บทที่ 7 บทสัมภาษณ์

เช้าวันรุ่งขึ้นเวลา 10 โมงเช้า เวอเรียนเธอเห็นผู้คน มากมายในห้องโถงชั้นหนึ่ง ทันทีที่เธอก้าวเข้ามา ภายใน ฟัดด์ กรุ๊ป พวกเขาถือ แฟ้มประวัติ รอเขา แถว เพื่อสัมภาษณ์งาน น่าที่แปลกประมาณ 99% ของผู้ที่มา สัมภาษณ์เป็นผู้หญิงเกือบทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขา ยังดูเด็กและหน้าตาดี

“เวอเรียนขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ‘วันนี้เป็นวัน พิเศษอะไรรึเปล่า? ทำไมถึงมีผู้มาสมัครงานจำนวน มากมายขนาดนี้?”

“ขอโทษนะคะ พวกคุณมาสัมภาษณ์งานเหมือนกันหรอ คะ?”

หญิงสาวที่สวมกระโปรง สั้น สีชมพู อ่อน หล่อน เหลือบ มองเวอเรียน ขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วพูดว่า “เธอก็มาสัมภาษณ์ งานด้วยหรอ เธอแต่งตัวเหมือน แม่ชีสมัยก่อนเลยอ่ะ เธอคิดว่า ท่านประธาน ฟัดด์จะชอบสไตล์คุณเหรอ?”

เวอเรียน ถึงกับพูดไม่ออก “…”

เวอเรียนเธอจ้องมองไปที่เครื่องแต่งกายของตัวเองโดย ไม่รู้ตัว เธอสวมชุดที่แสนจะธรรมดา ใส่มาในการ สัมภาษณ์ เสื้อสีขาวเรียบที่เหน็บอยู่ในกระโปรงทรงเอ เอวสูงกับร้องเท้าส้นสูง 3 เซนติเมตร เธอดูเหมือนแม่ชี ได้อย่างไร?ผู้ที่มา รับผิดชอบ ดูแล จัดการ การสัมภาษณ์ มองด้วย สายตาที่ดูถูกเหยียดหยามอยู่ภายใต้แว่นตากรอบสีดำ ของเธอ “เบาๆกันหน่อย ท่านประธาน ฟัดด์ ไม่ชอบผู้ หญิงเสียงดัง เข้าแถวแล้วตามฉันไปที่ชั้น 66 เพื่อ สัมภาษณ์เป็นกลุ่ม”

ก่อนที่เวอเรียนจะเข้าใจสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า หญิง สาวจากด้านหลังผลักเธอเข้าไปในลิฟต์อย่างรวดเร็ว แ เฮ้! นี่เธอจะขยับไหม! อย่างขวางทางถ้าเธอจะไม่ไป!”

ผู้รับผิดชอบจ้องมองมาที่เวอเรียนและหญิงสาว “ทำไม พวกเธอถึงผลักกัน หรือ พวกเธอคิดว่าการสัมภาษณ์จะ ผ่านได้โดยการพุ่งขึ้นไปที่ชั้น 66 อย่างนั้นหรือ?”

บรรยากาศ แปลก ๆ ตลอดทั้งทาง เวอเรียนเธอยืนอยู่ ระหว่างกลุ่มสาวๆที่แต่งตัวดีและแต่งหน้าหนาเตอะ

พวกเธอ จําเป็น ต้องทำทุกอย่างให้ดูดีเหมือน กำลัง ไป ออกเดท เพียงเพื่อ เข้าร่วมการสัมภาษณ์ ตำแหน่ง นัก ออกแบบศิลปะเนี่ยนะ?

สาวๆ แต่งหน้าหลากหลายแนวดูแน่นเต็มลิฟต์ พวกเขา หยิบ แป้งพับขึ้นมาเติม ใบหน้า ที่ยังคงอัดแน่นไปด้วย เครื่องสำอางค์

ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงกริ่งที่ดังขึ้นเมื่อมา ถึงชั้น 66

เวอเรียนถูกฝูงชนผลักไปข้างหน้า เธอตามพวกเขา เข้าไปในห้องสัมภาษณ์เธอสามารถมองเห็นทีมสัมภาษณ์ ผ่านกระจกบานใส มี กรรมการสัมภาษณ์ด้านในถึงสามคน โดยมีเลขาอีกคน สองคนยืนอยู่ข้างๆ บรรยากาศนั้นทำให้ผู้สมัครงานทุก คนตัวสั่น

ฟัดด์ กรุ๊ป ค่อนข้าง เข้มงวดในการเลือก นักออกแบบ สําหรับแผนกศิลปะและความคิดสร้างสรรค์แบบนั้นเลย หรือ? แบบนี้ ในกรณีนี้ผู้ที่สมัครตำแหน่ง เช่น ผู้จัดการ หรือ ผู้อำนวยการ จะไม่ต้องผ่านการสัมภาษณ์ในระดับ ต่างๆ เหมือนที่ต้องเคลียร์ด่านต่าง ๆ ในเกมส์เลยหรือไ ง?

หญิงสาวสองสามคนที่อยู่ด้านหลังเธอ รู้สึกประหม่าจน ฝ่ามือ ของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ พวกเขาพูดคุยกัน ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันได้ยินมาว่าท่านประธานฟิดด์ จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยของไอวี่ลีก แต่ฉันแค่จบ ระดับปริญญาตรีจากมหาลัยธรรมดา แบบนี้ท่าน ประธานฟิดด์ จะโอเคไหมนะ?

“ไม่ต้องมีคุณสมบัติอะไรเลย ผู้ชายก็ชอบที่รูปลักษณ์ ภายนอกและรูปร่างของผู้หญิงเท่านั้นแหละ”

‘ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อสมัครตำแหน่ง นัก ออกแบบ แต่พวกเขามาที่นี่เพื่อ สมัครเป็นผู้หญิงของ ท่านประธานฟิดด์งั้นเหรอ?

จู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก หญิงสาวในชุดกระโปรงจี วองซี่ สีดำสั้น เธอเดินออกมาจากห้อง ดูเหมือนว่าเธอจะ ได้ผลลัพธ์ที่ดีจากการสัมภาษณ์ ใบหน้าของเธอดูสว่างขึ้นทันทีที่ยืนอยู่หน้าประตู เธอกอดอดขณะยืนมองสาว ๆ คนอื่น ๆ ที่รอให้สัมภาษณ์ อย่าง หยิ่งผยอง “ผู้หญิง อย่างพวกเธอ คิดว่ามีเพียงแค่รูปร่างหน้าตาก็เพียง พอแล้วงั้นเหรอ? ท่านประธานฟัดด์ เขาเห็นผู้หญิงสวยม ามากพอแล้ว ผู้หญิง อย่าง พวกเธอ ก็เป็นเพียง แค่ส่วน เติมเต็มให้กับเขา ท่านประธานฟิดด์ เขาต้องการผู้หญิง ที่มีพื้นฐานครอบครัวที่ดี วุฒิภาวะที่สูงและผู้หญิงที่ ฉลาดอย่างฉัน ฉันขอแนะนำว่าให้พวกคุณรู้จักตัวเองดี กว่านะจ๊ะสาวๆ!”

ทันทีที่เธอจบประโยค เลขานุการคนหนึ่งก็ออกมาจาก ห้องทำงานและพูดด้วยน้ำเสียงเป็นทางการว่า “คนต่อไ ปเชิญ”

เวอเรียนตะลึง ถึงตาของเธอแล้ว เธอหายใจเข้าลึก ๆ ถือ แฟ้ม ประวัติ ของเธอเดินเข้าไปให้ห้องทํางานอย่าง ใจเย็น

ใบบรรดา คณะกรรมการ ทั้งสามคน ผู้ชาย ที่หน้าตา ดี สวมใส่แว่นตา ขอบสีทองที่นั่งอยู่ตรงกลางนั้น เขามอง ผ่านแฟ้มประวัติของเธอและพูดขึ้นก่อน “เวอเรียน มอ นท์? กรุณา แนะนำตัวเอง บอกให้เราทราบถึงน้ำหนัก สัดส่วน ส่วนสูง สถานะ สุขภาพ และภูมิหลังครอบครัว ของคุณ”

เวอเรียน ขมวดคิ้วแน่น ความโกรธลามไปทั่ว ใบหน้าที่ สง่างามของเธอ “ฟัดด์ กรุ๊ป แอบใช้วิธีสกปรก ในการ จ้างพนักงานแบบนี้งั้นหรือ? ฉันหลงคิดว่าท่านประธาน ฟัดด์ จะเป็นนักธุรกิจที่ยุติธรรมและซื่อสัตย์ ดูเหมือนว่าท่านประธาน ฟัดด์จะปลอมเปลือก ไปเสียทุกอย่าง ฉัน ขอโทษค่ะ ฉันขอไม่สัมภาษณ์ต่อ”

ผู้ตรวจสอบมองหน้ากันไปมา พวกเขาจ้องมองใบหน้า โกรธเกรี้ยวของเวอเรียนและพูดติดตลกว่า “คุณมอนท์ คุณมาที่นี่เพื่อสมัครเป็นภรรยาของท่านประธานฟิดด์ แน่นอนว่าท่านประธาน ฟัดด์ มีสิทธิ์ที่จะสอบถาม พื้น ฐานของคุณ ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่า ท่านประธานฟัดด์จะ แต่งงานกับใครก็ได้ ของเพียงแค่เธอเป็นผู้หญิงอย่างนั้น เหรอครับ?”

‘อะไรนะ? ใบสมัครสำหรับ “ภรรยาท่านประธานฟัดด์งั้น หรอ?’

“เอ่อ…ฉันคิดว่าฉันอาจจะเดินเข้ามาผิดห้อง…”

ก่อนที่เขาจะฟังคำอธิบายของเธอจบ ประตูห้องทำงานก็ ถูกผลักเปิดออก การสัมภาษณ์ที่ถูกขัดจังหวะขึ้นมา ผู้ที่ เดินเข้ามาคือผู้ช่วยของท่านประธานาธิบดี ฟัดด์ คุช ซา เวียร์

คุช เดินไปหากรรมการที่อยู่นั่งอยู่ตรงกลาง เอนตัวไป ข้างหน้าและกระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“กรรมการลูคัส เจ้านายต้องการสัมภาษณ์เวอเรียน มอ นท์เป็นการส่วนตัว”

แซนเดอร์ ลูคัส เขาดันแว่นตา ขอบทองของเขา ด้วย สายตาเจ้าเล่ห์เล็กน้อย เขาหัวเราะขึ้น “ฉันคิดมาเสมอ ว่าเขาจะไม่ชอบผู้หญิงเสียอีก และฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะมาเป็นตัวเต็งของเขาซะนี

แซนเดอร์ สบตาเวอเรียนด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง รอยยิ้ม จาง ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา

คช เดินไปหาเวอเรียน และพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ ไพเราะ “คุณมอนท์ ได้โปรดตามผมมา”

ฮีลตัน นั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารสีดำ จ้องไปที่หน้าจอ คอมพิวเตอร์ที่หยุดชั่วคราวของเขาด้วยใบหน้าเมินเฉย เป็นการบันทึกภาพ การสัมภาษณ์งานของเวอเรียนที่อยู่ ประตูถัดไป

เขาหยิบข้อมูลและรูปภาพ ที่คุชส่งมาให้เมื่อเช้านี้ เขา จ้องมองตรงไปยังภาพที่พร่ามัวมองไม่ชัดของผู้หญิงคน หนึ่งที่อยู่บนเตียงทำคลอด

ถ้าตัวแทนเมื่อสามปีที่แล้วคือเวอเรียน มอนท์…

คล็ก ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก

คุช เดินเข้ามาพร้อมกับเวอเรียน, “ท่านครับ คุณมอนท์ เธออยู่ที่นี่แล้ว”

“นายออกไปก่อน”

“ครับ” 1

เวอเรียนถูกนำตัวมาในห้องทำงานด้วยความสับสน ทัน ที่ที่คุช เดินจากไป เธอก็ขมวดคิ้วและถามว่า “ท่านประธานฟัดด์ ฉันมาทีนีเพื่อสมัครงานในตำแหน่งนักวาด ภาพประกอบ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณต้องการอะไรในตอน

ฮีลตันยกมือขึ้นปิดคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าเขาลง เขา มองเธอด้วยสายตาเย้ยหยัน “เมื่อสักครู่ที่ห้องถัดไป คุณเพิ่งจะต่อว่า หาว่าผมที่ใช้วิธีสกปรก งั้นในงานเลี้ยง คืนนั้น คุณไม่ได้ยั่วยวน ผมเลยอย่างนั้นหรือ? ดูเหมือน ว่า ผมจะไม่ใช่ คนที่เสแสร้ง แกล้ง ทำอะไรพวกนั้น คน เดียวละมั้ง”

แก้ม ของ เธอ แดงระเรื่อ ด้วย ความ อับอาย เธอ เม้ม ริม ฝีปากแล้วพูดว่า “ฉันแค่ต้องการให้ท่านประธานฟัดด์ แสดงความเมตตา ยกเลิก โครงการรื้อถอน ในถนนนาวี ขออภัยที่ฉันเสียมารยาท และเข้าใจ ท่านประธาน ฟิดด์ ผิดไป”

ฮีลตันลุกขึ้นยืนและเดิน ไปที่ตู้ปลาขนาดใหญ่ ในห้อง ทํางานของเขา เขาดูปลาของเขาด้วยท่าทางผ่อนคลาย “เป็นไปไม่ได้ที่จะยกเลิกโครงการรื้อถอน แต่ยังมีช่อง ทางสําหรับการเจรจาเกี่ยวกับบ้านพักครอบครัว มอนท์ ของเธอ”

ประกายแห่งความปิติยินดีเกิดขึ้นในใจของเวอเรียน เธอรีบถามว่า “ท่านประธานฟัดด์ นี่คุณหมายความว่า คุณจะรักษาบ้านพักมอนท์ไว้ใช่ไหมคะ?”

ชายคนนั้น โยน อาหารปลาทิ้ง เขา เดินไปหาเวอเรียน ด้วยมือข้างหนึ่ง เธอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวขณะที่ชายคนนั้นหายใจ เข้าใกล้เธอ ขณะเดียวกัน มอใหญ่ก จับเอวบางของเธอไว้แน่น