บทที่ 18 ท่านหลิน

” อะไรนะ? หลินกึ่งกล้าลงมือกับเขาบ้าไปแล้วรึเปล่า?”

“จบแล้ว เราจะโดนกันหมดเพราะไอคนไม่เอาถ่านนี่แหละ ชื่องานฟังดูก็โหดเหี้ยมแล้ว คราวนี้เราเจอปัญหาใหญ่ แล้ว”

คนที่อยู่ในห้องต่างก็แสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อออกมา

ขณะเดียวกัน พวกเขาก็รู้สึกตื่นตระหนกด้วยเล็กน้อย กลัว ว่าจะพาลเรื่องนี้ใส่พวกเขา

หลินยิ่งมองหน้าด่าอย่าไม่แสดงสีหน้าใดๆ ถามต่อว่า “นายเป็นลูกน้องของเงินซานเหรอ?”

“ใช่ ฉันเป็นคนของท่านเสิ่นซานของเมืองหนานเฉิง! คนที่ อยู่ในแวดวงเมืองชิงหยูนต้องเคยได้ยินชื่อของท่านเสิ่นซาน กันทั้งนั้น” ด่พูดด้วยสีหน้าที่โกรธแค้น แล้วพูดด้วยน้ำ เสียงที่เย็นชาว่า “ถ้าตอนนี้นายคุกเข่าขอโทษก ฉันก็อาจจะ ปล่อยนายไปได้ ไม่อย่างนั้นก็รอมาเก็บศพนายได้เลย!

เอี๊ยะ!

หลิน งดบไปที่หน้าของงูดำ ตบจนเขารู้สึกร้อนไปทั้งหน้า แถมยังมีเลือดซิบออกมาที่มุมปาก
“นาย! นายอยากตายเหรอ?” สีหน้าของงู เต็มไปด้วย ความโกรธแค้น เขาไม่คาดคิดว่า หลังจากที่พูดชื่อของท่าน เงินซานออกมา หลินวิ่งยังกล้าที่จะตบหน้าเขาอีก

“แม่งเอ้ย ไอคนไม่รู้ที่สูงที่ต่ำ! ปล่อยพึ่งเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น วันนี้ก็อย่าคิดที่จะเดินออกจาก อจินKTVไป!

ลูกพี่ลูกน้องและลูกน้องของงูเริ่มตะโกนขึ้นมา แล้ว หยิบแท่งเหล็กไปที่หลินอิ่ง เกือบจะพุ่งเข้ามาปะทะกับหลิน ยิ่งอยู่แล้ว

“พวกนายลองขยับดูสิ “หลินยิ่งพูดอย่าเย็นชา แล้วล็อค

คอของงูไว้ด้วยมือแค่ข้างเดียว “อย่า……..พวกนายอย่าขยับ…

หน้าของงูแดงและบวมไปหมด แทบจะโดนหลินยิ่งบีบ จนหายใจไม่ออกแล้ว เขาสั่นไปทั้งตัว ตอนนี้สีหน้าของเขา เหมือนพร้อมจะตายในทันที

ไม่รู้ว่าหลินยิ่งเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะ แค่มือข้าง เดียวก็กดเขาไว้ได้แน่นๆ

เขาอยู่ในวงการนี้มาตั้งหลายปี ถือว่าเป็นมือโหดด้านการ ต่อสู้ แต่พอมาเจอหลินวิ่งแล้ว เขากลับสู้อะไรไม่ได้เลย

“หลินยิ่ง นายรู้ไหมว่านายกำลังทำอะไร? นายคิดว่านายเก่งมากเหรอ? ตอนนี้ฉันโทรหาท่านเส้นซานแล้ว พอท่าน สามมาถึง ฉันจะบอกให้ แม้กระทั่งจางหงชวนหัวหน้าของ ตระกูลจางมาก็ช่วยนายไม่ได้อยู่ดี! ” ลูกพี่ลูกน้องของคำพูด เขา “พวกนายทุกคน หนีไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!

“หะ! พวกเขาเรียกท่านเสิ่นซานมาแล้วเหรอ? แล้วจะ ให้พวกเราทุกคนอยู่รอที่นี่เหรอ?”

“หลินนิ่ง นายอยากตายเอง แต่อย่าเอาพวกเราไปเกี่ยว ด้วยสิ!”

พอได้ยินชื่อเสียงของท่านเส้นซาน เพื่อนของจางโม่ที่ อยู่ในห้องต่างก็แสดงสีหน้าตื่นตระหนกออกมา พวกเขารู้สึก เกร็งกลัวเป็นอย่างมาก ต่างก็เริ่มโทษหลืนนิ่ง รู้สึกว่าหลินยิ่ง ทําให้พวกเขาซวยไปด้วย

ท่านเสิ่นซานของเมืองหนานเฉิง มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก เป็นคนที่มีอำนาจล้นฟ้า มีค่าล่ำลืออยู่ประโยคหนึ่งคนเมือง ชิงหยูน ในเขตเมืองหนานเฉิง ไม่มีเรื่องที่ท่านเสิ่นซาน จัดการไม่ได้ คนใหญ่คนโตระดับนี้ พวกเขาจะกล้ามีเรื่อง ด้วยได้ยังไง!

หลินยิ่งส่ายหัว ถามพร้อมหัวเราะว่า “เงินซานเก่งมากเลย เหรอ?”

“ขนาดท่านา นานนายยังไม่รู้จักเลยเหรอ? ยังจะกล้าหา เรื่องคนไปทั่วอีก ช่างโง่จริงๆ
“จริงด้วยที่ หลินยิ่งนายแยกไม่ออกแม้กระทั่งใครเป็นใคร ก็กล้าลงไม้ลงมือกับลูกน้องของท่านเส้นซาน ตอนนี้นายจบ แล้ว!”

ทันทีที่หลินยิ่งพูดประโยคนี้ออกมาเพื่อนในห้องต่างก็ แสดงสีหน้าตกใจและสงสัยออกมา สีหน้าเยาะเย้ย ตอนแรก คิดว่าหลินยิ่งเก่งสะอึกที่กล้าลงมือกับงูดำ ที่แท้ก็เป็นแค่เป็น คนโง่ที่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเท่านั้นเอง

“หึ ไม่กลัวตายจริงๆ หลินอิ่ง นายอาศัยที่ตัวเองต่อสู้เก่ง แล้วกล้ามาลงมือกับพึ่ง นายรู้ไหมว่าในเมืองหนานเฉิง ท่าน เสิ่นซานเป็นคนอะไร ” หลี่ฮุยพูดอย่างเย็นชา ช่วยพูดหาเรื่อง ขึ้นมานี่เร็วกว่าลูกพี่ลูกน้องของอีก

คนพวกนี้ต่างก็กลัวท่านเสิ่นซานมาหาเรื่อง พอทานเงิน ซานมาถึง คืนนี้คงอดไม่ได้ที่จะมีเลือดสาดกันบ้าง ต่างคน ต่างก็พยายามเอาตัวเองออกจากตรงนี้ไปให้ได้

“นายนี่มันต่ำตมสิ้นดี

เพียะ

หลินยิ่งตบไปที่ใบหน้าของหลี่ฮุย ตบจนตัวเขาหมุนอยู่กับ ที่ไปสองรอบ จนกลิ้งออกไปอยู่นอกห้อง

“หลินอึ้ง พอได้แล้วมั้ง เรารีบไปกันเถอะ ” สีหน้าของจางโม่กังวลเล็กน้อย

เท่าที่เธอดูมา การกระทำของหลินยิ่งมันก็ใจร้อนเกินไป นี่มันเป็นการกระทำของผู้ชายที่มีแต่กำลังไม่มีสมองชัดๆ ไม่ สนว่าตัวเองจะเก็บงานทีหลังได้ไหม มาก็ลงไม้ลงมือจน คุกเข่าลง จนทำให้กลายเป็นศัตรูกัน ในที่สุด เรื่องนี้กลายมา เป็นแบบนี้จนได้ เธอเองก็ไม่รู้ว่าควรรับมือกับมันยังไงดี

แต่ว่า เธอเองก็รู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อยเพราะถึงไงยัง แล้วหลินยิ่งทำแบบนี้เพราะเธอ

“พวกนายยังจะอยากไปหรอ? ฉันจะบอกให้นะวันนี้ไม่ว่า ใคร อย่าคิดจะหนีเด็ดขาด “ลูกพี่ลูกน้องของงูที่สักลาย ดอกไม้เต็มแขนพูดอย่างมั่นใจ

ปิ้ง!

หลินยิ่งไม่ได้พูดอะไร แล้วแตะไปที่ชายลายสัก และจน เขากระเด็นไปอยู่นอกห้อง

หลังจากนั้น เขากันไปมองจางฉีโม่ สีหน้าเหมือนไม่มี

อะไรเกิดขึ้น อมยิ้มพร้อมพูดว่า “นีโม่ ไม่เป็นไรหรอก เป็นแค่ ปัญหาเล็กๆเท่านั้นเอง เธอรอฉันสักสองสามนาที ฉันไป จัดการเรื่องนี้หน่อย” พูดจบ หลินซึ่งก็ลากออกไปจาก ห้อง อย่างกับถือลูกไก่ไว้ในมือ

“หลินยิ่ง….. ”จางฉีโม่มองดูแผ่นหลังของหลินจิ่งที่เดินจากไป กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็หยุดไว้

บนทางเดินนอกห้องที่ประดับมาอย่างหรูหรา

งูดำและหลี่ฮุยคุกเข่าอยู่กับพื้นอย่างเชื่อฟัง สีหน้าที่เต็ม ไปด้วยความไม่เต็มใจ แต่อยากยืนก็ยืนขึ้นไม่ได้ เส้น ประสาทที่เขาของพวกเขาโดนหลินยิ่งเตะจนชาไปหมด ไม่มี

เรี่ยวเอง

หลินยิ่งยืนเอามือไขว้หลังไว้ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออก

มา

ลูกน้องของงูดำที่อยู่ไกลๆไม่กล้าเข้ามาใกล้ ทำได้แค่มอง ดูพวกเขาอย่างดุร้าย

พวกเขากำลังรอ รอท่านเสิ่นซานพาลูกน้องมาด้วยตัวเอง อย่าพูดเลยว่าหลินยิ่งเก่งแค่ไหน ถึงแม้ว่าหลินยิ่งจะเป็น มังกร ก็ยังต้องนอนนิ่งๆเฉยๆเลย

พวกเขาอยู่กันแบบนั้นมาประมาณ3นาที

มีชายร่างแกร่งในชุดสูทสิบกว่าคนเดินเข้ามา และใน บรรดาบอดการ์ดนี้ มีผู้ชายวัยกลางคนที่ดูผอม สวมใส่เสื้อ สมัยราชวงศ์ถัง ในมือถือกำไลลูกประคำ ดูเด่นออกมาอย่าง เห็นได้ชัด

“ท่านสาม! ท่านมาสักที ท่านต้องเอาคืนให้ผมนะ ครับ !” งู เห็นคนช่วยชีวิตมาแล้ว ก็รีบตะโกนขึ้นมา
แต่ท่านเสิ่นซานดูเหมือนจะเป็นด่าไป แล้วมองไปที่แผ่น หลังของผู้ชายที่ยืนเอามือไขว้หลังไว้ ม่านตาหดขึ้นมาทันที และสีหน้าดูสงสัยเล็กน้อย

“ทะ…..ท่านหลิน?