บทที่ 3 รู้สึกตัว

คนขับรีบออกจากรถทันที เขารีบอุ้มพาหญิงสาวร่างเล็ก ที่ดูบอบบาง เข้าไปยังด้านในของรถ ตอนนั้นเองที่เขา เพิ่งสังเกตุเห็นว่าเธอนั้นกำลังแบกอัฐิไว้

ต้องโชคร้ายแค่ไหนกันนะ…

คนขับพยายามที่จะดึงอัฐิออกจากมือของเธอ แต่มันก็ ไม่ยอมขยับ เขาจึงมองไปยังชายคนนั้นด้วยแววตาสั่น เทาอย่างลังเล “ท่าน…ท่านประธานฟัดด์, อันนี้…”

เขาเหลือบมองอัฐิที่อยู่ในอ้อมกอดของหญิงสาวอย่าง เย็นชา เขาพูดอย่างใจเย็น “ขับรถไป”

คนขับรีบเดินกลับไปที่เบาะและสตาร์ทรถทันที

ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักทำให้บรรยากาศดูแย่ยิ่งขึ้น เมื่อ ท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลงเรื่อย ๆ ๆ

ภายในรถที่มืดสลัว ฮีลตัน ฟัดด์ เขาลดสายตาลงมองไ ปยัง หญิงสาวที่นอน อยู่ข้าง ๆ กายเขา ผมยาวสีดำที่ เปียกโชกของเธอแนบติดอยู่กับใบหน้าที่ซีดเซียว ฝ่ามือ ของเธอมีเลือดไหลซึมลงมาจากบาดแผลบนแบนที่ซีด ของเธอ ร่างกายของเธอดูช่างบอบบางและ สะบักสะบอมในเวลานี้

ดูเหมือนเธอไม่ได้พยายาม แกล้งจงใจให้เป็นอุบัติเหตุ

ฝนที่ตกหนักทําให้ถนนลื่นและบริเวณรอบ ๆ เริ่มมีหมอกลง ขณะที่คนขับกำลังหักเลี้ยวนั้น หญิงสาวร่างเล็กถูก ทิ้งตัวลงบนตักของชายคนนั้นทันที

คิ้วของ ฮีลตัน ฟัดด์ ขมวดขึ้นเล็กน้อย เขาก็ก้มศีรษะลง ใบหน้าของเขาดูเย็นชามากขึ้น

“ลีอุส นายต้องการ ให้ฉันส่งนาย กลับ ไปยังโรงเรียน สอนขับรถเพื่อทำการทดสอบซ้ำอีกครั้งไหม

คนขับรถมองผ่านไปยังกระจกด้านหลังอย่างหวาดกลัว มันช่างน่าอับอายมาก…

เขาเปล่งเสียงหัวเราะกลบเกลื่อนออกมา “ท่านประธาน ฟัดด์ ผมต้องขอโทษด้วย วันนี้ฝนตกหนักมากจริง ๆ

ฮีลตัน ฟัดด์ เขาขยับหญิงสาวออกไปด้วยมือขนาดใหญ่ ของเขา

ดวงตาทั้งคู่ของหญิงสาวยังคงปิดสนิท เธอไม่แสดงท่าที ว่าจะตื่นขึ้นมา

ดวงตาของฮีลตัลหรี่ลง ขณะที่เขากำลังจ้องไปที่ริม ฝีปากซีด แต่นุ่มนวลอ่อนโยนของเธอนั้น

เวอเรียน มอนท์ ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล เธอลืมตาขึ้น เล็กน้อย เมื่อเห็นร่างของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอ

“ เรนนี่! คุณตื่นแล้ว! คุณทำให้ฉันแทบกลัวตาย!กวิน เยลเลน? เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนและเพื่อนที่ดี ที่สุดของเธอ

ริมฝีปากของเธอ แตกแห้ง เวอเรียนเอ่ยพึมพำ อย่างไร้ เรี่ยวแรง “กวินนี่? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้

เธอแตะบริเวณหน้าอกของเธอและพบว่าอัฐิพ่อของเธอ นั้นได้หายไปแล้ว เธอพยายาม จะลุกขึ้น เสียงของเธอ สั่น “กวินนี่ เธอเห็นอัฐิพ่อของฉันไหม!?

กวินพยุงเธอขึ้นมาและบอกกับเธอว่า, “อยู่ตรงนี้ ยังไม่ ได้หายไป เธอ อย่าเพิ่ง ลุกขึ้นมา หมอบอกว่าร่างกาย ของเธออ่อนแอมาก

กวิน เยลเลน ส่งอัฐิให้กับเธอ เธอสวมกอดด้วยเรี่ยวแรง ทั้งหมด ที่มีราวกับว่า มันเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุด ของเธอ

กวินเธอรู้สึก โกรธแค้น และต่อว่าสองแม่ลูกตระกูลชีน นั่นทันทีที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเวอเรียน หล่อนเอื้อมมือไป กอดเธอและพูดว่า “ฉันคงจะไม่ได้พบกับเธอ ถ้าฉันไม่ ได้มาที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยม ลูกสาวของลุงที่เพิ่งเกิด ครอบครัว ของลุงฉันพักอยู่ห้องวีไอพีข้าง ๆ เธอโทรหา ฉันได้หากเธอต้องการความช่วยเหลือ หรือ ขาดเหลือ อะไร ถึงแม้ว่าฉันอาจจะช่วยเธอได้ไม่มากนัก แต่ลุงของ ฉันสามารถช่วยเธอได้อย่างแน่นอน พักผ่อนเยอะ ๆ ไว้ ฉันจะมาเยี่ยมเธอใหม่ แล้วเจอกัน

กวินตบหลังเวอเรียนเบา ๆ แล้วปล่อยให้เธอกอดอัฐิไว้ แบบนั้น เธอยิ้มแล้วซุกตัวลงบนเตียง “เรนนี่ ดูแลตัวเองดีๆ หากเธอต้องการอะไรก็โทรหาฉันได้เลย”

เวอเรียน กำลังสับสนกับความคิดของเธอ ภาพพ่อของ เธอที่กำลังกระโดดลงตึกยังคงปรากฏอยู่ในใจของเธอ ทุกครั้งขณะที่เธอหลับตาลง

น้าตาค่อย ๆ ไหลหยดลงด้านข้างดวงตาของเธอ อย่าง ๆ เงียบ ๆ

กวินเดินกลับไปที่ห้องของเด็กอ่อน

เธอรับรู้ถึงบรรยากาศที่ตึงเครียดที่อยู่ภายในห้องทันที ที่เข้ามา

จอห์น ฟิดด์ เขาจับไม้เท้าค้ำยันของเขา แล้วจ้องมองไป ยังเด็กทารก แรกเกิด ที่อยู่ในตู้อบด้วยความรู้สึก ที่ซับ ซ้อน “นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกัน ฮีลตัน ฟัดด์ ไม่อยากจ ะเชื่อเลยว่าแกจะทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้!

ชายชรายกไม้เท้า ค้ำ ขึ้นมาและตีเข้าที่ขาของฮิลตัน อย่างแรง เขาลดน้ำเสียงลงแล้วถามขึ้นอย่างโกรธ ๆ ว่า “แม่ที่คลอดเด็กอยู่ที่ไหน”

ฮีลตัน เม้มริมฝีปากบางของเขา แล้วพูดด้วยใบหน้าที่ สงบนิ่ง “เธอเสียชีวิตหลังจากการคลอดลูก

จอห์น ฟัดด์ พูดไม่ออกกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลือดภายในตัวของเขาเดือดพล่าน “แกกำลังจะ พยายามทำให้ฉันโกรธใช่ไหม?!”

กวินยืนเอนพิงกับตู้อบ เธอจับแขนชายชราเอาไว้ เธอ กระซิบ เบา ๆ ว่า “ คุณปู่ ดูนี่สิคะ ลูกพี่ลูกน้องตัวน้อย ของหนูน่ารักขนาดไหน อย่า โมโหคุณลุงไปเลยนะคะ ไม่ใช่คุณปู่รบเร้าอยากให้คุณลุงแต่งงานและมีลูกหรอค ะ? ตอนนี้คุณลุงก็มีลูกแล้ว ทำไมคุณปู่ถึงยังโมโหอยู่อีก ล่ะคะ 1

“ฉันอยากให้แกจัดงานแต่งงานก่อนที่จะมีลูก ไม่ใช่ให้แ กเอาแต่เด็กกลับมา! ลูกสาวของแกคลอดออกมา แกยัง ไม่คิดจะบอกฉันด้วยซ้ำ! นี่แกยังคิดว่าฉันเป็นพ่อของแก อยู่อีกรึเปล่า 1

ขณะที่พยาบาล ได้เข้ามาเตือน พวกเขาอย่างสุภาพ (( ท่านประธาน ฟัดด์ ได้โปรดลดเสียง ของคุณให้เบาลง หน่อยนะคะ มันจะส่งผลกระทบต่อทารกได้ค่ะ

จอห์น ฟัดด์ อ้าปากค้าง เขามองไปที่ทารกน้อยน่ารักใน ตู้อบแล้วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เขาถือไม้เท้าค้ำยัน ออกไปจากห้องเด็กอ่อน

กวิน ยิ้มให้ฮีลตันอย่างมีเลสนัย “คุณลุงช่างรีบร้อนเสีย จริง ลุงสามารถมีลูกสาวก่อนที่ลุงมีแฟนได้ซะอีก ยินดี ด้วยนะคะ”

“เป็นเด็กเป็นเล็ก อยู่ให้ห่าง ๆ เรื่องของผู้ใหญ่ซะ

ฮีลตันจ้องมองทารกที่กำลังหลับสนิทและพูดกับเธอว่า“ดูแลลูกพี่ลูกน้องของเธอให้ดี ฉันต้องออกไปข้างนอก สักหน่อย”

ฮีลตันเดินออกจากห้องเด็กอ่อนหลังจากทิ้งคำสั่งที่ไม่ สามารถปฏิเสธได้เอาไว้

คนขับรถกลับมาหลังจากที่ไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลเป็น ที่เรียบร้อย “ประธาน ฟัดด์ ค่ารักษาพยาบาล ของ เธอ ถูกชำระเรียบร้อยแล้วครับ”

“เธออยู่ที่ไหน”

ลีอุสชี้นิ้ว ยื่น ตรงไปทางที่ห้องพัก “เธออยู่ยืนข้าง ๆ ประตูตรงนั้น…

อย่างไรก็ตามเตียงนั้นกลับว่างเปล่า เขาเกาหัวด้วย ความสับสนแล้วถามขึ้นมาว่า “เฮ้, เธออยู่ไหน?

พยายาลเข้าไป ความสะอาดภายในห้องผู้ป่วย ฮิลตัน ขมวดคิ้วและถามกับพยาบาลว่า “เด็กผู้หญิงที่พักอยู่ใน ห้องนี้ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนแล้ว?

“คุณรู้จัก เธอเหรอคะ? เธอเพิ่งออกไปเมื่อ กี้เองค่ะ ”