บทที่ 16 ใบเสร็จ

บทที่ 16 ใบเสร็จ

“คุณค่าทางใจของรถคันนี้คือการติดตั้งเครื่องยนต์ W12 ที่หา ยากของโลก เป็นเทคโนโลยีที่หาได้ยากที่สุดในโลก

“แม้ว่าจะเป็นของ Volkswagen ก็ตาม แต่มันเป็นหนึ่งในรถหรู อันดับต้น ๆ สําหรับตอนนี้ รถคันนี้เลิกผลิตแล้ว รถในตลาดก็มีไม่ มากแล้ว ดังนั้นหากคุณพลาดคันนี้ เป็นเรื่องยากที่จะหาคันที่สอง ในเวลาอันสั้น”

พนักงานขายยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น ผู้หญิงคนนั้นก็นับวันยิ่งพอใจมาก เธอเห็นรถคันนี้มานานก่อนที่จะตัดสินใจซื้อ แม้ว่าจะมีราคาแพง แต่สำหรับเธอแล้ว ยังคงรับได้

พนักงานขายพูดจนพอแล้ว พูดจบเรื่องที่หยุดผลิตรถคันนี้แล้วก็ ไม่เปิดปากพูดอีก ปรับฐานความต้องการของลูกค้า

เธอคิดว่าวันนี้รถคันนี้ขายได้แน่นอน เมื่อนึกถึงค่าคอมมิชชั่น หนึ่งแสนก็รู้สึกตื่นเต้น แต่บนใบหน้าไม่ได้แสดงออกอะไร “งั้นก็ คันนี้แหละ เต็มจำนวน ช่วยฉันออกใบเสร็จด้วย ! ”

ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็ลดค้อนลง นั่งลงอย่างพอใจพนักงานขายเตรียมออกใบเสร็จด้วยความตื่นเต้น

แต่พอหันหน้ากลับเห็นผู้จัดการพาวัยรุ่นที่เธอไล่ให้ไปเมื่อกี้มา ด้วยตัวเอง ทันใดนั้นก็มีความคิดแย่ ๆ ในใจ

“ผู้จัดการนี้คุณจะ?”

“อ่อ สุชัย จัดคนมาเช็ดรถและติดฟิล์มรถยนต์ ยิ่งเร็วยิ่งดี ใช่แล้ว ต้องเป็นฟิล์มมืด เดี๋ยวลูกค้าจะขับรถออกไป

เมื่อได้ยิน คนที่ถูกเรียกว่าสุชัยก็ยืนงงๆ มองไปที่ผู้หญิงที่ลงมา จากรถ อดไม่ได้จึงถามไปประโยคหนึ่ง

“คุณผู้หญิง คุณจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยหรือยังคะ?”

ผู้หญิงนั้นส่ายหน้า จำเรื่องเมื่อกี้ได้แล้ว มองไปที่จักรชัยที่อยู่ ข้างหลังผู้จัดการ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ผู้จัดการร้านที่ยืนอยู่ข้างมองไปที่ สุชัยยังคงยืนงงอยู่ที่นั่น เร่ง ให้รีบอีกครั้ง

“ยังยืนอยู่ทำไมล่ะ รีบไปเช็ดรถ ลูกค้ารอที่จะขับรถออกไปอยู่!”
หลังจากพูดเสร็จผู้จัดการก็เดินไปหาผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง เพิ่ง มาที่นี่และไม่ได้สังเกตเห็น แต่เมื่อมองไปที่ผู้หญิงใบหน้าเป็นที่ พอใจก็เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการซื้อรถคันนี้ แต่รถคันนี้จักรชัยซื้อ ไปแล้ว เขาได้แค่ไปตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น “คุณผู้หญิงท่านนี้ รถ คันนี้คุณผู้ชายคนนี้ซื้อแล้ว ถ้างั้นคุณลองไปดูที่โซนอื่นไหม?”

ผู้หญิงคนนั้นไม่พูดอะไร จ้องมองไปที่จักรชัยตั้งแต่แรกจนถึง ตอนนี้ก็ไม่ขยับ ตัวเองฟังคำแนะนำมานานขนาดนี้เพื่อมาเป็น ตัวประกอบให้เขางั้นเหรอ?

ผู้หญิงจึงถามไปอย่างไม่พอใจประโยคหนึ่ง : “คุณขับรถเป็นเห รอ?”

“ไม่เป็น ! ”

“ยังงั้นเหรอ ! ช่างน่าเสียดายที่รถดีๆแบบนี้มาเก็บไว้ในโกดัง ทำไมเราไม่ทำข้อตกลง!” พูดจบ ก็แสดงรอยยิ้มที่ตนคิดว่าทำให้ ผู้คนหลงใหล

ฉันต้องบอกว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากจริงๆ แต่ยังมีเสน่ห์ของผู้ หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ เพียงแวบเดียวและรอยยิ้มทำให้ชลธิชาและคน อื่นๆไม่สามารถควบคุมได้เล็กน้อย

เธอเข้ามาใกล้ข้างหูจักรชัย ริมฝีปากสีแดง ผู้หญิงคนนั้นหายใจตามหูของจักรชัยไปจนถึงคอเสื้อ

“เอารถขายให้ฉัน เย็นวันนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ก็เพื่อแสดงความ ขอบคุณ ดีไหม !

จักรชัยคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาใกล้มาก ให้เขามองเห็น ความนุ่มนวลของเธอภายนอก

นอกจากความประหลาดใจของ จักรชัยในตอนแรก ปรับให้เข้า กับการเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนนี้ได้อย่างรวดเร็ว ในเมื่อเอาตัว เองมาให้ถึงที่ ไม่มองก็น่าเสียดาย

เพลิดเพลินมองดูตรงหน้าพลางๆ คิดทบทวนคำพูดของผู้หญิง พลางๆ สุดท้ายยังคงส่ายหน้า “ ฉันคิดว่ารถคันนี้ไม่เหมาะกับผู้ หญิงอย่างคุณ วางใจ มีคนรอบตัวฉันที่ขับรถได้ จะไม่ฝังรถคันนี้ ไว้แน่”

ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น เธอผู้หญิง เพียงคนเดียวสามารถซื้อรถคันนี้ได้เต็มจำนวน ก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ พึ่งพาผู้ชาย สําหรับเขามองดูก็เป็นผู้ชายที่ธรรมดาจะสนใจได้ยัง ไง

ถึงเวลานั้นพาสามีมาช่วยก็จะได้ไม่คุ้มเสีย เห็นได้ชัดว่าผู้หญิง คนนี้คิดไม่ถึงว่าจักรชัยจะปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้ อึ้ง

ไปสักพัก
เธอภูมิใจในรูปร่างและใบหน้าของเธอมาโดยตลอด เป็นครั้ง แรกที่เด็กในวัยยี่สิบต้น ๆ ปฏิเสธ แถมยังตัวเองเป็นคนเสนอ ความรู้สึกอับอาย ที่ไม่อาจบรรยายได้ ทันใดนั้นเธอก็พูดไม่ออก

“คุณ คุณกล้า…..….

อยากพูดว่าจักรชัยกล้าที่จะปฏิเสธเธอ แต่พอคิดดูเขาก็มีสิทธิ์ ปฏิเสธ ทันใดนั้นคำนี้ก็พูดไม่ออก ได้แต่ชี้ไปที่จักรชัยได้เท่านั้น ใบหน้าแดงซ่าน “คุณพูดอะไร ! “หลังจากอดกลั้นอยู่นานในที่สุด ก็ออกประโยคหนึ่ง

จักรชัยมองไปที่เธอด้วยความรำคาญเล็กน้อย ดีที่รถยังต้องติด ฟีล์ม เวลาแปบเดียวก็คงไม่เสร็จ ก็ไม่ติดอะไรถ้าจะมีเรื่องกับเธอ สักหน่อย

“ฉันพูดอะไรเหรอ? ดูเหมือนตั้งแต่แรกก็มีแต่คุณเป็นคนพูด ! ”

ชลธิชาและคนอื่นๆทนไม่ไหว “พือ ! “เสียงหัวเราะดังออกมา
สุดท้าย ภูผาเดินออกไปด้วยความโกรธ ก่อนออกเดินไปชี้ไปที่ จักรชัยและพูดอย่างโมโห : “ฝากไว้ก่อนเถอะ”

เมื่อขับรถออกจากตัวแทนจําหน่ายรถยนต์ จักรชัยนั่งข้างคนขับ บนหน้าต่างได้ติดฟิล์มเรียบร้อยแล้ว จากด้านนอกมองเข้ามาก็ไม่ เห็นภายใน เขาก็วางใจนั่งอยู่ข้างในแล้ว “คุณพูดจริงเหรอ รถคัน นี้ให้ฉันขับจริงๆ !

ชลธิชาเหยียบคันเร่ง ไม่คาดคิดว่าจะได้ขับรถหรูระดับท็อปเป็น ครั้งแรกในชีวิต อารมณ์คือความตื่นเต้นที่ไม่สามารถบรรยายได้

สิ่งนี้เรียกว่าความหรูหราที่แฝงอยู่ภายใน ถ้างั้นจำรัสอะไรนั้นมี เงินแล้วจะทำอะไรได้ ก็ยังไม่ใช่คนที่รวยชั่วข้ามคืนอยู่ ก็ไม่รู้ว่า อลินดาสนใจเขาตรงไหน” “คาดว่าก็น่าจะเป็นเพราะรถเก่าๆคัน นั้น!”

แต่ละคนต่างก็พากันพูดเธอคำฉันคำ จักรชัยบอกไม่ถูกว่านั่ง ตรงนั้นเป็นยังไง ไม่พูดแม้แต่คําเดียว

จนกว่าจะเลิกงาน คนทั้งสี่คนก็รีบร้อนกลับมาที่บริษัท เพื่อไม่ให้ คนรู้ว่ามีรถเร็วเกินไป ยังตั้งใจจอดไว้ที่โรงจอดรถข้างๆ ข้างนอก มีแสงแดดจ้าพอดี ทั้งสี่คนเดินเข้าไปที่บริษัทหน้าตาเต็มไปด้วย เหงื่อ
ที่แปลกก็คือ ทุกคนในที่งานมองพวกเขาอย่างแปลกใจเมื่อเห็น พวกเขาเข้ามา

ทั้งสี่มองหน้ากัน ก็ไม่เห็นจะมีอะไร หรือว่าเรื่องที่เพิ่งซื้อรถรู้กัน แล้วเหรอ?

ชลธิชาอดไม่ได้ พอดีคิดอยากจะถามใครสักคน ฉันเห็นอลินดา เหยียบส้นสูงสิบเซนติเมตรแล้วเดินเข้าไป ยืนตรงข้างโต๊ะของ จักรชัย

“มีเรื่องอะไร?”

จักรชัยเงยหน้าสักครู่หนึ่ง พบว่าเป็นเธอ ถามอย่างไม่เป็น ทางการและจัดระเบียบเอกสารในมือต่อไป ก็ไม่ได้เงยหน้ามอง เธออีก

แม้ว่าในใจอลินดาร้อนเป็นไฟ แต่ว่าบนใบหน้าก็อดทนไว้ เมื่อ มองไปที่ผู้คนสองสามคนรอบๆตัวเธอดวงตาดูไม่เป็นมิตร ได้แต่ คิดว่ารีบพูดให้จบแล้วรีบไป

“คืนนี้เป็นงานฉลองวันเกิดฉัน คุณก็มาร่วมงานด้วยกันสิ ไม่ว่า ยังไงพวกเราก็เคยคบกันช่วงหนึ่ง”

มือที่เคลื่อนไหวของจักรชัยเพราะประโยคนี้ก็หยุดชั่วคราวแต่ว่าก็ทำต่ออย่างรวดเร็ว