บทที่ 4 เธอเคยตั้งครรภ์ลูกของธาวิน

ธิชาตะลึงจนลืมแม้กระทั่งหายใจ

เธอไม่ได้ยินเสียงที่อ่อนโยนของธาวินแบบนี้มานานแล้ว เพราะฉะนั้นตอนนี้เขา……..ลังแสดงบทบาทพี่วินที่ดีต่อหน้า คู่หมั้นตัวเอง?

ชามองไปที่เขาด้วยสายตาซับซ้อน

สายตาของผู้ชายลึกซึ้ง ท่ามกลางความเงียบสงบนั้นมีความ ดื้อรั้น

แต่สามารถมองเห็นได้เพียงมุมของธิชานั้น

เธออยู่กับธาวินนานขนาดนี้ นอนกันบนเตียงก็หลายร้อยครั้ง ทำไมเธอจะไม่เข้าใจความหมายของเขา

เขากำลังข่มขู่เธอ ถ้าหากเธอไม่ยอมให้ความร่วมมืออย่างเชื่อ ฟัง สิ่งที่รอเธอก็คือบทเรียนอันเจ็บปวดแน่นอน

ริมฝีปากของเธอขยับเล็กน้อย เหมือนเปิดปากนั้นมันยาก ขนาดไหน

แต่ทว่าวินาทีก่อนที่เธอจะพูด น้ำเสียงอันอ่อนหวานของญาณิ นก็พูดกับผู้ชาย “วิน คุณอย่าทำให้ซาลำบากใจเลย ชั่วเวลาสั้น แบบนี้เธอยังปรับตัวไม่ทัน
เพราะว่าการห้ามปรามของญาณิน สุดท้ายยาวินก็ไม่ได้บีบให้ เธอเรียกคนอีก

แต่ว่าญาณินนั่งข้างโต๊ะอาหาร ขวามือของธาวิน ในฐานะพี่

สะใภ้ในอนาคต

ระหว่างที่ทั้งสามคนกินข้าวพร้อมกัน ธิชาเห็นธาวินที่เธอรู้สึก แปลกหน้า

เขาดูเหมือนเป็นแฟนที่ดี ตักน้ำซุปผักกับข้าวให้ญาณิน แม้ กระทั่งช่วยเธอปอกเปลือกกุ้ง

ธิชาไม่อยากเห็นฉากที่รังเกียจแบบนี้ จึงทำได้เพียงกินข้าวใน ถ้วยของตัวเองอย่างเงียบๆ

เมื่อเข้าสู่เวลากลางคืน ครั้งแรกที่ญาณินค้างคืนที่ตระกูลธนา ภูวนัตถ์

ซามองดูธาวินกอดเอวเธอเดินขึ้นชั้นบนไปด้วยกันกับตา แล้วเข้าไปในห้องนอนธาวินพร้อมกัน ปิดประตูห้องมิดชิด

ธิชานอนไม่หลับแม้แต่น้อย

ห้องนอนของธาวินอยู่ด้านข้าง

แต่ระบบกั้นเสียงของบ้านดีมาก เธอไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

ทั้งๆที่เงียบสงบขนาดนี้ แต่กลับเหมือนเกิดภาพหลอน เธอรู้สึกเหมือนได้ยินอะไรบางอย่างที่ไม่อาจบรรยายได้
เพื่อนรักตั้งแต่เล็กจนโตของเธอ ขณะนี้กำลังมีอะไรกันอย่างมี ความสุขกับผู้ชายของเธอ

ธาวินยี่สิบแปดปีแล้ว

ถึงอายุที่ควรแต่งงานมีลูกแล้วจริงๆ

เธอรู้แต่แรกแล้วว่าต้องมีวันนี้ เพียงแค่คิดไม่ถึงว่าเร็วขนาดนี้ อีกอย่างฝ่ายตรงข้ามยังเป็นคนที่สนิทที่สุดของเธอ

ตอนที่เขาถูกเขาทรมานอย่างเลวร้ายที่สุด เคยคาดหวังใน ใจมาแล้วนับไม่ถ้วนว่าผู้ชายคนนี้จะเบื่อตัวเอง เลี่ยนตัวเองไป อย่างสิ้นเชิงเลยยิ่งดี

พอธานแต่งงาน เวลาที่จะมายุ่งเกี่ยวกับตัวเองก็จะน้อยลง มาก อีกอย่างยังต้องเห็นแก่ศักดิ์ศรีของภรรยาและตระกูล

เธอควรจะดีใจ

แต่ทำไมถึงหัวเราะไม่ออกสักนิด

สุดท้ายธิชาก็หลับไปท่ามกลางค่ำคืนอันยาวนานและทรมาน

แต่ทว่าขณะที่เธอกำลังนอนอย่างสะลึมสะลือ ขาสองข้างก็ถูก มืออันคุ้นเคยแยกออกจากกัน ธาวินชนเธอจนบังคับให้เธอตื่น

สายตาง่วงนอนของสาวน้อยมองท่อนล่างอย่างตะลึง เธอมอง ท่าทางผู้ชายทำร้ายอยู่บนร่างเธอเหมือนดั่งปกติ อดกรีดร้อง ออกมาไม่ได้
“ธาวิน พี่บ้าไปแล้วใช่ไหม? ลืมแล้วเหรอว่าพี่เป็นผู้ชายที่ ใกล้แต่งงานแล้ว คู่หมั้นของพี่อยู่ห้องข้างๆ พี่อยากให้เพื่อนรัก อย่างเราสองคนแตกคอกันเหรอ?”

ท่าทางตอนธาวินยิ้มมันดูเซ็กซี่ที่สุด

เขาจับข้อเท้าสองข้างของเธอไว้ ขยายเธออย่างรุนแรง เหมือนปกติ

“เพื่อนรักแตกคอ? ลองดูก็ไม่มีอะไรไม่ดี”

ธิชาถูกบีบให้ส่งเสียงอันน่าอับอายออกมา………ส่วนเธอจําได้ ทุกวินาทีว่าญาณินนอนอยู่ห้องข้างๆ ธาวินอาจจะเพิ่งลงมาจาก ร่างของเธอเพียงไม่นาน

อารมณ์ต่อต้านที่ธิชามีต่อเขาถึงขั้นสูงสุดอย่างที่ไม่เคยมีมา ก่อน

ทันใดนั้นเธอเหมือนกับสัตว์น้อยที่คลุ้มคลั่งเริ่มต่อสู้ขัดขืนกับ

เขาทั้งแขนขา

เธอใช้แรงอย่างเต็มที่ทุกครั้ง จนตัวเองไร้เรี่ยวแรง

ที่สุดแล้วก็เป็นเพียงการต่อสู้ของสัตว์ที่ถูกกักขัง ธิชาไม่ สามารถหนีชะตาชีวิตใดๆจากควบคุมของเขา

สภาวะบนเตียงของธาวินไม่เพียงไม่ได้สำรวมเนื่องจากเรื่อง งานแต่ง กลับดูเหมือนยิ่งรุนแรง
ชั่วเวลาสุดท้าย ธิชาตัวสั่นจนเนื้อบนไหล่ของเขา ในปากเต็ม ไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

เธอร้องไห้ตะโกนพูด “ธาวิน ต่อไปนี้อย่างแตะต้องฉันอีก ญาณินเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน คุณสามารถไม่เอาหน้าได้ แต่ ฉันไม่อยากทําผิดต่อเธอ”

ธาวินลูบคลำเนื้อนุ่มนวลสองก้อนนั้นอย่างไม่ยอมปล่อย นวด

คลึงอย่างรุนแรง

“ธิชาสุดที่รักของฉัน พี่วินจะแต่งงานแล้ว ดูเหมือนเธอจะ เสียใจมาก? ทำไมต้องขี่ช้างจับตั๊กแตน เธอก็รู้ดีแก่ใจ ฉันไม่มี วันปล่อยเธอไปแน่ หลังจากที่ฉันแต่งงาน……..เธอก็ยังคงเป็นของ เล่นบนเตียงฉันเหมือนเดิม นอกจากว่าฉันเล่นจนเบื่อแล้ว ไม่ อย่างนั้นเธออย่าคิดที่จะคลานลงจากเตียงฉันตลอดไป”

ธิชาตาแดงก่ำทั้งสองข้างจ้องมองเขา “คุณจริงจังกับญาณิน ไหม? รักเธอจริงเหรอ หรือว่าแต่งงานเพื่อผลประโยชน์? หรือ ว่า………ตั้งใจทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง

ผู้ชายตบหน้าของเธอ พูดอย่างเย็นชา “อย่างพูดดีเข้าหน้า เลย ฉันแต่งงานกับญาณิน เหตุผลง่ายมาก เธอมีการศึกษารู้ มารยาท เป็นคุณหนูตระกูลผู้ดีอย่างแบบฉบับ ตระกูลมงคลวัชร กุลก็คู่ควรกับตระกูลธนาภูวนัตถ์ ที่สำคัญที่สุดคือ…….ในท้อง ของเธอมีลูกของฉัน”

น้ำตาในขอบตาของธิชาหยุดไหลในทันที ยังไงก็ไหลไม่ลง เธออ้าปากครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็ส่ายหน้าอย่างแรง “นี่มันเป็นไปไม่ได้……ณพูดอะไร? คุณทำให้เธอท้องแล้ว?

ธาวินสีหน้าเรียบเฉย “ใช่ บางทีอาจจะเป็นลูกชายก็ได้ ก็ต้อง ให้เธอแต่งเข้าบ้านเป็นธรรมดา ให้ลูกชายคนโตฉันเข้าสู่วงศ์ ตระกูล”

ท้องของธิซามีอาการเจ็บอย่างรุนแรง

เธอยื่นมือจับท้องของเธอไว้

อาการปวดแบบนี้เว้นระยะเป็นเดือน ปวดขึ้นมาอีกครั้งอย่าง กะทันหัน

ลูก

เธอก็เคยตั้งครรภ์ลูกของธาวิน

แต่ว่าทารกในครรภ์เล็กๆนั้น

ไม่มีโอกาสมีชีวิตอยู่แม้แต่น้อย

ธาวินส่งเธอไปโรงพยาบาลด้วยตัวเอง มองเธอถูกหามขึ้น แท่นถ่างขาสองข้างออกจากกันกับตาตัวเอง มองดูหมอใช้คีม ผ่าตัดอันเย็นเยือกคีบสายเลือดของเธอออกไปด้วยตาตัวเอง