บทท์ 9 ศพเดียวสองชีวิตหลางตึก

ครีนตาบอดแล้ว มองไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแล้ว

แบบรับเธอกลับไปบ้าน สิ่งแรกที่ทำก็คือ “เซ็นมัน

ซะ”

เขาโยนเอกสารไปตรงหน้าเขา ครีมกลัวที่จะได้ยิน คำนี้มาก “นายยังอยากควักอะไรจากตัวฉันไปอีก?”

บางครั้งแบมจะไม่กล้ามองดวงตาที่ไร้สีคู่นั้นของครีน เขาหัวหลังให้ “เราหย่ากัน”

ผู้ชายคนนี้ช่างแน่วแน่ถึงที่สุดจริงๆ

นี่ก็พึ่งจะคลักกระจกตาเธอไป ก็จะไล่เธอออกจาก

บ้านแล้ว

“ฉันไม่เซ็น”

สามพยางค์ ครีนพูดด้วยความจริงจัง

ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตาบอดไปแล้วหรือเปล่า การฟัง ของเธอมันดีขึ้นมาเยอะมากทีเดียว

เธอได้ยินเสียงฝีเท้า เธอก็รู้ว่าบีมก็อยู่ใกล้นี่เลย

บีมกเมมือไว้แน่น แบมตกลงกับเธอ ขอเพียงแค่คนยอมเซ็นใบหย่า เขาก็จะจัดงานแต่งทันที

เมื่อมองว่าตำแหน่งภรรยาของแบมนั้นอยู่แค่เอื้อม แล้ว แต่กลับไม่ยอมเซ็น แกช่างเป็นสิ่งที่ขัดขวางอยู่ หน้าไม่เคยเปลี่ยน ฉันจะให้แกเสียใจทั้งชีวิตแน่นอน

“ไม่เซ็นก็ต้องเซ็น”

แบมแน่นอนโหดขึ้นมาอีก

แต่แม้ว่าเขาจะบังคับเธอยังไง เมื่อแน่วแน่ขึ้นมา ใครก็ทำอะไรเธอไม่ได้ “ฉันไม่เซ็น ยังไงก็ไม่เซ็น

เธอเป็นคนตาบอดคนหนึ่ง ไม่มีอะไรที่เธอไม่สามารถ

เสียไปอีกแล้ว

ทั้งสองคนไม่ยอมถอยกัน

บีมเห็นแล้วก็รีบเดินเข้ามา ทำหน้าไร้เดียงเดียงสา แล้วม้วนตัวไปที่อ้อนกอดของแบม แบมคะ อย่าทำแบบ นี้กับครีน ถ้าคุณให้เซ็นใบหย่า งั้นฉันก็เป็นบุคคลที่ สามแล้วสิ ฉันไม่เอาแบบนี้ค่ะ ฉันไม่อยากทำร้ายความ สัมพันธ์ของพวกคุณนะ

เฮ้อ นี่คงจะเป็นคำหลอกลวงที่เท็จที่สุดที่เคยได้ยินมา

“ครีน เธอข่าอะไร?”

“ฉันขำตัวเองบอดแล้วก็ช่างดีนัก อย่างน้อยก็ไม่ต้อง เห็นใบหน้าผู้หญิงที่โหดร้ายเลวๆที่นายรัก

“นี่เธอ……”

แบมโมโหจนไม่รู้จะต่อยังไง “ขอโทษบีมเดี๋ยวนี้” ครีนจงใจเอาไม้เท้าตีไปแรงๆที่ขาของบีม จนบีมเจ็บ แต่ก็ไม่กล้าร้องออกเสียง

ครืนกลับหัวเราะ “บีม แกรู้ว่าตัวเองเป็นบุคคลที่สาม ก็ดีละ แกฟังไว้นะ นอกจากฉันตายแล้ว ไม่อย่างนั้นเพียง แค่ฉันยังอยู่ แกก็เป็นได้แค่ชู้ที่เห็นผู้คนไม่ได้ เป็นแบบนี้ ไปตลอดชาติ”

“ครีน เธอพอได้แล้ว”

แบมพุ่งเข้ามาอย่างอารมณ์ร้อน บีมรีบไปบังไว้

“แบม คุณใจเย็นค่ะ ครีนเขามองไม่เห็น อารมณ์ก็ต้องไม่ ดีบ้างแน่นอน ให้ฉันประคองเขาขึ้นไปชั้นบนก่อน ให้เขา พักผ่อนก่อนนะ
บีมปลอบแบมด้วยความมีใจที่ดี

แต่เมื่อหันไปประคองครีนขึ้นไปชั้นบน

เดินไปถึงครึ่งบันไดนั้น บีมก็กดเสียงแล้วพูดที่ข้างหู ครีนขึ้น “ครีน แกเป็นคนจะกอกติดที่นี่ไม่ยอมไปเอง อย่า มาเสียใจทีหลังนะ ถึงตอนนั้นถ้าแกอยากไปก็ไปไม่ได้ หรอก”

นี่เขาอยากทำอะไรอีก

ครีนต้องระวังตัวไว้ตลอด

เวลาได้ผ่านไปสองเดือนในท่ามกลางความระแวง

บีมอ้างว่าจะดูแลครีน จึงให้แบบไม่ต้องให้ทางบ้านมี คนใช้อีก

ทุกวันแบมจะไปทำงานที่บริษัท ทางบ้านก็จะเหลือ แต่พวกเธอสองคน บีมมักจะเดินไปอยู่ด้านหลังครืนในระ หว่างที่ครีนไม่รู้ตัว

มีครั้งหนึ่งครีนเดินไปที่หน้าบันได บีมผลักเธอเบาๆ ทีหนึ่ง “ครีน แกว่าถ้าฉันผลักแกตกลงที่นี่ จะเป็นหนึ่งศพ สองชีวิตไปเลยไหมนะ?