ตอนที่ 5 ตั้งใจทําร้าย

คนที่นั่งข้างๆนั้นผอมมาก แต่ดูออกได้ว่าท้อง ของเธอนั้นขึ้นอยู่หน่อย

เธอมีท้องแล้ว

เธอรู้สึกกลัวมาก แม้ว่าอยู่ตั๋วเธอก็ไม่เชื่อว่าคน นี้ไม่ใช่หลินปิงชิง โลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญอยู่อย่างนี้ หรอก

แต่ว่าถ้าเธอเป็นหลินปิงชิง งั้นตัวของเธอจะ อธิบายอย่างไรเล่า

เรื่องที่เธอควรสนใจในตนนี้นั้นไม่ใช่ว่าหลินปิง ชิงซื้อตั๋วได้อย่างไร แต่คือทำไมเธอไม่ยอมฐานะของ ตน

จางเส่หยิงลุกขึ้นตามไปโดยรีบ ตอนนี้น้าฉิน กำลังช่วยหลินปิงชิงลงจากบันได

จางเส่หยิงวิ่งเข้าไปโดยตรง

“ระวังนะ”

แอร์โฮสเตสตะโกนเตือนและไปดึงจางเสี่หยิง อย่างเร่งด่วน

น้าฉันได้ยินเสียงแล้วหันตัวมาดู เมื่อได้เห็นจาง เส่หยิงวิ่งเข้ามาจึงรู้สึกตกใจไปหมด

เธอจึงดันหลินปิงชิงไปอีกข้างหนึ่ง และจางเส่ห ยิงชนอยู่กับเธออย่างแรง

ด้วยแรงกระแทกอย่างแรงนั้น ทั้งสองคนก็ล้ม ลงจากบันได
หลินปิงชิงก็ล้มลงจากพื้นอย่างหนักด้วย

ไม่มีใครอยากเห็นภาพนี้เกิดขึ้น เจ้าหน้าที่ขึ้น บันไดไปช่วยน้าฉินกับจางเส่หยิง และแอร์โฮสเตส ไปช่วยหลินปิงชิง

“คุณคะ คุณ……

“อย่า……..ยามาเตะต้องตัวฉัน……

หลินปิงชิงหน้าซีดไปมากจนพูดคำไม่ค่อยออก เธอรู้สึกเจ็บท้องมาก และมีความรู้สึกแบบไม่ดี เกิดขึ้นจากใจ

แอร์โฮสเตสเห็นสีหน้าหลินปิงชิงตอนนี้แล้วจึง ตะโกนขึ้นว่า “ไปตามรถพยาบาลมา รีบ”

ตื่นจากห้องคนไข้ ท้องของเธอยังรู้สึกเจ็บมาก

และมีความรู้สึกแบบว่างเปล่าอยู่ด้วย เธอใช้มือไปลูบ เป็นราบๆอยู่แล้ว ทำให้หลินปิง

ชิงรู้สึกกระวนกระวายใจมาก

เธอรู้สึกมีความมึนงง และโกรธแค้นด้วย

จางเส่หยิงวิ่งเข้าทาอย่างกะทันหันนั้น หมายจะ ฆ่าเธอตายหรือ

เจ้าหน้าที่ของสนามบินนั้นทำปฏิกิริยาได้เร็ว มาก เธอแค่แขนบาดเจ็บอยู่หน่อย

“คุณซวู่คะ……” น้าฉันมองหลินปิงชิง ไม่รู้ว่าจะ พูดอะไรดี

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ดูแลคุณให้ดี

“ไม่ใช่ปัญหาของเธอ” หลินปิงชิงพูดอย่างขาด แรงและมือไปจับเสื้อที่อยู่ท้องนั้นอย่างแรง
“ฉันเสียลูกไปแล้วใช่ไหม”

เธอมองไปน้าฉิน หน้าของเธอที่ผอมมากนั้น

ขีดไปมาก

น้าฉันรู้สึกเจ็บใจมาก แต่ก็พยักหัวด้วย

“คุณกู้ขึ้นเครื่องบินแล้ว ท่านจะมาจัดการเรื่อง

นี้ด้วยตนเอง” เรื่องของหลินปิงชิงนั้นเธอก็รู้อยู่บ้าง เธอคิดไม่

ออกเลยว่าทําไมโลกนี้ถึงมีคนที่ใจร้ายแบบนี้ด้วย

เธอไปห้ามอยู่แล้วแต่ก็ยังทำให้หลินปิงชิงเสีย ลูกไป ไม่รู้ว่าคุณกู้จะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

หลินปิงชิงเงียบๆลูบท้องของตนเองแล้วรู้สึก

เศร้าใจอยู่หน่อย ความรู้สึกที่เธอมีต่อลูกของนี้มันสับสนมาก

เดิมเธอคิดว่าเป็นลูกของลู่หรงเซินและเธอก็ดีใจจริงๆ รอคอยการมาถึงของลูกนี้อยู่ตลอด

ทีหลังได้รู้ว่าลูกนี้ไม่ใช่เป็นของเธอรู้สึกแปลก

ใจมาก แต่ไม่เคยคิดว่าจะไม่ให้ลูกนี้เกิดมาอยู่

แต่ว่าเมื่อลูกนี้ได้กลายเป็นเงื่อนไขของการซื้อ ขายระหว่างเธอกับกู้เป่ยเฉิงนั้น หลินปิงชิงก็รู้สึกว่า ทุกวันก็ทรมานอยู่

เธอไม่อยากให้ลูกเกิดมาเป็นเพราะการซื้อขาย แต่ว่าในตอนนั้นเรื่องที่เธอคิดนั้นมีแต่การแก้แค้นจึง ไม่มีทางเลือกอะไรอื่นแล้ว

หลินปิงชิงนอนหลับอยู่ในการคิดไปคิดมา เวลา เธอตื่นกู้เป่ยเฉิงอยู่ข้างเตียงเธอ
กู้เป่ยเฉิงยังสูงเหมือนเดิม เขาได้ใส่เสื้อชุดสีดำ ทำให้หลินปิงชิงรู้สึกมีความกดดันมาก

“ผมได้รู้เรื่องทั้งหมดไปแล้ว ทนายความก็ได้ ฟ้องจางเส่หยิงไปแล้ว จะให้การอธิบายแก่เธออย่าง ชัดเจนแน่นอน”

เสียงที่หนาวเฉียบนั้นฟันอารมณ์ใดๆไม่ออก หลินปิงชิงอยากจะหาความเสียใจจากใบหน้าขอเขา แต่ว่าเธอก็หาไม่เจอ

“ขอบคุณ…….เธอเอ่ยปากแล้วพูดต่อว่า “ขอโทษค่ะ เรื่องของสัญญานั้น……….

“ถ้าหากว่าเธออยากจะยกเลิกสัญญานั้นผมก็ จะไม่ว่าอะไร”

เสียลูกไป ก็นับได้ว่าเธอผิดสัญญาไปแล้ว

และเมื่อได้เห็นหน้ากับเธอ งั้นเธอก็ไปยอมว่า ตนเองยังมีชีวิตอยู่ก็ได้ ส่วนหลักฐานของจางเส่หยิง ฆ่าพ่อแม่ตนตายนั้น เธอจะหาทางอื่นไปจัดการ

เสียงที่อ่อนๆนั้นได้เข้าถึงหัวของกู้เป่ยเฉิงทำให้ เขารู้สึกเจ็บใจมาก

เขาเดินเข้าไปอย่างกะทันหันและจับมือของ เธอไว้ว่า “อย่าคิดอะไรมากไปแล้ว เป็นผมไม่ได้ดูแล เธอให้ดีๆ”

“คุณ….คุณกู้คะ” หลินปิงชิงตะลึงไปแล้ว ไม่รู้ ว่าจะตอบรับความอ่อนโยนแบบนี้อย่างไร

คำเรียกนี้ทำให้ความหวงแหนของกู้เป่ยเฉิง หายไปหมด เขาขมวดคิ้วขึ้นมารู้สึกแปลกกับท่าทางที่ เมื่อกี้และปล่อยมือของหลินปิงชิงลง
“เธอดูแลสุขภาพให้ดีก็พอแล้ว ส่วนเรื่องที่ เหลือนั้นผมจัดการเอง”

คำพูดที่เย็นเฉียบนั้นเสียความอ่อนโยนของเมื่อ กี้ไป หลินปิงชิงยังไม่ทันตั้งสติกลับมากู้เป่ยเฉิงก็ออก จากห้องคนไข้แล้ว

“คุณคะ ลู่หรงเซินกับลู่เจิ้งเทียนมาถึง

ประเทศMแล้ว และพวกเขาขอเจอหน้ากับคุณด้วย”ผู้ ช่วยที่อยู่นอกประตูนั้นเอ่ยปากพูด

“ไม่อยากเจอ”

ในโรงแรมนั้นลู่หรงเซินกับลู่เจิ้งเทียนกำลัง กระวนกระวายใจอยู่

ลู่หรงเซินมองพ่อของตนอย่างใจร้อน ตอนนี้

เขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ พอวางสายไปเขาก็รีบถามว่า “เป็นไง กู้เป่ยเฉิง ตกลงว่าจะเจอกันหรือยัง”

ลู่เจิ้งเทียนส่ายหัว สีหน้าท่าทีกระวนกระวายใจ ว่า “แม่ของแกทำอะไรไป ทำไมกู้เป่ยเฉิงโกรธกับเธอ มาก”

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาได้รับสายที่

ตำรวจของประเทศMโทรมา สายนั้นพูดว่าจางเส่หยิง ได้ขนสองคน อยู่ในคนหนึ่งนั้นเป็นท้องอยู่แล้วและ ทำให้เธอเสียลูกไป ทนายความของกู้เป่ยเฉิงจึงไป ฟ้องจางเส่หยิง

พ่อและลูกทั้งสองคนก็รู้สึกตกใจมาก อยาก โทรหาจางเส่หยิงแต่ไม่มีใครรับสาย จึงมาถึงประเทศMโดยเร็วที่สุด

ลู่หรงเซินก็รู้สึกกระวนกระวายใจเหมือนกัน แต่ ว่ากู้เป่ยเฉิงปฏิเสธเจอหน้ากับพวกเขานั้นก็เป็นเรื่องที่ คาดได้ ในฐานะแบบพวกเขานั้นกู้เป่ยเฉิงจะมาเจอ หน้ากับพวกเขาได้อย่างไร

เขาถอยหายใจ “รอข่าวของทนายความเถอะ”

ทนายความกลับถึงโรงแรมอย่างเร็ว และข่าวที่ เขาได้พามาด้วยนั้นทำให้พ่อลูกทั้งสองคนตกใจมาก ยิ่ง

“คุณหญิงบอกว่าท่านได้เจอผู้หญิงหน้าเหมือน หลินปิงชิงบนเครื่องบิน แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นบอกว่าตน เองชื่อซวู่จิ้งหยี ท่านสงสัยว่าคนนั้นมีท้องแล้วจึง อยากจะหาคำตอบโดยไปชนเธอ แค่ไม่รู้ว่าทำไมกู้ เป่ยเฉิงก็มีความเกี่ยวของอยู่ในเรื่องนี้”

“หลินปิงชิงหรือ” หลินปิงชิงตะลึงไปแล้วซักพัก

ทนายความพยักหัว “ตามคำพูดของคุณหญิง นั้น คนนั้นหน้าเหมือนคุณหลินไปหมด และดูท่าทางก็ เหมือนกำลังท้องอยู่ คุณหญิงอยากจะตรวจสอบ……

“เดี่ยว เธอตั้งใจไปชนหรือ” ลู่เจิ้งเทียนรู้สึก ตกใจ

ทนายความพยักหัวอีก และไม่พูดอะไร