ตอนที่ 15 ตบ สำหรับที่ชายของคุณ

เสียงรอสายดังขึ้นสักพัก ก็ยังไม่มีคนรับสาย เสียงเท้าเดินและ เสียงพูดคุยด้านนอกประตูเริ่มดังขึ้นมาอีกครั้ง ภายในใจของฉ งก็ยิ่งร้อนรนขึ้นไปอีก ในที่สุดก็สิ้นสุดการฟังเสียงรอสาย มีคน รับสายแล้ว

“ฮัลโหล………

เสียงทุ้มดังขึ้นผ่านสายโทรศัพท์ มันช่างน่าฟัง แต่ทว่า จึง ไม่มีความคิดที่จะชื่นชมกับมันเลยแม้แต่น้อย บอกกับเซียวจึง เท้าเสียงต่ำว่า “ฉันให้เวลาคุณหนึ่งนาที รีบจัดการพาผู้หญิงที่อยู่ ด้านนอกประตูออกไป ไม่อย่างนั้นก็เตรียมจ่ายค่ารักษาพยาบาล ของพวกเธอไว้ได้เลย!”

ทันทีที่เธอพูดจบก็ได้ยินเสียงคนใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้ามา ผู้หญิงที่แต่งตัวทันสมัยสองคนดันประตูเข้ามา เมื่อเห็นซูฉิงใน ห้องอาบน้ำ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ตกตะลึง จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียง กรี๊ดดังลั่น

“อ๊า………..งงอกมาจากไหนกัน? ทำไมถึงมาอยู่ในห้อง ของคุณชายเชียวได้? !” ผู้หญิงที่ใส่ชุดสีชมพู จ้องตาเขม็งมา นิ้ว ที่ทาเล็บสีแดงสด ตรงมายังซูฉิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวนั้นคล้ายจะเผาซูนิ่งให้ มอดไหม้

ช้าไปก้าวหนึ่งจนได้
ได้แต่ถอนหายใจเงียบๆ ในใจ ซูฉิงวางแผนว่าจะแกล้งโง่ไป ก่อน เธอกะพริบตาแล้ว ใช้ใบหน้าที่ไร้เดียงสาถามไปว่า “คุณผู้ หญิงทั้งสองท่าน ไม่ใช่ว่าพวกคุณเข้าผิดห้องและมาหาผิดคน หรือเปล่าคะ?

เธอยิ้มแย้มคล้ายดอกไม้บานริมฝีปากที่ยกขึ้นทำให้เธอดู สวยงามมาก ถึงกับทำให้ผู้หญิงด้วยกันอย่างสั่งจองอิจฉาแทบ ตาย

ผู้หญิงคนนี้ดูใสซื่อบริสุทธิ์ ในความเป็นจริงแล้วเธอถูกเสน่ห์ที่ แผ่ออกมาจากร่างกายนี้ดึงดูดความสนใจไปในทันที แม้แต่เธอ ยังอดไม่ได้ที่จะมองไปหลายรอบ แล้วนับประสาอะไรกับผู้ชายล่ะ

ผู้หญิงคนนี้สวยมาก หรือว่าเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงของคุณชาย เชียว คิดได้ดังนั้นเธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ถ้าเธอเป็นผู้ หญิงของคุณชายเขียวจริง ก็ถือว่าเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งมากไม่ ควรที่จะประมาท

เมื่อได้ยินที่ซูฉิงพูด เธอก็หันกลับไปมองผู้หญิงชุดสีเหลืองที่ อยู่ด้านหลัง “เธอแน่ใจนะว่าคุณชายเชียวอยู่ห้องนี้? ทำไม่ใช่?”

ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังชี้มาที่ซูฉิง ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันรู้จัก เธอ เธอคือผู้หญิงที่คุณชายเชียวพามาจากเมืองB ห้องนี้ต้องเป็น ห้องที่คุณชายเชียวเตรียมไว้ให้เธอแน่!”

ตั้งแต่ก่อนที่ผู้หญิงชุดสีเหลืองจะเปิดปากพูด ซูฉิงก็เห็นเธอ แล้ว เธอคือคนที่อยู่ริมสระน้ำในวันนั้น เป็นคนที่นั่งอยู่บนที่เท้า แขนของเซียวจิ่งเห้า ชื่อฉันเอ๋อร์ ไม่คิดว่าเธอจะจำตัวเองได้ ดูท่าแล้ววันนั้นเธอคงสร้างความประทับใจให้กับพวกเขาไว้มาก เป็นแน่

รอยยิ้มดูถูกตัวเองปรากฏขึ้น สมองของซูจึงคิดหาวิธีตอบโต้ กลับไป แต่ยังไม่ทันที่จะคิดวิธีออกก็กลับ โล่งใจ เธอจําเป็นต้อง กลัวอะไรล่ะ?

พวกเธอมาตามหาเขียวจึงเช้า ต้องการตามหาก็เป็นปัญหา ของผู้หญิงของเซียวจึงเช้า

ส่วนเธอนั้นไม่ใช่ความสัมพันธ์ของเธอกับเขียวจึงเช้าเป็นแค่

ผู้ซื้อกับผู้ขายเท่านั้น ยิ่งคิดเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าดูถูกตัวเองมากเท่านั้น จ้องมองผู้ หญิงที่อยู่ตรงข้ามอย่างสงบ

ส้งจื่อฉิงหลังจากฟังฉุนเอ๋อร์ พูดจบ ก็มองซูฉิงที่ไม่ได้ปฏิเสธ อะไร จึงตัดสินใจได้ว่าซูฉิงเป็นนางจิ้งจอกน้อยที่มาล่อลวงเชียว จึงเช้า ทันใดนั้นสีหน้าก็เยือกเย็นลง พูดกับซูฉิงด้วยน้ำเสียง รุนแรง “ที่คุณชายเขียวมายุ่งเกี่ยวเธอเขาก็แค่เล่นๆ เท่านั้น แหละ เธออย่าได้คิดฝันไปว่าจะสามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับ คุณชายเขียวได้ คุณชายเขียวเป็นของฉันสั่งจื่อฉิง”

เมื่อได้ยินชื่อส้งจื่อฉิง ซูฉิงก็จำได้ว่าเมื่อคืนเชียวจึงเค้าเคย เอ่ยถึงชื่อนี้ แท้จริงแล้วเธอเป็นน้องสาวของเดนมนุษย์อย่าง ส้งหนึ่ง เมื่อมองอย่างละเอียด ก็พบว่ามีส่วนคล้ายกันอยู่มากที เดียว

ซูฉิงมองเธออย่างใจเย็น รอให้เธอพูด ไม่ตอบ ไม่สนใจ ทำเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ การเงินเฉยและไม่สนใจของ เธอ ยิ่งทำให้สั่งจองถลึงตามอง และทนไม่ไหวจนยกฝ่ามือขึ้น ตบออกไป

เธอลงมือไวกว่าที่เธอคิด แต่ทว่าก็ยังมีคนที่ไวยิ่งกว่าเธอ

สั่งจองที่อยู่ข้างหน้าห่างไปไม่กี่ก้าว มือของเธอยังไม่ทันได้ ยกขึ้น แต่ก็โดนซูฉิงจับไว้ แล้วหลังมือขวาก็ตบเข้าที่หน้าของ สั่งจองอย่างจัง ปากก็พูดว่า “ตบนี้สำหรับพี่ชายของเธอ