บทที่ 8 รับงานสัมภาษณ์เอง

บทที่ 8 รับงานสัมภาษณ์เอง

เพิ่งหวั่นซิงแช่ตัวในอ่างอายน้ำ หลับตาลง ภาพในหัวก็มีแต่ ใบหน้าที่หล่อเหลาและเย็นชาของลู่ชื่นสิงโผล่มา

เธอพยายามให้ตัวเองคิดถึงลู่หันเฉิน แต่ก็ทำไม่ได้ นี่เธอบ้าไป แล้วหรือเปล่า?

ทำไมตอนนี้แค่เห็นผู้ชายคนหนึ่งก็ตกหลุมรักแล้วงั้นหรอ?

เสียตัวก็แล้ว ตอนนี้ภาพในหัวก็มีแต่ลู่ชื่นสิง

หัวใจเซิ่งหวั่นชิงแทบจะสลายแล้ว เธอรู้สึกผิดต่อลู่หันเฉินมาก!

เพื่อที่จะให้ตัวเองหยุดคิดฟุ้งซ่าน เช้าวันที่สองเซิ่งหวั่นซิงก็ไป ของานเพิ่มจากบริษัท ขอว่าจะไปสัมภาษณ์นักแสดงหญิงชื่อดัง ที่บ้านพักตากอากาศตรงชานเมืองเธอชื่อโจวน่าน่า อย่างนี้เธอก็ จะได้อยู่ห่างจากเมือง บางทีจิตใจอาจจะสงบนิ่งขึ้น

แต่ว่าบ้านพักตากอากาศสุดหรูที่ตั้งอยู่ตรงหน้าก็ทำให้เพิ่งหวั่น ซิงอึ้งตะลึงไปสักพักใหญ่ๆ
ได้ยินมาว่าบ้านพักหลังนี้ติดอันดับ10บ้านหรูของเมืองหนาน เฉิง ราคานี่เทียบได้กับบริษัทในเมืองได้เลย ราคาค่าเช่ารายวันก็ แพงหูฉี่ ก็มีแต่พวกคนรวยเท่านั้นแหละที่มีปัญญาเช่า

ช่างภาพที่ยกกล้องอยู่ด้านหลังของเธอนั้นยิ่งอึ้งไปกว่าเธอ “ใครๆถึงว่า บริษัทบันเทิงหวยนสี่ให้ความสําคัญมากกับโจวน่า น่า แค่แสดงละครถึงกับต้องมาถึงที่แบบนี้!”

เพิ่งหวั่นซิงกระแอมหนึ่งที: “ไป เข้าไปกันเถอะ”

โจวน่าน่าน่าจะเพิ่งจะถ่ายเสร็จฉากนึง นอนพักอยู่ที่เก้าอี้นอนใน ใต้ร่มบังแดด ขาเรียวยาวสวย อกอิ่มเอวบาง ข้างๆมีผู้ช่วยกำลัง นั่งพัดให้เธออยู่

เพิ่งหวั่นซิงเดินเข้าไป ยื่นมือ: “สวัสดีค่ะ คุณโจว ฉันชื่อเพิ่งหวั่น ซิงมาจากสถานีของช่อง M ค่ะ”

โจวน่าน่าเงยหน้าขึ้นมองสแกนเธอหนึ่งรอบ น้ำเสียงนิ่งๆตอ บรับอ้มไปหนึ่งที หยิบองุ่นจากจานเอาเข้าปากกิน

เพิ่งหวั่นซิงก็ไม่โกรธอะไร เก็บมือกลับเข้ามาแล้วเอาคำถามที่จะ สัมภาษณ์ยืนให้โจวน่าน่า : “คุณโจวคะ คุณลองอ่านบทสัมภาษณ์ ดูก่อนค่ะ ถ้าไม่ติดอะไร เราเริ่มสัมภาษณ์กันตอนนี้เลยได้ไหม คะ?”
“ฉิงเหวิน”

โจวน่าน่าตะโกนเรียกออกไป ผู้ช่วยที่กำลังพัดให้เธออยู่ก็เอามือ มารับใบจากเหิ่งหวั่นซิง

เพิ่งจะพลิกดูได้แค่หน้าเดียว ผู้ช่วยที่ชื่อฉิงเหวินก็พูดออกมาว่า “ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า คำถามที่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวนั้นห้าม ถามเด็ดขาด มันจะมีผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของคุณน่าน่าเค้า นะค่ะ พวกคุณเข้าใจไหม?

เพิ่งหวั่นชิง : “……….

ไม่ใช่ แค่ถามว่าปกติชอบทานอะไร แล้วมีจะมีผลกระทบต่อภาพ ลักษณ์ยังไงว่ะ?

“ค่ะ เดี๋ยวฉันจะรีบลบทิ้งค่ะ” เซ็งหวั่นซิงยิ้มอ่อน หยิบปากกาขึ้น มาขีดคาดคำถามนั้นไป

“ยังมีข้อนี้อีก ห้ามถาม

“ข้อนี้ก็ไม่ได้! คาดทั้งเลย!

เซิ่งหวั่นซิงรู้สึกได้ว่าฉิงเหวินนั้นจงใจแกล้งกันชัดๆ ก็แค่คำถาม พวกเรื่องการกินกับการแต่งตัว อีกอย่างก็เป็นแบบสัมภาษณ์ที่เคยให้พวกเขายินยอมตอบรับมาก่อนหน้านี้แล้ว มา ตอนนี้กลับถามไม่ได้สักอย่าง อย่างนี้มันจงใจหาเรื่องกันชัดๆ

เหิ่งหวั่นชิงทนไม่ไหว พูดออกไปว่า: คุณฉิงเหวินดะ คุณคงจะ ชอบทานปลามากเลยสินะคะ?”

ฉิงเหวินมองบนใส่เธอหนึ่งที “ก็ใช่ไง แล้วเธอมีปัญหาอะไรงั้น หรอ?”

“เปล่าค่ะ ไม่มี” ใบหน้าของเซิ่งหวั่นซิงยังคงยิ้มอ่อนๆ พูดน้ำ เสียงนุ่มๆว่า: “ก็เห็นว่าคุณเสี้ยมเก่ง”

ช่างกล้องที่อยู่ด้านหลังสองคนก็ก้มหัวหัวเราะเพราะกลั้นขำไม่ ไหว

ฉิงเหวินปรี๊ดแตก จ้องตาเขม็งใส่เพิ่งหวั่นซิง “นี่เธอหมายความ ว่าไง นี่เธอหาว่าฉันจงใจแกล้งเธองั้นหรอ? แล้วถ้าการสัมภาษณ์ ของพวกเธอทําให้น่าน่าของเราเกิดความเสียหายหล่ะ เธอมารับ ผิดชอบไหม?

ในที่สุดโจวน่าน่าก็กินองุ่นจนหมดจาน แล้วทำท่าหาวหนึ่งที: “ เพิ่งถ่ายละครเสร็จรู้สึกง่วงจัง ฉันขอตัวไปหลับก่อน เลื่อนเวลา สัมภาษณ์ออกไปอีกครึ่งชั่วโมงแล้วกัน ถึงตอนนั้นก็สัมภาษณ์ เร็วๆหน่อยละกัน”
โจวน่าน่าพูดจบก็หยิบแว่น มาใส่ นอนหลับอยู่ที่เก้าอี้นอน

ส่วนฉิงเหวินก็จ้องตาเขม็งให้เหิ่งหวั่นชิงหนึ่งที แล้วก็หันไป หยิบพัดพัดให้โจวน่าน่าต่อ

ช่างกล้องที่อยู่ด้านหลังก็พูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหเดือด : “นี่มัน จะมากเกินไปแล้วนะ ปะหวั่นซิงพวกเรากลับ มันก็ไม่ใช่ความผิด ของเธอซะหน่อย เดี๋ยวกลับไปพูดให้หัวหน้าฟังก็ได้ละ!”

เพิ่งหวั่นชิงโบกมือ “ไม่ได้!”

ยังไม่พูดถึงว่าเรื่องสัมภาษณ์นี้สำคัญขนาดไหน แต่นี่เป็นงานที่ เธอเป็นฝ่ายไปขอทำเอง ถ้าทำไม่ได้มันก็เหมือนเอามือตัวเองตบ หน้าตัวเองหน่ะสิ!

“เดี๋ยวพวกนายเอาของมาฝากไว้ที่ฉันก่อน แล้วก็ออกไปหาขนม หรือน้ำอะไรกินหน่อยไป จะได้คลายๆอารมณ์ร้อนไปหน่อย

อากาศก็ร้อน ช่างกล้องสองคนนี้ก็ไม่อยากมายืนรอที่นี่ และ แล้วก็ออกไปอย่างรวดเร็ว เพิ่งหวั่นซิงย้ายเก้าอี้ตัวนึงมานั่ง ใช้ใบ สัมภาษณ์มาพัดเป็นพัด เดี๋ยวๆก็จ้องไปที่นาฬิกา
ณ ชานเมือง ก็มีรถหรูคันหนึ่งขับมาแต่ไกล หยุดจอดที่หน้า

ประตู

ผู้ช่วยลงจากรถ ไปเปิดประตูที่นั่งเบาะหลัง

ผู้ชายสวมชุดสูทงอตัวออกมาจากรถ ยกมือขึ้นมาจัดปลายแขน เสื้อเล็กน้อย ย่างเท้าก้าวเข้ามาทางบ้านพัก