บทที่ 4 เอาเด็กสวะ ออก

ครีนจะทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง

ท้องลูกคนนี้ขึ้นมานั้นเป็นสิ่งที่ไม่ได้ตั้งใจ เขาลืมไป ในบางทีที่เขาเอาเธอนั้น จะเอาถุงออกแล้วทรมานเธอจน สลบไป

“ฉัน.. .ฉัน…

คนยังไม่ทันอธิบาย ก็มีคำพูดที่แสนเย็นดังขึ้น “เอา เด็กสวะนี่ออกซะ”

จะเป็นไปได้ยังไง……

ที่เขาจะให้เธอเอาออก “ฉันไม่……ฉันไม่เอาออก

“ครีน เธอกำลังคิดอะไรไว้ ผมรู้หมด อย่าคิดว่า คลอดออกมาแล้วเธอจะกอกผมได้ตลอดชีวิต ผมจะบอก ให้นะ ที่เธอทุ่มทุกอย่างที่จะแต่งงานเข้าบ้านโภตกาน แต่ ฟ้าได้ลิขิตให้บีมฟื้นขึ้นมา ผมจะแต่งงานกับเขาเร็วๆนี้ ส่วนเธอไม่อาจเป็นภรรยาผมได้ทั้งชาตินักหรอก

แบมมุ่งมั่นที่จะให้ครีนเอาลูกออก

เขาเอาครีนเป็นตัวหลอกใช้ที่คอยกรีดเลือดให้บีมเขาจะไม่ยอมให้เธอเอาเด็กในท้องเป็นข้อแก้ตัวแน่นอน

ครีนถูกบังคับนั่งที่หน้าห้องทำแท้ง

มือเท้าของเธอเย็นจนชา ข้างๆหูดังไปด้วยเสียงที่ฆ่า เด็กในท้องออก

ผู้หญิงต่อๆกันออกมาจากห้องนั้นด้วยสีหน้าที่ซีด ยัง ไม่ทันเดินกี่ก้าวก็ร้องไห้โฮออกมา “ลูกของฉัน ลูกของ ฉันไม่อยู่แล้ว……ขอโทษนะ…..ลูก……แม่ขอโทษนะ ลูก………………”

หัวใจของครีนจุกแน่นเจ็บขึ้นมา

เมื่อนึกถึงตัวเองเป็นรายต่อไป ที่ต้องนอนอยู่บนนั้น แล้วลูกตัวเองถูกฆ่าอย่างตัวเป็นๆ

“แบม ไม่เอานะ นายปล่อยลูกคนนี้ไปได้ไหม?”

ครีนอดไม่ได้ที่จะจับมือของแบมไว้แน่น “ฉันสัญญา ว่านี่เป็นลูกของนาย เขาเป็นของนายจริงๆ ในฐานะที่เขา เป็นเลือดเนื้อของนาย นายช่วยปล่อยเขาไปได้ไหม อย่า บังคับให้ฉันเอาออก ได้ไหมแบม?”

ครีนถูกกระตุ้นจนคุกเข่าลงให้กับแบม
แต่สายตาของชายหนุ่มคนนี้กลับลึกจนไม่เห็นกันที่

แสนเย็นชา

“ครีน เก็บหางจิ้งโจกของเธอขึ้น ผมให้เธอทำอะไรก็ ทําตามซะ”

แบมสะบัดมือเธอออก ครีนยังคงคุกเข่าอยู่ที่พื้น

เสียงร้องไห้กวนแบบไว้

จู่ๆ ข้างหูของเขาก็ดังขึ้นมาด้วยเสียงที่หวาน “พี่แบ มค้า ฉันกลัวความมืดจัง เราเกี่ยวก้อยกันนะ รอฉันหลับ แล้ว พี่ค่อยไป ได้ไหมคะ……

ใบหน้าที่หวานดูใสๆในอดีตนั้น ตอนนี้ได้ค่อยๆมัวไป

ตอนเด็กเขาได้ดูแลรักครีนไว้อย่างดี แบมก็เคยคิด มาตลอดว่าตัวเองจะแต่งงานกับครีนเมื่อโตขึ้น

แล้วแล้วเมื่อเธอโตขึ้น เขาก็เห็นสองตาที่เธอดันบี มลงไปที่บ่อของโรงเรียนเต็มๆ

เขาถึงจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้น่ากลัวมากแค่ไหน…….

เขาให้โอกาสเธอหลายครั้งมากแล้ว แต่เธอยังคง หดร้ายต่อบีมทุกครั้ง ฉะนั้นเขาไม่อยากเห็นอกเห็นใจแล้วปล่อยเธอไปอีก