ตอนที่ 13 เหน็บแนม

ตอนที่ 13 เหน็บแนม

ไม่สนใจสายตาที่ประหลาดใจหรืออาจจะดูถูกของคนพวกนั้น จักรชัยขึ้นไปนั่งบนรถตำรวจอีกครั้งอย่างสง่าผ่าเผย

สำหรับเพลงพิณที่ทำให้เสียเกียรติ เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ เหตุผล หนึ่งก็เพราะเห็นแก่ชลธิชา อีกเหตุผลหนึ่งก็เพราะอีกไม่นาน เพลงพิณก็จะโดนคำพูดของตนเองตบหน้า

ส่วนซาสี่แม้ว่าเขาจะปล่อยผ่านไป แต่เทิดไทก็คงไม่ปล่อยเขา ไว้แน่ๆ และยิ่งกว่านั้นจักรชัยก็ไม่เคยคิดจะปล่อยเขาไปแต่แรก อยู่แล้ว

สำหรับเพลงพิณที่คิดว่าครั้งนี้ครอบครัวของเธอมีฝีมือมาก จักร ชัยก็ไม่มีอะไรจะพูด ทำได้เพียงบอกว่าวันที่ทุกข์ยากของเธอเพิ่ง จะเริ่มต้นขึ้น

แต่ทั้งหมดนี้ก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

มือถือแบตหมดไปแล้ว จักรชัยมองไปนอกรถนึกถึงเรื่องที่เกิด ขึ้นในไม่กี่วันนี้ ทั้งหมดล้วนแต่มากเกินกว่าวงจรชีวิตปกติของเขา แต่กลับไม่มีสักเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงเลย
เฮอะ ผู้หญิง!

จักรชัยนึกถึงอลินดา นมาอีกครั้ง ชีวิตก่อนหน้านี้นอกจากการ ทํางาน แทบจะล้อมรอบไปด้วยการเปลี่ยนแปลงของผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้เธอกลายเป็นเครื่องมือที่ทำให้เตียงอบอุ่นของคนอื่นอย่าง ฉับพลันแล้ว

ทั้งหมดนี้ราวกับเป็นแค่เค้าโครงเรื่องที่มักจะปรากฏอยู่ในละคร

“คุณชายครับ พรุ่งนี้เช้าซาสี่จะถูกปล่อยตัวออกมา เพื่อความ ปลอดภัยของคุณ พวกเราจัดคนไว้คุ้มกัน เรียบร้อยแล้วครับ ถึงตอนนั้นรบกวนคุณชายอย่าคลาดจากสายตาจากบอดี้การ์ดนะ ครับ”

คำพูดของคนขับทำให้จักรชัยประหลาดใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้พูด อะไร เห็นคนขับเหมือนกับว่ายังพูดไม่จบ จึงแสดงเจตนาให้เขา พูดต่อไป

“เรื่องของเมื่อคืนวานเป็นเพียงแค่การทะเลาะชกต่อยกันมาก ที่สุดสองวันก็จะถูกปล่อยตัวออกมา แต่ตามที่พวกเราตรวจสอบ อีกสามวันเขาจะร่วมลักลอบค้ายาเสพติด ถึงตอนนั้นก็จะเป็นวาระ สุดท้ายของเขาจริงๆแล้ว

ฟังถึงตรงนี้ จักรชัยกลับไม่ได้ประหลาดใจ ไม่มีอันธพาลสักคนที่จะสะอาดบริสุทธิ์จริงๆ เผยแพร่ภาพยนตร์ลามกเล่นการ พนันค้ายาเสพติดมักจะต้องมีสักอันน่ะแหละ ไม่ว่าจะเป็นอันไหน ถ้าเกิดโดนจับตามองก็ต้องโดนจับโยนเข้าคุกกันทั้งนั้น

จักรชัยไม่สนใจว่าเขาจะโดนจับเพราะโทษฐานที่ทําความผิด ประการใด เพียงต้องการให้ชีวิตที่เหลือของเขาผ่านไปอย่างไม่ ราบรื่นก็พอแล้ว

“ขอบคุณที่บอกครับ”

พูดจบ จักรชัยมองไปข้างนอกอีกครั้ง แล้วก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว จะว่าไปแล้วหลังจากเมื่อวานตั้งแต่ที่โรงพยาบาลก็ไม่ได้นอนอีก

เลย

“คุณชายคะ คุณควรจะลงจากรถได้แล้วค่ะ”

เสียงที่นุ่มนวลปลุกเขาขึ้นมาแล้ว จักรชัยยังคงงงๆอยู่นิดหน่อย รู้สึกเหมือนตนเองกำลังฝันอยู่

เห็นน้ำทิพย์ที่ยืนอยู่ข้างรถรอเขาลงมา ในที่สุดจักรชัยก็ได้สติ

ตอนนี้น้ำทิพย์สวมชุดนางพยาบาลสีขาว ขาทั้งคู่สวมถุงน่องสี ขาวทำให้เขาคิดเพ้อเจ้อ ก็ไม่รู้ว่าเพื่อให้สะดวกดูแลเขาที่โรงพยาบาลหรือเพราะเหตุผลอื่นใด

“ชุดวันนี้เหมาะสมกับคุณมากกว่าเดเมื่อวานนะ”

ใบหน้าของนํ้าทิพย์มีรอยยิ้มพิมพ์นิยม ประคองจักรชัยลงมาจาก

รถ

“ประธานพล พวกเขาได้ยินเรื่องเมื่อคืนวานกันแล้วนะคะ คุณ ชายคิดๆดูแล้วกันว่าจะอธิบายอย่างไร”

เพิ่งพูดจบ ดอกเหมยก็พุ่งกระโจนเข้ามา ดึงจักรชัยไปถึงด้าน หน้า

“คุณพระ แผลบนหัวทำไมถึงใหญ่ขนาดนี้ สมองกระทบ กระเทือนเมื่อวานยังไม่ดีขึ้นเลยนะ วันนี้ก็มาอีกแล้ว สรุปว่าเป็น ใครกัน อย่าให้ฉันรู้นะ ฉันไม่ปล่อยเขาไว้แน่

จักรชัยได้ยินคำพูดของดอกเหมย ก็เหมือนได้ยินความเป็น ห่วงอย่างเต็มที่ไปโดยปริยาย แต่คำพูดนี้ทำให้เขาไม่รู้ว่าควรจะ หัวเราะหรือร้องไห้ดี

แต่ดอกเหมยเป็นห่วงมากมายขนาดนั้น ในสายตาของเธอจักร ชัยได้รับความทรมานมากมาย ต่อไปวันข้างหน้า จะไม่ให้เขาได้ รับความทุกข์แม้แต่วินาทีเดียว
ดอกเหมยที่พูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใจของจักรชัยมีความสุขจนพูดไม่ ออก

“ผมไม่เป็นไรครับแม่ จริงๆครับ ผมรับประกันเลยว่าพวกนั้นน่า เวทนากว่าผมอีก อีกอย่างตอนที่ลุงสามมารับผมยังมุ่งมาที่เรื่องนี้ โดยเฉพาะ จะไม่ปล่อยปละละเลยพวกเขาอย่างเด็ดขาดครับ”

คําพูดนี้ก็เหมือนกับตอนเด็กๆที่โอ้อวดประกาศนียบัตรของ ตนเองให้แม่ดู

แต่ดอกเหมยกลับเป็นเพราะเสียงนั้นของจักรชัย จึงไม่มีสติไป พักใหญ่เลย

“พ่อเชื่อลูก จักรชัยของพวกเราเก่งที่สุดอยู่แล้ว”

ตอนนี้ยศพลยืนอยู่ด้านหลังของดอกเหมย ก็ได้ยินเสียงแม่ไป โดยปริยายแล้ว เปรียบเทียบกับดอกเหมยที่ลุกลี้ลุกลนไม่รู้จะ ทำตัวอย่างไร เขาสงบมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

“เอ๊ะ แล้วลงสามของลูกล่ะมารับลูกแล้วเขาอยู่ไหน?”

จักรชัยแอบชาเลืองมองไปที่คนขับรถ ในหัวคิดอย่างรวดเร็ว แล้วก็พูดออกมา: “ตอนที่กำลังจะถึง จู่ๆก็มีโทรศัพท์ด่วนเข้ามาครับ ยังบอกอีกว่าอยากพาผมไปกินของอร่อย ก็คง ต้องเป็นคราวหน้าแล้ว

“พี่สามนี่นะ ไม่ได้มาบ้านพวกเราตั้งนานแล้ว เขาไม่รู้หรือ ไม่ ง่ายเลยที่จักรชัยจะกลับมา ไม่นึกว่าจะยังไม่มีอีก” ดอกเหมยบ่นๆ นิดหน่อย จักรชัยจึงรีบทําตัวเองให้วุ่นวาย

“แม่ครับ ผมค่อนข้างปวดหัว พวกเราไปหาหมอก่อนดีไหมครับ”

“ใช่ๆ ลูกสําคัญกว่า

พูดแล้วดอกเหมยก็รีบดึงจักรชัยเข้าไป เรื่องของเทิดไทก็ทิ้งไว้ ข้างหลัง ยศพลยิ้มแล้วพยักหน้าให้กับจักรชัย ถือเป็นคำชมเชย ของเขา

เทิดไทนิสัยอย่างไร แล้วเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร แค่ดูก็รู้แล้วว่า จักรชัยช่วยปกป้องเขา

จักรชัยเห็นโรงพยาบาลที่อยู่ด้านหน้าไม่ใช่ที่เดียวกับก่อนหน้า นี้แล้ว กวาดสายตามองไป โอบล้อมไปด้วยต้นไม้มากมาย แล้ว ก็ได้ยินเสียงร้องของนกที่ไม่รู้จักชื่อด้วยใช่ไหม
คฤหาสน์กี่หลังที่ตั้งอยู่ตรงกลาง ราวกับเป็นดินแดนอันแสนสุข

“คุณชายคะ ต้องการให้ฉันช่วยเช็ดตัวให้ไหมคะ? ร่างกายของ คุณมีบาดแผลยังอาบนํ้าไม่ได้

เอ่อ? เช็ดตัว!

“ไม่ต้อง”

ตอนที่จักรชัยพูดก็ไม่กล้าเงยหน้า กลัวว่าท่าทางที่อึดอัดของ ตนจะตกลงต่อหน้าแม่ของเขา

แต่ก็ยังทำให้ดอกเหมยสังเกตเห็น ยิ้มแล้วค่อยๆมองทั้งสองคน กําชับนําทิพย์ไม่กี่คำก็ไปแล้ว

ตอนนี้ในห้องจึงเหลือเพียงแค่พวกเขาสองคน จักรชัยสายตา สั่นไหวสับสน ไม่รู้ควรจะมองตรงไหนดี

ไม่นานภาพของน้ำทิพย์ก็ผุดเข้ามาในหัวของจักรชัยเต็มไป หมด กลิ่นอ่อนๆของหญิงสาวก็ถือโอกาสที่เธอเข้ามาใกล้แออัด อยู่ที่ปลายจมูกของจักรชัย

มือค่อยๆบีบเข้ามาจนกลายเป็นกำปั้น กลัวว่าจะควบคุมตนเองเอาไว้ไม่ได้ ก็เลยยื่นมือออกไป

“เรื่องวันนี้ต้องขอบคุณคุณแล้ว”

จักรชัยพูดอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมา ใช้โอกาสนี้เบี่ยงเบนความสนใจ ของตนเอง

ตอนที่ออกมาจากสถานีตำรวจ จักรชัยเพิ่งจะรู้ว่ากองกำลัง ตำรวจที่ปรากฏตัวออกมาไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

ตอนที่น้ำทิพย์เตรียมจะไปรับเขากลับมา ประจวบเหมาะกับเจอ คนของซาสี่กำลังโทรเรียกคนอยู่ แล้วยังพูดถึงชื่อของจักรชัยอีก ด้วย หลังจากสังเกตเห็นความผิดปกติ จึงโทรไปแจ้งลุงสามของ จักรชัยทันที ถึงได้ช่วยพวกเขาเอาไว้ได้ทันเวลา

“ในเมื่ออยากจะขอบคุณฉัน คุณจะยังใช้ตาของคุณแอบมองต่อ ไปอีกหรือ?”

น้ำทิพย์ยิ้มแล้วพูดขึ้นหลังจากช่วยเขาเก็บของเรียบร้อยแล้วก็ ออกจากห้องคนไข้

มือถือของจักรชัยชาร์จแบตเต็มพอดี แค่เปิดดูก็เห็นผู้หญิงที่ เรียกตนเองว่าเฟื่องฟ้าเพิ่มเขาเป็นเพื่อน
เพิ่งตอบตกลงก็โทรวีดีโอมา เป็นผู้หญิงที่ขายมือถือคนนั้น นั่นเอง เปิดวีดีโอขึ้นมาก็เป็นภาพที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ สวมแค่เสื้อ แขนกุดกับกางเกง ขาสั้นมาก เสียงอ่อนหวานลอยออกมา

“ฉันคิดว่าคุณยังเป็นนักเรียนเสียอีก ไม่คิดว่าทำงานแล้ว ตอน แรกคิดว่าจะไปหาไปคุยเล่นกับคุณ”

พูดๆอยู่มือถือของเฟื่องฟ้าที่ไม่ได้ถือเอาไว้ดีๆก็ตกลงไป กลับ ประจวบเหมาะที่จะทำให้จักรชัยเห็นท่อนล่างอย่างชัดเจน