บทที่ 17 ทุกอย่างนี้เธอเป็นคนกระทำตัวเอง

แบมมองมองปู่ด้วยความซึ้ง

ระหว่างที่เหม่อลอยนั้น มือเขาก็ได้ปล่อยลง แล้วโลง ก็ถูกเข็นออกมา

จุดๆนั้นแบมถึงรับรู้ถึงความกลัวที่แท้จริงเป็นยังไง

เขาอยากวิ่งเข้าไปตาม แต่ขาเขาทำอะไรไม่ได้

ถูกคนสิบกว่าคนที่กั้นไว้ด้านนอก เขาเห็นโลงที่ถูก เข็นเข้าไปด้วยสองตา ใจของเขาก็เหมือนถูกนำเข้าไป เผาด้วยเช่นกัน

“ครีน……ครีน.. ครีน……

แบมตะโกนสุดชีวิต

มีผู้หญิงวัยกลางคนหนึ่งดูต่อไปไม่ได้อีกแล้ว เธอ พุ่งเข้ามา แล้วจับเสื้อเขาไว้“นี่เธอร้องไห้ให้ใครสัตว์ไว้ หัวใจใจร้ายใจดำแบบเธอ คืนครีนของฉันกลับมานะ คืน กลับมา”

ที่นี่มีแต่เขาที่เสียใจเหรอ?
ไม่ คนที่รักดูแลครินมาแต่เด็กเจ็บปวดกว่าเขา

น้าน้ำตะคอกอย่างเจ็บปวด

เธอเป็นแม่เลี้ยงของครีน ดูแลเลี้ยงครีมมากับมือจน โต ความสัมพันธ์ของครีนกับเธอไม่ต่างจากแม่ลูก

ตั้งแต่ปูนันทนาภัสไล่ควีนออกไปจากบ้าน เธอมันจะ ถามสาวน้อยว่าแบมดีต่อตัวเองไหม ครีนกลัวเธอเป็นห่วง เลยได้แต่ตอบว่า “น้าน้ำค้า แบมดูแลฉันเป็นอย่างดีเลย นะ

เขาดีกับเธออะไรบ้าง?

ครีนพึ่งยี่สิบต้นๆ ทำไมถึงได้มานอนอยู่ข้างในโลง ตอนที่ตายแม้แต่ตาก็ไม่เหลือ มดลูกไม่เหลือ ลูกก็ตาย แล้วด้วยซ้ำ

น้าน้ำไม่อาจอภัยผู้ชายคนนี้ได้

ผู้ชายคนนี้ได้ทำอะไรกับครีนกันแน่?

“ฟ้าต้องมีตาแน่นอน ครีนที่ทุ่มเทรักเธอมากขนาด นั้น หัวใจเธอถูกหมาคับไปกินแล้วหรือไง คนที่ตายมันควรเป็นเธอ ไม่ใช่ครีน

น้าน้ำตบหน้าแบมไปแรงๆ

ในหัวสมองของแบมมีแต่งภาพความทรงจำที่เขา และเธอวิ่งไล่กันอย่างสุข

ร่างกายของเขายังมีชีวิตอยู่ แต่วิญญาณของเขาได้ ไปครีนที่ถูกเผาเป็นผงแล้ว……

ครีนตายแล้ว พวกเขายังตามมาอีกมันบ้าไปแล้วเห

รอ?

บีมมองน้าน้ำที่ดึงแบมอย่างไม่ปล่อย เธอแยกผู้คน ออก แล้วไปบางหน้าแบมไว้ “น้าน้ำค้า พอได้แล้ว เรื่อง นี้จะโทษแบมไม่ได้ ครีนเขาเลือกเอง เขาเลือดที่จะฆ่าตัว ตายเอง พวกเธอจะเอาโทษทั้งมอดมาลงที่ตัวแบมไม่ได้”

น่ากลัวชะมัดเลยผู้หญิงคนนี้

น้าน้ำจ้องบีมด้วยดวงตาที่แดงจัด

เป็นเพราะเธอ สิบปีก่อน ตั้งแต่ปู่รับบีมกลับบ้าน บ้าน นันทนาภัสก็ไม่มีสงบสุข

ใครๆก็รู้ว่าครีบน่ารักใสๆ เป็นเด็กดี
ตั้งแต่เธอมา เดี๋ยวก็บอกว่าครืนรังแกเธอที่โรงเรียน เดี๋ยวก็บอกว่าคลําของที่ระลึกที่แม่เธอให้เธอมา อีกทั้งยัง บอกว่าครืนผลักเธอลงที่หนองน้ำโรงเรียน

จนทำให้ปู่ต้องเพื่อเธอ แล้วไล่ครีนที่ไร้เดียงสาออก

จากบ้าน

น้าน้ำที่รู้เรื่องการโกหกของทีมนี้ ก็เพราะเธอเห็นบีม เป็นคนคล่ำของที่ระลึกที่แม่เขาให้เอง แล้วใส่ร้ายว่าครีน เป็นคนทํา

มันผิดที่ครีนใจบุญเกินไป ทั้งๆที่รู้ว่าถูกใส่ร้ายแล้ว แต่ก็ไม่อธิบาย

ครีนเคยบอก“บีมไม่มีพ่อแม่น่าสาสาร

แต่ใครบ้างที่เคยสงสารเธอ ครีนก็ไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่ เด็กเหมือนกัน……

“บีม นี่เธอยังเป็นคนอยู่ไหม? ครีนเป็น้องแท้ๆเธอนะ เขาดีกับเธอตั้งแต่เด็ก เธอกลับควักตาเขาไป ฉันจะให้เธอ ตาย เธอและแบมควรไปตายที่สุด

น้านําบีบคอบีมไว้แน่น
น้าน้ำใช้สุดแรงที่มี

บีมถูกบีบจนหายใจไม่ออก เธอร้องไห้ขอความช่วย เหลือ “แบม ช่วยฉัน……ฉันพึ่งแท้ง คุณลืมลูกที่น่า สงสารของเราถูกครื้นทำร้ายให้ตายแล้วเหรอ?”

แบมเหมือนถูกดึงวิญญาณกลับ

ใช่ ครีนเอากรรไกรจะทำร้ายบีม เขายังผลักบีมตก บันได ทำให้ลูกของพวกเขาตาย

“ทุกอย่างนี้เขาเป็นคนกระทำตัวเอง