บทที่ 6 ถึงแม้จะเสียร่างกายไปก็ไม่ยอมเสียใจ

หลังจากที่อารญาฟังคำพูดของประกรแล้ว ก็ คิดถึงคำสอนที่แม่เคยสอนตัวเองไว้ ไม่ว่าจะอยู่ ไหน ผู้หญิงคนหนึ่งถึงแม้จะเสียร่างกายไปก็ไม่ยอม เสียใจ วินาทีนี้ เธอไม่เพียงไม่ต้องเสียใจ ยิ่งไม่ต้อง ห่วงว่าจะเสียร่างกาย

“นายมาบอกฉันแค่นี้หรอ?”

ประกรมองเธอไปแวบหนึ่ง : “ไม่ใช่ ตามฉัน

มา”

เขาออกจากห้องไปก่อน อารญารีบใส่เสื้อแล้ว ตามออกไป

“เธอเข้าออกห้องทุกครั้ง ห้องฉันเป็นทางที่ จำเป็นของเธอ เพราะงั้นฉันจะเตือนเธอ นอกจากจะ เดินผ่านแล้ว ห้ามหยุดที่ห้องฉันแม้แต่ครึ่งวินาที ยิ่ง ไปกว่านั้นห้ามยุ่งกับเตียงของฉัน!

ประกร ไปทางเตียงที่อยู่ข้างหลังเธอ แล้ว ว่า : “แม้แต่เข้าใกล้ก็ไม่ได้”

“นายเกลียดผู้หญิงขนาดนั้นเลยหรอ?”

อารญาถาม
“ใช่ เกลียดมาก เกลียดที่สุด เกลียดเหมือนกับ ที่เกลียดแมลงสาปแบบนั้น”

“ทำไม?”

ประกรขมวดคิ้ว แล้วย้ำอีกว่า “นอกจากจะ เกลียดผู้หญิงแล้ว ฉันยิ่งไม่ชอบที่ผู้หญิงถามว่า ทำไม ดังนั้น ไม่ต้องถามฉันมาก”

อารญาเริ่มเข้าสู่กระบวนการคิด ในใจมีความ เป็นไปได้อยู่อยู่อย่างหนึ่ง แต่ยังไม่ทันทดสอบ ก็ถูก สายตาของผู้ชายคนนั้นมองมาแล้ว

“ไม่ต้องเดาว่าฉันจะเป็นเกย์ ไม่ชอบผู้หญิงไม่ ได้แปลว่าจะต้องชอบผู้ชาย

เป็นเหมือนผู้ชายปริศนาที่ไม่มีใครมองออกเลย จริงๆ อารญาตอบกลับว่า : “เข้าใจแล้ว” แล้วหัน หลังจากไป แต่กลับถูกเขาดึงกลับมา แล้วร่างกาย ของเธอก็ถูกเขาทับลงเตียง

เธอจ้องเขาอย่างตาโตค้าง ผ่านไปสักพักแล้ว ถามว่า “นี่จะทำอะไร?”

“หุบปาก”
เฮอะ ทำพฤติกรรมกรรมที่ทำให้ผู้คนตกใจ แล้วยังสั่งให้คนเงียบอีก อารญายิ้ม : “เมื่อกี้บอกไม่ ชอบผู้หญิง ทำไมตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ไม่ถูกต้อง หรือเปล่า?”

“ดูทางนั้นสิ”

ประกรใช้สายตาทำให้เธอมองไปทางนั้น แล้ว หันไปตาม จากนั้นก็สังเกตเห็นว่าห้องนอนที่ปิด สนิทกลับถูกเปิดเป็นเส้นบางๆตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ข้างนอกประตูมีดวงตาหลายคู่ กำลังมองเข้ามาอยู่ เหมือนกำลังแอบดูอะไรบางอย่าง ใบหน้าของเธอ แดงไปถึงตรงติ่งหู

นี่ยังไม่ถือว่า ทำให้คนตกใจ ยิ่งไปกว่านั้นคือ ประกรไม่ได้ทำอะไรกลับจูบลงยังปากของเธอ ตัว ของอารญาแข็งไปหมด ตาก็อึ้งจนโตมาก เธอมึนไป แล้ว คนที่เธอคิดว่าไม่มีตัวตนเยือเย็นและเย็นชา

การจูบที่ไม่มีอารมณ์ใดๆ เหมือนกับน้ำแข็ง แล้วประตูก็ค่อยๆปิดลง ประกรลุกขึ้น : “การแสดง จบแล้ว เธอสามารถลุกได้แล้ว”

อารญาสำรวจเขาเหมือนสำรวจสัตว์ ประหลาด : “เมื่อก่อนนายก็แสดงแบบนี้หรอ?”
“เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันเลือก ดังนั้น พวกเขาคงคิดว่าไม่เหมือนกัน

ที่จริงไม่ได้มีอะไรที่ไม่เหมืนกัน ถึงแม้เขาไม่ได้ เป็นคนเลือก เป็นเพราะอารญาจะอยู่ต่อเอง

เธอเดินตรงไปทางรูปพาพ ก่อนเปิดรูปออก เธอหันหลังแล้วพูดว่า : “เออ..เหมือนฉันจะสัมผัส

โดนเตียงนายแล้ว”

“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้นำไปทิ้งก็ได้แล้ว”

อารญาเป็นคนที่ไม่ชอบพูดตลกอะไรอยู่แล้ว แต่เพราะคำพูดนี้ของเขา ทำให้เธอเล่นตลก เธอพูด ว่า “จะทิ้งเตียงหรือว่าทิ้งปาก?”

ประกรเงียบไปซักพัก.: “ทิ้งเธอ”