ตอนที่17ผู้ชายที่เหมือนกัน

ตอนที่17ผู้ชายที่เหมือนกัน

“นักแสดงเด็ก?แล้วหนูไปรู้มาจากไหนว่าบริษัทหมิงเทียนนั้น รับสมัครอยู่?”หลิวเซียนเซียนอึ้งไปหนึ่งวิผู้ใหญ่อย่างเธอยังไม่รู้ เรื่องเลยแล้วเด็กคนนี้ไปฟังมาจากไหน

“ในมหาลัยที่มีแจกใบปลิวหน่ะครับไม่ใช่แค่นักแสดงเด็กนะครับ ยังมีอื่นๆอีกด้วย เด็กน้อยสายตาระยิบระยับเล่าซะเป็นเรื่องเป็น ราว

“ดังนั้นวันนี้ที่ลี่หลินซูมาหาลูกก็เพราะว่าเลือกลูก?”หลิวเซียน เซียนโล่งอกทีแรกก็นึกว่าลี่หลินซูจะรู้แล้วว่าเขาเป็นลูกชายของ เขาก็เลยมาหาถึงที่เพื่อที่จะแย่งหลิวเซี้ยวหนิงไป

ไม่ได้นะ

หลิวเซี้ยวหนิงนั้นเปรียบเสมือนดวงใจของเธอ

5ปีมานี้ถ้าไม่มีหนิงหนิงเธอก็คงไม่มีกำลังใจให้มีชีวิตอยู่ถึงทุก

วันนี้

“อืมอึมพรุ่งนี้ม้ามีไปคุยกับคนเซ็นสัญญาที่บริษัทหมิงเทียนแทนผมให้หน่อยนะต่อไปผมก็จะได้เป็นนักแสดงเต็มตัวของบริ ษัทหมิงเทียน”พอคิดดูแล้วเป็นนักแสดงก็ไม่เลวเขานั้นไม่ชอบที่ จะต้องไปเรียนอนุบาลหรอกนะ

ไอคิวของเพื่อนๆที่อนุบาลนั้นเกินควร

แต่ถ้าหากเขาไม่เรียนอนุบาลม้ามีที่ต้องไปเรียนทุกวันก็จะไม่ วางใจ

ไม่วางใจที่จะปล่อยให้เขาอยู่ในหอคนเดียว ดังนั้นเขาถึงยอมตกลงกับมาว่าไปเรียนอนุบาล

“ก็แค่ไปเซ็นสัญญากับผู้บริหาร?”หลิวเซียนเซียนคิดแล้วคิด ขอแค่ไม่ใช่ไปพบหน้ากับลี่หลินซูก็ไม่ใช่ว่าจะลองดูไม่ได้มองดู ท่าทางลูกที่ดีใจขนาดนี้สงสัยจะต้องชอบมากแน่ๆ

เธอก็รู้ดีว่าเด็กคนนี้ไม่อยากไปเรียนอนุบาลถ้าหากได้ไปบริษัท หมิงเทียนก็จะมีคนดูแลหลิวเซี้ยวหนิงแทนเธอได้

อย่างไรก็ตามคนเซ็นสัญญานั้นเป็นหลิวเซี้ยวหนิงไม่ใช่เธอสัก หน่อยเธอก็ไม่จำเป็นต้องไปเกี่ยวข้องกับลี่หลินซูอีกด้วย

แต่ว่าเธอก็แอบหวังให้เด็กกับลี่หลินซูได้มีโอกาสใกล้ชิดกัน
เธอให้หนิงหนิงได้แค่ความรักจากแม่แต่ว่าเมื่อสองปีก่อนเด็กคน นี้เอาแต่ร้องหาแดดดี้เธอเข้าใจดีเด็กก็อยากจะมีเหมือนเด็กปกติ ทั่วไปมีทั้งม๊ามีแล้วก็แดดดี้

เสียดายที่เธอหาแดดดี้ให้เขาไม่ได้

สีหน้าลี่หลินซูที่เย็นชาเธอและเขาเมื่อ5ปีก่อนนับตั้งแต่ที่เธอ ก้าวเข้าไปในห้องขังที่สถานีตำรวจนั้นก็หมดวาสนาต่อกันแล้ว

“อืมอึมแค่ไปเซ็นสัญญากับผู้บริหารเองก็เสร็จแล้วครับม้ามีไป นะครับไปนะครับผมอยากเป็นนักแสดง”หลิวเซี้ยวหนิงสายตา อ้อนวอนพร้อมเขย่าแขนของหลิวเซียนเซียนทำหน้าขี้อ้อน ร้องขอต่อไป

หลิวเซียนเซียนขยี้หัวของเด็กน้อย ได้แต่ว่าหลังจากนี้จะต้อง เชื่อฟังห้ามดื้อห้ามซนแล้วนะ”

วันต่อมา

รถเบนท์ลีย์สีดำขับมารับหลิวเซียนเซียนกับหลิวเซี้ยวหนิง

พอรถเบนท์ลีย์ได้จอดรถอยู่หน้าประตูคลับclub blueนั้นหลิว เซียนเซียนอึ้งไปเล็กน้อยมองไปที่คนขับ”คืนนี้มาเซ็นสัญญาที่ตรงนี้หรอคะ?”

“ใช่ครับคุณผู้หญิงเชิญลงรถครับ

มาถึงตรงนี้แล้วหลิวเซียนเซียนรู้ดีว่าจะถอนตัวก็คงจะไม่ทันแล้ว จูงมือของหลิวเซี้ยวหนิงเดินลงจากรถแล้วก็มุ่งตรงเข้าไปใน

คลับ

ภาพจากคืนวันนั้นแวบเข้ามาในสมองของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอหนีออกมาจากประธานหลังได้รู้สึกมาตลอดว่าคนที่ช่วยเธอ ในคืนนั้นเหมือนจะใช่ลี่หลินซูแต่เหมือนว่าจะไม่ใช่ลี่หลินซู

“คุณผู้หญิงหนูน้อยเชิญด้านในครับ พนักงานต้อนรับมาเชิญ เข้าไปอย่างมีมารยาทเหมือนกับว่ามีคนส่งมาให้รอรับพวกเขา สองแม่ลูก

ถ้าไม่อย่างนั้นสถานะอย่างเธอและหลิวเสี้ยวหนึ่งถึงแม้อยากจะ เข้ามาในคลับclub blueแค่ไหนก็ไม่สามารถเข้ามาได้

ห้องโถงสีทองที่ยิ่งใหญ่เว่อร์วังอลังการนี้เสียงเพลงคลอเบาๆที่ไพเราะน่าฟังเดินเข้าไปในห้องอย่างนี้แน่นอนมันทำให้คน ที่เข้าไปนั้นรู้สึกผ่อนคลาย

พนักงานพาหลิวเซียนเซียนเดินมาถึงหน้าห้องวีไอพีเคาะประตู

เบาๆ

“เชิญ”เสียงเบาๆแต่น่าฟังที่ส่งออกมาจากด้านในเสียงที่รู้สึกคุ้น จนทำให้หลิวเซียนเซียนนั้นสั่นไปทั้งตัว

แต่ยังไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว

ประตูก็ถูกเปิดแล้ว

พอมองเข้าไปห้องที่เต็มไปด้วยแสงสีส้มทองผู้ชายสองคนที่นั่ง

อยู่

ไม่สิมองดูแล้วเป็นผู้ชายสองคนที่เหมือนกัน คนหนึ่งนั้นเท่ๆนิ่งๆและจ้องมองมาที่เธอ

อีกคนหนึ่งนั้นเจ้าเล่ห์ขี้เล่นและก็จ้องมองมาที่เธอ

หลิวเซียนเซียนยืนอึ้งไปเลย ลี่หลิน….……..คนไหนคือลี่หลินซู?”

แล้วอีกคนหล่ะคือใคร?