บทท 23 ความจริง

เธอไม่ได้รับร้อนไปจากเมืองนี้ ที่นี่มีความทรงจำของ เธอทั้งหมด เธอมีเงินมากพอ

หุ้นของตระกูลพลาธรเปลี่ยนเป็นเงินสด เพียงพอที่ จะใช้ชีวิตในอนาคตกับลูกได้สบาย

น้ำฝนโบกรถคันนึงไปที่สุสานของแม่เลี้ยงเธอ รถ

อยๆแล่นไป

เธอมองไปที่วัวนอกหน้าต่าง เธอคิดในใจ ชานนท์

เราจากกันตั้งแต่ตอนนี้

—-หลายวันนี้ชานนท์งานยุ่งมาก ใบหย่าที่ทนาย

เอามาให้เขา

ถูกเขาลืมทิ้งไว้ไหนก็ไม่รู้ ประชุมติดต่อกันหลายวัน เขารู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว

ผู้ช่วยเคาะประตูเดินเข้ามา “ท่านประธานครับ สาย เรียกเข้าจากคุณยาครับ”

ชานนทขมวดคิ้วเบาๆ “ผมรู้แล้ว” เขารู้สึกอารมณ์ ไม่ดี ก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไร

หลายวันนี้เขาจะงานยุ่ง แค่เพื่อให้เขารู้สึกผ่อนสบายใจหน่อย

เขาจึงฉวยโอกาศนี้ไม่ไปเยี่ยมเรยาที่โรงพยาบาล ทุกครั้งที่เขาไป

ก็เห็นเรยาร้องไห้ฟูมฟายแล้วบอกว่ารู้สึกเสียใจ บอกว่าเธอรักตัวเอง

และไม่ควรสงสัยตัวเอง ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของ

น้ำฝน

เขารู้สึกไม่ชอบใจอย่างยิ่งที่เอาความผิดทั้งหมดโยน

ให้น้ำฝน

และเขาก็ไม่ชอบเรยาร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนทั้ง

โลกติดค้างอะไรเธอ

หลังจากที่เขาหมั้นกับน้ำฝนไป เขาเคยส่งข้อความ ให้เรยาไปหลายครั้ง

ให้เธอกลับมาฟังเขาอธิบาย แต่เธอปิดเครื่องไม่ ยอมตอบกลับเขาสักคำ

เวลาสามเดือนจะว่านานมันก็ไม่นาน แต่ทําให้เขา รู้สึกตายใจจากรักที่ไม่มีความหมายนี้
เขาค่อยๆรู้สึก เขาก็ไม่ได้ชอบเรยาเหมือนที่ตัวเอง

คิดเอาไว้

รู้สึกเหมือนสามเดือนที่เราไม่อยู่ข้างกายเขา ก็ไม่

ได้มีผลกระทบอะไรกับเขา

เขาหยิบโทรศัพท์มาแต่ไม่ได้รับทันสายทันที แต่ เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมา

และอ่านเมลล์ของตัวเอง ช่วงนี้ไม่ได้เข้ามาอ่านเมล

จู่ๆมีเมลล์ที่ไม่รู้จักส่งคลิปวีดีโอมาคลิปหนึ่ง ชานนท์

กดดู ในคลิปภาพไม่ค่อยชัด

แต่ทำให้ชานนท์กำหมัด เขาคิดไม่ถึง เรยากับ

คิมหันต์….

ลูกพี่ลูกน้องเขาคนนี้อยากได้บริษัทของตระกูลพลา

ธร ชานนท์รู้สึกตกใจ

คิดไม่ถึงเลยว่าเรยาผู้ที่แสนดีต่อหน้าเขา ลับหลัง

กลับทรยศเขา

การจากไปในงานหมั้นวันนั้น คงเป็นเขาสองคนที่วางแผนแน่ๆ

จู่ๆตอนนี้กลับมากระทันหัน สงสัยก็คงจะมีเป้าหมาย อะไรสักอย่างแน่ๆ

ชานนท์โกรธและปิดคอมพิวเตอร์ เขาเรียกผู้ช่วย มาช่วยผมตรวจสอบIP

หนึ่งสัปดาห์ก่อน เวลา10โมงเช้ากับ8นาที คนที่ส่ง คลิปวิดีโอนี่มาคือใคร!”

เขาจะคอยดู ใครกันแน่ที่ส่งคลิปวิดีโอนี้มาให้ตัวเอง ทำไมต้องส่งคลิปนี้ให้เขา

เพื่ออะไร? โทรศัพท์ดังอยู่เรื่อยๆ ชานนท์มองเบอร์ ที่ปรากฏบนจอโทรศัพท์

เขารับสาย “ฮัลโหล เรยา มีอะไรหรือเปล่า?” ตอน

นั้น

เรยาไม่ได้รู้สึกถึงน้ำเสียงชานนท์เย็นชานนท์ คุณ ป้ามาค่ะ เรยาบอกแล้วว่าไม่เป็นไร

คุณป้าก็บอกจะมาเยี่ยมค่ะ”

“ผมรู้แล้ว ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ” ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ชานนท์ปรากฏตัวที่โรงพยาบาล กานติมานั่งอยู่ ข้างๆเรยา และพูดอย่างเป็นห่วง

“เรยา ทำไมหนูถึงคิดสั้นอย่างนี้ “คุณป้าคะ ตอน

นี้เรยาไม่เป็นไรแล้วค่ะ”

กานติมามองหน้าชานนท์ “นนท์ ถึงงานจะยุ่งแค่ ไหน ก็ต้องมาเยี่ยมหนูเรยาหน่อย

เราทำไปก็เพราะลูก ลูกคนนี้หนิ แคร์หนูเรยา

ขนาดนี้

ตอนนี้หนูเรยากลับมากลับเฉยชากับเขา บ้านเราผิด

ต่อเรยานะลูก”

ชานนท์แค่พูดเบาๆ “ผมรู้แล้วครับ แม่ออกไปก่อน เถอะ ผมมีเรื่องจะคุยกับเรยา ”

กานติมาดีใจอยากให้เวลาส่วนตัวทั้งสองได้ๆ แม่ ไม่อยู่รบกวนเราสองคนแล้ว”

หลังจากกานติมาจากไป ชานนท์มองสีหน้าที่อ่อน

เพลียของเราบนเตียง
เขาถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ และมองด้วยแววตาที่เฉียบ คม “เรยา แม่ผมมาที่นี่ได้ยังไง?

สีหน้าเราเปลี่ยนกระทันหัน เธอเป็นคนบอกกาน

มาว่า เพื่อเขา

เธอกรัดข้อมือฆ่าตัวตาย อยากให้กานติมาช่วยเธอ หน่อย “นนท์ เรยา….”

เรามองสีหน้าของชานนท์ เธอทนกัดฟันและทำ

หน้าสงสารพูด

“นนท์ คุณต้องพูดกับเราแบบนี้เลยหรือ?” เขา เห็นชานนท์ไม่มีทีท่าอะไรเลย

เธอลุกขึ้นนั่งและกอดที่แขนของชานนท์ “นนท์คะ เร ยาขาดคุณไม่ได้

เรยารู้ว่าตัวเองผิดไปแล้ว เรยารู้สึกเสียใจ ตอนนี้เร

ยากลับมาแล้ว

คุณอย่าลืมสิคะว่าน้ำฝนเป็นทำให้เราสองคนพราก จากกัน ในงานแต่งของเราสองคน

น้ำฝนเป็นคนตะเกียกตะกายขึ้นเตียงกับคุณ
ตอนนั้นเรยาเสียใจมาก…. “ชานนท์มองหน้าเรา

แล้วรู้สึกขยะแขยง

เอาทุกอย่างโยนไปที่น้ำฝนคนเดียว เขานี่ตาบอด

จริงๆ

ถึงกับไม่สังเกตุเห็นเลย! คิดถึงเมื่อก่อนเข้าใจน้ำฝน ผิดไป น้ำฝนก็แค่ยิ้มและยอมรับ

เขารู้สึกกระวนกระวายใจ

การแสดงออกของน้ำฝนเหมือนคนที่หมดสิ้นความ หวังจนไม่อยากจะอธิบายอะไรแล้วทั้ง

สิ้น…เขาหันหลังอยากเดินออกจากห้อง ทันใดนั้น เรยาก็รีบเรียกเขาไว้

“นนท์ คุณอย่าใจร้ายแบบนี้กับเรยาสิคะ!”

เธอเดินลงมาจากเตียงและมากอดที่เอวเขา ร้องไห้ อย่างแสนเจ็บปวดใจ

“เรยาผิดไปแล้วค่ะนนท์” “เรยา เราต่างก็เป็น

ผู้ใหญ่แล้ว”

ชานนท์ไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่วินาทีเดียว แต่เขาไม่ได้เปิดโปงเราในทันที

ในเมื่อคิมหันต์อยากลอบกัดเขา ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะ ปล่อยเบ็ดไปยาวหน่อย

เพื่อตกปลาตัวใหญ่… ตอบ อย่าเพิ่งหญ้าให้ไหว ตัวทัน เขาอยากไปหาน้ำฝน

เขารู้สึกเหมือนเขาผิดพลาดไปหลายอย่าง…. เขาเก็บอารมณ์ในใจไว้

เขาหันหลังมองไปที่เรา เขาแกล้งทำสายตาอ่อน โยน คุณพักผ่อนดีๆนะ

หลังออกจากโรงพยาบาลมหาบ้านให้คุณหลังนึง แล้วค่อยว่ากัน

เราดีใจ ว่าแล้ว ชานนท์ไม่มีทางใจร้ายกับตัวเอง อย่างนี้

“นนท์ เราเชื่อฟังคุณหมดค่ะ ออกจากห้อง สีหน้าเขาเย็นชืด —หลังบนท

จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้ช่วย “ป่าฝน

อยู่ไหน!!
“ผมจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ครับ ท่านประธาน!! ชา นนท์รู้สึกกระวนกระวาย

สามวันต่อมา ผู้ช่วยเคาะประตูเดินเข้ามา “ท่าน ประธานครับ คลิปวิดีโอนั้น

คุณนําฝนเป็นคนส่งมาครับ” ชานนท์ไม่กล้า

เชื่อ“คุณว่าอะไรนะ?”

ผู้ช่วยก็รู้สึกอึ้งเหมือนกัน “IPคลิปวิดีโอนี้ สถานที่ๆ แสดงคือบ้านหลังที่คุณน้ำฝนพัก

และคนที่ใช้คอมพิวเตอร์เป็น พี่พรไม่มีทาง จะมีก็

แต่คุณน้ำฝน”

ในใจรูสึกว้าวุ่นไปหมด ที่แท้คือน้ำฝน

น้ำฝนรู้ตั้งนานแล้วว่าเรยามีความสัมพันธ์อะไรกับ

คิมหันต์

ทำไมเพิ่งมาบอกเขาตอนนี้! ชานนท์เสียงสั่น น้ำ ฝนอยู่ไหน!”

“ผมตรวจสอบเจอห้าวันก่อนคุณน้ำฝนซื้อคอนโดใน ย่านตัวเมืองไปห้องหนึ่ง
คุณน้าฝนน่าจะพักอยู่ที่นั่นครับ”

แน่นถูกคลายออก

มือที่กำหมัดไว้

เขายืนขึ้นหยิบเสื้อสูทอยากเดินออกไป แต่ก็หยุดไว้

เขาไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอะไรไปเจอเธอ ไปถามเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ