บทที่ 12 เหยียบที่ท้องเธอไว้อย่างโหด

เมื่อครีนทานข้างเที่ยงเสร็จ ก็เอากระเป๋าเตรียมตัวจะ ไปอัลตร้าซาวด์ที่โรงพยาบาล

เมื่อเปิดประตูออก ก็มีคนยื่นไว้ที่หน้าประตูเธอ “เรา ไม่เจอกันนานเลยนะค

ครีนเมื่อได้ยินเสียงนี้แล้ว ทั้งคนก็ถอยเข้าไปที่ห้อง ทันที “บีม ที่นี่ไม่ต้อนรับแก

ครีมปิดประตูทันที บีมใช้แรงดันเข้าไป

ครีนรู้สึกจะแย่แล้วแน่ๆ แค่ผู้หญิงคนนี้มามันต้องไม่มี อะไรดีแน่นอน บีม ฉันไม่อยากเจอแก เชิญออกไปจากที่ นี่เลย”

คำเตือนของคนตาบอดคนหนึ่งไม่มีการข่มขู่เลยใดๆ

สายตาที่โหดหูของบีมจ้องไปหน้าท้องที่โตของครีน ดูจากอาการแล้ว เธอก็ใกล้จะคลอดแล้ว

“ครีน เราไม่เจอกันตั้งนาน ฉันมีอะไรมากมายที่ อยากคุยกับแกเลยนะ

นี่เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

ตั้งแต่เขาใส่ร้ายว่าเธอผลักเขาลงหนองน้ำ พวกเธอก็ไม่เคยดีกันแล้ว

“เรื่องของแก ฉันไม่อยากฟังแม้แต่คำเดียว”

“แต่ฉันอยากจะบอกแก ฉันท้องแล้ว

บีมเดินเข้าไปใกล้ครีน แล้วยื่นไปจับมือครีมให้จับ หน้าท้องตัวเองไว้ “แกจับดูสิ นี่เป็นเลือดเนื้อแท้ๆของแบ มเลยนะ”

ประสาทกิน นี่เธอตั้งใจวิ่งมาโอ้อวดให้เขาเหรอ?

“เชิญแกออกไป ชีวิตของแกไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน”

ครีมเปิดประตูออก ถึงแม้เธอจะมองไม่เห็น แต่ดวงตา คู่นั้นก็ได้จ้องไป ทางที่ดังเข้ามาของเสียง

“มีเรื่องหนึ่งฉันยังทำไม่เสร็จเลย จะไปได้ยังไง?”

เสียงของบีมโหดจนทำให้น่ากลัว

“แกจะทําอะไร?

ครีมรับรู้ได้บ้าง เธอกลืนน้ำลายทันที เพียงแค่เจอผู้ หญิงคนนี้ จะไม่มีเรื่องดีเกิดขึ้นแน่นอน
บีมเดินเข้าไปใกล้หน้าครีน ทําไมเธอยังคงสวยเช่นนี้ ทั้งๆที่เธอก็ตาบอดไปแล้ว?

“แกว่าฉันอยากทําอะไรหล่ะ?”

ครีมรับรู้ถึงบีมเดินมาใกล้ตัวเองทีละก้าว เธอก็ถอยไปด้านหลัง ถอยแล้วถอยอีกทีละก้าว

บีมบังคับให้ครีนถอยออกไปจากนอกประตู แล้วถอย ไปทางที่ไปบันไดทีละก้าว “บีม สิ่งที่แกอยากได้ก็ได้ไป หมดแล้ว อย่ามาทำร้ายฉันกับลูกอีกเลย

ครีนรู้สึกตัวเองกำลังจะตกบันไดแล้ว เพียงแค่ถอย

อีกก้างเดียว

เธอก็ไม่ได้ไร้สมองนะ

และแล้วบีมมาที่นี่แล้วก็ไม่ได้คิดจะปล่อยเธอไป

แต่ก็เป็นเธอที่โชคไม่ดีเอง ที่ไม่ให้แบมหาเธอเจอ ก่อน เช้านี้บีมขับรถผ่านก็เห็นครีนถือไม้เท้าแล้วเดินมา จากทางสวนดอก

“ครีน ฉันเคยถามแกมาก่อนแล้วใช่ไหม?ถ้าฉันผลักแกลงบันได จะเสียสองเลยทีเดียวไหม?”

เธอถามครีน น้ำเสียงนั้นมันสงบไม่ต่างอะไรจากคำ พูดธรรมดา

แต่ครีนกลับขนลุกทั้งตัวแล้ว

เธอเหมือนใบหน้าที่หดเหี้ยมของบีม ส่วนเธอก็ถูกกด ไปที่กําแพง ไม่สามารถทําอะไรได้

“คุณปู่ มรดก แบม เป็นของฉันหมด แกก็แย่งไปแล้ว ลูกและฉันทำอะไรแกไม่ได้หรอก อย่าคิดทำเรื่องโง่ๆที่จะ ทําร้ายคนอื่นอีกเลย

ครีมต้องเข้มแข็ง

เธอรู้ว่าสำหรับผู้หญิงที่ไร้หัวใจอย่างบีมแล้ว ขอร้อง มันไร้ประโยชน์

และแล้ว บีมก็หัวเราะออกมา เธอรู้สึกว่าตัวเองชอบ สีหน้าที่ครีนกำลังจะตกตายนี้มาก แต่แกลืมว่าแกไม่ได้ เซ็นใบหย่ากับแบม แกยังบอกว่านอกจากแกตาย ไม่นั้น ฉันจะเป็นบุคคลที่สามตลอดชาติไม่ใช่เหรอ?”

“เอาใบหย่าให้ฉัน ฉันจะเซ็นให้แกตอนนี้เลย”
ครีนเลือกที่จะปกป้องลูกเป็นธรรมดา

เทียบกับความสัมพันธ์ภรรยาแบมแล้ว เธอเพียง อยากจะปกป้องเด็กที่ยังไม่ได้ออกมาคนนี้แน่นอน

บีมส่ายหัว “สายไปแล้ว ตอนที่ฉันเตือนแกอย่ามา เสียใจทีหลัง แกไปทำอะไร?ตอนนี้แบมมีลูกของฉันแล้ว แกว่าเขายังจะเอาลูกของแกไปเพื่ออะไร?”

พูดจบ มือของบีมก็ยื่นเข้ามาอย่างไม่มีความเห็นใจ เธอดันไหล่ของครีนไว้แน่น ได้ยินแต่เสียงของครีนที่ร้อง อย่างน่าสงสาร “ไม่”

ครีนจับราวบันไดไว้แน่นๆ เลยไม่ได้ตกลงไป แต่กลับ คิดไม่ถึงว่าบีมใช้เท้าถีบเข้ามาแรงที่ท้องของเธอ