ตอนที่ 3 ทุกอย่างเรียบร้อยดี

ฉินเหมียนกลับมายังโรงพยาบาลด้วยกายใจที่เหนื่อยล้า อยู่ในเขตพักผ่อนจนถึงเช้า แล้วค่อยลุกไปยังห้องน้ำสา ธารนะ ทว่าในหัวของเธอกลับปรากฏสายตานั้นของเมิ่งจง เหลียนและหลี่ซิ่วเจินขึ้นไม่หยุด

นั่นคือสายตาที่เธอจะไม่มีวันลืมในชาตินี้เด็ดขาด เธอสาด น้ำเย็นใส่หน้าทีหนึ่ง จนในที่สุดเธอก็สงบสติอารมณ์ลงได้

เธอมองดูใบหน้าที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อยในกระจก พลาง ส่งยิ้มให้ตนเอง

ใบหน้าเปื้อนยิ้มแบบนี้แม่คงไม่เป็นห่วงแล้ว กลืนความ ขมขื่นทั้งหมดลงไป ฝืนฉีกยิ้มตลอดเวลาไม่กล้าหุบยิ้ม แม้แต่วินาทีเดียว ฉินเหมียนรีบเดินออกจากห้องน้ำ ถือผล ไม้และอาหารเช้าร้อนๆที่เพิ่งซื้อมา รีบสาวเท้าไปยังห้องผู้ ป่วยธรรมดา

เมื่อผลักประตูเปิดออก เธอก็ประสานสายตาเข้ากับสายตา ที่อ่อนล้าคู่หนึ่ง ทันใดนั้นเกิดคัดจมูกขึ้นมา รอยยิ้มก็ยิ่งเอ่อ ล้นขึ้น“แม่คะ ทำไมแม่ไม่นอนพักดีๆล่ะคะ หนูบอกแล้วว่าไม่ ต้องรอหนู ทําไมไม่เชื่อฟังเลย”

“แม่นอนไม่หลับ ก็เลยอยากรอหนู”สายตาระยิบระยับที่ แสนอ่อนโยนอยู่บนตัวฉินเหมียน และแสงระยิบระยับนั้นยิ่ง ทวีคูณขึ้น ทว่ากลับปนไปด้วยความกังวลเล็กๆ
แม่ยังคิดถึงเมิ่งจงเหลียนอยู่

ฉันเหมียนทําเป็นมองไม่เห็น ก้มหน้าลงเปิดกล่องข้าว ออก เห็นแม่ที่นั่งเหม่อลอยอยู่ ก็อดสงสารไม่ได้

“แม่คะ วันนี้หนูไปกินข้าวบ้านพ่อมา เขาดีกับหนูมากค่ะ เขายังถามถึงอาการของแม่ด้วยนะ บอกว่าเคลียร์ธุระเสร็จ แล้วจะมาเยี่ยมแม่ค่ะ”

คำพูดเหล่านี้เหมือนเป็นการเพิ่มฟืนให้แก่ไฟที่กำลังจะ ดับลง ทำให้ร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของแม่ฉินกลับมามีชีวิตอีก ครั้ง ในเสียงที่สั่นเทานั้นปนไปด้วยความดีใจที่ปิดไม่มิด

“จริง จริงหรือ งั้นก็ดีๆ พ่อของหนูเขายังรักหนูนะ เพราะ อย่างไรหนูก็เป็นลูกแท้ๆของเขา”

ฉันเหมียนแกล้งทําเป็นเห็นด้วยพยักหน้าเล็กน้อย นำโจ๊ก และช้อนวางบนโต๊ะเล็กๆข้างเตียง หนูทราบแล้วค่ะแม่ แม่ รักษาตัวอย่างสบายใจเถอะนะ”

สิ้นคำ เธอยื่นมือไปเปิดทีวีบนผนังตรงข้ามเตียงผู้ป่วย เพราะหากไม่รีบเปลี่ยนเรื่อง เธอเกรงว่าตนเองจะทนไม่ไหว

แต่ทว่าวินาทีที่เปิดทีวี เธอแทบอยากจะตบหน้าตนเอง เหลือเกิน บนจอทีวีกลับเป็นข่าวเกี่ยวกับเมิ่งจงเหลียนและ หวีโย่วถึงพอดี

พิธีกรทั้งสองเต็มไปด้วยคำพูดสวยงามมากมาย ต้องขอแสดงความยินดีอย่างยิ่งกับประธานกรรมการบริษัทตระกูล หวีและคุณหนูใหญ่แห่งบริษัทตระกูลจริงๆค่ะ ได้ข่าวว่า ฤกษ์งานหมั้นก็จะได้แล้ว ไม่รู้ว่าสาวๆในเมือง A ต้องอกหัก กันเท่าไหร่.……..”