณ์ แจ้งสถานการณ์ของซูหางทุกๆ ครึ่งชั่วโมง! และให้หานลี่หมินจัดการเรื่องนี้ให้ดี! ถ้าหากมีข้อ ผิดพลาด มีผลกระทบอะไร ให้มันถือหัวมันมาเจอฉัน!”

สวีเซียวหลงตะโกนด้วยความโมโหอย่างสุดเสียง และหมัด หนึ่งทำเอาโต๊ะแตกเป็นส่วนๆ

และในขณะเดียวกัน ภาคตะวันออกที่ไกลโพ้น แอฟริกาเหนือ อเมริกาเหนืออาณาเขตสงครามขนาดใหญ่แต่ละที่ ยอดฝีมือหลงของเงินหลงเตี้ยนล้วนรีบไปถึงสนามบิน นั่งเครื่องบินพิเศษ ที่เร็วที่สุด มุ่งสู่ประเทศหลง

สะเทือนทั่วโลก ภายในประเภทหลงเองก็สะเทือนอย่างหนัก

ทหารโต้หลงสามแสนนาย ออกจากเป่ยเหลียงด้วยเครื่องแต่ง กายเต็มยศ ข่าวที่เข้าสู่พื้นที่โดยรอบของตงหยวนนั้นแพร่สะพัด

ส่วนเมืองซูหาง สถานที่ที่เป็นเหตุให้เกิดพายุครั้งนี้ ตอนนี้ กลับเงียบสงบมากๆก่อนที่จะเกิดพายุกระหน่ำ

ภายในวิลล่าแห่งหนึ่งในชานเมืองซูหาง ตอนนี้เซียวบ้านตื่น แล้ว แม้ร่างกายจะมีความเจ็บปวดเพราะว่าอารมณ์แปรปรวน และระเบิดอารมณ์ แต่ว่าตอนนี้ได้ถูกซุนซือเหนียนหนึ่งในหมอ เซียนทั้งสาม ผู้เป็นผู้สืบทอดตระกูลซุนนั้นรักษาหายชั่วคราวแล้ว

“หัวหน้ากองครับ แผลภายในร่างกายคุณถูกเก็บสะสมไว้นาน เกินไป ห้ามโมโหหนักขนาดนี้อีกแล้วครับ ถ้าหากยังมีครั้งต่อไป อีก แม้แต่ตัวข้าเองก็ไม่มีทางช่วยแล้ว

ซุนซือเหนียนอายุกว่าหกสิบปี เต็มไปด้วยผมหงอก ค่อยๆเก็บ เข็มทองของตัวเอง ยืนขึ้นที่ข้างกายของเซียวจ้าน

“ท่านซุน ขอบคุณครับ”

เซียวจ้านโค้งตัวเล็กน้อย จากนั้นก็ถามด้วยความร้อนรน “แล้วบาดแผลของลูกสาวผม?”

“หัวหน้ากองสบายใจได้ มีไอ้สองคนนั้นอยู่ คุณหนูปลอดภัย แน่นอนครับ” ซุนซือเหนียนยิ้มตาหยี
ได้ยินอย่างนั้นเซียวจ้านก็ร้อนรน อยากจะบุกเข้าไปห้องที่ ลูกสาวอยู่อย่างอดไม่ได้ แต่เมื่อมาถึงหน้าประตู เห็นเขือเข่อ ที่นอนอยู่บนเตียง ขาเซียวจ้านที่เพิ่งก้าวเข้าไปก็ก้าวอย่างเบา

เขาไปถึงเตียงอย่างเสียงเบาที่สุด มองดูเขือเขือที่หลับอยู่ จึง หันไปถามหมอเซียนทั้งสอง “ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้างแล้วครับ?”

หมอเซียนฮั่วที่อายุมากกว่า 70 ปี ทำท่าทางอย่างผู้เชี่ยวชาญ สูบเคราสีขาวแล้วส่ายหน้า หัวหน้ากองครับ ไม่ปิดบังคุณนะ คุณหนูอาการเจ็บหนัก พวกเราสองคนแค่เพียงกดอาการบาด เจ็บของคุณหนูเพียงชั่วคราว ต่อไป พวกเราจะเข้าสู่การผ่าตัด เอากระดูกสี่ส่วนที่หักภายในร่างของคุณหนูออก ระยะเวลานี้จะ ใช้เวลานานมาก อีกอย่าง กะโหลกศีรษะของคุณหนูได้รับความ เสียหายอย่างหนัก ถึงแม้ว่าคุณหนูจะตื่นมา แต่ว่าจะมีอาการสืบ เนื่องตามหลังมั้ยก็ยังไม่สามารถรู้ได้ หวังว่าหัวหน้ากองจะทำใจ ไว้ล่วงหน้า”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เซียวจ้านก็ดวงตาแดงก่ำ ความอำมหิตใน ดวงตาฉายแววชัดเจนมากยิ่งขึ้น ลูกสาวของตัวเองบาดเจ็บหนัก ขนาดนี้!

จากนั้น เซียวจ้านก็ค่อยๆ โน้มตัวลง ค่อยๆลูบใบหน้าของเขื่อ เข่อที่สวยงามดั่งตุ๊กตา ช่างน่ารักและสวยงามจริงๆ ดวงตาคู่นี้ เหมือนกับเจียงอโหรามาก ถึงแม้ว่าตอนนี้จะนอนหลับไปแล้ว แต่เขือเข่อก็ยังมีรอยยิ้มหวานบางๆปรากฏบนใบหน้า คงเป็น เพราะสมใจอยากที่จะได้เจอพ่อที่ไม่เคยได้เจอในห้าปีที่ผ่านมานี้
นี่เป็นลูกของตัวเขาเองจริงๆหรอ?

ในใจเซียวจ้านมีแต่ความอบอุ่นและความรัก เขาค่อยๆจูบลง บนหน้าผากของเขือเข่อ กระซิบว่า “เขือเข่อ องค์หญิงน้อยของ พ่อ ไม่ว่าพ่อจะต้องทำอะไร พ่อก็จะทำให้หนูพื้นให้ได้ ต่อไป บน โลกใบนี้ จะไม่มีใครสามารถรังแกหนูและคุณแม่ได้อีกแล้ว พัก ผ่อนซะ รอหนูฟื้นขึ้นมาก็จะสามารถมองเห็นพ่อได้แล้วนะ”

เหมือนว่าได้ยินเสียงของเซียวจ้าน มือนุ่มเล็กๆของเขือเข่อ อยู่ๆก็จับมือใหญ่อุ่นๆของเซียวจ้านไว้ พูดขึ้นเหมือนกับละเมอว่า “พ่อคะ เย่อเข่อคิดถึงพ่อจังเลย คิดถึงจังเลย….เมื่อไหร่พ่อจะ กลับมาหาเขือเข่อคะ…..คุณแม่บอกว่า พ่อเป็นฮีโร่ ไปช่วยเหลือ โลกแล้ว แต่ว่าเย่อเข่ออยากให้พ่อเป็นฮีโร่ของเขือเข่อคนเดียว

ได้ยินประโยคนี้ สาวใช้ในห้องนอนและหมอเซียนทั้งสองท่าน ต่างก็ใจกระตุก แล้วแอบเช็ดน้ำตาทิ้ง

เป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ ถึงแม้ว่าจะหลับไปแล้วก็ยังคิดถึง คุณพ่อ เธอปรารถนาให้พ่อกลับมาอยู่กับเธอมากแค่ไหนและ ปรารถนาที่จะได้รับความรักจากพ่อมากแค่ไหนกันนะ

ขอบตาของเซียวจ้านเปียกชื้น ความรู้สึกผิดในห้าปีมานี้ ตอน นี้เหมือนกับกำลังระเบิด เขาค่อยๆเอามือเล็กๆของเขือเขือเข้าไป ในผ้าห่ม จากนั้นก็พูดว่า “หมอเซียนทั้งสองครับ ไม่ว่าผลลัพธ์จะ เป็นยังไง รบกวนทั้งสองท่านรักษาให้เต็มที่ ทุกค่าใช้จ่าย ผม เป็นคนรับผิดชอบเองครับ!”
หมอเซียนทั้งสองรีบส่ายหน้าแล้วพูดว่า “หัวหน้ากองพูดเกิน ไปแล้วครับ พวกเราจะต้องรักษาสุดความสามารถแน่นอนครับ ปีนั้นถ้าไม่ใช่เพราะหัวหน้ากองช่วยเหลือครอบครัวของพวกผม คงจะตายตั้งแต่การกบฏในปีนั้นแล้ว ถึงแม้ว่าจะต้องพยายาม และแลกด้วยชีวิต ก็จะรักษาคุณหนูให้หายให้ได้ครับ!”

หมอเซียนฮั่วและหมอเซียนจีตอบรับ จากนั้นก็รีบสั่งผู้คนให้ เปลี่ยนห้องนอนนี้เป็นห้องผ่าตัด

เซียวจ้านออกมาจากห้องนอนคอยหันมองตลอด ยืนอยู่หน้า ประตูมองดูสาวใช้ทั้งสองคนค่อยๆปิดประตูทั้งสองบานลง เขา มองเห็นผ่านช่องว่างประตูว่าหมอเซียนทั้งสองเริ่มเข้าสู่ กระบวนการผ่าตัดเขือเข่อ

ขณะนั้น น้ำตาของเซียวจ้านก็ไหลรินลงมา เขากำหนดไว้แน่น หันหลัง มีรังสีอำมหิตที่จะทำลายล้างแผ่ออกทั่วร่างกาย “หลง! สืบเจอรึยัง? ว่า ใครมันเป็นคนชนลูกสาวฉัน!!

ในตอนนี้หลงยีและคนอื่นๆเปลี่ยนเสื้อลำลองแล้ว เพื่อไม่ให้ เกิดปัญหาที่ไม่จําเป็น “หัวหน้ากองครับ สืบเจอแล้วครับ! เป็น ตระกูลจิน ตระกูลเศรษฐีในซูหาง จงใจจัดฉากอุบัติเหตุครั้งนี้ เป็นการฆาตกรรมโดยเจตนาครับ!”

“ฆาตกรรม? ดี! ดีมาก!!! ตระกูลจิน ฉันจะให้พวกมันชดใช้ผล กรรมที่แสนเจ็บปวด!!!”

เซียวจ้านพูดอย่างโหดเหี้ยม ความอำมหิตนั้นเหมือนดั่งเสียง คำรามของมังกร ทำเอาคนทั้งคฤหาสน์หวาดหวั่น
“…ตอนนี้เจียงอโหราอยู่ที่ไหน?”

เซียวจ้านสงบอารมณ์ พูดชื่อนี้ออกมา เมื่อคิดถึงเธอ คิดถึง หญิงสาวที่ร่างเริงสดใสและจิตใจดี ในใจเซียวจ้านก็มีแต่ความ รู้สึกผิด

ห้าปีแล้ว หญิงสาวบอบบางอย่างเธอ อดทนมาได้ยังไงกันนะ หญิงสาวผู้สดใสในตอนนั้น ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างแล้ว? เธอจะเกลียดตัวเขามั้ยนะ?

“หัวหน้ากองครับ นายหญิงถูกจีนไทคุณชายใหญ่ตระกูลจิ นพาไปยัง Buckingham Palace แล้วครับ จากข่าวที่สืบได้ ห้า ปีก่อน หลังจากที่นายหญิงคลอดคุณหนูแล้ว ก็ถูกตระกูลเจียงไล่ ออกจากตระกูล ลบออกจากรายชื่อบุคคลในตระกูล ห้าปีมานี้ นายหญิงดูแลเลี้ยงดูคุณหนูด้วยตัวเอง มีชีวิตอยู่อย่างยาก ลำบาก สามเดือนก่อน คุณชายใหญ่ในหลงชอบนายหญิง หลัง จากที่ถูกปฏิเสธ จึงได้จงใจหาคนมาขับรถชนคุณหนู เพื่อ ต้องการบีบบังคับให้นายหญิงยอมจำนน คุณหนูที่น่าสงสาร

หลงยีพูดถึงนี้ น้ำตาที่ขอบตาก็ร่วงลง หยุดไปสักพัก มองดู ท่าทีของเซียวจ้าน พบว่าท่าทีของเซียวจ้านนั้นน่ากลัวเป็นอย่าง มาก!

ท่าทีแบบนี้ หลงเคยเห็นครั้งหนึ่ง นั่นคือตอนที่ทำสงคราม ใหญ่กับทั้งแปดประเทศ หัวหน้ากองเพียงคนเดียวฆ่าเทพ สงครามของทั้งแปดประเทศ เป็นสงครามที่เขาได้ขึ้นเป็นเทพสงครามในครั้งนั้น!

สายตาเซียวจ้านสั่นไหว ความอำมหิตพุ่งพรวดขึ้นมา กำลังจะ เปิดปากพูดก็ได้ยินเสียงดังโหวกเหวกจากหน้าประตูคฤหาสน์

ตอนนี้ โดยรอบคฤหาสน์ ถูกรถติดอาวุธและป้องกันระเบิดสี นําสิบกว่าคันล้อมรอบคฤหาสน์ไว้อย่างแน่นหนา

ทีมปฏิบัติการของกองกำลังพิเศษทีมแล้วทีมเล่า ตอนนี้แต่ง ตัวเต็มยศ ใส่หมวกเบเร่ต์ ใส่เครื่องแบบรบสีดำ แล้วปิดกั้นทุก ทางเข้าออกของคฤหาสน์ไว้

บนท้องฟ้ามีเสียง ใบพัดดังสนั่น ยังมีเฮลิคอปเตอร์อีกสองล่า บินวนอยู่บนท้องฟ้า เฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวในคฤหาสน์อย่าง ใกล้ชิด!

เสียงลำโพงที่ดังสะท้านไปทั่วคฤหาสน์

“คนด้านในฟังให้ดี! ฉันคือข้าวหมิงจากกองตระเวนสาขาเขต เซียวซานเมืองซูหาง! ตอนนี้ ฉันขอใช้ข้อหาเจตนาทำร้ายผู้คน เพื่อจับกุมพวกนาย! คนด้านในวางอาวุธลงแล้วเดินออกจาก คฤหาสน์! กลับไปเข้ารับการสืบสวนกับฉัน! ไม่อย่างนั้น คนของ ฉันจะบุกเข้าไป!!!”

นอกคฤหาสน์ จ้าวหมิงที่ใส่แจ็คเก็ตหนังสีดำถือไมโครโฟน ติดรถยนต์แล้วตะโกนออกมา

หลงลิ่วและคนอื่นๆ ตอนนี้ถอยกลับเข้าไปในคฤหาสน์แล้ว ยืน อยู่สองฝั่ง สายตามองดูเซียวจ้านอย่างหนักแน่น “หัวหน้ากองครับ จะให้พวกผมออกไปเลยมั้ยครับ?!”

เซียวจ้านขมวดคิ้ว “อย่าเกิดปัญหากับแต่ละพื้นที่ง่ายๆ ลอง ออกไปดูก่อน”

พูดจบเซียวจ้านก็พาหลงจนถึงหลงปาเดินออกจากคฤหาสน์ ยืนอยู่ตรงหน้ากระบอกปืนของกองกำลังพิเศษที่แต่งตัวเต็มยศ เกือบร้อยคน!

หลังจากที่ก้าวหมิงเห็นคนพวกนี้เดินออกจากคฤหาสน์ ก็มี ท่าทางนิ่งครีม แล้วโบกมือสั่งว่า “จับพวกมันไว้ให้หมด!

นี่มันเป็นพวกคนที่โหดเหี้ยมอำมหิตที่ก่อเรื่องทำร้ายร่างกาย อย่างหนักที่โรงพยาบาล เป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในหลายปีมานี้ที่ เกิดขึ้นในเมืองซูหาง

ดังนั้น จ้าวหมิงไม่กล้าที่จะปล่อยไว้แม้สักนิด!

กองกำลังพิเศษเกือบร้อยคน รีบยกปืนขึ้นเล็งไปที่เซียวจําน และคนอื่นๆ! นี่ทำให้หลงจนถึงหลงป่า ต่างก็แสดงออกถึง ความอำมหิตที่เยือกเย็น

แต่ว่า มีเสียงเบรกดังขึ้นจากที่แห่งหนึ่ง จากนั้นก็มีเสียงปีงดัง ขึ้น ซึ่งโหัวเลี่ยงจากสำนักบังคับคดีแห่งซูหางถีบประตูรถออก แล้วพุ่งลงจากรถ แล้วรีบวิ่งมาในวงผู้คน แล้วพูดอย่างสุดเสียง ว่า “หยุด ให้หมดเดี๋ยวนี้!”

จากนั้น เขาหันไปตะโกนใส่จ้าวหมิงอย่างโมโหว่า “ไปให้ พ้น!!! ใครสั่งให้พวกแกมา ไม่ได้ยินคำสั่งของฉันรึไง?! ที่นี่ ห้ามใครหน้าไหนเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว! สั่งให้คนของแก ถอยออก ไปให้หมด! ทั้งหมด! เดี๋ยวนี้!!!!