บทที่5 สัญญาทุนสนับสนุนมาแล้ว สามร้อยล้าน พอหรือไม่

บทที่5 สัญญาทุนสนับสนุนมาแล้ว สามร้อยล้านพอหรือไม่

วันที่สอง

ในห้องของอิ่นซิน เธอค้นสมุดสีแดงออกมาเล่มหนึ่งเป็น

ทะเบียนสมรส

“ฉินเฟิงเจ็ดปีก่อนคุณไปไม่บอกลา มาวันนี้อย่าหาว่าฉัน ใจร้ายละกัน”

น้ำเสียงของอิ่นซินแสนเยือกเย็นจับทะเบียนสมรสไว้ และตัดสินใจว่าหลังเลิกงานของวันนี้ เธอจะไปหย่ากับ ฉินเฟิง

“แม่คะ กั่วถั่ว..……….

ฉินกั๋วกั๋วเดินมาเธอสวมชุดกระโปรงน้ำตาคลอมองไปที่ ทะเบียนสมรส น้ำตาของเธอรินไหลพลางพูด “แม่คะ กั่ วถั่วเพิ่งมีพ่อ”

“พ่อหนูตายไปนานแล้ว”
อิ๋นซินเห็นสภาพทั่วถั่วก็ใจอ่อนขึ้นมา แต่เพื่ออนาคต ของพวกเขาไม่ควรมีความสัมพันธ์กับคนห่วยๆแบบนั้น แล้ว ทันใดนั้นก็อุ้มฉินกั๋วกั่วออกจากบ้าน

เมื่อไปถึงบริษัทก็เห็นป้ายของบริษัทซานหยวนกรุ๊ปตรง ประตูแววตามีแสงระลึกถึงความหลังเปล่งออกมา เพราะ บริษัทนี้เธอเป็นคนค่อยๆก่อตั้งมาเองกับมือ

“ฉินเฟิง คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง!”

เวลานี้ จู่ๆอิ่นซินก็เห็นร่างที่ยืนตรงอยู่ที่ประตู

ร่างนั้นเธอรู้จักคือฉินเฟิง

“รอคุณไง” ฉินเฟิงอมยิ้ม

“รอฉัน? คุณใจดีถึงขั้นที่รอฉันเลยเหรอ? เหอะ คุณ รับสินบนจากหัวหน้าตระกูลวันนี้เพื่อป้องกันไม่ให้เกิด อุบัติเหตุมายอมรับผลลัพธ์กันเถอะ เมื่อฉันโอนหุ้นสิบ เปอร์เซ็นต์ไปงั้นคุณก็ควรโอนเงินค้างชำระงวดสุดท้าย มาให้ฉัน”

อิ่นซินยิ่งคิดสีหน้ายิ่งไม่ดี

“ไม่ใช่ ผมกับพวกนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย” ฉินเฟิงส่ายหัว

แต่อิ่นซินกลับไม่เชื่อ “เหอะ งั้นคุณก็มีจุดประสงค์ที่ สองสินะที่มาวันนี้เพื่อดูเรื่องตลกของฉันสินะ โอเคฉัน จะทำให้คุณพอใจ ถ้าวันนี้เจรจาเรื่องเสร็จเราไปสํานัก กิจการพลเรือนเพื่อหย่ากันเถอะฉันนัดเอาไว้แล้ว”

“ไม่ใช่ คุณฟังผมอธิบายก่อน”

ฉินเฟิงเพิ่งพูดไปได้สองคำ อิ่นซินก็เดินจากไปพร้อม รองเท้าส้นสูงอย่างไวพร้อมกับความเย็นชาและหันกลับ มาพูดประโยคนึง “อย่าหลงทางล่ะ ฉันไม่อยากรออีกวัน”

สําหรับคนห่วยๆอย่างฉินเฟิง อิ่นซินอยากจะหย่าด้วย ตอนนี้เลย

ฉินเฟิงรีบตามไปยังไงก็เป็นตั้งเทพแห่งสงครามของประ เทศต้าหัว แม้แต่ผู้หญิงคนเดียวก็ยังตามไม่ทัน โชคดีที่ ห่างกันเพียงเมตรเดียวไม่เกินหรือไม่น้อยไปกว่าครึ่งนิ้ว

เมื่อเข้ามาถึงห้องประชุมคณะกรรมการ ตอนนี้ห้อง ประชุมเต็มไปด้วยผู้คนชายชราหัวงอกนั่งอยู่ตำแหน่ง หลักแต่ก็ยังดูมีชีวิตชีวา เขามองไปที่อิ่นซินที่เดินเข้ามา และค่อยๆลืมตามองไปที่ฉินเฟิงพลางเอ่ยปากพูด “ที่แท้นกนั่นเองคนขอทาน กลับมาจริงๆเหรอ?”

สายตาแห่งความดูถูก

“คุณปู่”

เมื่ออินซินได้ยินน้ำเสียงนี้ก็ขมวดคิ้ว ไม่ว่าจะยังไงฉินเฟิ งก็ยังเป็นสามีของเธอตามกฎหมาย

“อินซินแกจะโกรธทำไม พวกเรากำลังช่วยเธอระบาย อารมณ์หมอนี่มันทำร่างกายเธอแปดเปื้อน จากนั้นเจ็ดปี ก่อนไปก็ไปไม่กล่าวลาปล่อยให้เธอท้อง หลายปีมานี้ลูก ไม่มีพ่อมาตลอดสารเลวแบบนี้มีค่าอะไรให้โมโหแทน?”

อิ่นป่ายเดินออกมาในนามของอิ่นซินและหยิบประเด็นนี้ ออกมาพูดในห้องประชุม เมื่อผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ได้ยิน ก็หัวเราะเยาะในใจ

เรื่องนั้นเป็นเรื่องเจ็บปวดใจของอิ่นซิน

“พอแล้ว คนไร้ประโยชน์แบบนี้ไม่มีค่าที่จะหยิบออกมา พูด ที่ตามมาวันนี้เพราะมาเป็นพยานพูดเรื่องของเมื่อวาน ต่อดีกว่า”
ปู่ของอิ่นซินโบกมือ ให้พวกเขากลับไปคุยเรื่องของเมื่อ วาน

“เมื่อวานกิ๋นซินได้ตอบตกลงกับพวกเราแล้ว และเดิมพัน ไว้ว่าวันนี้จะมีเจ้านายคนไหนนำสัญญาลงทุนสนับสนุน มาไหม ถ้าไม่มีงั้นอิ่นซินต้องคืนหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์แก่ ตระกูล”

จิ่นป่ายยืนขึ้นและกล่าวด้วยความตื่นเต้น

“ที่แท้อิ่นซินก็เป็นคนใจกว้างนี่เอง ฉันยังคิดว่าตายยังไง เธอก็คงไม่ให้หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์แก่บริษัทแต่ไม่คิดว่าวันนี้ เหมือนให้ฟรี ฮ่าๆ”

“อิ่นซินเธอคิดยังไง เดิมทีหัวหน้าตระกูลจะซื้อหุ้นนี้ด้วย ราคาสูงแต่เธอกลับบอกว่านี่คือสิ่งที่เธอเหลือไว้ให้บริษัท ซานหยวนกรุ๊ป และไม่เต็มใจที่จะขายมัน แต่วันนี้เธอ กลับให้ฟรี”

“ที่แท้อิ่นซินทำเพื่อหัวหน้าตระกูลนี่เอง เมื่อก่อนฉัน เข้าใจผิดสินะ”

คนในห้องประชุมหัวเราะออกมา

พวกเขารู้หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์นี้สำคัญกับกิ๋นซินแค่ไหน
ยิ่งไปกว่านั้น คนในบริษัทบางคนรู้เรื่องราวภายในและรู้ ว่าวันนี้คงไม่มีใครเอาสัญญาลงทุนสนับสนุนมาส่ง

“แก!”

อินซินตัวสั่นสายตามองไปที่ฉินเฟิงที่อยู่ด้านหลังเธอ ด้วยความรังเกียจ ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเฟิงเธอคงไม่ต้องเอา สิ่งนี้มาเดิมพัน

จากนั้นก็ทําให้เธอประหลาดใจ ฉินเฟิงก้าวไปข้างหน้า กวาดสายตามองพลางพูด “อิ่นป่ายยังมีอีกเรื่องที่นายไม่ ได้พูด ก็คือถ้าวันนี้มีสัญญาลงทุนสนับสนุนจริงจะทำยัง ไง?”

“หะ? มีสัญญาลงทุนสนับสนุน

อิ่นป่ายยิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนจะพูดต่อ “ถ้าเกิดว่ามีจริง งั้นอิ่นซินก็จะได้กลับสู่ตำแหน่งคณะกรรมการ แต่ทว่า พวกคุณคิดว่าวันนี้จะมีสัญญาลงทุนไหม?”

“อันที่จริงกองทุนของพวกเรานั้นมีช่องโหว่ขนาดใหญ่ เกินไป ต้องการทุนสามร้อยล้านจึงจะสามารถกลับมา เป็นเหมือนเดิมได้ แต่ตอนนี้เมืองเจียงเฉิงไม่มีใครอยาก ลงทุนกับเรา”

“ฉันที่เป็นผู้จัดการฝ่ายรัฐมนตรีรับผิดชอบในส่วนเจรจาหารือ เมื่อเอ่ยถึงเรื่องลงทุนสนับสนุนไม่มีบริษัท ไหนเต็มใจ ทุกคนต่างหลีกเลี่ยงวันนี้เกรงว่าคงยากอีก แล้ว”

“ไม่ใช่ว่ายากอีกแล้วแต่มันแน่นอน แต่ว่าเรายังมีอีกเจ้า นึง บริษัทซิ่งหยางกรุ๊ปเต็มใจสนับสนุนเราแต่ประธาน บริษัทชิ่งหยางหลี่เทียนเฉิงอยากรับเลี้ยงฉินกั๋วถั่วเป็น ลูกสาว แต่ไม่ว่ายังไงอิ่นซินก็ไม่เต็มใจ เมื่อวานปฏิเสธ ประธานหลี่ไปนี่มันผลักบริษัทเราลงหลุมไฟชัดๆ โชคดีที่ ตอนนั้นบีบเธอออกจากคณะกรรมการ

ทุกคนเจราจาเรื่องนี้ เดิมทีอิ่นซินเป็นผู้บริหารบริษัทซาน หยวนกรุ๊ปแต่หลังจากเกิดเรื่องนั้นพวกเขาก็บีบอิ่นซินอ อกจากตำแหน่ง

“อิ๋นซิน อย่าหาว่าปู่รังแกแกเลย แกไม่เหมาะที่จะบริหาร บริษัทซานหยวนกรุ๊ป

ปู่ของอิ่นซินเหล่ตาและพูดเหมือนที่คนแก่พูด

อิ่นซินสั่นไปทั้งตัว บริษัทซานหยวนกรุ๊ปที่เธอก่อตั้งมา ในวันนี้มาบอกว่าเธอนั้นไม่เหมาะที่จะบริหารบริษัทนี้!

“อิ๋นซิน วันนี้เธอก็หยุดฝันเถอะ ไม่มีบริษัทไหนมาหรอก จุดนี้ฉันมั่นใจมากไม่มีไอ่โง่คนไหนเต็มใจที่จะแก้ไข ปัญหาของบริษัทเราหรอก….”
อื่นป่ายยิ้มแต่ยังไม่ทันพูดจบ

ทันใดนั้น ก็ร่างหนึ่งก็วิ่งเข้ามาจากประตูโดยถือสัญญา อยู่ในมือ เสียงป๋อมแป๋มและคุกเข่าต่อหน้าอิ่นซิน “คุณ หนู…..อิ่น…คุณผู้หญิง… ปล่อยบริษัทของเราไป … ได้ โปรด … นี่คือสัญญา….ทุนสนับสนุน… สามร้อยล้าน … ถ้า ไม่พอ …ฉันสามารถเพิ่มให้ได้ …

คำพูดนั้นสั่นสะท้านด้วยความกลัวเล็กน้อย

และเมื่อตระกูลอื่นพบว่าร่างนั้นเป็นใคร พวกเขาจึงตก ตะลึงกัน