ตอนที่ 8 ให้เธอกับคนอื่นไปแล้ว

เธอพยายามจะลุกขึ้นยืน เพียงแต่ความเจ็บปวดที่เท่านั้นขึ้นอีก ครั้ง ทำให้ไม่ว่าเธอจะพยายามอย่างหนักแค่ไหนก็ไม่สามารถ ช่วยได้ ทำได้เพียงมองดูสู้งหนึ่งที่เข้าใกล้เธอมาทีละนิด

เห็นได้ชัดเลยว่าสังหมิงดื่มมาหนักมาก แม้กระทั่งเดินยังเซ ไปเล็กน้อย “ สาวสวย พี่บอกแล้วว่าคืนนี้จะอยู่กับเธอดีๆ ตอนนี้ พี่มาอยู่กับเธอแล้ว

ในขณะที่เขาพูด เขาก็เดินเข้าใกล้ จึงเรื่อยๆ ร่างกายเต็มไป ด้วยกลิ่นเหล้า ทำให้ซูจึงรู้สึกคลื่นไส้จนอยากจะอ้วกเล็กน้อย ถึง แม้ว่าตอนนี้เธออยากที่จะไล่เขาออกไป แต่มองดูสถานการณ์ ตอนนี้แล้ว ตัวเธอเองก็เป็นแค่เพียงลูกไก่ในกำมือ ในเวลานี้ เธอไม่สามารถแข็งข้อกับเขาได้ ไม่อย่างนั้นคนที่จะ

ต้องทรมานก็คือตัวเธอเอง

เมื่อแอบคิดอย่างนั้น ใบหน้าเล็กๆของซูฉิงก็กังวลเล็กน้อย และเปิดปากถามเขาออกไปว่า “ แล้วเชียวจึงเค้าล่ะ ? ”

ไม่ว่าจะยังไง เชียวจึงเช้าเป็นคนพาเธอมา ถ้ามองจากคนนอก เธอก็คือผู้หญิงของเชียวจึงเช้า ในตอนนี้ผู้ชายคนนี้เข้ามาวุ่นวาย ในห้องและปฏิบัติไม่ดีกับเธอ มันเป็นการไม่ให้เกียรติ เขาไม่ ควรจะทำกับเธอแบบนี้ถึงจะถูก

คุณชายเขียว ? ”
ส่งหมิงค่อย ๆ ก้มหน้าลงข้างหน้านิ่ง จากนั้นก็เอามือเกย คางที่บอบบางของซูฉิงขึ้น แววตาของเขาเต็มไปด้วยตัณหา ราคะที่รุนแรง เขาไม่ได้ซ่อนความรู้สึกนั้นต่อหญิงที่อยู่ข้างหน้า เขาเลย จากนั้นก็สะบัดคางของเธอไปมา

ซูฉิงอยากที่จะปัดมือของเขาบนใบหน้าเธอออก แต่เธอรู้ดีว่า ผู้ชายข้างหน้าเธอนี้มันเป็นสัตว์ร้ายขนาดไหน เมื่อตอนบ่ายที่ริม สระว่ายน้ำ ยังสามารถที่จะตบเธอต่อหน้าผู้คนมากมายได้อย่าง ไม่ไยดี และยังพูดดูถูกลวนลามอนาจารเธออีก ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เหตุการณ์ในตอนนี้ที่มีเพียงแค่พวกเขาสองคนเลย

กลิ่นลมหายใจของสงหมิงนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า ทําให้ รู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย แต่สิ่งที่เขาพูดออกมานั้น กลับทำให้ใจของ ซูฉิงตกไปอยู่ที่ตาตุ่มในทันที “ ไม่รู้ว่าในตอนนี้คุณชายเชียวนั้น ไปอยู่ที่อ่างน้ำอุ่นไหนแล้ว เขาให้เธอกับฉันแล้ว คืนนี้เธอก็เป็น ของฉันแล้ว ”

ไอ้พวกคนชั่ว !

ร่างกายของซูฉิงเริ่มที่จะสั่นไหวอย่างไม่สามารถห้ามได้ พวก

เขาเปรียบกับคนเป็นอะไรกัน ?!

เขาเปรียบเธอเป็นอะไร ? !

ถึงแม้ว่าเขาจะซื้อเธอมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้อง มาอยู่ที่นี่เพื่อรับใช้พี่น้องของคนสารเลวพวกนี้ !

เมื่อมองไปที่งหมิง ซูฉิงรู้สึกเพียงว่าตัวเองคลื่นไส้มาก กลัว ว่าถ้ายังจะอยู่กับเขาอีกวินาทีเดียว เธอก็จะอ้วกออกมาแล้ว !
ดูเหมือนว่าสมองเธอยังไม่ทันจะคิดได้รอบคอบ ในวินาทีต่อ มา เธอก็อ้วกออกมาแล้ว เธอก้มหัวลง อ้าปากและกัดเข้าที่นิ้ว ของสงหนึ่งที่จับอยู่บนหน้าเธอ กัดแรงจนเหมือนจะเอาให้นิ้ว เขาขาดยังไงอย่างนั้น

” โอ๊ย — ”

ทันใดนั้นความเจ็บปวดอย่างฉับพลัน ทำให้ใบหน้าของสังห มิ่งเปลี่ยนสีในทันที ในตอนที่เขาเห็นเธอกัดนิ้วเขา ก็ยิ่งรู้สึก โกรธมากขึ้น จากนั้นเขาก็ใช้มือซ้ายจิกหัวของซูฉิงออกไป ปาก ก็ด่าว่า ” นังโสเภณี ! กล้ากัดฉันหรอ ! ”

ซูฉิงส่งเสียงร้อง เธอเจ็บที่หัวแน่น แต่ก็ยังไม่คลายปากที่กัด นิ้วเขาอยู่ที่ปากของเธอค่อยๆรู้สึกถึงกลิ่นเลือด และสองตาก จ้องมองไปที่เขาด้วยความเกลียดชัง ราวกับว่าจะสู้กับเขาให้ จนถึงที่สุด

“ ฉันจะฆ่าแก ! ปล่อยปากเดี๋ยวนี้ ! ”

นิ้วที่เจ็บจนเหมือนจะหักแล้ว ทำให้เสียงที่งหมิงร้องออกมา นั้นสูงขึ้นมาก เขายิ่งออกแรงจิกหัวของซูฉิง กระทั่งมันหลุดออก มาสองสามเส้นแล้ว

เขาปล่อยมือซ้ายที่จับอยู่บนหน้าของซูฉิง จากนั้นก็ใช้แรงตบ ไปที่หน้าของเธอ มันแรงมากจนซูฉิงล้มลงไปกับพื้น

ซูฉิงรู้สึกเพียงว่าข้างหูของเธอมีเสียงเหมือนแมลงหวี่ แม้ กระทั่งดวงตาก็พร่ามัวเล็กน้อย แต่เธอรู้ว่านี่คือโอกาสสุดท้ายที่ เธอจะหนีแล้ว เธอพยายามลุกขึ้นจากข้างเตียง และไปแอบข้างใน

นิ้วของสงหมิงถูกปล่อยแล้ว เขารีบเอามันขึ้นมาตรวจดู ทันที ที่เห็นมันสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เพียงแค่เห็นรอยฟันลึกที่ข้อ นิ้วนั้น เนื้อของมันถูกเปิดออก เป็นแผล และเลือดไหลไม่หยุด

นิ้วทั้งเจ็บทั้งบวม เกือบจะทำให้เขาโกรธจนถึงที่สุด เขาจ้อง มองไปยังซูฉิงที่แอบอยู่ข้างในด้วยสายตาที่โกรธแค้น พร้อมกับ สบด่าว่า “ นังโสเภณี วันนี้เธอจะได้รู้ว่าอะไรคือความร้ายแรง ถึงเวลานั้นเธอจะต้องขอร้องอ้อนวอนฉัน ! “