ตอนที่20เขาเป็นคนชั่ว

ตอนที่20เขาเป็นคนชั่ว

“ไม่…..ไม่มี”หลิวเซียนเซียนพูดติดอ่างกลับมาจับมือของหลิว เสี้ยวหนิงแน่นแน่นอีกครั้ง”ขอโทษด้วยนะคะฉันยังมีธุระต่อก็ ขอตัวก่อนค่ะ”

หลิวเซียนเซียนพูดจบก็กำลังจะเดินผ่านลี่หลินซูไป

แต่หลิวเซียนเซียนที่เป็นคนอย่างนี้ยิ่งทำให้ลี่หลินซูให้ความ สนใจหลิวเซียนเซียนไปซ้ายเขาก็ไปซ้ายหลิวเซียนเซียนไปทาง ขวาเขาก็ตามไปทางขวาคิดจะขวางทางที่หลิวเซียนเซียนนั้นจะ กลับออกไปให้จนได้

หลังจากนั้นก็จะได้เห็นเรื่องราวของลี่หลินเย่กับหลิวเซียนเซียน นั้นขึ้นไปอีกขึ้นยิ่งคิดเขาก็ยิ่งคาดหวัง

“ลี่หลินซูนี่คุณต้องกันอะไรกันแน่?ฉันบอกแล้วไงว่าไม่อยาก เซ็นก็คือไม่อยากเซ็นเชิญหลีกไป”หลิวเซียนเซียนเริ่มร้อนใจ ในตอนนั้นเองเธอเริ่มรู้สึกว่าคนที่ช่วยเธอในตอนนั้นไม่น่าจะใช่ ผู้ชายที่อยู่หน้าเธอตอนนี้แต่น่าจะเป็นคนที่อยู่ในห้องนั่น

ผู้ชายคนนั้นไม่ชอบพูดมากแต่พอเขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนเบาๆนั้นมันช่างอบอุ่นเหลือเกิน

พอได้ยินเสียงของลี่หลินชูกับผู้ชายในความจำของเธอนั้นก็ไม่ เหมือนกันทั้งนั้นมีความเป็นไปได้สูงเมื่อ5ปีก่อนนั้นเธอได้นอนผิด คนจริง

ทันใดนั้นใจที่คิดอยากจะตายก็มีขึ้นมา

ก็ตะคอกใส่ไปที่ลี่หลินซูโดยตรงทำไมตอนนั้นลี่หลินซูจะต้อง ไปเป็นนักแสดงอะไรนั้นด้วย?

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าเขาไปเป็นนักแสดงทำให้เธอนั้นเห็นหน้า เขาในทีวีไปทุกๆวันเธอก็คงไม่คิดไปเองว่าคนที่ช่วยเธอในตอน นั้นก็คือ หลินซู

ก็คงจะไม่คิดว่าตัวเองฉลาดมากแล้วไป……….

โอ้เธอนี่มันช่างโง่จริงๆเธอเข้าใจผิดคน

“ลี่หลินซูเธอนั้นมีแผนจะหลอกให้ตายใจแล้วค่อยจับคุณทางที่ ดีที่สุดคุณปล่อยให้เธอไปซะถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็เพ้อเจ้อคิดไปอีก ว่าลูกของเธอคือลูกชายของคุณ”ก็อยู่ในช่วงที่หลิวเซียนเซียน นั้นคิดที่อยากจะผลักลี่หลินซูออกไปข้างหลังเธอนั้นก็มีเสียงตัก เดือนของลี่หลินเย่พูดออกมา
คำพูดที่เย็นชาแต่ก็ช่างน่าฟังคือเสียงที่เธอจะหลับหรือจะตื่นก็ วงเวียนอยู่ในหัวของเธอตั้งแต่อายุ6ขวบจนมาถึงทุกวันนี้

คือเขาคือเขาคนที่ช่วยชีวิตเธอ

แต่ตอนนี้เขานั่นเกลียดหน้าเธอมากและยังคิดว่าเธอนั้นเพ้อเจ้อ และคิดจะโยนความรับผิดชอบลูกชายให้เป็นลูกชายของลี่หลินซู

หลับตาลงน้ำตาหลิวเซียนเซียนเอ่อล้นออกมาจากดวงตาก้มตัว ลงไปอุ้มหลิวเซี้ยวหนิงยกฝีเท้าขึ้นมาเดินและมุ่งไปทางลิฟท์

เธอนั้นไม่ได้เพ้อเจ้ออย่างแน่นอน

ถึงแม้ว่าหลิวเซี้ยวหนิงนั้นจะเป็นลูกของลี่หลินซูเธอก็ไม่ได้เพ้อ เจ้อ

แต่ผู้ชายคนนั้นกลับคิดอย่างมั่นใจแล้วว่าเธอคิดจะจับลี่หลินซู

ลี่หลินซูที่ยืนดูความวุ่นวายนี้มาสักพักพอดูถึงนี่ก็ทนไม่ได้ต้อง ตาเขม็งไปที่ลี่หลินเย่จะต้องเป็นเพราะลี่หลินเย่นั้นทั้งเย็นชาและแข็งทื่อจนทำให้หลิวเซียนเซียนต้องตกใจกัดฟัน แน่นเขาเอามือไปคว้าข้อมือของหลิวเซียนเซียนไว้”หลินเยฉัน จะบอกให้นายนะคุณหลิวนั้นไม่ได้เพ้อเจ้อลูกชายของเธอก็คือ ลูกชายของฉันเอง

ลูกที่อุปถัมภ์

นี่เป็นเรื่องของเมื่อวานที่รับเขาได้อุปถัมภ์มาเขาไม่ได้โกหกเลย สักนิด

เขาก็อยากจะรู้ว่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหลิวเซียนเซียนนั้นลี่หลิน เย่จะใจร้อนหรือไม่

“โหวง”เสียงคล้ายพายุพัดไปสมองของหลิวเซียนเซียนเต็มไป ด้วยความว่างเปล่า

ตอนนี้ลี่หลินซูก็บอกว่าหนิงหนิงเป็นลูกของเขา

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าที่เธอนอนผิดคนกับความรักที่เธอจำได้ อย่างลึกซึ้งยิ่งอยู่ยิ่งห่างกัน

ลี่หลินเย่ไม่สะดุ้งเลยสักนิดเขาส่งสายตานิ่งๆไปที่ลี่หลินซู” ใน เมื่อนายอยากจะเกี่ยวข้องกับนางขนาดนี้นั้นต่อไปถ้าเกิดเรื่อง อะไรก็อย่ามาหาฉันอีก”
พูดจบเขาก็ก้าวเท้าใหญ่ๆและมุ่งไปทางลิฟท์

หลิวเซี้ยวหนิงตามองตามเขาที่เดินจากไปแล้วก็ลงมาจากอ้อม แขนของหลิวเซียนเซียนล้มลงไปบนพรมที่พื้นจากนั้นสองเท้าก็ รีบลุกขึ้นมาพุ่งเข้าไปอย่างไม่เกรงใจผลักลี่หลินเย่ไปแรงๆหนึ่ง ที”คุณเป็นคนชั่วผมไม่ชอบคุณ