ตอนที่ 8 สัญญาใหม่
“ฉันอยากเป็นแฟนของคุณช่วยคุณแก้ปัญหา เกี่ยวกับการกระตุ้นแต่งงาน และในระยะเวลานี้ฉัน หวังว่าคุณช่วยฉันสืบสาเหตุการตายของพ่อแม่ฉัน และเอาบริษัทกลับมา”
หลินปิงชิงมองดูกูเป่ยเฉิงโดยความตื่นเต้น ทาง นี้เป็นเธอคิดว่าเป็นทางที่ดีที่สุดหลังคิดมาเป็นทั้งคืน
“แล้วเธอก็จะจากไปหรือ” กู้เป่ยเฉิงพูดด้วย เสียงต่ำๆยังมีความโกรธแค้นอยู่ในนั้นด้วย
เขาเข้าใจได้ว่าหลินปิงชิงไม่อยากแต่งงานกับ เขาแค่อยากแก้แค้นโดยอาศัยสิทธิ์ของเขาใช่ไหม
เขากู้เป่ยเฉิงนั้นถูกปฏิเสธโดยผู้หญิงคนหนึ่ง
โอเค ดีมาก
หลินปิงชิงใจกล้ามาก
“ไม่แน่ใจค่ะ” หลินปิงชิงส่ายหัว เรื่องนี้เป็นคุณ มาตัดสินค่ะ
“หมายความว่ายังไง” กู้เป่ยเฉิงขมวดคิ้วมองไป หลินปิงชิง
ถ้าหลินปิงชิงไม่อยากหนีไปจากเขา งั้นทำไม ไม่แต่งงานกับเขาโดยตรง
ไม่อยากเป็นภรรยาแต่ขอเป็นแฟน หลินปิงชิง คือสะอิดสะเอียนเงื่อนไขที่เขาให้นั้นหรือ
หลินปิงชิงยิ้มและมีความเยาะเย้ยตัวเองอยู่บน ใบหน้า
“ฉันอยากอาศัยอยู่กับคุณก่อน ดูว่าเหมาะกับ เป็นภรรยาของคุณหรือไม่ ถ้าหากว่าหลังเรื่องเหล่า นั้นจบลงไปแล้วคุณยังไม่ได้รังเกียจผม งั้นเราก็ แต่งงานได้ค่ะ”
เมื่อวานคืนน้าฉินก็ชักชวนเธอว่าหลายปีมานี้กู้
เป่ยเฉิงไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอเป็นผู้หญิง คนแรกที่อยู่ข้างตัวเขา น้าฉินให้จับโอกาสให้ดี อย่าไปสนใจสัญญา
อะไร กู้เป่ยเฉิงแค่พูดจาไม่ไพเราะอยู่หน่อย แต่ใจ
ของเขานั้นดีอยู่
หลินปิงชิงไม่ได้คิดมากอะไรไป เธอแค่รู้ว่าคน ที่เธอพึ่งพาได้ในตอนนี้นั้นมีแต่กู้เป่ยเฉิงคนเดียว เธอ ทําให้เขาโกรธไม่ได้โดยเด็ดขาด
แต่ว่าเธอไม่อยากแต่งงานโดยสับสน เธออยาก รู้สาเหตุการตายของพ่อแม่โดยเร็ว
“ถ้าหากว่า…….ถึงเวลานั้นแล้วคุณไม่ชอบฉัน แล้ว หรือว่ามีคนรักคนอื่น งั้นคุณให้ฉันจากไปก็ได้ ฉันรับรองว่าจะไม่ทำเรื่องที่ทำให้ชื่อเสียงคุณเสีย
เธอพูดอย่างวางตัวลง
ผลของแต่งงานกับคนผิดนั้น เธอเคยได้รับแล้ว
กู้เป่ยเฉิงมองดูผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าตนคนนี้ รู้สึก
ว่าตลกมาก
เธอพูดแล้วมากขนาดนี้ ในที่สุดเธอก็อยากจาก ไป แต่ว่าตนเองไม่โกรธ
เสียดายที่ปิงชิงไม่รู้ว่าหลังจากวันที่เธอได้เจอ กับนั้นเป็นต้นมาเขาก็ไม่เคยคิดว่าจะให้เธอจากไป
เขาเอ่ยปากพูดว่า “โอเค”
หลินปิงชิงหายใจเข้าลึกๆ ผลนี้ทำให้เธอ สบายใจแล้วอยู่หน่อย
กู้เป่ยเฉิงสั่งผู้ช่วยเตรียมสัญญาฉบับใหม่ด้วย ความคิดของ หลินปิงชิงลังเลไปแล้วซักพักสุดท้ายก็ กดลายนิ้วมือของตนลง
ตามกฎหมายนั้นหลินปิงชิงตายไปแล้ว ฐานะ ใหม่ของเธอตนนี้เป็นซวู่จิ้งหยี แต่ว่าทั้งสองชื่อมันดูไม่ เหมาะกับมาเซ็นชื่นในตอนนี้
กู้เป่ยเฉิงยิ้มอย่างพอใจ ท่าทางของหลินปิงชิง มันฉลาดจริงๆ
เขาส่งสัญญาให้ผู้ช่วยแล้วเอ่ยพูดว่า “กรณี ของจางเส่หยิงจะเปิดศาลในวันนี้ เธออยากจะไปฟัง หรือ”
ความแค้นของหลินปิงชิงเกิดมาอีก ใจจองเธอ อยากจะไปฟัง แต่สุดท้ายเธอก็ส่ายหัว
ตอนนี้เธอยังไม่ได้พร้อมที่จะเจอหน้ากับคน ของลู่ เธอต้องใช้หน้าตาใหม่ที่ดีที่สุดไปเจอกับพวก เขาและเอาทุกอย่างที่เป็นของเธอกลับมา
“โอเค งั้นเธอพักผ่อนให้ดีนะ ทีหลังผมจะบอก ผลให้
กู้เป่ยเฉิงจากไปแล้วโดยตรง
ตอนเที่ยงหลินปิงชิงได้รับสายของกู้เป่ยเฉิงได้ รู้ว่าถูกตัดสินจำคุกสิบปี และคนในครอบครัวลู่ไม่ได้
อุทธรณ์ หลินปิงชิงไม่ได้มีการเปลี่ยนทางอารมณ์อย่างมาก เธอลูบท้องของตนอย่างใจเย็น
จางเส้หญิงได้จ่ายราคาของชีวิตลูกตนแล้ว แต่ ว่าชีวิตของตนและชีวิตของพ่อแม่คนของครอบครัวลู่ ยังไม่ได้จ่ายราคา
ตึกลง มีเสียงรถส่งมาจากหน้าประตู
หลินปิงชิงวิ่งไปหน้าประตูทันที ไม่กี่นาทีประตู ก็เปิดไป หลินปิงชิงอดความตื่นเต้นอยู่ในใจไม่ไหว ยิ้มพูดว่า “กลับมาแล้วหรือ”
กู้เป่ยเฉิง”ครับ”ตอบ มอลกระโปรงสีขาวที่หลิน
ปิงชิงใส่อยู่นั้นรู้สึกมีความอบอุ่นเกิดขึ้นจากใจ
เขาเดินเข้าห้องโดยก้าวใหญ่ๆและส่งเสื้อนอก ของตนให้หลินปิงชิง
หลินปิงชิงรับมาแขวนอยู่ผนังอย่างธรรมชาติ แล้วเดิมเข้าตาม หลังจากการบาดเจ็บครั้งหน้านั้นมีหนึ่งเดือน
แล้ว หลินปิงชิงกลับไปกระเทศกับกู้เป่ยเฉิงและอยู่
ชีวิตกับเขาโดยทางการ
แต่ว่าอยู่ในเดือนนี้นั้น ใจหลินปิงชิงตื่นเต้นมาก เธอถือกู้เป่ยเฉิงให้เป็นแฟนแบบธรรมดาๆไม่ได้
เพราะว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกู้เป่ยเฉิง เป็นความสัมพันธ์รอง
“ทำไมไม่นั่ง” กู้เป่ยเฉิงนั่งอยู่โซฟาและเงยหน้า
มองหลินปิงชิง
หลินปิงชิงพยักหัวแล้วนั่งลงทันที กู้เป่ยเฉิง ขมวดคิ้วขึ้นมา
“ทำไมยังผอมแบบนี้อยู่
เธอผอมมากจริงๆ
กู้เป่ยเฉิงคิดถึงภาพที่ลู่หรงเซินให้เขาดูนั้นอีก จึงขมวดคิ้วขึ้นมา
หลินปิงชิงที่อยู่ในตอนนี้นั้นหมดสภาพที่เงียบ สงบและสวยงามอยู่ในรูปนั้นไปหมด ตอนนี้เธอดูมีทั้ง ความบอบางและความกระวนกระวายใจมาก
สภาพแบบนี้ไม่ใช่กู้เป่ยเฉิงอยากเห็น
“มีอะไรอยากจะพูดหรือ”เขามองหลินปิงชิง แล้วเอ่ยปากพูด
ดูท่าทีหลินปิงชิงแล้ว เธอมีเรื่องอะไรอยู่แน่
“คุณกู้คะ ฉัน……………
กู้เป่ยเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาทันที จึงเปลี่ยนเรื่อง “เป่ยเฉิงตอนนี้ฉันหายดีแล้ว หางานให้ฉันทำ หน่อยได้ไหม”
เธอพูดไปและมองสีหน้ากู้เป่ยเฉิงของไป
หลินปิงชิงรู้ฐานะของตอนเองดี เธอไม่ใช่แฟน แท้ๆของกู้เป่ยเฉิงแค่เป็นชั้นรองของเขา
การปกครองของความสัมพันธ์นี้อยู่ในมือขอ งกู้เป่ยเฉิง
กู้เป่ยเฉิงปิดตาลง “เธออยากจะทำอะไร
“เมื่อก่อนคุณให้ฉันไปเรียนการบริหารบริษัทที่ ประเทศM และตอนนี้ฉันไปเรียนต่อได้ไหม” เวลาที่ผ่านมาหนึ่งเดือนนั้นหลินปิงชิงได้รักษาตัวอยู่เสมอ แต่สำหรับปัญหาของครอบครัวลู่แล้ว เธอ ก็ยังไม่ได้มีวิธีอะไร
ความรู้สึกแบบนี้ทำให้หลินปิงชิงรู้สึกไม่ ปลอดภัยและกระวนกระวายใจ
เสียงที่อ่อนโยนนั้นมีความตื่นเต้นและความร้อง ใจอยู่ ทำให้กู้เป่ยเฉิงปฏิเสธไม่ได้
“ได้”
หลินปิงชิงรู้สึกดีใจมาก “ขอบคุณค่ะ”
กู้เป่ยเฉิงขมวดคิ้วขึ้น “เธอไม่ต้องพูดขอบคุณ กับผมอยู่เสมอ”
เสียงนี้พูดคำนี้ออกมาทำให้กู้เป่ยเฉิงรู้สึกไม่คุ้น
เคย เขาไม่ชอบ
เขาไม่รอหลินปิงชิงพูดต่อก็ลุกขึ้นไปข้างบน
หลินปิงชิงมองเงาตัวของกู้เป่ยเฉิงแล้วตะลึงไป เธอรู้สึกหัวใจเต้นเร็วมาก
กู้เป่ยเฉิงไม่ให้เธอพูดขอบคุณ เขาหมายความ
ว่าอย่างไร
หรือว่า……
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ