บทที่ 1 ทําไมคนที่ตายไปใช่เธอ?

กลางดึก แบมดันควีนไปที่ระเบียง “ถอดเสื้อผ้า ออก”

ครีนตกใจทั้งใบหน้า ด้านล่างนั้นอาจมีคนเดินผ่านได้ ตลอดเวลา “แบม ไม่เอานะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า

ชายหนุ่มดันร่างที่บางเล็กของเธอไปแนบกับระเบียง แล้วดึงกระโปรงเธอขึ้น “ผู้หญิงที่สวะแบบเธอยังรู้จาก อายด้วยเหรอ?”

แบบกระแทกเข้าไปแรงอย่างหด ครีนกัดริมฝีปากไว้

แน่น

นับตั้งแต่แต่งงานกันมา แบมมักจะเหยียบย่ำเธอใน

ด้านนี้

“แบม อย่าทำแบบนี้กับฉัน ฉันเจ็บต้นขาทั้งสอง ข้างของครีนสั่นไม่หยุด

“หุบปาก”

แบมรังเกียจที่ต้องมองใบหน้าเธอ

เขาเอาตัวเธอหันหลังไป แล้วคลื่นเธอยิ่งโหดร้ายก ว่าเดิม เมื่อกระแทกเข้าไปด้านหลังแล้ว เขาก็พูดขึ้นที่ข้าง เธอเบาๆ “ทำไมคนที่ตายในอบัติเหตครั้งนั้นไม่ใช่เธอ
เขายังคงเกลียดเธอ

ครึ่งปีก่อน จากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นนั้น หญิงสาวคนที่ แบมรักมากในใจได้กลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา……

เมื่อได้สิ้นสุดการทรามานรักแล้วนั้น

แบมดึงถุงยางอนามัยที่ใช้เสร็จ โยนไปที่ใบหน้าของ

หญิงสาวนอนเพลียอยู่ที่เตียง ผิวที่ขาวเนียนใสนั้น เต็มไปด้วยรอยแดง ชายหนุ่มดึงกางเกงขึ้นแล้วหันหลัง จากไป มือทั้งสองข้างสั่นไม่นิ่งของครีบดึงขาเขาไว้ “แบ มอย่าทิ้งฉันไปนะ”

แบมรังเกียจการสัมผัสของเธอ เขาถีบมือเธอออก “ทำไม จะหาว่าผมกระแทกไม่พออีกหรือไง?”

“ฉันเป็นภรรยานายนะ…….

ครีนตะโกนด้วยเสียงที่แหลมสูง เงยหน้ามองชาย หนุ่มที่เย็นชาไร้ความรู้สึกด้วยความผิดหวัง

เธอไม่อาจนับได้ถ้วนแล้วว่านี่เป็นคืนที่เท่าไหร่ ที่เขาระบายอารมณ์มาที่เธอแล้วหายตัวไป

แบมย่อตัวลงดึงผมเธอไว้อย่างหด “ภรรยาเหรอ? เธอก็เป็นเพียงแค่คนขายบริการที่ผมนอนไปคนหนึ่ง เท่านั้น”

เพียงแค่ให้เขามองวินาทีเดียวเขาก็รู้สึกขยะแขยงผู้ หญิงคนนี้มากแล้ว

แบมสะบัดเธอออก เดินจากไปอย่างไม่หันกลับมา มองแต่นิด

“แบม อย่าไปนะ……แหวก……แหวก……..….

จู่ๆครีนก็รีบลุกขึ้นมา แล้วพุ่งเข้าไปอาเจียนที่ห้องน้ำ ทั้งตัวทิ้งอยู่ข้างชักโครกอาเจียน ใบหน้าซีดจัด

อาการแบบนี้ได้เกิดขึ้นเป็นช่วงเวลาหนึ่งแล้ว

ครีนค่อยๆลูบที่ท้องเบาๆ นึกย้อนถึงสมัยเรียนมหา ลัย ตอนนั้นที่แบมแกล้งตัวเอง “ครีนครับ อนาคตเราจะมี ลูกชายหรือลูกผู้หญิงดีนะ?”

เธอหน้าแดงทันที “ใครจะมีลูกกับนาย……

ความทรงจำที่ลายชั้น ๑ ตอนนี้ก็ได้นั่งสลายไปมันเริ่มผิดตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?

หนึ่งเดือนผ่านไป

แบมนั่งที่โซฟาแล้วรับสายหนึ่งขึ้นมา สายที่โทรมา จากโรงพยาบาล

ทางนั้นบอกมาว่า บีมผืนขึ้นมาอย่างปาฏิหาริย์

“คุณบีมฟื้นขึ้นมาก็เรียกชื่อคุณแบมก่อนเลยครับ เขา บอกว่าอยากเจอคุณแบมครับ”

“บอกเขาว่าผมจะไปตอนนี้เลยครับ”

แบมดีใจสุดขีด

ครีนเหมือนได้รับการกระตุ้นอย่างร้ายแรง เธอรีบวิ่ง ลงบันได แล้วกอดเขาไว้ “แบม นายอย่าไปนะ”

เธอไม่สามารถให้เขาไปได้ เพราะถ้าเขาไปแล้วจะไม่

กลับมาแน่นอน

“อุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นแผนที่บีมสร้างขึ้นเอง นายอย่า เชื่อเขาบ
“ออกไป”

แบมแกะมือเธอออก แล้วดันเธอล้มไปที่พื้น จนถึงวัน นี้เธอยังคงจะแก้ตัวอีก “ครีน ผมเสียใจที่ไม่ส่งเธอไปติด คุกตั้งแต่แรก”

ณ ห้องป่วยพิเศษ

แบมกอดบีมไว้อย่างอ่อนโยน เขาจูบหน้าผากเธอไว้ เขารอวันนี้มาแสนนาน

“บีมครับ คุณฝืนแล้ว ผมสัญญาจะไม่ให้ผู้หญิงคน อื่นทำร้ายคุณอีกนะครับ……

น้ำตาบีมไหลลงมา เธอพึ่งเขาไว้ “คุณอย่าโทษครี นเลยนะคะ เป็นเพราะเขารักคุณมากเกินไป เลยไร้สติขึ้น มา”

บนโลกนี้ยังมีผู้หญิงทีดีเช่นนี้อยู่อีกเหรอ?

ครึ่งปีก่อน ครีนได้ลงมือกับรถของบีมไว้ บีมเปรกไม่ ได้ถูกชนจนสลบไป…………..
บีมครับ คุณอย่าพูดเข้าข้างมันเลย เพียงแค่คุณ ตกลง ผมก็จะส่งมันเข้าคุกทันที

“ไม่ค่ะ ฉันไม่ขออะไรทั้งนั้น แบม ฉันขอแค่คุณอยู่ ข้างฉัน ได้ไหมค้า?…….

“ได้สิครับ ผมจะไม่ไปไหน จะอยู่ข้างคุณนะครับ”