บทที่2 คุณพ่อเป็นฮีโร่ของเขือเข่อ

และในเวลาเดียวกันนี้ ทางโรงพยาบาลเหรินหมิน บอดี้การ์ด ชุดสูทสี บุกเข้าไปในห้องผู้ป่วย แล้วไล่บุคลากรที่กำลังช่วยเห ลือเชอเข่อออกไป

เจียงอวี่โหรวร้อนรน ตะโกนร้องอย่างเจ็บปวด “พวกนายเป็น ใครกัน? พวกนายจะทำอะไร? ลูกสาวของฉันจะทนไม่ไหวอยู่ แล้วนะ!”

ตึกๆๆ

เสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นกระเบื้อง ดังขึ้นในห้องฉุกเฉิน เหมือนดั่งเสียงนาฬิกาแห่งความตาย

ชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง ใส่สูทสีขาวเดินเข้ามา มุมปากยิ้ม เยาะเย็นชา “เจียงอโหรว ว่ายังไง เงื่อนไขที่ฉันบอกเธอทบทวน มารึยัง? อุบัติเหตุครั้งนี้ ก็แค่การเตือนเล็กๆน้อยๆ แค่เพียงเธอ ตอบตกลงเงื่อนไขของฉัน ยอมนอนกับฉันไม่กี่คืน ค่ารักษาของ ลูกสาวเธอฉันจะจ่ายให้ทั้งหมด แล้วฉันยังจะหาหมอที่ดีที่สุดให้ ด้วย”

เจียงอวี่โหรวหันไปมองชายหนุ่มคนนั้น คิ้วขมวด เต็มไปด้วย ความเกลียด พุ่งเข้าไปแล้วขยำคอเสื้อของอีกฝ่าย ตะโกนอย่าง ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ “จินไท! นายนี่เอง นายให้คนมาชนลูกสาว ฉัน! ทำไมนายต้องทำแบบนี้ ทำไม? เธอเพิ่งจะสี่ขวบ สี่ขวบเอง …..ฮือๆๆ… นะ….
เจียงอโหรวร้องไห้อย่างหนัก น้ำตาที่ระเบิดออกมาไหลรินไม่ หยุด แล้วใช้กำปั้นทุบตีชายหนุ่มตรงหน้าไม่หยุด เพียะ!

จินไม่ตบหน้าเจียงอโหรวอย่างแรง จากนั้นก็จับข้อมือของ เจียงอโหรวไว้อย่างแน่น แล้วพูดเตือนอย่างดุดันว่า “เจียงอ โหรว! เธอเป็นคนหาเรื่องใส่ตัวเอง! ฉันเสียอะไรไปกับตัวเธอตั้ง เยอะ แต่เธอกลับทำตัวเป็นเฉย! ฉันรู้ว่าเขือเขือเป็นทั้งหมดของ เธอ ดังนั้น ฉันเลยจะทำลายมัน ฉันก็แค่หารถบรรทุกคันหนึ่ง จงใจชน ใส่ ปีง….. เธอฟัง เป็นเสียงที่ไพเราะขนาดไหน

“อ๊าๆๆ! จินไท! นายมันปีศาจ! นายมันโรคจิต! ฉันจะแจ้ง ตำรวจจับนาย! ฉันจะสู้กับนายให้ถึงที่สุด!

เจียงอโหราทนไม่ไหว พยายามที่จะสะบัดให้หลุด แต่ว่าจิน ไทก็ฟาดมือตบลงมาอีกครั้ง จากนั้นก็ดึงผมของเจียงอโหรวอ ย่างแรง บีบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของเธอ แล้วพูดว่า “เธอจะต่อกรกับฉัน? เชื่อมั้ยละ แค่ฉันพูดคำเดียว ทั้งโรง พยาบาลก็จะไม่มีใครกล้ามารักษาให้ลูกของเธอ!!! หรือว่า เธอ จะยอมดูยัยเด็กกำพร้าที่น่าสงสารตายในโรงพยาบาล?!!

“เธอฟังสิ…”

จินไทพูดเตือน

บนเตียงคนไข้ เชอเข่อที่หายใจแผ่วใส่หน้ากากออกซิเจนไว้ สายตาอ่อนแรงมองดูเจียงอวี่โหรวที่ถูกจีนไม่รังแก แล้วยื่นมือที่ เต็มไปด้วยเลือดออกมาอย่างสั่นเครือ “แม่คะ คุณเป็นคนไม่…..ปล่อยแม่ของหนูนะ คุณพ่อของหนู…. กำลังจะกลับมา คุณ แม่บอกว่าคุณพ่อจะกลับมาหาเขือเข่อ คุณพ่อจะต้องมีนาย แน่ๆ….คุณพ่อคือฮีโร่….

“อือๆๆ!”

เจียงอวี่โหรวที่ถูกจินไทบีบคางไว้และขยับไม่ได้ ใบหน้านั้น เต็มไปด้วยคราบนํ้าตา ครวญครางอย่างเจ็บปวด “เขือเข่อ ลูกสาวของแม่ แม่ผิดเอง…..

จากนั้น เจียงอวี่ โหรวก็งอเข่า คุกเข่าลงตรงหน้าของจีนไม่ กอดขาของเขาไว้ ร้องขอความเมตตา “คุณชายจีนคะ ฉันขอร้อง ละ ปล่อยฉันและลูกสาวของฉันไปเถอะค่ะ เขือเขือเพิ่งจะสี่ขวบ เอง เธอเพิ่งสี่ขวบนะ ขอร้องละ ไม่ว่าคุณพูดอะไรฉันยอมทั้งนั้น ขอร้องละ ให้หมอมารักษาลูกของฉันเถอะ…..

เจียงอโหรวก้มหัวค่านับลงบนพื้นกระเบื้องไม่หยุด เสียงดัง ปีกๆ หน้าผากถึงกับเลือดออก

จินไท่หัวเราะเยาะย่อตัวลงแล้วจับหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของ เจียงอโหรว แล้วส่ายหน้า “เจียงอโหรว ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ แล้วจะดื้อรั้นแต่แรกทำไมละ ฉันก็ไม่ได้อยากทำอย่างนี้ เธอดูเธอ สร้องไห้ขนาดนี้ ฉันเสียใจนะ

พูดแล้วจีนไปยังล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อสูท แล้ว เช็ดน้ำตาให้เจียงอโหรวเบาๆ เจียงอโหรวตัวสั่น ไม่กล้าหลบ

“เอาละ ฉันให้เวลาเธอสิบนาที รีบแต่งหน้า ฉันรอเธอที่รถข้าง นอก จําไว้ การเลือกของเธอ ตัดสินความเป็นความตายของลูกสาวเธอ”

พูดแล้ว จีนไปก็ขยับเข้าใกล้ใบหูของเจียงอวี้โหรวด้วยรอย ยิ้มร้ายกาจ พูดเสียงเบาว่า “ฉันอดใจรอไม่ไหวที่เธอจะเป็นของ ฉันแล้ว เจียงอโหรว เธอเป็นของฉัน ฮ่าๆๆ……”

จินไทออกจากห้องฉุกเฉิน ออกมานอกห้อง สายตาอำมหิต ของเขาจ้องมองไปที่ลูกน้อง แล้วพูดว่า “เดี๋ยวหลังจากที่เธอออก มาแล้ว ไม่ว่าบุคลากรทางการแพทย์คนไหนก็ห้ามเข้าไปช่วย เด็กกําพร้านั่น! ฉันต้องการให้มันตาย!”

“ครับ คุณชายจิน!”

ลูกน้องตอบรับ

เจียงอโหราที่อยู่ในห้องผู้ป่วย คลานไปที่หัวเตียง แล้วจับมือ เขือเข่อไว้แน่น แล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลจากหางตาออก “เขือเข่อ ไม่ ต้องกลัวนะ ไม่ต้องร้อง คุณแม่อยู่นี่ แม่อยู่นี่”

“แม่คะ เขือเขือเจ็บ เขือเขือเจ็บไปทั้งตัวเลย คุณพ่อจะมาหา เขือเขือเมื่อไหร่คะ…..แม่คะ แม่อย่าไปกับคนไม่ดีคนนั้นนะ…… เขือเข่อที่อยู่บนเตียงคนไข้ มองเจียงอโหราด้วยดวงตาใสแจ๋ว

เจียงอโหรวเช็ดน้ำตาออก สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วจูบลงบน หน้าผากของเขือเข่อ ริมฝีปากสั่นเครือ น้ำตารินไหล “เขือเข่อ วางใจได้ คุณแม่ออกไปแป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับมา นี่คือเบอร์โทร ของคุณพ่อ ถ้าหนูคิดถึงคุณพ่อก็พูดกับโทรศัพท์….คุณพ่อจะต้อง กลับมาแน่นอน หนูอยากเจอคุณพ่อที่สุดเลยไม่ใช่หรอ เขือเขือ ต้องเข้มแข็งนะ…”
เจียงอวี่โหรวพูดจบ ก็ยัด โทรศัพท์เข้าใส่มือเขือเข่อ จากนั้นก็ ลุกขึ้น มองดูลูกสาวที่น่าสงสารของตัวเอง แล้วเอากระเป๋าเข้า ห้องน้ำ เขียนคิ้ว ทาแป้ง ทาลิปสติก

สุดท้าย เจียงอวี่โหรวมองดูตัวเองที่สวยงาม ในกระจก และ กลั้นน้ำตาที่ขอบตาไว้ แล้วแอบเอามีดปอกผลไม้ที่เตรียมเอาไว้ ใส่เข้าไปในกระเป๋า

จากนั้น เธอออกจากห้องผู้ป่วย เดินออกจากโรงพยาบาล มา ถึงหน้าประตู มองเห็นรถ Benz S-Class ที่จอดอยู่หน้าประตู

เจียงอวี่โหรวจับกระเป๋าไว้แน่น สูดหายใจลึกๆ แล้วก้าวขึ้นรถ

“ออกรถ”

จินไทนั่งอยู่ในรถ สูบซิการ์ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มสะใจ และในตอนนี้ ในห้องฉุกเฉิน บุคลากรทางการแพทย์อยากจะ เข้ามารักษาเขือเข่อ แต่ว่าลูกน้องของจีนไม่ขวางพวกเขาไว้ และ ขู่ว่า “คุณชายจินมีคำสั่งว่าห้ามใครเข้าใกล้ห้องฉุกเฉินนี้สักก้าว คนที่ขัดคำสั่งให้ฆ่าทิ้ง!

“แต่ว่า เด็กสาวในนั้นถ้ายังไม่รีบทำการผ่าตัดก็กำลังจะตาย แล้วนะ!”

บุคลากรทางการแพทย์ทั้งหลายตื่นตระหนกจนจะร้องไห้ พวก เธอทําได้แค่เพียงยืนมองเด็กสาวบนเตียงคนไข้ ร่างกายสั่นไม่ หยุด เลือดไหลออกจากบาดแผลไม่หยุด
“แม่คะ เขือเขือเจ็บ…..คุณพ่อ พ่อจะกลับมาเมื่อไหร่คะ แม่ถูก คนไม่ดีพาตัวไปแล้ว เขือเขือเหนื่อยจัง เขือเอเจ็บมากเลย…

เขือเข่อที่ตัวเล็กๆ จับโทรศัพท์ที่เจียงอวี่โหรวทิ้งไว้อย่างแน่น หนา แล้วพูดกับสายที่โทรออกไปแล้ว

และในตอนนี้เอง ชายชุดสูทดาคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยใบหน้า

โหดเหี้ยม แย่งเอาโทรศัพท์ในมือเขือเข่อไปแล้วโยนเสีย

“ยัยเด็กนี่ โทรหาใครกัน! อยากตายหรอ!” ลูกน้องสูท คน นั้น พูดด้วยน้ำเสียงโมโห แล้วดึงเอาหน้ากากออกซิเจนของเขื่อ เขือทิ้ง

เขาโยนความหวังของเขือเขือทิ้ง แล้วยังดึงเอาความหวังที่จะ มีชีวิตรอดของเขือเข่อทิ้งด้วย….

“อ๊ะ…ไม่นะ……นคือคุณพ่อ คือคุณพ่อ……ฮือๆๆ….

เขือเขือร้องไห้เสียใจอย่างมาก เนื่องจากอารมณ์แปรปรวน ทําให้กระทบบาดแผลและภายใน แล้วกระอักเลือดออกมา ลม หายใจแผ่วลงในทันที

“คุณพ่อคะเขือเข่อจะยังได้เจอพ่อมั้ย คุณแม่บอกว่าพ่อเป็น ฮีโร่ เป็นฮีโร่….”

จนสุดท้าย เขือเขือเอาแต่พึมพำคำนี้

บุคลากรทางการแพทย์เห็นภาพนี้ แล้วเช็ดน้ำตาไม่หยุด เอ็นดูมาก มีหลายคนที่ทนดูไม่ไหว หลบไปร้องไห้
พ่อของเด็กอยู่ที่ไหนกันแน่เนี่ย!!!

อื่นๆๆ

ในตอนนี้เอง ท้องฟ้านอกโรงพยาบาล มีเสียงเครื่องบินรบดัง

ขึ้น!

คนในโรงพยาบาลต่างก็วิ่งออกมา รวมทั้งบุคลากรทางการ แพทย์ของห้องฉุกเฉินด้วย! พวกเขามองผ่านหน้าต่าง เห็นเครื่อง บินรบล่าหนึ่งลงจอดที่ลานจอดรถหน้าโรงพยาบาล แล้วเหยียบ รถที่จอดอยู่ที่พื้นจนเละ!

จากนั้น!

ปิง!

ชายหนุ่มสูงหล่อคนหนึ่ง ถีบประตูเครื่องบินรบออก แต่งกาย ชุดทหาร ท่าทางมีอำนาจมาก โดดลงจากเครื่องบินรบ วิ่งตรง เข้ามาในโรงพยาบาล แล้วตะโกนว่า “เขือเข่อ พ่อกลับมาแล้ว!!

ด้านหลังของเขา หลงเจียงทั้งแปดของเงินหลงเตี้ยนที่ลึกลับ ที่สุดในทหารโต้หลงก็กระโดดตามลงมาจากเครื่องบินรบ แล้ว วิ่งเข้าโรงพยาบาล

ทั้งโรงพยาบาล เต็มไปด้วยบรรยากาศที่น่ากลัว!

เซียวจ้านอยู่ตรงหน้าห้องฉุกเฉิน เมื่อเขาเห็นลูกสาวของตัว เองนอนอยู่บนเตียงคนไข้เลือดท่วมตัว และหายใจไม่ออก เขา ถึงกับสติแตก ในใจรู้สึกจุก เจ็บปวดเจียนตาย!
“คุณพ่อ คุณพ่อใช่มั้ยคะ? ในที่สุดคุณพ่อก็มาหาเขือเข่อ คุณ พ่อฮีโร่ของหนูกลับมาหาเอเย่อแล้ว…”

บนเตียงคนไข้ เขือเข่อที่กำลังจะตาย หันหัวเล็กๆมามองดู เซียวจ้านที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา มุมปากฉีกยิ้มแสนน่ารัก ลัก ยิ้มนั้น เหมือนกับเซียวจ้านมากๆ

“เขือเข่อ ลูกสาวของฉัน…

เซียวจ้านเห็นภาพนี้ ใจสั่นระรัว ห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่

ห้าปีของความสัมพันธ์ครอบครัว เกี่ยวข้องทางสายเลือด เซียวจ้านเต็มไปด้วยความเสียใจและโทษตัวเอง

“คุณพ่อคะ คุณแม่เคยบอกว่า พ่อเป็นฮีโร่ของเขือเข่อ พ่อจะ ต้องกลับมาหาเข่อเข่อแน่นอน จะปกป้องเขือเขือ เขือเขือไม่ใช่ เด็กกําพร้าอีกแล้ว เขือเขือมีความสุขจังเลย….

เขือเข่อพูดจบประโยคนี้ด้วยรอยยิ้ม แล้วเธอก็ค่อยๆหลับตา เครื่องวัดการเต้นของหัวใจส่งเสียงดังติ๊ดยาวๆ

บุคลากรทางการแพทย์ที่หน้าประตู เห็นการปรากฏตัวของ เซียวจ้าน ในตอนนี้ และคำพูดสุดท้ายของเขือเข่อ ต่างก็ร้องไห้ เสียใจ และเช็ดน้ำตาไปหยุด

น่าสงสารจริงๆ

ในเวลาสุดท้าย เด็กสาวคนนั้นก็ได้เจอกับคุณพ่อที่ตัวเอง อยากเจอแต่ไม่เคยได้เจอ
แต่ว่า อยู่ตรงหน้าแท้ๆ แต่ก็ต้องห่างกับเพราะความตาย และ แยกจากกันอีกครั้ง

“อ๊ากๆๆ!”

เซียวจ้านตะโกนอย่างเสียใจ ร่างกายแสดงออกถึงความต่อ ต้านอย่างรุนแรง เขาพุ่งเข้าไป แล้วต่อสู้กับลูกน้องทั้งสาม ร่างกายร่วงลงจากหน้าต่าง ปีงสามเสียงกระทบลงพื้นท่วมไป ด้วยเลือด!

จากนั้น เซียวจ้านพุ่งเข้าไป คุกเข่าลงพื้นตรงหน้าเตียงคนไข้ เสียงดังปีก เต็มไปด้วยน้ำตา แล้วจับหน้าผากของเขือเข่อไม่ หยุด “เขือเข่อ พ่อกลับมาแล้ว หนูลืมตามองดูพ่อ ดูพ่อสิ!”

“พริบ!”

กระอักเลือดออกมา เซียวจ้านตกใจ บาดแผล ในร่างกายที่ เก็บไว้อย่างเนิ่นนาน ตอนนี้กำลังออกฤทธิ์พร้อมกัน

“อ้า!!! ลูกสาวของพ่อ! พ่อไม่ให้หนูตาย!! พ่อไม่ให้หนูตาย แน่นอน!”

เซียวจ้านตะโกนอย่างโมโห เงยหน้าตะโกนเสียงดัง จากนั้น เขาก็อุ้มเขือเข่อขึ้นมาจากเตียงคนไข้ เพื่อเชื่อที่เลือดท่วมตัวและ หมดลมไปแล้วถูกเขาอุ้มไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่น

“ปิ๊ง!”

หน้าประตูห้องฉุกเฉิน อยู่ๆก็มีชายหนุ่มสูทดำ 7-8 คนถือไม้ กระบองบุกเข้ามา พวกเขาล้วนเป็นคนของคุณชายจีน เมื่อเห็นเซียวจ้านและคนอื่นๆ ก็ตะโกนออกมาอย่างโมโห “แม่งเอ๊ย! มัน! กล้าขัดคําสั่งของคุณชายจีน ตีมันให้ตาย!

“ฮ่ม!!!”

เซียวจ้านดวงตาแดงก่ำ มีความโกรธและความอำมหิตแผ่ ออกมาจากตัวมากมาย ความอำมหิตนี้ทำเอาบรรยากาศทั่วโรง พยาบาลมืดมนลง ก้อนเมฆลอยมาบดบังแสงจากทั่วสารทิศ

“ฆ่า!!!”

เสียงคํารามอย่างน่าเกรงขาม เหมือนดั่งเสียงมังกร พลังเสียง สะท้อนทั่วโรงพยาบาล

ไม่ต้องให้เซียวจ้านลงมือ ด้านหลังเขามีลูกน้องที่เขาพามา หลงเจียงทั้งแปดของเงินหลงเตี้ยน หลงจนถึงหลงปา ออกมือ มุ่งตรงไปฆ่าลูกน้องพวกนั้น ในตอนนั้น ลูกน้องพวกนั้นก็ล้มลง ในกองเลือด

บุคลากรทางการแพทย์พวกนั้น ตอนนี้ก็ยืนอยู่หน้าประตู มี สีหน้าประหลาดใจและน้ำตานองหน้า เลี่ยงไม่ได้ที่จะมองดูเซียว จ้านที่เต็มไปด้วยความอำมหิตอุ้มเขือเข่อผ่านหน้าพวกเขาไป

ด้านหลังเขา มีหลงยีจนถึงหลงปาที่เพิ่งฆ่าลูกน้องของคุณชาย จิน คล้ายกับเทพแห่งความตายคอยปกป้องอยู่ด้านหลังเชียว จ้าน

แต่ว่า เซียวจ้านเพิ่งเดินไม่กี่ก้าว เท้าค้างบนอากาศก็กระอัก เลือดออกมาอีกครั้ง เขาอุ้มเขือเข่อไว้แล้วล้มลงคุกเข่าข้างหนึ่งบนพื้น

“หัวหน้ากอง!

หลงรีบจากปาก จ้องมองนอกประตูดวงตาแดงแจ้งค่า บัญชาของฉันทหารหลงสามนายเคลื่อนย้ายจากเปีย เหลียงเมืองหางด้วยความเร็วที่สุด!แล้วแจ้งบัญชา การเงินหลงว่าแลกอะไร! มาปรากฏตัวที่ ซูหางซะ!”

พริบ”

พูดพวกนี้จบ เซียวจ้านล้มลง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ