ตอนที่ 8 คุณหนูเท็จจริง

“พ่อ พ่อพูดอะไรหนะ จะให้มันไปทำไม ท่าทางน่าเวทนา นั้นของมันต้องทำให้ฉันขายหน้าแน่เพิ่งเวยหยูนที่ถูกเพิ่ง จงเหลียนห้ามไว้ก็ยิ่งเกรี้ยวโกรธขึ้น

ถึงแม้ว่าฉันเหมียนกับเธอจะมีใบหน้าที่เหมือนกันราวกับ แกะ แต่ในเรื่องของบุคลิกฉินเหมียนจะเทียบกับเธอได้ อย่างไร

ไหนจะเรื่องการศึกษา ฉันเหมียนโตในอำเภอเล็กๆ ต้อง ไม่รู้เรื่องอะไรแน่ ยิ่งอย่าไปพูดถึงเรื่องราวต่างๆที่เธอกับหวี โย่วถึงมีร่วมกัน เกิดถูกจับได้ขึ้นมาจะทำอย่างไร

หวีโย่วถิงเกลียดการถูกหลอกลวงที่สุด หากถูกจับได้ขึ้น มา เธออย่าหวังจะได้แต่งเข้าตระกูลหวีอีกเลย

“แผลบนหน้าผากของมันไม่มีทางหายในสองสามวันแน่ เมื่อกี้หวีโย่วถิงยังกำชับให้ทายาให้มันด้วย”เมิ่งจงเหลียน เองก็เกลียดฉินเหมียนไม่น้อยไปกว่ากันเช่นกัน แทบอยาก จะไล่เธอไปเดี๋ยวนี้เลย

แต่ตอนนี้มีโอกาสดีขนาดนี้มาถึงที่ จะยอมปล่อยไปเพราะ ฉินเหมียนเพียงคนเดียวได้อย่างไร

เมิ่งเวยหยูนจนใจเหลือเกิน ทำได้เพียงสงบลง เธอจ้อง มองฉันเหมียนด้วยแววตาราวกับพิษร้าย
ฉินเหมียนสะดุ้งตื่นอย่างแรง สิ่งแรกที่มองเห็นก็คือ สายตาคู่นั้น หันไปอีกทางก็เห็นเมิ่งจงเหลียนอยู่ด้าน ข้าง….. ………เงาเลือนรางที่ตนเห็นเมื่อสักครู่นี้คงเป็น หวีโย่วถิงจริงๆ มิเช่นนั้นพ่อลุกคู่นี้จะปรากฏตัวขึ้นที่นี่ได้ อย่างไรกัน

ใช่สิ แม่

ฉินเหมียนกระโดดลงจากเตียง เมื่อเท้าสวมเข้ากับ รองเท้าก็ออกวิ่งทันที เมิ่งเวยหยูนห้ามไว้ไม่ทัน เกิดโมโห ขึ้น“พ่อ ถ้ามันไม่ยอมทำตามจะทำอย่างไร พ่อจะให้มันหนี ไปแบบนี้หรือ”

“รอก่อนเถอะ มันกลับมาแน่”เมิ่งจงเหลียนนั่งอยู่บนโซฟา เขียมือถือในมือไปมา ไม่เงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ เพิ่งเวยหยู นทำได้เพียงข่มอารมณ์โกรธไว้และนั่งลง

เป็นไปตามคาด เพียงประมาณสามสี่นาที ได้ยินเสียง ฝีเท้าร้อนรนดังขึ้นนอกห้อง

วินาทีต่อมา ฉินเหมียนก็พุ่งเข้ามายืนตรงหน้าเพิ่งจง เหลียน

“แม่ของฉันล่ะ หมอบอกว่าหลังจากที่แม่ผ่าตัดเสร็จก็ย้าย โรงพยาบาลแล้ว พวกคุณทำอะไรกับท่าน แล้วเพื่อนของ ฉันล่ะ เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับเธอ ทำไมต้องดึงคนบริสุทธิ์ เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย”
ทำไมคนพวกนี้ถึงได้ชั่วขนาดนี้ อย่างน้อยๆความสัมพันธ์ ในอดีตก็ไม่น้อย พวกเธอก็รับปากจะจากไปแล้ว ทำไมต้อง บังคับให้คนอื่นจนมุมแบบนี้

ความเกรี้ยวโกรธบนใบหน้าของฉันเหมียนทำให้เพิ่งเวยห ยูนมีความสุขเหลือเกิน บนมุมปากเกิดความเยาะเย้ยขึ้น หัน หน้าไปอีกทางอย่างไม่ใยดี ร้อนรนตายไปเลยยิ่งดี

รอยเล็บฝังลงบนฝ่ามือจนเกิดรอยเลือดขึ้น มีเพียงความ เจ็บปวดเท่านั้นที่ทำให้เธอสงบลงในขณะนี้ได้ ตอนนี้ยัง ไม่ใช่เวลาที่เธอจะแตกหักกับพวกเขา

“คุณเมิ่ง คุณต้องการให้ฉันทำอะไรอีก”

ฉินเหมียนปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆเข้ากัน เดาจุด ประสงค์ของสองคนนี้ไม่ยากนัก ซ่อนตัวฉินซิ่วซิ่วไว้ก็เพื่อ ทำร้ายตนเท่านั้น ตราบใดที่เธอยังมีประโยชน์อยู่ แม่ก็จะไม่ เป็นอะไร

“เสี่ยวเหมียน เธออย่ามองฉันกับน้องอย่างนั้นสิ ฉันก็แค่ หาโรงพยาบาลที่ดีกว่าให้แม่ของเธอก็เท่านั้น และยังมีคน ที่ดูแลแม่ของเธออีกด้วย เธอวางใจเถอะ เราเป็นครอบครัว เดียวกัน จะพูดเรื่องเกรงใจพวกนี้ทำไมกัน

“งั้นหรือ”

เพียงพอนไซบีเรียอวยพรปีใหม่ไก่ ต้องมีเรื่องไม่ดีแน่
สำหรับความ มีน้ำใจ ของเมิ่งจงเหลียน ฉันเหมียนไม่มี ความเห็นใดๆ เธอรอเพียงคำพูดต่อจากนั้นของเขา

“หวีโย่วถิงคิดว่าเธอคือเวยหยูน ให้ความสำคัญกับแผล บนหน้าผากเธอมาก อีกสามวันเธอไปร่วมงานเลี้ยงที่บ้าน ตระกูลหวีแทนเวยหยูน ถือสักว่าไปกินข้าวมื้อหนึ่งละกัน”

“แต่หากเธอทำพลาดขึ้นมา แม่ของเธอก็รอวันป่วยตาย ล่ะกัน”เมิ่งเวยหยูนพูดขู่ ใบหน้าที่เย่อหยิ่งเชิดยิ่งขึ้น “อีก อย่าง อย่าเอาแต่ทำหน้าตาน่าสมเพชแบบนี้ จะอวก”