คุณอาขารักหนูหน่อย ตอนที่ 7

หล่อน โชคดีที่พ่อแต่งงานกับอาวิว เพราะอาชีวเป็นแม่เลี้ยงที่ดี ที่สุดในโลก แล้วเรื่องที่หล่อนจะมาอยู่กับหมอไวทย์ พ่อหล่อน ดูราวจะไม่ทุกข์ร้อน มีแต่อาวิวที่สอนหล่อนสารพัด สอนให้หล่อน หวงเนื้อหวงตัว อย่ายอมให้ไวทย์ใกล้ชิดจนเกินงาม แต่อาจจะ รู้บ้างไหมว่าหล่อนไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเขาสักครั้ง แต่ยิ่งเขา หมางเมิน หล่อนกลับอยากใกล้เขาให้มากที่สุด

“หนูหน่อย ดูแลไวทย์ด้วยล่ะกัน

หนูหน่อยสะดุ้งเล็กน้อยตื่นจากภวังค์ ก่อนจะยิ้มหวานให้กับ ลุงและน้าของเพื่อน เพราะมัวแต่คิดอะไรเพลินจนไม่ทันมองว่า หมอไวทย์นอนที่เตียงกว้างเรียบร้อยแล้ว และสภาพของคนเมาก็ ดูราวจะสิ้นฤทธิ์

“หนูหน่อยเช็ดตัวเป็นมั้ย

คำถามของปูรณ์ ทำให้ปัถย์และหนูหน่อยหันมองเขา ก่อนที่ ปัถย์จะทำหน้าเฉยๆ นั่นคือหนูหน่อยจะต้องเป็นคนตอบคำถาม

“ปะ… เป็นค่ะ”

“อย่างนั้น อืม… เช็ดแค่หน้าพอนะ ให้มันสดชื่นหน่อยก็พอ ไม่ต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามันล่ะ ให้มันนอนเหนียวตัวแบบนี้แหละ ดันดื่มไม่คิด ต่อไปมันจะได้จํา ไม่ระบายอารมณ์กับเหล่าอีก”

“เออ… อาไวทย์มีเรื่องกลุ้มเหรอคะ” “คงงั้น ไม่รู้มันไปหลงรักสาวที่ไหน ถามมันก็ไม่บอก จับไมค์ ได้ก็ร้องเพลงไม่หยุด”

“คะ” หล่อนรับคางุนงง แต่ความร้อนกลับพวยพุ่งขึ้นสู่ ใบหน้า จะเป็นไปได้ไหม ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ยืนอยู่นี้

“ไปกันเถอะปัถย์ เดี๋ยวให้หนูหน่อยดูแลไป

ปูรณ์หันไปพยักหน้าให้ปัถย์ตามออกมา ก่อนจะทำเหมือน นึกอะไรขึ้นได้และหันกลับไปหาหนูหน่อยอีกครั้ง “หนูหน่อยอย่า ลืม เช็ดแค่หน้า ให้มันพอนะ ตรงอื่นไม่ต้องเช็ด ห้ามเด็ดขาด”

“ไม่ต้องส่งหรอก ดูแลไวทย์มันเถอะ”

“หนูหน่อยขอบคุณลุงบูรณ์กับน้าปัถย์มากนะคะ”

หนูหน่อยมองตาม ๒ หนุ่มหล่อของก๊วน ๓ หนุ่ม ๓ มุม ประจําอำาเภอที่เดินออกไปจากห้องนอนของไวทย์ ถึงตอนนี้ หล่อนไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวๆ ทั้งอำเภอถึงได้กรี๊ดหนุ่ม ใหญ่ทั้งสามนี้นัก ก็เมื่อทั้งสามอยู่รวมกัน นี่คือเสน่ห์ของหนุ่ม ใหญ่ชัดๆ

หากหล่อนไม่ได้ปักใจไปที่ใครคนใดคนหนึ่งแล้ว หล่อนคง เลือกไม่ถูกเหมือนกันว่าคนไหนเร้าใจมากกว่า แต่เพราะหล่อน ปักใจเรียบร้อย ความหล่อของอีก ๒ หนุ่มจึงเป็นเพียงชื่นชมอยู่ ห่างๆ เท่านั้น

ใบหน้าสวยหันมองคนที่นอนอยู่บนเตียง หล่องต้องรีบเช็ด หน้าให้เขาด่วน เพื่อให้เขานอนได้อย่างสบายตัว คิดใต้ดังนั้นหนู หน่อยรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ หล่อนต้องการกะละมังใบย่อม สำหรับใส่น้ำ เพื่อเช็ดหน้าให้เขา

ดวงตาสวยกวาดมองหาสิ่งที่หล่อนต้องการ ก่อนจะสะดุด กับสิ่งที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์หน้ากระจก ร่างงามระหงอวบอิ่มใน จุดที่ควรมีเดินตรงไป

พื้นที่ในห้องน้ำไม่ได้แตกต่างจากห้องน้ำในห้องนอนของ หล่อน เพราะการสร้างห้องนอนและห้องน้ำในบ้านหลังนี้จะเป็น แพทเทิร์นเดียวกัน ห้องนอนของหล่อนกับห้องของเขาจึงเหมือน เป็นห้องแฝด ทว่าสิ่งของเครื่องใช้ของผู้ชายที่วางเกลื่อนกลาด ทําให้หล่อนกลั้นรอยยิ้มไว้ไม่อยู่

นิ้วมือได้สัมผัสกับข้าวของเครื่องใช้ของเขา ของใช้ส่วนตัว ที่เขาต้องหยิบใช้เป็นประจำทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นแปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่ล้างหน้า น้ำหอมหลังโกนหนวด ครีมโกนหนวด ซึ่ง จริงๆ แล้วก็ไม่ได้แตกต่างจากของที่พ่อหล่อนใช้ ทว่าเป็นของ เขา การสัมผัสสิ่งของจึงไม่ต่างจากได้สัมผัสเจ้าของ

ใจจริงหล่อนอยากสำรวจให้มากกว่านี้ แต่หล่อนยังไม่ลืมว่า ไวทยนอนเมาหลับอยู่บนเตียง แล้วหล่อนต้องเช็ดหน้าให้เขา แต่ ที่เห็นอยู่นี้ไม่มีสิ่งใดเลยที่จะใส่น้ำได้ คิดดังนั้น หนูหน่อยจึงเดิน ไปที่ประตูเชื่อมด้านข้าง หากว่าแพทเทิร์นนี้เหมือนกับห้องของ หล่อนทุกอย่าง หลังประตูบานเลื่อนนี้จะเป็นห้องแต่งตัว และ หล่อนก็พบ ที่ด้านนอกของบ้านพัก ปูรณ์และปัถย์เดินมาถึงรถ ดวงตา คมเข้มของคนพี่ตวัดมองคนน้องเพราะรู้ว่าคนด้านข้างมีคำถาม

“จะถามอะไรก็ว่ามา

ทำไมพี่ให้หนูหน่อยเช็ดตัวไอ้หมอไวทย์ ทำแบบนั้น

“แบบนั้นทําไม”

“แบบนั้นไอ้หมอมันจะตื่นนะพี่

“ก็อยากให้มันตื่นไง มันจะได้เลิกฟุ้งซ่านสักที

“เฮ้ย! พี่ อย่างนี้เราจะไม่เข้าข่ายสมรู้ร่วมคิดเหรอ ไม่ดีมั้ง ผมว่าผมไปเช็ดตัวให้มันเองดีกว่า

“ไอ้ไวทย์มันอยากได้แบบนั้นอยู่แล้ว”

“พี่รู้ได้ไง”

“โหย… เอ็งเป็นเพื่อนกันประสาอะไรวะ เหล้าแค่นั้นไอ้หมอ ไวทย์มันจะเมาเหรอ กินสิบเมาร้อยสีไม่ว่า

“กินสิบ… พี่คิดแบบนั้นเหรอ

ปัถย์เริ่มคล้อยตาม เพราะตั้งแต่คบกันมาเขาก็ไม่เคยเห็น ไวทยเมาขนาดนี้มาก่อนและปริมาณเท่าที่กินเข้าไปก็ไม่ทัน สังเกตว่าเยอะหรือน้อยแค่ไหน เห็นแต่ดื่มเอาๆ แล้วก็ร้องเพลง

ไม่หยุด “เออสิวะ ไปเหอะกลับบ้าน แล้วเอ็งแวะไปส่งขาก่อน ข้าง่วง แล้ว เอ็งเอารถ บไปด้วยเลยนะ เข้าค่อยเอามาคืน เที่ยวไป เทียวมาส่งกันแบบนี้ มีหวังไม่ต้องนอนกันพอดี

ปูรณ์บอกแต่หน้าปัตย์ยังมีกังวล หนุ่มใหญ่วัยเกือบ ๔๐ ปี เดินไปโอบไหล่น้องชาย

“เชื่อข้าสิ พรุ่งนี้ไอ้หมอไวทย์ต้องมาขอบคุณเองกับข้า

“พี่บูรณ์คิดแบบนั้นจริงอ่ะ ถ้ามันเกินเลย แล้วไม่ใช่อย่างที่ เราคิดล่ะ เมื่อยายหนูหน่อยไม่ได้ชอบไอ้หมอไวทย์ แต่เป็นชอบ ผม หรือไม่ก็ชอบพี่ล่ะ”

“ไอ้หาปัถย์ เดี๋ยวไอ้ไวทย์จะให้เอ็งกินยาสลบม้า

สองพี่น้องประสานเสียงกันหัวเราะร่วน ดวงตาคมเข้มที่ ละม้ายคล้ายกันหันมองไปยังทิศทางของตัวบ้าน ปีกซ้ายและปีก ขวายังคงเปิดไฟ นั่นแปลว่าหนูหน่อยยังคงอยู่ที่ห้องของไวทย์ และแผนร้ายๆ ของพวกเขาที่จะทำให้ไวทย์ยอมรับหัวใจตัวเอง กําลังสัมฤทธิ์ผล