บทที่ 6 เลือดไหล

ชาถูกเขาดึงจนเจ็บ ใบหน้าเล็กๆซีดเซียว ในสมองคิดชื่อที่ คุ้นเคยนี้อย่างรวดเร็ว

ดนัยกฤต

เพียงแค่พริบตาเดียว เธอก็คิดชื่อที่โด่งดังนี้ออกแล้ว

ผู้มีอำนาจของภักดีภูมิเมธีกรุ๊ป ดูเหมือนเพิ่งกลับมาจากต่าง ประเทศสองปีที่แล้ว ครอบครองอำนาจเพียงผู้เดียว ควบคุม บริษัทยักษ์ใหญ่ไว้ในมือแต่เพียงคนเดียว

สิ่งที่สำคัญกว่า………กดิภูมิเมธีกรุ๊ปนี้ เคยแย่งชิงธุรกิจ ใหญ่โตกับธาวินไม่ใช่แค่ครั้งเดียว

กลางดึกครั้งหนึ่งเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ธาวินดื่มเหล้าเมากลับมา

ลากตัวเธอไปที่ชิงช้ากลางสวนจะทรมานมีเธอ

เธอขัดขืนอย่างทนไม่ได้ ธาวินที่โมโหร้ายเอาไม้กอล์ฟจาก กระโปรงรถออกมาจะมีเธอ

เพราะเธอตะโกนร้องไห้เสียงดัง ถึงถูกแม่บ้านและคนใช้ห้าม ปรามช่วยไว้

คืนนั้นธาวินโมโหมาก ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วไม่ได้ตีจนเธอเนื้อ ตัวเต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะ แต่สั่งให้เธอคุกเข่าอยู่นอกประตู ห้ามใส่เสื้อผ้า
เธอเปลือยกายคุกเข่าอยู่ครึ่งวัน ร้องไห้จนคอแหบแห้งแล้ว ฟ้าสว่างแล้วถึงได้รับอนุญาตเข้าไป

หลังจากนั้นเธอได้ยินมาจากปากแม่บ้านว่า คืนนั้นสาเหตุที่ธา วินโมโหร้ายขนาดนั้น เป็นเพราะว่าธุรกิจราคาร้อยล้านที่ประมูล มานานตกไปอยู่ในมือคนอื่น

คนอื่นคนนั้นก็คือดนัยกฤต

ธิชาจำชื่อของผู้ชายคนนี้ได้ ยิ่งอดรู้สึกหวาดกลัวไม่ได้ ความหวงแหนของธาวินน่ากลัวมาก คนขับรถคนหนึ่งมองเธอ

หน่อยก็ถูกตีจนหาหัก มิหนําซ้ำ ดนัยกฤตคนนี้เป็นคู่แข่งของเขาทางการค้า

เธอไม่สนใจว่าจะถูกเขาดึงผมจนปวด เปิดปากอธิบายตัวสั่น “พี่วิน ฉันไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับเขา วันนั้นเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ฉัน ตกใจเพราะเสียงปืน จากนั้นก็เป็นลม ถ้าไม่ใช่เพราะเจอเขาวันนี้ ฉันก็จําไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร………

ธาวินดึงมือกลับ กดเอวของเธอไว้ กอดเธอไว้ให้หันหน้าหา เขา ท่วงท่าสนิทแนบแน่นอย่างที่สุด

เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา เหมือนกับตรวจสอบภรรยาที่ นอกใจของตัวเอง

ธิชาทั้งๆที่บริสุทธิ์ใจ แต่กลับถูกเขาจ้องจนรู้สึกใจฝ่อ
เธอกัดริมฝีปาก รวบรวมความกล้าพูดอีกครั้ง เป็นความจริง ฉันไม่กล้าโกหก ”

มืออันเร่าร้อนของธาวินอยู่ในเอวของเธอ หยิกเนื้อของเธอ หนักเบาทํ

น้ำเสียงพูดอย่างตักเตือน

“ฉันเป็นคนเลี้ยงเธอ ร่างกายเธอทุกจุดเป็นของฉันหมด อย่า ให้ใครแตะต้องทั้งนั้น เหตุผลที่เธอยังมีชีวิตอยู่อย่างดี ก็เป็น เพราะฉันยังมีความสนใจในร่างกายเธออยู่บ้าง ถ้าหากเธอ สกปรกแล้ว……..สถานที่บริการคนมีอำนาจมีอิทธิพลอย่างสตาร์ ในต์ไม่เหมาะกับเธอ ฉันจะส่งเธอไปในสถานที่เธอควรไป ทำให้ เธอกลายเป็นขยะที่สกปรกและราคาถูกที่สุด

ธิชาหนาวสั่นรอบตัว กลัวจนกระทั่งพูดไม่ออก

เธอรู้ว่าธาวินไม่ได้พูดเล่น เธอยิ่งรู้ว่าเขาโหดร้ายอาฆาตแค้น ขนาดไหน

หลายปีมาแล้ว ตอนที่เขาเพิ่งอายุยี่สิบต้นๆ เคยคบกับเด็กผู้ หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง รักใคร่มาก ต่อมาไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผู้ หญิงคนนั้นไปอยู่กับหัวหน้ามาเฟียคนหนึ่งที่อายุมากกว่าเล็ก น้อย เมื่อธาวินรู้แล้ว ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น ยิ่งไม่แยแสความ สัมพันธ์เก่าแม้แต่น้อย โยนเด็กผู้หญิงคนนั้นให้ชายเร่ร่อน หนึ่งคืน ได้ยินว่าคืนนั้นถูกย่ำยีจนสิ้นใจ

เธอกัดริมฝีปากตัวสั่น พูดออกมาประโยคหนึ่ง “ค่ะ หนูจะจ๋า ไว้ไม่กล้าหักหลังแน่นอน
ธาวินสีหน้าเคร่งขรึม ไม่มีวี่แววหายโกรธแม้แต่น้อย มือที่ลูบคลำเอวของเธอค่อยๆหนักขึ้น จากนั้นก็เป็นเสียงผ้า ฉีกขาด

ธิชากหมือของเขาไว้อย่างกังวล ขอร้องด้วยเสียงอ่อน “อย่าพ วิน หนูน…..แล้ว

ผู้ชายฟังคำห้ามปรามไม่เข้าสักนิด

ซากลัวจนจะร้องไห้แล้ว

เธอไม่เพียงแค่ประจำเดือนเพิ่งมา โดยเฉพาะที่นี่คือบนรถ รถ ยังจอดอยู่หน้าประตูสถานีตำรวจ

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่ากระจกมองจากข้างนอกเห็นแค่ความมืด สนิท แต่เธอสามารถมองเห็นคนข้างนอกเดินไปเดินมาอย่าง ชัดเจน

“ธาวิน อย่า ฉันเมนมาจริงๆ คุณหยุด……….” การขัดขืนของเธอไร้ประโยชน์ ธาวินเข้าสู่สถานการณ์ทันที ธิชาทรมานจนร้องไห้ เธอยิ่งร้องไห้ธาวินก็ยิ่งรุนแรง

“หุบปาก ร้องอะไร เธอยังมีหน้าร้องไห้อีก

ให้เธอไปเรียนมหาลัยก็เมตตามากแล้ว ไม่อยากเรียน หนังสือวันๆคิดแต่เรื่องผู้ชายใช่ไหม แม้แต่ไอ้ผู้ชายแก่แช่ภักดิ ภูมิเมธีนั่นยังไม่เว้น เธอก็เหมือนกับแม่ของเธอ ถ้ากล้าร้องไห้อีก ฉันสาบานจะเอาเธอตายแน่”
การกระทำอันรุนแรงของธาวินทำให้เธอเลือดไหลรุนแรง

เธอจะทนกลั้นไม่ร้องไห้ได้ยังไง ธาวินไม่ได้เห็นเธอเป็นคนเลย

แม้แต่น้อย เขาไม่ได้ต้องการจนทนไม่ไหว แต่เลือกสถานที่แบบ นี้ ก็เพื่อต้องการเหยียดหยามเธอ ลงโทษเธอ ธาวินหลับตาอยากกลั้นน้ำตากลับไป แต่เมื่อน้ำตาไหลเข้า

หัวใจยิ่งรู้สึกสิ้นหวัง

ชีวิตที่ยากลำบากแบบนี้ทำให้เธอมองไม่เห็นปลายทาง เกรงว่า ธาวินคงจะทรมานเธอจนตายถึงจะยอมเลิกรา

รถเบนท์ลี่ย์สีดำสะเทือนอยู่หน้าสถานีตำรวจหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ

ตอนที่สิ้นสุด

ธิชาเจ็บจนขยับตัวไม่ได้ นอนไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเบาะหนัง ขา

ทั้งสองข้างก็ไม่มีแรงปิด

ตอนที่ธาวินจัดความเรียบร้อยถึงเปิดไฟในรถ สิ่งที่เข้าสู่ สายตาคือคราบเลือดทั้งผืน เขาสายตานิ่งทันที ดูท่าถูกทำให้ ตก ใจ

เขาจ้องมองคราบสีแดงบนเบาะและกางเกงอยู่ครู่หนึ่งถึงคิด

ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

มิน่าครั้งนี้เธอถึงได้ขัดขืนอย่างรุนแรงขนาดนี้