บทที่21 คุณภัคร คุณเป็นอันธพาล ได้

ภัครเขียนตัวเลขบางอย่างลงในสัญญา จากนั้นยืน ให้กับเอมมิกา “เธอลองอ่านสัญญาดูก่อนนะ ถ้าไม่มี ปัญหาอะไรก็เซ็นชื่อสะ

เอมมิกาอ่านสัญญาแรงงานนี้ดูคร่าวๆ :

นับตั้งแต่วันที่เริ่มสัญญา ฝ่ายชายสิทธิได้รับบริการ จากฝ่ายหญิงเป็นเวลาหนึ่งปี โดยจ่ายค่าทดแทนเป็นเงิน สี่สิบห้าล้านบาท พร้อมบ้านหนึ่งหลังเป็นค่าทดแทน โดย มีการจ่ายล่วงหน้าเป็นเงินสดจำนวนหนึ่งล้านบาท ส่วนที่ เหลือจะให้เมื่อครบสัญญาหนึ่งปี

โดยในระหว่างสัญญาฝ่ายหญิงต้องปรากฏตัวทุก ครั้งที่ฝ่ายชายต้องการ ไม่มีการหาลูกค้ารายอื่นและห้ามมี ความสัมพันธ์กับผู้อื่นทั้งชายและหญิง

โดยในระยะเวลาที่เร่งด่วนฝ่ายหญิงมีสิทธิที่ไม่มาให้

บริการ

ถ้าหากมีลูก ถือว่าฝ่ายหญิงทำผิดสัญญา ต้องเอา เด็กออกและถือเป็นการสิ้นสุดข้อตกลงโดยเงินทดแทนจะ คิดตามจำนวนระยะเวลาที่ให้บริการ

“คือ ถ้ามีลูกถือเป็นสิ้นสุดสัญญา แล้วทำไมถึงต้อง 11 เอาเด็กออก? ถึงแม้ว่าฉันไม่มีโอกาสที่จะท้องในช่วงนี้เลยแต่ว่าถ้าเกิดฉันไม่เอาเด็กออก ฉันต้องจ่ายค่าผิดสัญญา หรอ?” เอมมิกาถาม

แววตาของภัครแสดงความเจ้าเล่ห์ออกมา “เธอ อยากมีลูกกับฉันหรอ?”

เอมมิกาอึ้งแล้วตอบ “ทำไมฉันต้องอยากมีลูกกับคุณ ด้วย?”

ภัครมองแววตาที่ใสซื่อของเอมมิกา มันช่างเหมือน กับดวงตาของกระต่ายสีขาวดูไร้เดียงสา น่าถะนุถนอม ทำให้ภัครรู้สึกอารมณ์ดีขึ้น “ข้อนี้เป็นเพียงการเขียนไว้ ป้องกันเผื่อเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าจะไม่มีโอกาสเกิดเหตุการณ์ อย่างนั้นขึ้นก็ตาม”

เอมมิกาพอจะเข้าใจแล้ว

ภัครคงคิดว่าเอมมิกาจะใช้โอกาสในการทำงานร่วม กับเขาแล้วเข้าทางลัดสินะ

เอมมิกาไม่ใช่คนโง่ เธอจะเอาพ่อหม้ายไปทำไม และ ยังคิดจะมีลูกให้เขาอีก? นี่มันเป็นการทำเรื่องโง่ชัดๆ !

เอมมิกาหยิบปากกามาแล้วบรรจงเซ็นชื่อตนเองลง

ในสัญญาทั้งสองฉบับ
ส่วนภัครเองก็เซ็นชื่อตนเองลงในช่องของฝ่ายชาย และยังลงวันที่วันนี้ที่ถือเป็นการเริ่มสัญญาด้วย

เขามองเอมมิกาที่หยิบสัญญาใส่ลงกระเป๋าอย่างมี ความสุข ทำให้ตัวเขาร้อนขึ้นมา “วันนี้เธอสะดวกไหม?”

“ได้สิ สะดวก แต่ว่าไหนๆก็จะทำงานร่วมกับคุณแล้ว วันนี้ตอนเย็นฉันต้องไปลาออกจากบริษัทที่ทำงานก่อน” เอมมิกายิ้ม เมื่อคิดถึงหน้าหัวทีมที่เธอจะเป็นฝ่ายลาออก เอง เอมมิกาอารมณ์ดีขึ้นมาเลย

ภัครที่มองเอมมิกาทำตัวมีความสุขเกินหน้าเกินตา เลยใจอ่อนขึ้นมา “มานี่สิ มานั่งตรงนี้”

เอมมิกาไม่คิดอะไรแล้วเดินไปนั่งข้างภัคร

ภัครกดหลังเอมมิกาทำให้ตัวเธอแทบจะติดกับภัคร

เอมมิกาได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของทั้งสองคน ยัง ไม่ทันได้ดึงตัวออก ภัครก็ประทับจูบมาที่เธอ ลิ้นของเขา กำลังเล่นสนุกกับปากของเอมมิกา

เอมมิกาตกใจจนถอยหนี มองหน้าภัครอย่างตกใจ

หรือนี่เป็นหนึ่งในข้อตกลง?
“ท่านประธานคะ ฉันเรียนนิติศาสตร์มานะ การกระทำ ของคุณเมื่อกี้ถือเป็นการละเมิดสิทธิของฉันนะคะ” เอมมิ กากล่าวเตือน

ภัครมองเอมมิกาที่ต้อนนี้หน้าแดงเป็นแอปเปิ้ล ทำไม ถึงได้น่ารักขนาดนี้

ภัครเองไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่ เขาก็พอจะเคยในในทีวีบ้าง มันก็เป็นอะไรที่แปลกใหม่ดี เลยโน้มตัวเข้าหาเอมมิกา

เอมมิกาถอยหนีจนตัวติดกับโซฟา

มือทั้งสองข้างของภัครคลึงตัวเอมมิกาไว้ “ฉันก็ เรียนกฎหมายมานะ ถ้าคิดจะให้คนร้ายสารภาพผิด ก่อน อื่นก็ต้องหาข้อเท็จจริงมาก่อน เธอชอบให้ฉันใช้กำลังไห มล่ะ?”

“อะไรกันคะ?” ตาของเอมมิกาเบิกกว้าง มองภัครอ ย่างไม่เข้าใจ “คุณภัคร คุณสมองกลับหรือไงกัน คุณไม่ ชอบฉันไม่ใช่หรอ อีกอย่างคุณเป็นโรครักความสะอาด แม้แต่แตะตัวฉันคุณยังไม่คิดจะทำเลยนี่?”

ภัครมองเอมมิกาอย่างเจ้าเล่ห์
สีหน้าของเอมมิกาตอนนี้ ไม่เหมือนกับเป็นการตั้งใจ

ยั่วยวนเขาเลย

“เธอสมยอมแล้วไม่ใช่หรอ เลยยอมเซ็นต์สัญญา ตอนนี้เธอไม่ได้กำลังแสดงละครอยู่ใช่ไหม?”

“แสดงละคร?” เอมมิกายิ่งฟังยิ่งไม่เข้าใจว่าภัคร หมายความว่ายังไง เลยเอามือแตะที่หน้าผากของภัคร ตัว ก็ไม่ร้อนหนิ “ฉันไม่ยอมทำข้อตกลงที่ไม่ได้พูดไว้หรอก นะคะ”

“ข้อตกลงที่ไม่ได้บอกไว้งั้นหรอ?” ภัครรู้สึก หงุดหงิด “สรุปแล้วเธอจะทำหรือไม่ทำ?”

“ทำอะไร?” เอมมิกามองตาภัครที่ดูมีเลศนัยเลย ตอบกลับอย่างชัดเจน “ไม่”

ภัครขมวดคิ้ว “นี่ก็คือสิ่งที่เธอบอกว่าจะตั้งใจ ทํางาน?”

“ฉันมาที่นี่เพื่อมาเป็นทนายของคุณ ไม่ได้มาเป็นคู่ นอน คุณลุกออกจากตัวฉันไปเดี๋ยวนี้” เอมมิกาบอก

ภัครทำหน้าประหลาดใจแล้วมองเธออย่างจริงจัง “เธอเป็นทนายความ
“ก็ใช่นะ คุณไม่รู้หรอ? นามบัตรของฉันทีเอาให้คุณ เขียน อ าแหน่งแล้วก็บริษัทไว้ชัดเจน สำนักงานธรรม รักษ์มีชื่อเสียงมากนะ” เอมมิกาอธิบาย

“แล้วทําไมเธอถึงไปทำงานที่สวรรค์บนดิน?” ภัค รอิ้ง

ด้วยสมองอันฉลาดของเอมมิกาเธอจึงคิดได้ว่า หรือ ตานี่จะคิดว่าเธอไม่ใช่ทนายแต่เป็นผู้หญิงอย่างว่า

เอมมิกา บอธิบาย “ที่คุณเจอฉันที่สวรรค์บนดิน เพราะฉันกำลังไปสืบเรื่องของคุณเอกภาพ ตอนนี้ฉันรับ คดีหย่าร้องของเขามา ภรรยาของเขาคือลูกความฉันเอง”

“แล้วทำไมเธอถึงไปอยู่ที่การประชุมไข่มุก แถมยัง ใส่ชุดแบบนั้น?”

“ฉันเจอไลลา เลยตามเธอไปหามีมี่ ฉันคิดว่ามีมี่กับ คุณเอกภาพต้องมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา อีกอย่าง ฉันไม่อยากถูกคนอื่นเข้ามาลวนลามเลยแอบเข้าไปอยู่ ในห้องนั้น ฉันไม่รู้มาก่อนว่าเป็นห้องของคุณ แล้วดันไป ดื่มน้ำแร่นั่นอีก คุณภัครคะ ฉันเป็นทนายความ เป็นทนาย จริงๆ” เอมมิกาอธิบายเพื่อไม่ให้เขาเข้าใจผิดอีก

“เธอคือทนาย แล้วเซ็นต์สัญญานั่นทำไม?” ภัครนั่งลงแล้วถาม

“ฉันนึกว่าคุณจะให้ฉันไปเป็นทนายของบริษัทคุณ”

เอมมิกาอธิบาย

เมื่อเธอคิดถึงข้อตกลงบ้าๆในสัญญา ถึงกับด่าตัวเอง ที่โง่จนเกือบจะขายตัวเองไปแล้ว

เธอรีบเดินไปที่โต๊ะเพื่อที่จะเอาสัญญา

ภัครที่เร็วกว่าก้าวหนึ่งแย่งสัญญาไป แล้วลุกขึ้นยืน

เอมมิการู้สึกเหมือนจะถูกภัครทำอะไรบางอย่าง

เธอทำหน้าสงสารแล้วมองที่ซองเอกสารนั่น กระโดด

ขึ้นเพื่อจะแย่งกลับมา

แต่เปล่าประโยชน์ ภัครเขาสูงเกินไป

“ภัคร นี่ไม่ถือเป็นข้อตกลงนะ ฉันไม่รู้ว่านายจะให้ ทำงานแบบนี้” เอมมิกาขอความเห็นใจ

เสียงที่เธอพูดออกไปมันทั้งอ้อดอ้อน จนตัวเธอเอง อยากเอาหัวชนกำแพง

ภัครมองเอมมิกาที่กำลังเขินหน้าแดง เลยคิดบางอย่างขึ้นมา “เธอไม่ได้ทำงานแบบนั้น แล้ววันนั้นเธอมา โผล่ที่บ้านฉันได้ยังไง?”

เอมมิกามองไปที่สัญญา “นายยังจำข่าวที่บอกว่า สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นมีการทำร้ายเด็กได้ไหม? ฉัน เป็นคนถ่ายคลิปนั่นเอง สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นก็อยู่ ติดบ้านนายนั่นไง ฉันหนีพวกเขาเลยปืนกำแพงเข้ามาที่ บ้านของนาย”

เอมมิกามองภัครที่กำลังครุ่นคิดอยู่ จึงได้โอกาสแย่ง สัญญามา

ภัครเอามืออ้อมไปไว้ข้างหลัง ประจวบเหมาะกับที่ เอมมิกากระโดดขึ้นจะแย่ง ทำให้เอมมิกาล้มลงทับตัวภัคร ทันที

ตัวของพวกเขาแนบชิดกัน การดิ้นไปมาทำให้มีกลิ่น หอมๆจากตัวเอมมิกาแตะเข้าที่จมูกของภัคร

ตัวภัครถึงกับแข็งทื่อ โดยเฉพาะที่ตรงนั้น เขา หงุดหงิดกับตัวเองที่มีอาการแบบนี้กับเอมมิกา ขมวดคิ้ว แล้วถามบางอย่างกับเธอ “เอมมิกา แล้วที่เธอเคยบอกกับ ฉันว่าชอบฉันละ? โกหก?”