ตอนที่ 9 เสแสร้ง

ตอนที่ 9 เสแสร้ง

ไม่พูดจะยังดีกว่า แค่พูดถึงคนๆนี้ หน้าตาท่าทางก็จมอยู่ในความ เย็นชา แม้จะบอกว่าทุกคนต่างก็มีหน้าที่ของแต่ละคน แต่ไม่ว่าจะ อย่างไรครอบครัวเขาก็มีเงิน ถึงความสามารถในการทํางานจะไม่ ได้เรื่องอย่างไร แต่ของที่นำมาให้เบื้องบนก็ไม่น้อยเลยสักครั้ง เทียบกับ บริษัทให้เงินนั้นยังเทียบไม่ได้จริงๆ

เขาอยู่ที่บริษัทก็วางอำนาจบาตรใหญ่จนเป็นนิสัยไปแล้ว มีไม่กี่ คนจริงๆที่สามารถจัดการได้

“จักรชัย ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง อย่าถึงกับผ่านไปไม่ได้เพราะคน อย่างนั้นเลย แม้จะบอกว่าตอนนี้ก็พอมีเงินอยู่บ้างแล้ว แต่ถ้า ประหยัดได้ก็ประหยัด อย่าใช้จ่ายมากเกินไป

พนัสพูดอย่างตรงไปตรงมาและมีเหตุผล จักรชัยก็ไม่ได้โต้แย้ง นึกถึงท่านผู้เฒ่าที่บ้านของตนเองที่ให้เงินมาใช้ส่วนตัวอย่างไม่ ได้คิดอะไรมากก็หนึ่งร้อยล้านแล้ว บางเรื่องยังไม่ควรพูดจริงๆ

กินข้าวเสร็จแล้วพวกเขาก็เดินไปที่ร้านคาราโอเกะใกล้ๆอย่าง คึกคัก ดารินที่ยังไม่เข้าไปก็วิ่งไปข้างๆที่จอดรถอย่างรวดเร็ว
“รถคันนี้…….

“ละแวกนี้จะมีใครสามารถขับรถคันนี้ได้อีก รถแลนด์โรเวอร์ ราคาสูงถึงร้อยกว่าบานเชียว

ไม่พูด อทุกคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจ จํารัส บังเอิญมาก ไม่นึกเลยว่า นายคนนี้ก็จะอยู่ที่นี่

ดารินเงยหน้ามองจักรชัยอย่างกลัดกลุ้ม ที่นี่เขาเป็นคนพามา แต่เขาคิดไม่ถึงว่าจะเจอจํารัสที่นี่เ

จักรชัยก็ได้แต่มองเฉยๆ กอดพนัสที่ยังคงละเมอเอาไว้แล้วเดิน ไปทางร้านคาราโอเกะก่อน

“พวกเราก็ดีมของพวกเรา จะสนใจมากขนาดนั้นทําไม

คิดๆแล้วก็ใช่ พวกเขาเดินเข้าไปข้างในอย่างตื่นเต้นดีใจ ระหว่าง ทางที่มาเมื่อครู่ จักรชัยโทรมาจองห้องส่วนตัวห้องใหญ่เอาไว้ เรียบร้อยแล้ว แค่เข้าไปก็มีคนมาต้อนรับพาเดินเข้าไปทันที ชล ชาและอีกสามคนยังคงงงๆนิดหน่อยก็เข้าไปนั่งในห้องส่วนตัว เรียบร้อยแล้ว

อาจจะเป็นครั้งแรกของชีวิตที่ได้รับสิ่งที่มีค่าขนาดนี้ และยังเป็น น้องชายที่สนิทของตนเองเป็นคนให้อีกด้วย จะพูดอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีใครยินยอมที่จะปล่อยมือออกจาก ไมโครโฟนเลย

ทุกๆเพลงล้วนแต่บรรยายความสัมพันธ์ที่รักใคร่สนิทสนมของ พวกเขา

ตอนที่กินปิ้งย่างพวกเขาก็ดื่มไปไม่น้อยเลย น้อยครั้งที่จะได้มี ความสุขขนาดนี้ จักรชัยก็ทิ้งความเจ็บปวดบนหัวไว้ที่บ้านตั้งแต่ แรกแล้ว เพียงไม่นานเบียร์สี่กล่องก็ดื่มไปแล้วสองกล่อง

เห็นว่าดื่มกันจวนจะหมดแล้ว จักรชัยจึงเดินโซซัดโซเซออกไป เจอกับเคาน์เตอร์บาร์จึงพิงเอาไว้ด้วยท่าทางที่สบายๆ

“ที่นี่มีเบียร์ดีๆไหม”

“เบียร์ยี่ห้อblanc 1664เป็นเบียร์ที่ดีที่สุดของที่นี่หนึ่งโหล980 และยังมีแบบกล่องของขวัญที่รวมปะปนกัน 24ขวด1980 หากว่า คุณลูกค้าต้องการอย่างอื่นก็บอกได้ค่ะ”

จักรชัยยักคิ้ว ราคานี้ค่อนข้างคิดไม่ถึงจริงๆ ถ้าเป็นเขาแต่ก่อน กลัวว่าแม้แต่ความกล้าหาญก็คงจะไม่มี 24ขวดก็เป็นเงินเดือนทั้ง เดือนของเขาแล้ว
หญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงสีดำเห็นเขาลังเลอยู่นิดหน่อย ยิ้ม เล็กน้อย แล้วก็หยิบใบรายการเครื่องดื่มออกมา

“ที่นี่ยังเบียร์อย่างอื่น คุณลูกค้าลองดูนะคะว่าต้องการแบบไหน

สายๆหัว: “สามกล่องของขวัญ ทุกกล่องให้เสิร์ฟออเดิร์ฟเข้าไป ด้วย”

แต่ก่อนดื่มเบียร์ก็ไม่รู้หรอกว่าแบบไหนดี กล่องของขวัญแบบนี้ พอเหมาะพอดี ดื่มไม่หมดก็ไม่เป็นไร

“อีกสักครู่ก็บอกไปว่าฉันจับรางวัลได้นะ อย่างอื่นก็ไม่ต้องพูด เยอะ”

พนักงานต้อนรับประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็เคยเจอลูกค้าอย่าง นี้อยู่บ้างจึงไม่ได้ถามอะไรมาก ครู่เดียวก็ปรับอารมณ์ของตนเอง ได้เป็นอย่างดี

หลังจากรับเงินไปแล้วก็อดไม่ได้ที่จะมองจักรชัยให้เต็มตา แต่ แรกคิดว่าดูจากสีหน้าของเขาก็มองออกถึงความเจ็บปวดอยู่บ้าง แต่จักรชัยก็จุดบุหรี่แล้วเดินโซๆเซๆออกไป

เขาจำได้ว่าวันนี้รับปากน้ำทิพย์ไว้แล้วว่าจะกลับเร็วหน่อยแต่คิดไม่ถึงว่าแค่กระพริบตาก็สามทุ่มกว่าๆแล้ว นึกถึงทุกคนที่ อยากจะอยู่ด้วยกันทั้งคืนก็ไม่ดีที่จะกำจัดความสนุกสนานนั้นทิ้ง ไป จึงทำได้เพียงส่งข้อความไปบอกน้ำทิพย์