ตอนที่ 11 เดนมนุษย์ ชาติชั่ว คนระย

การตบในครั้งนี้ของซูจึงคล้ายว่าเธอจะต้องออกแรงอย่างมาก แรงตบทำให้ฝ่ามือของตัวเองทั้งชาและร้อน ดวงตา ทั้งคู่ เหมือนจะยิ่งมีน้ำตาเอ่อคลอ จ้องเขม็งไปยังชายหนุ่มที่อยู่ด้าน หน้าโดยไม่กะพริบ

เขียวจึงเท้าโดนการตบครั้งนี้ทำให้ตะลึงงัน ไม่นานหน้าของ เขาก็เต็มไปด้วยเมฆครึ้ม ดวงตาคมดุจตาเหยี่ยวของเขาก็ค่อยๆ หรี่ลงทำให้ดูอันตรายขึ้น บรรยากาศโดยรอบเยียบเย็นลงไป กว่าเดิม ทำให้ผู้คนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

“รนหาที่ตาย!”

คล้ายมีเสียงลอดไรฟันออกมาสองคำ เขียวจึงเท้าบีบคอ บอบบางของซูฉิง แขนที่แข็งแรงเหมือนเหล็กกล้าแทบจะไม่ต้อง ออกแรง ก็สามารถทำให้ลำคอขาวนวลของเธอหักได้แล้ว

“คุณมันคนระยำา! เซียวจึงเห้าคุณมันเดนมนุษย์ เป็นขยะ สังคม!” ซูฉิงตีแขนที่บีบคอเธอแน่น เป็นเพราะโดนเขารัดไว้ เธอ รู้สึกตัวเองเริ่มที่จะหายใจไม่ออก แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ที่จะด่าเขา

สีหน้าของเซียวจึงเท้ายิ่งดูไม่ได้มากขึ้นไปอีก และมือที่บีบคอ เธออยู่ก็บีบแน่นขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ แม้ฝ่ายตรงข้ามเป็นผู้หญิง แต่ก็ไม่แม้แต่จะขอร้องอ้อนวอนเลยสักนิด ยิ่งเขาบีบเธอแน่นขึ้น เธอก็ยิ่งถลึงตาใส่และจ้องเขม็งมาที่เขาอย่างดุร้าย
กล้าดีนี่!

ผู้หญิงคนนี้จะกล้าเกินไปแล้ว!

ฟางเจียเดาะลิ้นในใจ เริ่มที่จะชื่นชมเธอขึ้นมาเล็กน้อย แต่ใน ขณะเดียวกันก็ค่อนข้างกังวลกับสถานการณ์ของเธอนิดหน่อย ใครบ้างไม่รู้ว่าเชียวจึงเห้าถูกทุกคนเลี้ยงดูมาแบบมังกรแค่ไหน อย่าว่าแต่จะมีใครเขาเลย แค่ดุด่าก็ยังไม่เคยโดนมาก่อน

ใครก็ตามที่เข้ามาประจบเขาล้วนแล้วแต่ไม่ใช่เป็นเพราะ เคารพ เช่นเดียวกับที่สังหมิงทำไปเมื่อครู่นี้ แม้ว่าภายในใจ เกลียดชังมากสักแค่ไหน แต่ภายนอกก็ต้องเห็นด้วยและ แสดงออกต่อเขาอย่างสุภาพ สาวน้อยคนนี้มีความกล้ามากเกิน ไปแล้ว

ฟางเจี๋ยที่นั่งชมการแสดงอยู่ข้างเงียบๆ ก็ได้ยกนิ้วโป้ง ให้เธอ แต่เหมือนกลัวว่าเรื่องจะไม่วุ่นวายพอจึงเปิดปากพูดว่า “น้องสาว เธอนี่กล้าดีจริงๆ คุณหนูน้อยฉันนับถือเลยที่คุณเข้มแข็งขนาด

คำพูดพวกนี้ยิ่งทำให้เสียวจึงเท้ามีสีหน้ามืดครึ้มลงไปอีกขั้น พูดขึ้น โดยที่ไม่หันกลับมา “ออกไป

“ได้ได้ได้ ฉันจะไป ฉันจะไป พวกคุณคุยกันเลย พวกคุณคุยกัน เลย” เมื่อเห็นลักษณะท่าทางของเซียวจึงเท้า ฟางเจียรู้ว่าควรจะ ทําตัวอย่างไรก็เดินออกไป เพราะกลัวว่าตัวเองจะเจอกับ เหตุการณ์วิกฤต

เมื่อเดินไปถึงประตู ขณะที่กำลังจะออกไปจู่ๆ เขาก็หยุดเท้าลงหันกลับมาเตือนสติเซียวจึงเท้า “คุณชายเชียว มีเรื่องอะไรก็ ค่อยๆ พูด ค่อยๆ คุยกัน อย่าไปน้องสาวคนนั้น เรื่องนี้ไม่มีอะไร ที่การขึ้นเตียงแก้ไขไม่ได้ แต่ถึงแม้จะมี แต่มันก็ไม่มีครั้งที่สอง

ออกไป!”

ตามมาด้วยเสียงคาราม และเสียงปังของประตูห้องที่ถูก ปิด เหลือไว้เพียงชายหญิงที่ถกเถียงกันอยู่ภายในห้อง

“คุณปล่อยฉันนะ!” ซูฉิงตีไปที่แขนของเขา เธอดิ้นรน และจ้อง เขม็งไปที่เขาด้วยความโกรธทั้งหมด

“เมื่อกี้เธอด่าฉันว่าอะไร?

ตาของเขาหรี่ลงฉายแววอันตรายขึ้นมา ต้องเธอตาไม่กะพริบ อาจเป็นเพราะทั้งห้องเหลืออยู่เพียงแค่สองคน อุณหภูมิจึงลดลง อย่างมาก

ถึงแม้ว่าภายในใจจะเต้นตุบตุบคล้ายมีคนตีกลองตลอดเวลา แต่ซูฉิงก็ยังคงจ้องเขม็งไปที่เขาอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ เน้นคำที่ เพิ่งพูดไปทีละคํา “เดนมนุษย์ ชาติชั่ว ระยำ!

“คุณยังจะกล้าพูดออกมาอีกนะ คุณไม่กลัวผมฆ่าคุณทิ้งตอนนี้ อย่างนั้นสิ” เซียวจึงเห้ากัดฟันพูดออกมา มือก็เพิ่มแรงมากขึ้น ตามที่เขาพูด

“โดนคุณฆ่าตายก็ยังดีกว่าต้องกลายเป็นคนที่น่า สะอิดสะเอียนอย่างพวกคุณ!”

เมื่อนึกถึงการกระทำเมื่อครู่ของสังหมิงที่มีต่อเธอ และเชียวจิ่งเท้าที่เพื่อจะบรรลุเป้าหมายถึงกับยอมให้ตัวเองเป็นหมาก เธอ ก็โกรธไม่ลง ฉับพลันก็แสดงสีหน้าที่ไม่ดีนัก

“คุณ!” เป็นครั้งแรกที่เชียวจึงเท้าโดนคนอื่นทำให้พูดไม่ออก เส้นเลือดปรากฏบนหน้าผากของเขา ทั่วทั้งร่างเกิดการต่อต้าน ขึ้นอย่างน่าสะพรึงกลัว อาการของคนคล้ายกับมังกรที่กำลัง โกรธเกรี้ยว