บทที่ 6 พ่อคะ พ่อพาแม่กลับมาจากดาวอังคารได้มั้ย

รถมายบัคสีดำถูกขับผ่านใต้ร่มไม้จีนร่มรื่นยาวสองแถว มาจนถึงยังคฤหาสน์ตระกูลฟัดด์ที่หลบซ่อนอยู่ ท่ามกลางเขา

คฤหาสน์ของฟัดด์ ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด ปรากฏให้ดูเคร่งขรึมและดูสูงส่งมากกว่าที่เคย

ฮัลตัน ฟิดด์ เข้ามาภายในบ้านเห็น จอนห์ ฟัด’ กําลังนั่ง เล่น อยู่บนโซฟา ในห้องนั่งเล่น เขาเอ่ย ทักทาย อย่าง สุภาพ “คุณพ่อ”

มือที่แห้งเหี่ยวของจอนห์ ฟัดด์ ก๋ไม้เท้าค้ำยันของเขา ขึ้น แล้ว พูดอย่าง เย็น ชา “ถ้าแกคิดว่าฉันเป็นพ่อ ก็หา เมียให้ได้ไวๆ หาแม่ให้หนูน้อยเจลลี่ บีน! อย่ารอจนฉัน ตายแล้วแกยังไม่ได้แต่งงาน!”

ในช่วงระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา คำบ่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ของจอห์นเกี่ยวกับฮิลตันนั้น ไม่มีเรื่องอื่นนอกจากที่เขา ไม่สามารถหาแฟนและแต่งงานได้สักที เมื่อเร็วๆ นี้ ชาย ชรายังยุให้เขารีบแต่งงานบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ

ฮีล ตัน รับมือกับสถานการณ์ ตรงหน้าอย่าใจเย็น “ผม สบายดีกับสาวๆที่มาจากครอบครัว ควิน, ชาร์คโก, ลูวิส และซุลลิแวน และผมไม่คิดที่จะแต่งงานกับใคร ยังไงก็ แล้วแต่ พ่อรู้มั้ยว่าเจลลี่ บีนเธอไม่ชอบผู้หญิงเหล่านั้น เลยเชื้อเพลิงความโกรธถูกเพิ่มขึ้น ชายชราใช้ไม้ค้ำเท้าทุบ พื้น “แกคิดว่าฉันมองไม่เห็นหรอ? แกกำลังใช้เด็กตัว เล็ก ๆ อย่างเจลลี่ บีนมาเป็นข้ออ้าง!’

ฮีลตันสอดมือข้างไว้ในกระเป๋ากางเกง, จากนั้นเขาก็พูด อย่างเมินเฉยว่า “พ่อครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวผมจะ ขึ้นไปข้างบนดูเจลลี่ บีนสักหน่อย”

“หยุดอยู่ตรงนั้น!”

ชายชราลุกยืนขึ้น เขาถือไม้เท้าค้ำยันไปยังรอบ ๆ ห้อง “ถ้าหนูน้อยเจลลี่ บีนไม่ชอบผู้หญิงเหล่านั้น แกก็ตามห าแม่ผู้ให้กำเนิดมาให้เธอ! แกคิดว่าจะหลอกฉันได้มั้ย ผู้ชายที่ยังไม่ได้แต่งงานจะเป็นพ่อของเด็กสามขวบนี้ได้ ยังไง? ผู้คนจะคิดยังไงเมื่อรู้ที่มาที่ไปของเจลลี่ บีนเมื่อ เธอเติบโตขึ้น หรือแกต้องการให้คนอื่นคิดว่าลูกสาวของ แกเป็นลูกนอกสมรสแบบนั้นใช่ไหม!”

ฮีตันจ้องมองไปที่บันไดด้านล่างเขา ดวงตาคู่คมของเขา ก็หม่นลง

“ผมจะหาลูกสะใภ้ที่เหมาะสมมาให้พ่อในเดือนนี้”

จอนห์ ฟัดด์ เอามือจับไม้เท้า ค้ำยันของเขา “แกอย่า ทำให้ฉันผิดหวังแล้วกัน”

ฮีลตันเดินขึ้นไปชั้นบนและเข้าไปในห้องนอนเด็ก ซึ่ง เป็นห้องที่ใกล้กับห้องนอนของเขาที่สุด เด็กน้อยที่มีผิวขาวและดูบอบบางกำลังนั่งอยู่บนเตียง ภายใต้แสงไฟส ส้มอ่อน มือเล็ก ๆ ของเธอกำลังถือสมุดวาดภาพ ความ เย็นชาในดวงตาของเขาจางหายไป เขาเปลี่ยน แทนที่ ด้วยการแสดงออกที่อบอุ่นและร่าเริง “เจลลี่ บีน, หนูยัง ไม่หลับอีกเหรอ?”

เจลลี่ บีน เด็กน้อย โยน สมุดวาดภาพ ทิ้งทันที ที่ได้ยิน เสียงของพ่อ เธอพลิกผ้าห่มสีเหลืองที่มีลวดลายสนูปปี้ ขึ้น และปีนขึ้นจากเตียงด้วยเท้าเปล่า ฮีลตันเดินไปเดิน มาขณะที่เขากังวลว่าเด็กน้อยจะล้มลง เขาเข้าไป สวมกอดเด็กน้อยที่กระโดดเข้ามาในอ้อมแขนของเขา เขาอุ้มเด็กน้อยไว้ที่อ้อมแขน

เจลลี่ บีนเด็กน้อย แสยะยิ้ม อวดฟันขาวของเธอ เด็ก น้อยเบิกตาโตกว้างพูดอย่างน่ารักว่า “คุณพ่อคะเจลลี่ บีนรอคุณพ่ออยู่ หนูไม่ได้เจอคุณพ่อมาห้าวันแล้ว คุณ พ่อไม่คิดถึงหนูหรอคะ?”

ฮิลตันหอมแก้มของลูกสาวและพูดด้วยน้ำเสียงแหบแต่ ทว่าอ่อนโยน แน่นอนพ่อต้องคิดถึงหนู, แต่พ่อต้อง ทำงานหาเงินมาเลี้ยงดูหนู ไม่งั้นพ่อจะซื้อขนมกับนมมา ให้หนูได้ยังไง” 3

เด็กน้อยขมุบขมิบที่ปากของเธอเบา ๆ คิ้วของเธอขมวด ขึ้น เธอกล่าวต่อว่า “เจลลี่ บีนไม่ต้องการข้าว ขนมหรือ นม พ่อสามารถใช้เวลากับหนูมากขึ้นได้มั้ย? เด็ก ๆ คน อื่น ในโรงเรียนอนุบาลมักจะมาพร้อมกันกับแม่และพ่อ แต่หนูคุณปู่เป็นคนไปส่งที่โรงเรียนทุกวัน หนูไม่มีความ สุขเลย”ฮีลตัน อุ้มลูกสาวของเขาขึ้นนั่งบนเตียง แล้วลูบหัวของ เด็กน้อยเบา ๆ “หนูจะเติบโตขึ้นได้ยังไงถ้าไม่กินและไม่ ดื่มนม? เป็นเด็กดีนะคะ สุดสัปดาห์ นี้พ่อจะพาไปสวน สัตว์โอเคไหม?”

ดวงตาสีดำกลมโตของเด็กน้อยเจลลี่ บีน หรี่เล็กลงเป็น รูปพระจันทร์ เสี้ยว ที่น่ารัก เธอกอดคอของฮีลตัล ด้วย แขนเล็ก ๆ ของเธออย่างตื่นเต้น, “พ่ออย่าโกหกหนูนะค

เท้าเล็ก ๆ ของเด็กน้อย ที่กำลังขยับไปมาอยู่บนตักของ ฮีลตันนั้น เธอยื่นนิ้วก้อย แล้วพูดว่า “พิงค์กี้สาบาน !”

ฮีลตัน หัวเราะออกมา เขาใช้นิ้วล็อกกับนิ้วพิงกี้ของ ลูกสาว “ตกลง พ่อจะกลายเป็นสุนัขทันทีถ้าผิดคำพูด”

ชุดนอนของเด็กน้อยถูกดันขึ้น เผยให้เห็นร้อยแดงที่ แขนของเธอ ฮีลตันขมวดคิ้วและจับมือเล็ก ๆ ของ ลูกสาวขึ้นมา “หนูถูกใครรังแกเจลลี่ บีน”

รอยยิ้มบนใบหน้าจางลงเมื่อพ่อของเธอพูดถึงเรื่องที่เกิด ขึ้นในวันนี้ เธอเม้มริมฝีปากสีชมพูแล้วนั่งลงในอ้อมกอด ของฮีลตัน เธอพูดอย่างไม่มีความสุข “คุณปู่ส่งหนูไป โรงเรียนทุกวัน ดังนั้น เพื่อนๆ ในโรงเรียนอนุบาลไม่เคย มีใครเห็นพ่อแม่ของหนู เชอร์รี่หาว่าหนูโกหก เธอบอกว่า หนูไม่มีพ่อแม่!”

คิ้วของฮีลตันคลายออก “แล้วหนูได้ทะเลาะกับเชอร์รี่ ไหมคะ”เด็กน้อยเอาตัวซุกกับหน้าอกของพ่อ เธอถามอย่างดีใจ ว่า “คุณพ่อคะ แม่อยู่บนดาวอังคารจริง ๆ หรอคะ? หนูจ ะไปหาแม่ได้เมื่อไหร่

พ่อบอกกับเธอว่าดาวอังคารร้อนเกินไปและเธอก็ยังเด็ก เกินไป เธอจะสามารถไปที่ดาวอังคารเพื่อตามหาแม่ได้ เมื่อเธอโตขึ้น แต่ต้องโตแค่ไหนเธอถึงจะไปดาวอังคาร ได้? 1

ดวงตาของฮีลตันหม่นลงเล็กน้อย “เจลลี่ บีนหนู ต้องการแม่จริง ๆ หรือ?”

เด็กน้อย เจลลี่ บีน พยักหน้า อย่าง จริงจัง และพูด ด้วย เสียงที่อ่อนโยนว่า “วันนี้คุณครูขอให้พวกหนูวาดภาพ ตัวเองกับพ่อแม่ หนูวาดแค่หนูจับมือคุณพ่อ คุณครูก็ดุ หนู พ่อพาแม่กลับมาจากดาวอังคารได้ไหมคะ?”

ฮีลตันจ้องมองไปที่ดวงตากลมโตของลูกสาวของเขา เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเองภาพดวงตาของเวอ เรียนผ่านขึ้นมาในความคิดของเขา ตอนนั้นเองเขาถึง ตระหนักได้ว่าผู้หญิงที่ทักเขา ดวงตาของเธอดูคล้ายกับ เจลลี่ บีน

เจลลี่ บีนกอดและเขย่าคอพ่อของเธออย่างแรงเมื่อเห็น พ่อเงียบไป “คุณพ่อช่วยไปรับคุณแม่หน่อยได้ไหมค ะ?”

ฮีลตัน ที่รัก ลูกสาว ของเขามาตลอด ของ เขายกมือ ขึ้น มองนาฬิกา บนข้อมือ เขาอุ้มเด็กน้อยเจลลี่ บีนแล้วซุกเธอลงที่นอน เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแต่ทว่าอ่อนโยน นุ่มนวล “ดึกมากแล้วเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้พ่อจะไปส่ง หนูที่โรงเรียนตอนเช้า

เด็กน้อยเจลลี่ บีนจับมือใหญ่ของเขาด้วยมือเล็ก ๆ ของ เธอ “คุณพ่อสัญญากับหนูนะ ว่าจะพาคุณแม่กลับมา จากดาวอังคาร!

ฮีล ตันก้มลงหอม หน้าผากลูกสาว “ราตรีสวัสดิ์ เจลลี่ บีน”

เด็กน้อยเจลลี่ บีน ยิ้มหวาน ให้กับเขา และกระพริบตา ปริบ ๆ “ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อ” 1

ฮีลตัน เดินออกไปจากห้องนอนเด็ก และโทรหาผู้ช่วย ของเขา, คุส ซาเวียร์

“คุณช่วยตรวจสอบให้หน่อยว่าใครที่เป็นแม่อุ้มบุญเมื่อ สามปีก่อน”

ในตอนท้ายคุส ตกใจเล็กน้อย สามปีที่ผ่านมามีการใช้ มาตราฐานการรักความปลอดภัย ค่อนข้างดี เพื่อหลีก เลี่ยงปัญหาที่จะตามมา แล้วทำไมเจ้านายของเขาถึงจะ ตามหาผู้หญิงคนนั้นในตอนนี้

“ได้ครับเจ้านาย ผมจะตรวจสอบให้ทันที