ตอนที่ 3 เพื่อเงิน เธอไม่ขายไม่ได้

ทันทีที่นึกถึงเรื่องนี้ ซูฉิงที่พยายามอดทนมาตลอดดวงตาของเธอ ก็ค่อยๆกลายเป็นสีแดง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนที่หัวโบราณสัก เท่าไหร่ แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าครั้งแรกของตัวเองนั้นจะสับสน มากขนาดนี้……..

เธอจับไปที่ใบหน้าของเธอ และพยายามบังคับให้ไม่ร้องไห้ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นและจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง เธอกัดริม ฝีปากล่าง ในตอนนี้เธอไม่มีเวลาที่จะมาคิดทบทวน เธอต้องไป โรงพยาบาลเพื่อดูอาการของยายเธอก่อน

ซูฉิงกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และล้างทำความสะอาดเครื่อง สําอางทั้งหมดบนใบหน้า จากนั้นก็ออกไปทันที

สภาพอากาศของสิ้นเดือนกรกฎาคมนั้น แสงอาทิตย์แผดเผา อย่างร้อนแรง ผู้คนอดไม่ได้ที่แม้แต่จะลอกผิวออกหนึ่งชั้น แต่ งกลับต้องสวมกางเกงขายาวแล้วออกไปข้างนอก เมื่อตอนที่ เธอทำความสะอาดร่างกาย เธอก็เพิ่งจะพบว่ามันมีรอยฟกช้ำ และแม้แต่บริเวณที่ลับก็มีรอยแดงและบวมขนาดใหญ่ และรอย แดงบริเวณหน้าอกของเธอมันทำให้เธอนึกถึงเรื่องน่าเกลียดที่ เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เพื่อปกปิดร่องรอยเหล่านี้ เธอจึงทำได้เพียงสวม ใส่ชุดยาวเท่านั้น และตอนนี้เธอก็มีเหงื่อออกมากมายที่หน้าผาก

“ว้า ! ในที่สุดคุณ ของพวกเราก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว นี่ทำไม เพิ่งจะเข้าโรงพยาบาลก็เริ่มไม่เห็นเงาซะแล้ว ? ”
ทันทีที่ซูจึงเดินเข้าประตูห้องพักผู้ป่วยมา เธอก็ได้ยินเสียงที่ บาดคมของผู้หญิงคนหนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นเสียงที่คุ้นเคย แต่ซูฉิง ไม่ได้สนใจคำพูดของเธอ เพียงเดินตรงไปยังข้างเตียง จากนั้นก็ มองไปที่ยายที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง

ลุงคะ ยายเป็นยังไงบ้าง ? ” ซูฉิงเงยหน้าขึ้นถามชายที่นั่งอยู่ ข้างๆอย่างจริงใจ ชายคนนั้นมีสีหน้าที่ดูเป็นกังวล เขาถอน หายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นก็ตอบกลับมาว่า “ยังเป็นแบบนั้นแหละ เมื่อกี้หมอเพิ่งมาดู ฉิงเอ๋อร์ ลองถามแม่ดูซิว่ายืมเงินมาได้หรือยัง ?”

ชายคนนั้นมองดูไปที่หน้าของซูฉิงอย่างมีความหวัง ซูฉิงเม้ม ปาก ไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆนั้นก็พูดขึ้นด้วย สีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยามว่า “ แม่เธอนี่ แต่งงานใหม่ตั้งกี่ปีแล้ว ยังจะหวังว่าเธอจะสามารถหาเงินมาได้ ก็คงไม่ต้องให้พวกเรา เลี้ยงผู้หญิงโง่คนนี้มาหลายปีขนาดนี้หรอก ! ”

ซูฉิงรู้สึกอายและก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอจับมือของยายไว้ จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ต่ำว่า “ลุงไม่ต้องห่วง เรื่องเงินฉัน จะหาวิธีแก้ปัญหา ”

“ผู้หญิงตัวเล็กๆ โง่ๆอย่างเธอ จะสามารถทำอะไรได้ ?! นอกจากออกไปขายตัวนะ ! ” สีหน้าของป้านั้นรุนแรงขึ้น คำที่พูด ออกมานั้นก็แย่มากเช่นกัน

สีหน้าของซูฉิงเปลี่ยนเป็นซีดในทันทีด้วยคำพูดจากป้าของ เธอ สองมือที่จับมือยายอยู่นั้นก็เริ่มสั่น สองวันมานี้เธอต้องอดทนเป็นอย่างมากกับผู้ชายที่ลวนลามเธอ ก็เพื่อที่จะหาเงินมา จ่ายค่ารักษาให้ยาย เธอเลยไม่ลังเลเลยที่จะออกไปดื่มด้วยกัน แต่ผลคือ เงินก็ไม่ได้ แล้วยังต้องเสียร่างกายไปอีก

” พอแล้ว เธอพูดน้อยๆหน่อยก็ได้” เมื่อเห็นว่าสีหน้าของซูจึง นั้นไม่ค่อยดี ลุงก็อดไม่ได้ที่จะต้องพูดกับป้า แต่ใครจะไปรู้ว่ามัน จะไปกระตุ้นให้ผู้หญิงที่คุ้นชินกับการวางท่าที่บ้านมาโดยตลอด * ซูเจิ้นเหอ คุณกล้าดียังไง มาดุด่าว่าฉัน คุณไม่อยากอยู่แล้วใช่ ไหม ?

ป้าพูดไปพร้อมกับเอามือขวนไปที่หน้าของลุง ลุงไม่กล้าที่จะ ตอบกลับ ทำได้เพียงไปแอบข้างหลัง และร้องขอความช่วยเหลือ อยู่ไม่หยุด

ซูฉิงทนไม่ได้ที่จะทำให้ลุงลำบากอีก เธอจึงตะโกนขึ้นมาเสียง ดังว่า ” พอได้แล้ว ! อย่ารบกวนขายอีกแล้ว ห่วง ฉันจะต้องหาวิธีแก้ไขมันให้ได้ ” ลุง เรื่องเงินไม่ต้อง

พูดจบ ซูฉิงก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้หันกลับมามอง

ยืนอยู่ที่หน้าประตูของบาร์เเซ่อ ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองตัวอักษร ใหญ่สีทองที่อยู่กลางท้องฟ้า ด้วยความรู้สึกที่สับสน ไม่กี่ชั่วโมง ก่อนหน้านี้เธอเพิ่งจะหนีออกไปจากที่นี่ แต่ตอนนี้กลับกลับมาที่นี้ ใหม่อีกรอบ ช่างบ้าจริงๆ