คุณอาขารักหนูหน่อย ตอนที่ 9

“อาไวทย์”

หนูหน่อยซักข้อมือออกแต่อาไวทย์ก็ซื้อไว้แน่นไม่ยอมปล่อย นั่นทำให้ค่าเตือนของอาวแวบเข้ามาในหัว หล่อนกำลังจะ พลาด แต่หล่อนไม่ยอมแน่

“อาไวทย์ นี่หนูหน่อยนะคะ มองหน้าค่ะ มองหน้า

หนูหน่อยเสียงดัง หน้าตัวเองให้ไวทย์มองหน้าหล่อนให้

ชัดๆ

“รู้น่า… ว่าหนูหน่อย นมโตขนาดนี้ใครจะไปลืมได้ เห็น ใกล้ๆ แบบนี้ก็ยิ่งโต โตโตโต… โอ้โห… อยากจับจัง จะนุ่ม แน่น สู้มือขนาดไหน อูย… ถ้าได้ดูด ซี้ด… คงจะมันส์ลิ้น โอ้ว! นัก

แตงโม!

“อาไวทย์!”

หนูหน่อยกอดอกตัวเองทันที เพราะอาไวทย์ของหล่อนน่าจะ เมาได้ที่ ไม่งั้นคงไม่พูดทะลึ่ง ใช้น้ำเสียงกระเส่า ดวงตาตื่น กระหาย พร้อมแลบลิ้นออกมาเลียปากอย่างนั้นแน่

“อาไวทยเมาแล้วก็นอนเถอะค่ะ หนูจะกลับห้องแล้ว

“ไม่ให้กลับ จะกลับได้ยังไง ยังยั่วไม่ขึ้นเลย

“อาไวทย์! พูดบ้าอะไร ใครไปทําแบบนั้นกัน อาไวทย์ ปล่อยหนู ว้าย!”

หนูหน่อยร้องลั่นเมื่อข้อมือเล็กถูกกระชากเข้าใกล้จนร่างแต่ง ดังไปทุกสัดส่วนถลาขึ้นไปเกยอยู่บนอกของเขา ความอวบนูน ของหล่อนเสียดสีความแข็งแกร่ง นั่นทำให้หล่อนรับรู้ถึงอาการ ขนหัวลุกเป็นครั้งแรก เส้นขนทุกจุดบนร่างกายหล่อนลุกพรึบ พร้อมๆ กัน และเริ่มสั่นเมื่อเจ้าของแผงอกกว้าง ใช้ท่อนแขนของ เขากอดรัดหล่อนแน่น

หล่อนดีดดิ้น ให้พ้น แต่ยิ่งดิ้นเนื้อกายก็ยิ่งเสียดสี ก่อเกิด ความรู้สึกแปลกใหม่ที่หล่อนไม่เคยรู้จัก แต่หล่อนไม่ไร้เดียงสา จนไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร

“อาไวทย์! ปล่อยหนูนะ ปล่อนหนูเดี๋ยวนี้! หนูบอกให้

ปล่อย!”

“จะปล่อยได้ไง ยั่วอีกสิ ฉันนอนให้เธอยั่วแล้ว ยั่วสิ”

ยั่วอะไรคะ หนูไปยั่วอาไวทยตอนไหน

“ก็ตอนนี้ไง”

“อาไวทย์บ้าไปแล้ว หนูจะเช็ดหน้าให้อาไวทย์ต่างหาก”

“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ให้มาปีกซ้าย แล้วเธอมาทำไม!

เขาเสียงดังตวาดหล่อน จนหล่อนพูดไม่ออก ได้แต่กัดปาก ตัวเองแน่น หล่อนจะตอบว่าอะไรทั้งที่บอกไปแล้วว่าเพราะเขา เมา หล่อนเลยต้องมาดูแล และถ้าหล่อนตอบแบบเดิม เขาก็คง ถามแบบเดิมออกมาอีก ดังนั้นไม่มีประโยชน์จะเถียงกับคนเมา พาตัวเองออกไปจากสถานการณ์นี้จะดีกว่า

“โอเคค่ะ หนูผิดเองที่เข้ามาในเขตของอาไวทย์ อย่างนั้น ปล่อยหนูนะคะ หนูจะกลับไปที่ปีกขวาของหนู และจะไม่มารบก วนอาไวท. ก ปล่อยสิคะ”

“นี่เธอจงใจยั่วนอีกแล้วใช่มั้ย

“วอะไรกันคะ หนูไปยั่วอาไวทยตอนไหน

“ก็ตอนนี้”

“อาไวทย์! ปล่อยหนูนะ อาไวทย์พูดไม่รู้เรื่องแล้ว เมาก็นอน

ซะ ปล่อยหนู”

“เธอกะจะยั่วให้ฉันรั้งเธอเอาไว้ไง ทำเป็นขอโทษแต่น้ำเสียง ประชด เธออยากให้ฉันรั้งเธอไว้ เพราะเธอยั่วฉันทุกวันอยู่แล้วนี่ กะจงใจยั่วให้ฉันเอาเธอจนได้ใช่ไหม”

“อาไวทย์! บ้าไปแล้วนะ อาเมาแล้วพูดไม่รู้เรื่อง ปล่อยหนู เดี๋ยวนี้นะ! ปล่อย!”

“จะให้ปล่อยยังไงล่ะ ปล่อยข้างนอกหรือว่าปล่อยข้างใน แบบไหนรีเควสมาได้เลย ฉันทำได้ทุกอย่าง หรือจะให้ปล่อยน้ำ ใส่นาน้อง อ้ายก็พร้อม

หนูหน่อยอ้าปากค้างไม่คิดว่าจะได้ยินคำเหล่านี้จากปาก ของเขาเพราะปกติทุกวันเขาแทบไม่พูดกับหล่อนเลยด้วยซ้ำ แต่ ตอนนี้ทุกคำของเขามันหยาบโลนส่อเสียดไปเรื่องได้สะดือทั้งสิ้น

หล่อนประเมินผู้ชายผิดไปจริงๆ เหมือนอย่างที่อาวบอกไว้ ไม่มีผิด อย่าไว้ใจอาไวทย์ หล่อนผิดเองที่อยากใกล้ชิดเขาจนลืม เรื่องความปลอดภัย

“ทำไมล่ะ อึ้งไปเลย ยอมรับเถอะว่าเธอสายอ่อยสายยั่ว อวบอันเต่งตึงขนาดนี้คงเอามันน่าดู

แม้อยากใกล้ชิดเขาแค่ไหน แต่ถ้าเขาหยาบแบบไร้สติแบบ

นี้หล่อนก็ไม่เอาด้วย

“อาไวทย์… ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ หนูจะไม่ยอมให้อาไวทย์มา พูดบ้าๆ แบบนี้กับหนู ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้!”

หนูหน่อยดิ้นรนอยู่บนแผงอกกว้างที่มีท่อนแขนแข็งแกร่ง รัดรึงเอาไว้ แต่คนด้านล่างไม่ได้ฟังหล่อนเลย แถมร่างสูงใหญ่ ยังพลิกกายขึ้นส่งผลให้หล่อนลงไปนอนอยู่ด้านล่างแทนเขา สัญญาณอันตรายพุ่งสูงเกินจะควบคุมได้ หล่อนกรีดร้องทุบ กําปั้นไปบนอก แต่เขาไม่สะเทือนเลย

“อาไวทย์ปล่อยหนู!”

“ปล่อยก็โง่มาให้กินถึงเตียง ไม่กินพี่ก็หมาแล้วล่ะ

“ใช่! อาไวทย์เป็นหมา ถ้าอาไวทย์ล่วงเกินหนูอาไวทย์ก็ยิ่ง กว่าหมา เพราะพ่อกับอาวไว้ใจให้มาอยู่กับอาไวทย์ แต่อา

ไวทย์มาทำแบบนี้กับหนู ปล่อยหนูนะ ปล่อย!

“ชอบท่าหมาก็ไม่บอก ได้เลยจ้า… จะซอยจนเข้า “กรีดต ดต… อ้อ…

หนูหน่อยเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากเร่าร้อนนั้นปิดทาบลงมา และเมื่อหล่อนอ้าปากจะร้องประท้วง ลิ้นร้อนของไวทย์ก็แทรก เข้ามาทันที

หนูหน่อยสั่นไปทั้งร่าง รู้สึกท่วมท้นเมื่อตัวตนของเขาใกล้ ชิดหลอนชนิดรวมเป็นร่างเดียวกัน โดยมีจุดเชื่อมต่ออยู่ที่ปลาย ลิ้นตวัดรัดลิ้นหล่อนไม่ห่าง จนกำปั้นที่ทุบแผงอกกว้างได้ เรี่ยวแรงต้องเปลี่ยนเป็นขลุ่มสาบเสื้อบริเวณนั้นแน่น

ร่างกายอ่อนแรงราวจะล่องลอยได้ เพราะทุกจังหวะที่ปลาย ลิ้นแตะต้องราวกับว่าเขาสูบวิญญาณออกจากร่างของหล่อน ลม หายใจถูกช่วงชิงจนความสุขนั้นกลายเป็นความอึดอัด หล่อน หายใจไม่ทัน หล่อนกำลังจะตาย แต่แล้วเจ้าของริมฝีปากเร่าร้อน ที่สอดแทรกตัวตนของเขาเข้ามาในร่างกายของหล่อนก็ราวจะรู้ ว่าหล่อนทนไม่ไหว ริมฝีปากนั้นจึงถอนออกแต่ไม่ได้พ้นไปจาก ข้างแก้ม ซอกหู ซอกคอ ก่อนจะวกขึ้นมาที่ปากอีกครั้ง