บทที่ 2 10 ล้านดอลล่าร์ ถูกขโมยไป

“เวอเรียน มอนท์! ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”

เสียงเย็นชาของหญิงวัยกลางคน ดังก้องไปทั่วทั้งห้อง เธอหันหลังกลับมาเห็นแม่เลี้ยงของเธอควีนน่า ชิน กําลังเดินเข้ามาจากข้างนอกบ้าน

คู่รักที่แสนน่ารังเกียจ กําลังยืนอยู่ด้านบนของบ้าน พวก เขามองลงมาที่ข้างล่าง ทันทีที่พวกเขาได้ยินเสียงความ วุ่นวายที่กำลังเกิดขึ้น 1

แววตาตื่นตระหนก ปรากฏขึ้นมาดวงตาของเจนเซ่น “ เวอเรียน, คุณกลับมาได้ยังไง”

เวอเรียน มอนท์ เธอยิ้มเยาะและจ้องไปที่เจนเซ่นแฟน หนุ่มของเธอ “นี่คือบ้านของฉันทำไมฉันถึงกลับมาไม่ ได้”

ในขณะที่ วาเนลล์ ชีน เธอยังคงยืนอยู่ในอ้อมกอดของ เจนเซ่นนั้น หล่อนได้ยกมุมปากสีแดงเอ่ยเยาะเย้ยต่อ เธอ “บ้านของเธองั้นเหรอ? บ้านพักที่นี่ไม่ได้เป็นของ ครอบครัวมอนท์อีกต่อไปแล้ว”

เวอเรียน มอนท์ ขมวดคิ้วขึ้น, “เธอหมายความว่ายังไง”

วาเนลล์ ซีน ก้าวลงมาจากบันไดในชุดกระโปรงสั้นและ รองเท้า ส้นสูงแสนสวยของเธอ “เกรย์สัน มอนท์ พ่อ ของเธอได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายเมื่อ 10 เดือนก่อน เขาทิ้งหนี้ สินไว้ตั้งมากมาย บ้านหลังนี้ คงจะ ถูกจำนอง ไป แล้ว หากไม่ใช่เพราะแม่ของฉันเป็นคนจัดการ! ดังนั้น บ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นของครอบครัวมอนท์ของเธออีกต่อไ ปแล้ว ตอนนี้มันเป็นสมบัติของครอบครัวชิน!

‘โดดตึก…ฆ่าตัวตาย? เป็นไปได้อย่างไร!!

เวอเรียน มอนท์ เธอคว้าคอเสื้อของวาเนลล์ ชีน ใบหน้า ที่ไร้สีปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ เธอร้องตะโกนด้วย ความโกรธ “นี่มันเรื่องไร้สาระบ้าบออะไรกัน! จะเป็นไป ได้ยังไงที่พ่อฉันจะมาฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดตึก!

“พูดให้ดีนะ ๆ และช่วยเอามือออกไปจากตัวฉัน! เวอ เรียน มอนท์, ปล่อยฉัน!” 1

ตึง!

เจนเซ่น เขาผลักเวอเรียน ลงกระแทกกับพื้นอย่างแรง 1 ความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ถาโถม พุ่งผ่านร่างกาย ของ เธอ!

เธอจ้องมองไปที่เจนเซ่น และวาเนลล์ ชีน ด้วยดวงตา แดงก่ำ “เอาพ่อของฉันคืนมา! เธอสองคนร่วมมือกันฆ่า พ่อของฉันใช่ไหม!

“พอซะที! เธอยังจะกล้ามาถามเกี่ยวกับพ่อของเธออยู่ อีกหรอ? เธอหายไปอยู่ที่ไหนมาตอนที่พ่อของเธอกำลัง ลำบาก เธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเป็นเวลา 10 เดือน ตอนนี้เธอเพิ่งจะมาคิดถึงพ่อของเธอเนี่ยนะ? ต๊ะ! พ่อของเธอแค่อายุสั้น ถูกเจ้าหนี้บังคับให้ต้องฆ่าตัวตายไปตั้งนานแล้ว!”

“เป็นไปไม่ได้! ฉันโอนเงิน 10 ล้านเข้าในบัญชีของ เขา! เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหมดหวังฆ่าตัวตาย!

“10 ล้าน? ฮ่าๆ หยุดฝันกลางวัน! เธอจะเอาเงิน 10 ล้าน นั่นมาจากไหน”

หัวของเวอเรียน มอนท์นั้นสั่นคลอน ข้อสันนิษฐานต่าง ๆ ที่น่ากลัวเกิดขึ้นภายในใจของเธอ ขณะที่เธอจ้องไปที่ ดวงตาชั่วร้ายของวาเนลล์ ซีน

ควีนน่า ชีน ภรรยา คนที่สองของพ่อเธอ หล่อน เป็น แม่ เลี้ยงของเธอและหล่อนคงเก็บเงินจำนวน 10 ล้านนั้นไว้ เงินที่เธอหามาได้จากการเสียสละและขายศักดิ์ศรี กับ ความบริสุทธิ์ของตัวเองมาเพื่อเงินก้อนนี้

10 ล้าน เงินก้อนนี้เป็นเงินเพื่อช่วยพ่อของเธอ

เวอเรียน มอนท์ ตัวของเธอ สั่นไปด้วยความโกรธ เธอ พูดน้ำด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “เธอเก็บเงิน 10 ล้านนั่น ไว้ใช่ไหม?” เธอเป็นคนฆ่าพ่อฉันใช่ไหม! ใช่ไหม!? เอา พ่อฉันคืนมา! พวกแกเอาพ่อฉันคืนมา….”

เธอลุกยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว และคว้ามีดปอกผลไม้ที่อยู่บ นโต๊ะเธอแกว่งมีดไปทางที่ควีนน่า ซีนและวาเนลล์ ซีน ยืนอยู่!

“อร้าย! เธอเป็นบ้าไปแล้ว! เจนเซ่น! ช่วยหยุดเธอที!” เจนเซ่น คว้าข้อมือของเธอเอาไว้ มีดกรีดเข้าที่แขนของเธอและตกลงไปบนพื้น เจนเซ่นรีบเตะมันออกไปให้ไกล

ควีนน่า ชีน ได้รับการป้องกัน หล่อนจึงจ้องมองเธอ และ ตะโกน อย่าง โมโห “วาเนลล์! ไปเอาอัฐิของพ่อมาให้ หล่อนซะ”

เมื่อเธอเอ่ย ขึ้น เวอเรียน มอนท์ก็จ้องมองตรงไปที่อัฐิ “อัฐิพ่อ…พ่ออยู่ข้างในนี้จริงๆเหรอ?”

ควีน น่า ซีนเธอคว้าเอาอัฐิและโยนไปทางเวอเรียน มอ นท์ “สมัยนี้ที่ดินสุสานราคาแพงมาก! แล้วการที่ฉันจะ เอาอัฐิคนตายไว้ภายในบ้านมันจะทำให้พวกฉันต้องโชค ร้าย ไปด้วย! เอาไปซะ! วันข้างหน้า ถ้าต้องเจอกัน ไม่ ต้องไปเที่ยวบอกใครต่อใครว่าเราเคยรู้จักกัน!”

เวอเรียน มอนท์ เธอร้องไห้กอดอัฐิไว้แน่น น้ำตาเธอไหล ลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง “พ่อ…ทำไมพ่อถึงต้องฆ่าตัว ตาย…หนูยังไม่มีโอกาสได้เจอหน้าพ่อเป็นครั้งสุดท้าย พ่อทิ้งหนูไปแบบนี้ได้ยังไง…ไหนพ่อบอกจะรอหนู…พ่อ สัญญากับหนูแล้ว”

“ไป ออกไปจากที่นี่ซะ ไปพร้อมกับอัฐิพ่อของเธอ! เจน เซน! ไล่เธอออกไปเดี๋ยวนี้!

เจนเซ่น เขาลากเธอด้านแขนที่เธอได้รับบาดเจ็บ และ ผลักเธอออกนอกประตู “กรุณาไปจากที่นี่ซะ” เขาโยน เงินหนึ่งร้อยดอลลาร์ใส่เธอ “เวอเรียน มอนท์ ฝนตั้งท่า กำลังจะตก เธอนั่งรถแท็กซี่แล้วไปซะ! ไปแล้วอย่ากลับ มาที่นี่อีก!”เธอก๋าธนบัตรมูลค่าร้อยดอลลาร์ไว้แน่น “นี่คุณกำลัง คิดว่าฉันเป็นขอทานอย่างนั้นเหรอ?”

เพียงไม่กี่วินาที นิ้วเรียวยาวของเธอ ได้ฉีกมันออกมา เป็นชิ้นเล็ก ๆ เธอ โยนเงิน ใส่เข้า ที่หน้าของเขา “เจน เซ่น ฉันขอสาบานเลยว่า สิ่งที่คุณและตระกูลซีน ได้ทำ ไว้กับฉัน พวกคุณจะได้ต้องได้รับการชดใช้เป็นร้อยเท่า พันเท่า สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างฉันในอนาคต!” 1

เจนเซ่น กระดกคิ้วขึ้น ความอดทนของเขาที่มีได้หมดล ง เขาปิดประตูกระแทกอย่างเข้าอย่างแรง 1

ลมกระโชกแรงพัดปกคลุมใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ ใน ขณะที่ประตูกถูกปิดลงดังสนั่น ความหนาวเหน็บได้แล่น ผ่านไปทั่ว

เวอเรียน มอนท์ กอดอัฐิพ่อของเธอไว้แน่น ลากร่างกาย ที่เหนื่อยล้าของเธอ เดิน ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมา อย่างหนัก เงาของเธอทอดยาวโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลาง ความมืด

“พ่อคะ, หนูจะพาพ่อกลับบ้านนะคะ

หลังจากที่เธอเดินไปสักพักเข่าของเธอเริ่มอ่อนแรงลง เวอเรียน มอนท์ เริ่มยอมรับต่อความพ่ายแพ้ที่เกิดขึ้น เธอค่อย ๆ คุกเข่าลงท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมา เธอใช้วงแขนเรียวยาวของเธอนั้น ประคับประคอง อัฐิ อย่างระมัดระวัง ใบหน้าเล็ก ที่ซีดเซียวของเธอ ก้มมองล ง มุมปากของเธอก็กระตุกขึ้น “พ่อคะ เวอเรียนไม่สามารถ ไปได้ไกลกว่านี้ เราเสียบ้าน ไปแล้ว … แต่วัน หนึ่ง, หนูจะพาพ่อกลับไปที่บ้านของเรา…

แสงแพรวพราว ปรากฏขึ้นภายใต้ค่ำคืนที่ฝนตก

รถมายบัค รุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่นสีดำสุดหรู เบรกและหยุดร ถอย่างกะทันหัน

คนขับรถกำลังมองออกไปที่นอกหน้าต่าง เขาเห็นร่างที่ อ่อนแอกำลังจะเดินผ่านไป เขาพูดขึ้นด้วยมาความ ประหม่า “ท่านประธานฟัดด์ครับ ผมว่าพวกเรากำลังพบ ปัญหา เราเพิ่งทําร้ายผู้หญิงคนนึงไปนะครับท่าน

มันยากที่จะรับรู้อารมณ์ของผู้ชายคนนี้จริง ๆ ใบหน้าที่ เย็นชาของเขาถูกซ่อนอยู่ภายในความมืด เขาผู้ด้วยน้ำ เสียงที่เย็นชาไร้อารมณ์ “อุ้มเธอเข้ามาข้างในรถ แล้วพ าเธอไปโรงพยาบาล