ตอนที่17 ความปรารถนาของเสี่ยวนิง

เธอไม่ได้ยินบทสนทนาเมื่อกี้ทั้งหมด แต่ว่า หลินปิงชิงรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่เกี่ยวข้องกับตัวเธอ เอง

หลินปิงชิงจับแขนของกู้เป่ยเฉิงไว้ “เมื่อกี้คุณ พูดเกี่ยวกับฉันรึเปล่า? คุณอยากได้ไตของฉัน!” สายตาของกู้เป่ยเฉิงมืดมน “ใครให้เธอกล้ามา

แอบฟัง?”

หลินปิงชิงไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูดเลยแม้แต่นิด เดียว เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว “ตอบ ฉัน! คุณบอกว่าไตที่เข้ากันได้ก็คือฉันใช่มั้ย! นี่เป็น เหตุผลที่คุณช่วยฉันไว้ใช่มั้ย!”

“แล้วไม่ได้หรอ?”

น้ำเสียงที่เยือกเย็นเหมือนกับฟ้าร้อง ทำให้หลิน ปิงชิงค้างนิ่ง

กู้เป่ยเฉิงมองหน้าหลินปิงชิงด้วยสายตาเย็นชา “ฉันช่วยชีวิตเธอไว้ แต่เธอแค่ให้ไตแก่ฉัน แล้วมีอะไร ที่ฉันทำผิดต่อเธองั้นหรอ?”

หลินปิงชิงไม่ได้คิดว่ากู้เป่ยเฉิงจะยอมรับออก มาง่ายดายขนาดนี้ เธอช็อกไปทั้งตัว

กู้เป่ยเฉิงพูดต่อ “หลินปิงชิง เธอมีสิทธิอะไรมา ถามฉัน?”

หลินปิงชิงพยายามกลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้ และมองหน้ากู้เป่ยเฉิง ใบหน้าที่หล่อเหลาที่เต็มไป ด้วยความบังคับขู่เข็ญ ทำให้คนที่พบเห็นรู้สึกเกลียด!
เธอกัดฟัน “บริจาคไตไม่ได้อยู่ในสัญญา”

“สัญญางั้นหรอ?” กู้เป่ยเฉิงหัวเราะออกมาอย่าง เยือกเย็น เธออยากจะพูดอะไร?”

หลินปิงชิงกำหมัดแน่น แล้วก็พูดออกมาอย่าง

ยากลำบาก “ในเมื่อคุณอยากได้ไตของฉัน ถ้ายังงั้น

ข้อแลกเปลี่ยนก็ต้องเพิ่มขึ้นอีกข้อหนึ่ง เพราะฉะนั้น ฉันอยากจะแก้ไขสัญญาใหม่ สายตาของกู้เป่ยเฉิงเต็มไปด้วยความเหยียด

หยาม “เธอคิดว่าฉันอยากได้ไตของเธอมากงั้นหรอ?”

“ถ้ายังงั้นก็เชิญไปหาคนอื่นเถอะ!”หลินปิงชิง พูดต่ออย่างไม่เกรงใจ

เธอรู้ดีว่า กรุปเลือดของเธอก็คือ AB Rh- กรุป เลือดแบบนี้หายากมาก ถ้าไม่ยังงั้น เธอจะเหมาะสม กับแผนการนี้ของกู้เป่ยเฉิงได้ยังไงกัน?

สีหน้าของกู้เป่ยเฉิงเยือกเย็นลงอีกครั้ง แล้วก็ บีบคางของหลินปิงชิงไว้

“หลินปิงชิง เธอควรจะรู้ตัวตนของตัวเองให้ดี ที่สุด” หลินปิงชิงเจ็บจนคิ้วขมวด แรงที่มหาศาลนั้น

เหมือนจะบดขยี้กระดูกของเธอ

“หลินปิงชิง อย่ามาลองท้าทายฉัน เธอไม่มีทาง ให้ถอยกลับไปอีกแล้ว ถ้าเกิดว่าเธอไม่ตกลงแล้วยัง ไงกันล่ะ? ตอนนี้ฉันจะตัดไตของเธอออกมายังได้!”

“เธอคิดว่าเธอยังสามารถอธิบายเรื่องตัวตน ของตัวเองได้อีกหรอ? พ่อแม่ของเธอตายแล้ว ข้อมูล เกี่ยวกับตัวตนของเธอทั้งหมดฉันก็ทำลายไปหมดแล้ว ตอนนี้เธอคือซวู่จิ้งหยี นอกจากจะมีชีวิตอยู่กับ ฉัน เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นที่จะมีชีวิตได้อีกแล้ว!”

กู้เป่ยเฉิงอุ้มหลินปิงชิงขึ้นมา แล้วก็ก้าวเท้า กลับไปที่ห้องนอน

เธอยังมีแรงมาแอบฟังได้ ดูเหมือนว่าเมื่อกี้เขา จะเมตตาเธอเกินไปหน่อยแล้ว

มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นมา หลินปิงชิงที่อยู่ในฝันก็ ร่างกายสั่นเทา ลืมตาขึ้นมาทันที

ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนลอยขึ้นมาในหัวของ หลินปิงชิง เธอกลัวจนรีบหันไปมองด้านข้าง ก็เห็นว่า เป่ยเฉิงไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว ก็เลยสบายใจขึ้นมา

เมื่อคืนกู้เป่ยเฉิงจัดการเธออย่างรุนแรงด้วย ความโกรธเกรี้ยว ไม่ว่าหลินปิงชิงจะปฏิเสธยังไง หรือ ว่าจะร้องไห้ขนาดไหน กู้เป่ยเฉิงก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป

หลินปิงชิงไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วตัวเองหลับไปหรือ ว่าสลบไป แต่แค่รู้สึกว่าตอนนี้เธอเจ็บไปทั้งร่างกาย

ฝนสาดเข้าใส่กระจกอย่างรุนแรง หลินปิงชิง

พยายามสงบสติอารมณ์แล้วก็มองออกไปด้านนอก ตอนนี้ฟ้าสว่างแล้ว แต่ว่าเพราะว่าฝนตกก็เลยทำให้ ฟ้าครึ้มไปเยอะ

เธอรู้สึกเหนียวที่ระหว่างขา แล้วก็เจ็บปวด เหมือนโดนไฟเผา

หลินปิงชิงเจ็บจนอยากจะร้องไห้ออกมา แล้วก็ ค่อยๆลงจากเตียงอย่างระมัดระวัง แต่ว่าพอเธอพึ่งอาบน้ำเสร็จและเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็ได้ยินเสียงทะเลาะ กันดังขึ้นมาจากด้านล่าง

เสียง “ปัง”ดังขึ้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออก “คุณหลิว คุณเข้าไปไม่ได้นะคะ…”

น้าฉินลากคนที่เข้ามาไว้ สีหน้าเต็มไปด้วย ความร้อนรน

เย็นวันนี้กู้เป่ยเฉิงออกไปเร็ว แล้วก็กำชับเธอไว้ ว่าห้ามรบกวนเวลาพักผ่อนของหลินปิงชิง แต่ว่ากูเป่ย เฉิงพึ่งจะไปได้ไม่นาน อยู่ดีๆหลิวเจียหยีก็มา แล้วก็มา เพราะจะมาหาซวู่จิ้งหยี

ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหลิวกับตระกูลกู้

นั้นไม่เลวเลย คุณนายก็ชอบหลิวเจียหยีมาก น้าฉินจะ กล้าไม่ต้อนรับอย่างดีได้ยังไงกัน?

แต่ว่าเธอได้แต่พูดว่าคุณซวู่จิ้งหยีพักผ่อนอยู่ แล้วก็รีบโทรหากู้เป่ยเฉิงให้มาจัดการ แต่ว่าไม่คิดว่า ตอนที่เธอโทรศัพท์อยู่นั้น หลิวเจียหยีก็เดินขึ้นไปชั้น สองทันที

หลิวเจียหยีมองไปรอบๆห้อง สุดท้ายก็มองไปที่ ร่างกายของหลินปิงชิง

“เธอคือซวู่จิ้งหยี? ‘

เธอก้าวเข้ามา แล้วก็มองคนตรงหน้าตั้งแต่หัว

จรดเท้า

หลินปิงชิงเลิกคิ้วมองคนตรงหน้า นี่คือผู้หญิงที่ หน้าตาสวยมากคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าอายุจะยังไม่เยอะ เท่าไหร่ด้วย

เธอแต่งตัวสไตล์ผู้หญิงจ๋า แล้วก็หิ้วกระเป๋ายี่ห้อCรุ่นลิมิเตดอิดิชั่น ผมสีดำถูกรวบไว้ด้านหลัง แต่งหน้าอย่างพอเหมาะ เธอดูงดงามตั้งแต่หัวจรดเท้า

หลินปิงชิงหันไปมองน้าฉิน เพราะเธออยากจะ รู้ตัวตนของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้

หลิวเจียหยีมองหน้าหลินปิงชิงแล้วก็ค่อยๆยิ้ม

ออกมา “เธอไม่ต้องมองหน้าเขาหรอก ฉันจะแนะนำ

ตัวเองหน่อยก็แล้วกัน” เธอลูบผมตัวเองเบาๆ ท่าเยอะ แล้วก็ค่อยๆเดิน

ไปนั่งบนโซฟา

“ฉันชื่อหลิวเจียหยี ครอบครัวของฉัน สนิทกับ ตระกูลกู้มานานมาก ฉันเป็นลูกสะใภ้ที่คุณป้าเลือก”

หลิวเจียหยีดูสงบนิ่ง แล้วก็มองหน้าหลินปิงชิง อย่างเยาะเย้ย แล้วก็พูดออกมาอย่างจงใจว่า “ตอนนี้ เธอแนะนําตัวกับฉันบ้าง ขอถามหน่อยว่าเธอเป็น ใคร?”

ข่าวที่ว่าเมื่อวานกู้เป่ยเฉิงได้พาคู่หมั้นไปงาน ประมูลการกุศลได้เผยแพร่ออกไปแล้ว แต่ว่าหลิวเจีย หยีไปถามแม่ของกู้เป่ยเฉิง แม่ของกู้เป่ยเฉิงกลับบอก ว่าไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้มาจากไหนกัน

เธอใช้หลายทางเพื่อสืบหาข้อมูลของซวู่จิ้งหยี นอกจากรู้ว่าเธอหน้าตาเหมือนกับเมียที่ตายไปของลู่ หรงเซิน ก็สืบหาอะไรไม่เจออีกเลย เพราะฉะนั้นหลิว เจียหยีก็เลยอดไม่ได้ที่จะมาตามหาความจริงที่นี่

หลินปิงชิงเข้าใจแจ่มแจ้ง ดูเหมือนว่าจะเจอ “ศัตรูหัวใจ”เข้าสะแล้ว

ดวงตาของเธอสั่นไหว แล้วก็ยิ้มออกมา “คุณหลิวก็รู้ชื่อของฉันแล้ว แต่ว่ากลับไม่รู้ว่าฉันเป็นคู่หมั้น ของเป่ยเฉิงงั้นหรอคะ?”

หลิวเจียหยีพอได้ยินคำพูดนี้สีหน้าก็หม่นหมอง ลงทันที แล้วก็พูดถากถางออกมา “ไม่ใช่ว่าหมาแมว ตัวไหนก็สามารถมาเป็นคู่หมั้นของพี่เป่ยเฉิงได้ ไป งานการกุศลกับพี่เป่ยเฉิงแล้วยังไงล่ะ? ถ้าเกิดว่า อยากจะเข้ามาอยู่ในตระกูลกู้ ก็ต้องไปรับการยอมรับ จากคุณป้าก่อน”

หลินปิงชิงเช็ดผมของตัวเองด้วยใบหน้าสงบ มองหน้าหลิวเจียหยีแล้วอยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า “คุณหลิว คุณมาที่นี่รู้จักเสี่ยวฉิงมั้ย?”

“เสี่ยวฉิง?” หลิวเจียหยีงง “เกี่ยวอะไรกับเธองั้นหรอ”

สายตาของหลินปิงชิงเป็นประกายแสงขึ้นมา ทันที เธอรู้จริงๆด้วยว่าเสี่ยวฉิงคือใคร!

หลิวเจียหยีสงสัย “เธอเคยเจอเสี่ยวฉิงงั้นหรอ?”

หลินปิงชิงยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา นี่มันยิ่ง ทำให้หลิวเจียหยีอยากรู้มากขึ้น

เธอพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยม “ถึงเธอจะเคยเจ อเสี่ยวฉิงก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ พี่เป่ยเฉิงรักเสี่ยวฉิ งมาก แต่ว่าต่อให้เสี่ยวฉิงชอบเธอมากแค่ไหน แต่ถ้า คุณป้าไม่เห็นด้วย เธอก็เข้ามาอยู่ในตระกูลกู้ไม่ได้ หรอก!”

“แต่ว่าถ้านั่นคือความต้องการของเสี่ยวฉิงล่ะ?” หลินปิงชิงต้องการจะแกล้งเธอ
“ความปรารถนาอะไรของเสียวนิงกัน? ฉันเป็น แม่ทําไมจะไม่รู้?”

ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้น หลินปิงชิงเงยหน้ามองไปที่ประตู และก็เห็นผู้หญิงที่ดู มีพลังอำนาจยืนอยู่ตรงนั้น ที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่

พอหลิวเจียหยีเห็นก็รู้สึกดีใจ เธอรีบลุกขึ้นและ วิ่งไปกอดแขนผู้หญิงคนนั้นไว้ แล้วก็พูดจาอย่างอ่อน หวาน “คุณป้า มาแล้วหรอคะ”