ตอนที่ 11 ฉากใหญ่

ตอนที่ 11 ฉากใหญ่

แม้ว่าคําพูด หรรษาจะพูดกับเพลงพิณ แต่สายตากลับ เมือง มองผ่านไปที่จักรชัยที่อยู่ด้านข้างบ่อยๆ ไม่ปิดบังความดูถูก เหยียดหยามเอาไว้สักนิด

เพลงพิณยื่นมือมาดึงหรรษาเอาไว้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร จักรชัย เป็นเพื่อนของพี่ชายเธอ คำพูดพวกนี้ถ้าพูดกันส่วนตัวก็ไม่เป็นไร หรอก ทําไมต้องพูดต่อหน้าเขาทําให้เธอสาบากใจด้วย

“เธออย่าดึงฉัน ฉันไม่ได้พูดผิดเสียหน่อย แค่สมองไม่มีปัญหา ก็ ต้องชอบคนหล่อรวยกันทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอดึงฉันมา ฉันจะมานั่งอยู่ในห้องเดียวกับพวกขี้แพ้พวกนี้ได้อย่างไร ลดตัว ลงจริงๆ”

แต่เดิมจักรชัยก็ไม่อยากจะคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงอย่างนี้ พูด ถึงเขาก็เท่านั้นแหละ ตอนนี้พูดถึงคนทั้งห้องเข้าแล้ว เขาก็ไม่ ได้ใจกว้างขนาดนั้นน่ะสิ

ลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง ปิดเพลงทันที มองไปที่หรรษาที่ยังคงด่า พวกเขาแล้วก็กระหยิ่มยิ้มย่อง
ตอนที่ 11 ฉากใหญ่

ตอนที่ 11 ฉากใหญ่

แม้ว่าคําพูด หรรษาจะพูดกับเพลงพิณ แต่สายตากลับ เมือง มองผ่านไปที่จักรชัยที่อยู่ด้านข้างบ่อยๆ ไม่ปิดบังความดูถูก เหยียดหยามเอาไว้สักนิด

เพลงพิณยื่นมือมาดึงหรรษาเอาไว้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร จักรชัย เป็นเพื่อนของพี่ชายเธอ คำพูดพวกนี้ถ้าพูดกันส่วนตัวก็ไม่เป็นไร หรอก ทําไมต้องพูดต่อหน้าเขาทําให้เธอสาบากใจด้วย

“เธออย่าดึงฉัน ฉันไม่ได้พูดผิดเสียหน่อย แค่สมองไม่มีปัญหา ก็ ต้องชอบคนหล่อรวยกันทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอดึงฉันมา ฉันจะมานั่งอยู่ในห้องเดียวกับพวกขี้แพ้พวกนี้ได้อย่างไร ลดตัว ลงจริงๆ”

แต่เดิมจักรชัยก็ไม่อยากจะคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงอย่างนี้ พูด ถึงเขาก็เท่านั้นแหละ ตอนนี้พูดถึงคนทั้งห้องเข้าแล้ว เขาก็ไม่ ได้ใจกว้างขนาดนั้นน่ะสิ

ลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง ปิดเพลงทันที มองไปที่หรรษาที่ยังคงด่า พวกเขาแล้วก็กระหยิ่มยิ้มย่องให้ออกไปอย่างตื่นตระหนกตกใจ ถอยหลังไปหนึ่งก้าว สําหรับ หยกนภาหลังจากที่ได้ยินคำพูดของจักรชัย ก็เลือกที่จะลดระดับ การมีตัวตนของตนเองลงไปทันที

“นายๆๆ ไม่นึกว่าจะกล้าแตะต้องฉัน หม้อพังๆ? คนขี้แพ้อย่าง นายไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม? ถ้าไม่เรียกชามานายให้ เละ ฉันฉันกับนายไม่จบกันแน่”

พูดๆอยู่ ก็หยิบมือถือออกมาโทร ได้ยินชื่อของซาสี่ นอกจาก จักรชัยแล้วสีหน้าของไม่กี่คนที่เหลือก็เคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย

อยู่ที่นี่มาครึ่งปีแล้ว สำหรับคนที่ชื่อซาสีสักกี่คนนั้นก็พอจะได้ยิน มาบ้าง ออกมาจากคุกแล้ว วันๆก็ไม่ทำงานสุจริต มุ่งแต่จะเก็บค่า คุ้มครองอยู่ที่นี่โดยเฉพาะ พูดให้ชัดก็คืออันธพาลนี่เอง

หญิงสาวที่มาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานอย่างหรรษาก็ไม่นึกว่าจะไปอยู่ รวมกับคนอย่างนี้ได้ เกินความคาดหมายจริงๆ

เพลงพิณดึงแขนของหรรษาไม่ให้เธอโทรศัพท์ แล้วก็ตะโกน บอกชลธิชา: “พี่ ให้เขาขอโทษ เรื่องนี้ก็จะจบแล้วถ้ารอให้คน พวกนั้นเข้ามาก็จะลําบากแล้วนะ!”

“เฮอะ……” จักรชัยหัวเราะเบาๆ คาบบุหรี่มวนหนึ่งกำลังมองชลธิชา

ชลธิชาไม่ได้มองเพลงพิณด้วยซ้ำ เดินไปหาจักรชัย ยืนอยู่ข้าง

เขา

“เพลงพิณ เพื่อนเธอพูดไปตั้งกี่ครั้งจักรชัยก็ไม่ได้สนใจเธอเลย ตอนนี้กลับมุ่งที่จะทิ่มแทงเขาให้เจ็บปวด ในห้องนี้ใครไม่โดนเธอ Gาบ้างล่ะ ฉันทนมาตั้งนานแล้วนะ วันนี้เรียกคนมา หนี้สินก็คือ เป็นร่างกายของคนพวกนั้นแล้วกัน ถ้าพวกเขาไม่มา วันนี้เธอก็ อย่าคิดจะออกไปจากประตูนี้เลย

“ใช่เลย ซาสี่น่ะ พี่ใหญ่ยังใหญ่โตกว่าเขาอีก อยากจะรังแกพี่ น้องของพวกเราก็ต้องดูว่าพวกเรายินยอมไหม!

พนัสลุกขึ้นยืนอย่างฉับพลัน แค่ขวดเบียร์แตกอยู่บนโต๊ะ หญิง สาวทั้งสามคนก็ตกใจจนตัวสั่น

สุดท้ายเพลงพิณก็ไม่ได้ดึงหรรษาเอาไว้ จึงโทรออกไปแล้ว แต่ เรื่องนี้ในที่สุดเธอก็เข้าข้างพวกจักรชัยเสียแล้ว

ตอนที่โดนอลินดาสวมเขาแล้วเขาไม่พูดอะไรออกมา กา หรืออาจจะรู้สึกว่าไม่มีค่าก็ได้ แต่หลังจากพี่น้องของตนเองโดน ท้าทาย กลับไม่ยอมอ่อนข้อให้สักนิด เพลงพิณอดไม่ได้ที่จะมอง จักรชัยให้มากขึ้น
เห็นพี่น้องทั้งสามคนไม่ได้พูดอะไรมาก ก็หาอาวุธมาไว้ข้างกาย ตนเอง ใจของจักรชัยจึงโดนความอบอุ่นปกปิดเอาไว้

“ป๋ง!”

ตามเสียงอันดังที่เกิดขึ้น คนกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวอยู่ที่ประตูห้อง ผู้ชายเสื้อยืดสีดำคนหนึ่งเข้ามาก่อนใคร หรรษาที่อยู่ด้านข้างรีบ พุ่งเข้าไปกอดเขาไว้ทันที

“ซาสี่ เมื่อครู่คนขี้แพ้ที่ผอมๆคนนั้นแตะต้องฉัน!

ผู้ชายที่โดนเรียกว่าซาสี่เม้มปาก สายตาปรากฏความดุร้ายเล็ก น้อย กวาดสายตาผ่านทุกคนสุดท้ายก็ไปตกอยู่บนร่างของจักร ชัย

“มือไหนที่แตะต้อง เลือกเอาว่าจะตัดมือด้วยตัวเอง หรือจะให้คน ของฉันตัดให้นาย

“ใครหน้าไหนกล้าก็ลองดู!”

ชายคนนั้นพูดจบ ชลธิชาก็ขู่ออกมา เขามองออกอย่างชัดเจนว่า นายคนนี้อยากจะพุ่งเป้าไปที่จักรชัยคนเดียว

ปีนี้จักรชัยเพิ่งจะเรียนจบ กลัวว่าจะยังไม่เคยเจอฉากแบบนี้เขาจึงไปยืนอยู่ด้านหน้าของจักรชัยโดยไม่คิดทันที ขวดเบียร์ใน มือก็จับเอาไว้แน่น

ตอนที่พวกเขากี่คนนี้มาถึงก็ดึงดูดคนจํานวนมากเอาไว้ กลุ่ม คนที่ค่อยๆเข้ามารอบล้อม มีคนจําอันธพาลคนนี้ได้อย่างชัดเจน สายตาที่มองพวกจักรชัยจึงมาพร้อมกับความเวทนาเล็กน้อย

“หรรษา เรื่องวันนี้ถ้าก่อเรื่องใหญ่โตแล้วอย่าบอกที่ทำงาน พวก เราจะซวยกันหมด จะพูดอย่างไรก็ทำงานที่เดียวกัน ทำไมต้องก่อ ความวุ่นวายจนแย่ขนาดนี้ด้วย

เห็นพี่ชายของตนเองยืนออกมา เพลงพิณก็เก็บความรู้สึกไม่ดี ไว้เงียบๆ รีบไปโน้มน้าวหรรษา อันที่จริงเธอเป็นคนเรียกพวกเขา มา ก็เพียงเพื่อให้ก้มตัวขอโทษไม่ใช่หรือ

“อุ๊ย คิดไม่ถึงว่าที่นี่ยังมีสาวน้อยแสนสวยอยู่คนหนึ่ง เดี๋ยวตาม ซาสี่ไปผ่อนคลายสักหน่อยดีกว่า แล้วนี่ก็ถือเสียว่าไม่เคยเกิดขึ้น ดีไหม?”

เพลงพิณแค่ได้ยินเขาพูดสีหน้าก็เปลี่ยนไป แต่ยังไม่ทันจะ เข้าใจ ร่างของคนๆหนึ่งก็พุ่งเข้าไปแล้ว

“เห็นเป็นผู้หญิงก็อยากจะนอนด้วย แม่นายให้คนไร้ประโยชน์ อย่างนายเกิดมาทําไมนะ
ว่ากันว่าคนเมาจะกล้าทำในสิ่งที่กลัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจักร ชัยที่ไม่หวาดกลัวเลยสักนิด ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จึงถือ ไมโครโฟนที่อยู่ด้านข้างแล้วทุบบนหัวของชายคนนั้นทันที ถือ โอกาสถีบหรรษาที่อยู่ด้านข้างไปอีกฝั่งหนึ่ง อย่างไรก็เป็นแค่ผู้ หญิงคนหนึ่ง ออกไปอยู่ด้านข้างก็คงดีกว่า

จักรชัยทุบไปหนึ่งครั้งก็ถือโอกาสตามมาด้วยครั้งที่สอง นายคน นี้ก็สมเป็นอันธพาลอย่างเต็มภาคภูมิ ตอนที่จักรชัยทุบไปครั้งที่ สองก็หลบได้อย่างทันที คนที่อยู่ด้านหลังเขาก็พุ่งมาเข้ามาปะทะ อย่างฉับพลัน

ชลธิชาถือขวดเบียร์ที่แตกโบกไปโบกมา คนที่อยู่รอบๆก็ตกใจ จนถอยหลังกันหมด เห็นพวกเขากำลังจะเข้ามาโอบล้อมอีกครั้ง ก็เลยดึงจักรชัยไปอยู่ข้างหลัง

พนัสจับของที่ไม่สนใจทั้งหมดบนโต๊ะทิ้งลงไป เสียงขวดเหล้า แตก เสียงร้องตะโกน เสียงโหยหวนดังสะเทือนเลือนลั่นไปทั่ว ทั้งชั้นทันที

ทั้งสี่คนจะพยายามสู้สุดชีวิตอย่างไรก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคน มากมายขนาดนี้ ดารินโดนคนกดอยู่บนพื้นทั้งเตะทั้งต่อย พนัส หน้าตาเต็มไปด้วยเลือด จับคนที่มีดารินเอาไว้ ตอนที่ชลธิชามอง ไปที่จักรชัย ก็เห็นซาสี่ถือมีดพุ่งเข้ามาทางเขาพอดี จึงจับขวดที่ แตกข้างๆแทงเข้าไปทันที
เมื่อเห็นเลือดทุกคนก็เหมือนกับบ้าคลั่งกันไปหมดแล้ว มีมีดก็ถือ มีด ไม่มีมีดถืออะไรได้ก็เอาอันนั้น

เพลงพิณโดนหรรษาดึงออกไปตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นเธอยังอยาก

จะพุ่งเข้าไปอยู่ด้านในจึงตบหน้าเธอทันที

“เธออยากตาย ก็อย่าทำให้พวกเราเดือดร้อน!” หรรษากำลังมอง ทั้งสี่คนที่โดนตีอยู่ด้านในก็ไม่สบายใจอย่างพูดไม่ออก

ตอนที่เธออยู่ที่สถานีตำรวจ ก็เพิ่งจะสำนึกได้ว่าตนเองทำอะไร

ลงไป