เล่ห์รัก ท่านประธาน

โอเอสเต้ ลูน่า

บทที่ 1 การโจมตีที่รุนแรง

“เวอเรียน มอนท์ หญิงสาวอายุเพียง 21 ปี จบการศึกษา มหาวิทยาลัยนอร์ทซิตี้, ไม่เคยมีความสัมพันธ์ใดๆ และ สุขภาพร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง….

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอนั้น ได้ปิดแฟ้ม ประวัติของเธอลง หลังจากที่เขาอ่านข้อมูลทั้งหมด คิ้ว ของเขากระตุกขึ้นเล็กน้อย เขาถามกับเธอว่า “คุณ แน่ใจหรือว่าต้องการที่จะเป็นตัวแทนรับงานอุ้มบุญใน ครั้งนี้ 1

เวอเรียน มอนท์ หญิงสาวได้จับชายเสื้อ ของเธอกุมไว้ ด้วยความกังวล จากนั้นเธอได้พูดตอบออกไปว่า “ฉัน แน่ใจมาก ฉันต้องการเงินค่ะ”

“คุณต้องการเท่าไหร่?”

เธอตกใจและพึมพำเบาๆ และพูดออกมา “10…10 ล้าน”

เขาขมวดคิ้ว “เรื่องนี้จะต้องถูกเก็บเป็นความลับ คุณจะ ไม่ได้รับอนุญาต ให้ออกจากที่นี่ตลอดระยะเวลา 10 เดือน ตั้งแต่คุณเริ่มการตั้งครรภ์ จนกระทั่งคุณคลอด นอกจาก นี้ คุณยังไม่สามารถ ติดต่อ กับคนอื่นได้ คุณทําได้ไหม?

นิ้วมือของเวอเรียน มอนท์ค่อย ๆ เปลี่ยน เป็นสีขาวซีด ขึ้นเกิดการการที่เธอบีบมือแรงเกินไป เธอสูดลมหายใจ เข้าลึก ๆ แล้วเอ๋ย ออกมาด้วยอาการตัวสั่น “ฉัน…ฉัน สัญญากับคุณ” แต่มีเงื่อนไขเพียงหนึ่งข้อ

“พูดมา”

“หลังจากที่เซ็นชื่อตกลงทำสัญญากัน ฉันต้องการเงิน จำนวน 10 ล้าน โอนเข้าในบัญชีของฉัน โดยเร็วที่สุด ทันทีที่ฉันตั้งครรภ์ ฉันต้องการอย่างเร็วที่สุด”

‘เฮอะ! ฉันเจอผู้หญิงที่ต้องการเพียงแค่เงินเท่านั้นจริงๆ 1 แววตาเหยียดหยามของเขาปรากฏขึ้นบนดวงตา “เอา

ล่ะ ไม่มีปัญหา คุณเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับคืนนี้ ผู้ว่า จ้างของคุณจะมาถึงในเวลา 2 ทุ่ม เขาต้องการมันมาก ดังนั้นจะเป็นการดีที่สุดสำหรับคุณ หากคุณสามารถตั้ง ครรภ์ให้เขาได้ภายในระยะเวลา 1 เดือนที่กําหนด ไม่งั้น ละก็คุณลืมเรื่องเงินจำนวน 10 ล้านนี้ไปได้เลย

เวลาประมาณ 20.00 น.เวอเรียน มอนท์ เธอถูกนำมาใ นห้องมืดแห่งนึงภายในบ้านพัก

บรรยากาศภายในห้องทั้งเงียบและมืดสนิท เธอได้ยิน แม้กระทั่งเสียงเดินของนาฬิกา

สักครู่นึงต่อมาประตูก็ถูกเปิดออก มีชายคนนึงกำลังเดินเข้ามาในความมืดนั้น มันมืดเสียจนตัวเธอมองไม่เห็น ร่างของชายคนนั้น เธอ กำลัง จะกอด ตัว เอง แน่น ด้วย ความหวาดกลัว แต่กลับถูกมือใหญ่ทั้งสองข้างนั้นเหวี่ยง ลงบนเตียงแทน เขาเอ่ยกลับเธอด้วยน้าเสียงเย้ยหยัน อย่างเยือกเย็น

“10 ล้าน เธอช่างเป็นคนที่กล้าหาญมาก”

เสียงของเขาสะท้อนผ่านความเงียบเข้ามา เหมือนมีกริช แหลมทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจของเธอ

เธอหลับตา แน่น กัดฟัน พูดออกมาด้วย ริมฝีปาก ที่สั่น เครือ “หยุดพล่ามซักทีเถอะ”

เขาแค่นเสียงแสดงออกมาอย่างดูถูกเหยียดหยามเธอ เธอจะจดจําเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในค่ำคืนนี้ หากผ่าน คืนนี้ไปได้ บริษัท มอนท์จะรอดพ้นวิกฤต และคุณพ่อ ของเธอก็จะไม่ติดคุกเพราะไม่สามารถจ่ายหนี้ทั้งหมดนี้ ได้

แสงแดดจ้าของดวงอาทิตย์ส่องผ่านเข้ามาในม่าน ดวงตา ของเธอ ทำให้เธอตื่นขึ้น และพบว่าเขาคนเมื่อ วานได้จากไปแล้ว ทันใดนั้นเอง แม่บ้านของบ้านพักแห่ง นี้ ได้เข้ามา บอกกับเธอว่า “นายท่านจะมาที่นี่ทุกคืน จนกว่า คุณจะตั้งครรภ์ หากภายใน 1 เดือน นี้ สามารถ ตั้งครรภ์ได้ คุณต้องเก็บข้าวของและออกไป จากที่แห่งนี้”เวอเรียน มอนท์ เธอกำหมัดแน่นแล้วบอกตัวเอง… เธอ ตั้งใจจะตั้งครรภ์ลูกของเธอให้ได้ 1

หลังจากนั้นภายใน 1 เดือนต่อมา ผลการตรวจครรภ์ของ เธอออกมาเป็นบวก

นายท่านได้สั่งให้คนนำเงินฝากจำนวน 10 ล้านเข้าบัญชี ของคุณเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่คุณต้องทำในตอนนี้ คือพัก ผ่อนให้เพียงพอและตั้งใจดูแลทารกในท้องให้ดี!”

เวอเรียน มอนท์ ในตอนนี้เธอไม่แน่ใจกับตัวเองแล้วว่า ควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี…เธอร้อนรนรีบคว้าแขนของ แม่บ้าน ไว้ “ฉันอยากโทรหาพ่อ อยากถามท่านว่าทุก อย่างจัดการเรียบร้อยดีไหม ถามว่าเขาได้รับจํานวน 10 ล้านนั่นไหม ได้โปรดช่วยฉัน! ฉันขอร้องคุณ คุณช่วยพ าฉัน โทรติดต่อ เขา ได้ไหม ฉันสาบาน ว่าฉันจะไม่พูด อะไรทั้งนั้น! ฉันสาบาน…ฉันขอร้องล่ะ

สาวใช้วัยกลางคนรู้สึกสงสารเธอขึ้นมา เธอขมวดคิ้วขึ้น เล็กน้อย แต่ภายในหัวใจของเธอกลับรู้สึกใจอ่อน เธอบ อกกับเวอเรียนว่า “คุณต้องการบอกอะไรกับเขา? ฉัน สามารถช่วยส่งข้อความให้คุณได้ แต่แค่เพียงครั้งเดียว เท่านั้นนะ!”

10 เดือน ต่อมา เวอเรียน มอนท์ เธอ นอนอยู่บนเตียง ภายในวิลล่า เหงื่อเธอออกมาท่วมร่างกาย

เสียงกรีดร้องที่ดังก้องไปทั่วทั้งบ้าน แพทย์สาวยืนสงบสติอารมณ์อยู่ภายในบ้าน “ในขณะที่เธอออกแรงเบ่ง มันยากขึ้น ที่จะเบ่ง เพื่อให้หัวของทารกนั้นออกมา!”

เวอเรียน มอนท์ เธอกัดฟันของเธอและออกแรงเบ่งเฮือก สุดท้าย เธอได้ให้กำเนิดทารกน้อยออกมา

เสียงของทารกร้องดังไปทั่วทั้งห้อง

แพทย์สาวรีบวางทารกน้อยไว้ในตู้อบ “พาลูกของเธอ ออกไปทันที”

ในขณะที่เวอเรียน มอนต์ เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงที่ ชม ไปด้วยเลือด น้ำตา และเหงื่อ ที่ไหลออกมาจากตัว ของเธอ ใบหน้าขาวเล็ก กะทัดรัด ของเธอพูดอย่างอ่อน แรงว่า “ ขอฉันดูลูกหน่อย…”

คำขอของเธอถูกเพิกเฉย ทารกที่อยู่ภายในตู้อบนั้นถูก นําออกไปทันที

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกของเธอนั้นเป็นเด็กผู้ชาย หรือ เด็ก ผู้หญิง

รถมายบัค รุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่นสีดำสุดหรูที่กำลังจอดรออยู่ ภายนอกวิลล่านั้น

คนที่อยู่ภายในรถขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อมองไปเห็น สภาพทารกที่อยู่ภายในตู้อบยังถูกปกคลุมไปด้วยเลือด

“ท่านประธานฟัดด์ เด็กคนนี้หน้าตาดูคล้ายคุณมาก”

น้ำเสียงของเขาเย็นชาและสุขุมนุ่มลึก “ทำไมนายถึง คิดว่าดูคล้ายฉัน? รีบไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”“ครับผม”

เวอเรียน มอนท์ เธอสะดุดล้มกับขาเตียงทําคลอดขณะ ที่เธอลุกขึ้นยืน เธอยืนมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง เหลือให้เห็นเพียงแค่เห็นเงาของรถสีดำาที่แล่นผ่านออกไ

เวอเรียน มอนท์ ถูกส่งตัวกลับไปยังครอบครัวของเธอ ภายในวันรุ่งขึ้น หลังจากที่เธอให้กำเนิดทารกน้อยเธอ ไม่ได้รับแม้แต่โอกาสที่จะพักฟื้นรักษาตัวของเธอ

เวอเรียน มอนท์ เธอยืนอยู่ด้านนอกประตูในหัวของเธอ เธอพยายามคิดหาเหตุผลเพื่ออธิบายสาเหตุการหายตัว ไปตลอดระยะเวลา 10 เดือน ของเธอ จากนั้นเธอ สูด หายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เธอกำลังจะกดกริ่ง หน้าประตู บ้านนั้น ประตูบ้านก็ถูกเปิดออก

เธอใช้มือ สะกิด เปิดประตูตรงหน้าดูและพบว่าไม่มีใคร อยู่ภายในห้องนั่งเล่นนั้น

“แปลกจัง ไม่มีใครอยู่บ้านเลยเหรอเนี่ย?” คุณป้าชื่น และวาเนลล์ควรจะอยู่บ้าน ถึงแม้ว่าคุณพ่อจะออกไป ทํางานข้างนอกบ้าน

ขณะที่เธอกำลังจะมุ่งหน้าเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน มี เงาที่คุ้นเคยสองภาพปรากฏขึ้นมาบนทางเดิน,

หญิงสาวคนหนึ่งทุบมือลงบนหน้าอกของชายคนนั้นเบาๆ เธอพึมพัมอย่างโมโห “ฉันเกลียดคุณ, เมื่อไหร่คุณจะ ได้แต่งงานกับฉันซะทีคะ! อย่าบอกฉันนะคะว่า คุณยัง คิดถึงเวอเรียน มอนท์นั่นอีก? เธอหายไปโดยไม่มีบอก กล่าวเป็นเวลา 10 เดือนแล้วนะคะ

“จะเป็นไปได้ยังไงที่ผมยังคิดถึงหล่อนอยู่?” ผมแค่คบ กับเธอ เพราะเธอเป็นลูกสาวของตระกูล มอนท์ เธอน่า เบื่อและไม่น่าค้นหาเลยสักนิดเมื่อเทียบกับคุณ” เขาก้ม ศีรษะลงและกระซิบข้างหูของหล่อนอย่างแผ่วเบา

เวอเรียน มอนท์ เธอยืนนิ่งอยู่ชั้นล่างของบ้าน ใบหน้าไร้ สีของเธอจ้องมองไปที่ผู้ชายคนนั้นและหญิงสาวที่ยืน อยู่ชั้นบนของบ้าน 1

ผู้ชาย ที่ดูคุ้นเคย กำลัง พูดคุยกับลูกสาว ของแม่เลี้ยง ของเธอ ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแฟนหนุ่มของเธอ “เจน เซ่น”

เธอจากเขาไปเพียงระยะเวลาแค่ 10 เดือน ตอนนี้แฟน หนุ่มของเธอนั้น กลับไปคบหากับวาเนลล์ น้องสาวของ เธอ!