บทที่19 เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด
บทที่19 เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด
“อวดเก่งนักนะ! ”
เปียวจื่อรู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว เขามองแล้วยังเหลือลูก น้องอีกสามคน ทันใดนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “ลุยพร้อมกัน พวก แกมีมีดกันทุกคน เคลื่อนไหวให้มันเร็วหน่อย ในมือมันมี คนอยู่ด้วย มันตอบโต้ไม่ทันอยู่แล้ว”
ยังไงก็เคยฆ่าคนมาก่อน ตอนนี้ยังพอมีสติอยู่บ้างเล็ก
น้อย
หากคนธรรมดาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าจะ สามารถสู้ได้ ในมือมีตัวประกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวก สวะสี่หรือห้าคนหรอก แต่อย่างไรก็ตาม คนที่พวกเขาพบ เจอคือฉินเฟิง
“รนหาที่ตาย”
ฉินเฟิงเอ่ยคำสี่คำนี้ออกมา จากนั้นต่อด้วยหนึ่งคนและ แซ่หนึ่งเส้น ในสถานการณ์ที่พวกมันยังไม่ทันตั้งตัว มัน ได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก และพวกมันก็ปลิวออกไป กระแทกพื้นอย่างแรง
“ana…….”
พวกสวะเหล่านั้นรู้สึกหวานในปากของพวกเขา กระอัก เลือดออกมาเต็มปาก อยากจะลุกขึ้นหนี แต่ได้สูญเสียใน การทรงตัวไป แล้วก็กำลังจะตาย
“ให้ตายเหอะ”
เปียวจื่อกัดฟันกรอด สบถด่าออกไป แล้วหันหลังเดิน จากไป
ตราบใดที่ขุนเขายังเขียวขจีอยู่ อย่าได้กลัวว่าจะไม่มี ฟืนไฟ
แต่น่าเสียดาย ในตอนนี้ได้ก้อนหินปริศนาถูกโยนมา แล้วโดนที่ท้ายทอยของเธอ เสียงลั่นดังปัง ทำให้เขาล้ม ลงกับพื้น และหมดสติไปทันที
“ไอ้พวกเลว”
ฉินเฟิงเห็นว่าทุกคนหมดสติแล้ว จากนั้นก็หันหลังเดิน จากไป
แต่หลังจากออกไป มองดูหลิวลานเมิ่งในอ้อมแขน จู่ๆก็ รู้สึกกลัดกลุ้ม :”หลิวลานเมิ่ง คุณว่า ตอนนี้ผมควรจะพาคุณไปที่ไหน?”
บ้านของหลิวลานเมิ่ง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันอยู่ที่ไหน
ถ้าจะหาอิ่นซิน เธอคงหลับอยู่บ้านแล้ว ถึงโทรไปก็ไม่ สามารถปลุกเธอตื่นได้
“ช่างเหอะ”
ฉินเฟิงเงยหน้าขึ้นมองด้านหน้า ดีที่มีโรงแรมแห่งหนึ่ง เขาได้เดินเข้าไป “คุณพนักงานครับ ช่วยเปิดห้องให้ผม หนึ่งห้องด้วยครับ”
หลังจากนั้นไม่นาน ฉินเฟิงก็อุ้มเธอเข้าไป แต่ทันใดนั้น หลิวลานเมิ่งก็อ้วกออกมา อาจเป็นเพราะดื่มเหล้ามากเกิน ไป ทันใดนั้นอ้วกก็กระเด็นเปื้อนไปทั้งร่าง
ประเด็นคือ แบบนี้ก็ยังไม่ตื่น
“อ้วกตอนไหนไม่อ้วก แต่ดันมาอ้วกเวลานี้เนี่ยนะ
ฉินเฟิงรู้สึกปวดหัวเลยทีเดียว เขาจึงได้เรียกพนักงานที่ อยู่ข้างนอก แล้วดึงเงิน 500 หยวนจากตัว และยื่นให้เธอ “เพื่อนผมเมา คุณช่วยผมเอาเสื้อผ้าของเธอ ไปซักให้ที นะครับ”
” ได้ค่ะ ”
พนักงานรับเงินห้าร้อยหยวนนั้นไป และตอบตกลงทันที
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉินเฟิงก็เดินจาก ไป ตรงกลับไปที่บ้านของอิ่นและกลับไปที่ห้องฉินกั๋วกั๋วก็ วิ่งไปและกอดต้นขาของฉินเฟิงไว้ “พ่อคะพ่อคะ
แม่กำลังละเมออยู่”
“ฝันละเมอ?”
ฉินเฟิงเดินเข้าไป
“โปรเจคของ…บริษัทเฟิงซิ่ง…………….ต้องเอาให้ ได้…องเอา….โอกาส…..เดียวเท่านั้น”
อิ๋นซินหลับอยู่บนเตียง ส่งเสียงอ้อมแอ้มและพูดออกมา เป็นระยะ ๆ ซึ่งทำให้ฉินเฟิงเข้าใจบ้างเล็กน้อย จากนั้นฉิน เฟิงก็เดินเข้าไปในทันที
และกระซิบข้างหูอิ่นซินว่า “วางใจเถอะ จะมีผมอยู่ใน ทุกเรื่อง พรุ่งนี้คุณจะต้องคว้าเอาโปรเจคนี้มาได้อย่าง แน่นอน ใช่แล้ว ที่ผ่านมายังไม่ได้บอกคุณเลย สามีของคุณเป็นวีรบุรุษ ที่ไม่มีใครเทียบได้ ราตรีสวัสดิ์นะครับ ภรรยาผู้ยิ่งใหญ่”
หลังจากพูดจบ ฉินเฟิงก็คลุมผ้าห่มให้อิ่นซิน
ครั้งนี้ กิ๋นซีนขมวดคิ้วแน่น และยืดตัว เหมือนกับว่าเธอ กำลังฝันอะไรแปลกๆอยู่
ในขณะที่ฉินเฟิงหลับไป ก็เหลือบมองไปที่อื่นซินอยู่แวบ หนึ่งและได้พูดขึ้นมาว่า “พรุ่งนี้ผมมีเซอร์ไพรส์ให้คุณนะ ครับ”
วันรุ่งขึ้น
อิ่นซินลุกขึ้น นวดไปที่ขมับของตัวเอง มองไปที่ห้อง มี เพียงฉินเฟิงอยู่เพียงคนเดียว :”รัก วันนี้บริษัทเฟิงซิ่ง กรุ๊ปมีงานตัดริบบิ้นนะครับ ”
“ลูกขา แต่งตัวเร็วเข้า เตรียมตัวไปกัน”
เสียงของจางลี่ดังมาจากชั้นบน
ในบรรดาธุรกิจของเมืองเจียงเฉิง การที่บริษัทเฟิงซิ่ง กรุ๊ปจะปักหลักถิ่นฐานนั้น เป็นเรื่องที่ใหญ่จริงๆ เพราะว่า เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มาจากจิงตู
“สิ่งที่ควรเผชิญ จะช้าหรือเร็วก็ต้องเผชิญอยู่ดี”
อื่นซืนถอนหายใจ เธอเตรียมตัวไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ทันใด นั้นก็ลุกขึ้นและเดินลงไป ฉินเฟิงก็เดินตามเธอลงไป หลัง จากลงไป ก็เจอจางลี่และอื่นหยวนพ่อของอินซิน
“วันนี้ ไม่รู้ว่าใครจะได้โปรเจคงานของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป นั่นไป
อิ่นหยวนมองดูหนังสือพิมพ์ และถอนหายใจเล็กน้อย
ใบหน้าของกิ๋นซินซีดลง เพราะเธอกลัวพ่อของเธอกังวล จึงไม่ได้บอกพ่อของเธอ เธอได้พนันกับคุณท่านอื่น
หากชนะ จะยึดตำแหน่งประธานกลับคืนมา หากแพ้ ก็จะ ถูกยึดทรัพย์สิน และขับไล่ออกจากครอบครัว
ในขณะนั้นเอง หญิงสาวที่รีบร้อนก็เดินเข้ามาจากประตู และเมื่อเดินเข้ามา เธอก็ชี้และด่าไปที่ฉินเฟิง”ฉินเฟิง แก มันไม่ใช่มนุษย์ แกเป็นแค่เป็นสัตว์ประหลาดเดรัจฉาน! ”
“ลานเมิ่ง”
ทุกคนต่างตกตะลึง และมองไปที่ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็ม ไปด้วยน้ำตา พวกเธอต่างรู้จัก หลิวลานเมิ่ง
“ขี้ผมทำไม? ”
ฉินเฟิงขมวดคิ้ว
อิ๋นซินก็มองไป และไม่เข้าใจ
“ชี้คุณทำไมหรอ สารเลว วันนี้ฉันจะเปิดหน้ากาก เดรัจฉานตัวนี้อย่างแก เสี่ยวซิน เธอยังคงคิดว่าผู้ชายคน นี้เป็นคนดีสามารถให้อภัยเขาได้พึ่งพาได้ตลอดชีวิตเห รอ แต่ฉันจะบอกแกว่าแกคิดผิด แกคิดผิดมาก เมื่อคืนฉัน เฟิงออกจากบ้านแกไปใช่ไหม?
หลิวลานเมิ่งถามอิ่นซินด้วยตาแดง
” ใช่ ”
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อิ่นซินก็พยักหน้า หลังจากที่ ฉินเฟิงส่งเธอกลับบ้านเมื่อคืนนี้ เขาบอกว่ามีธุระ ต้อง ออกไปสักพัก ส่วนเขากลับมาเมื่อไหร่ เธอก็ไม่รู้เหมือน กัน
“เสี่ยวซิน ฉันจะบอกให้เธอ ผู้ชายคนนี้ เมื่อคืนเขาทำอะไรบ้าง เมื่อคืนเขาเรียกคนกลุ่มหนึ่ง ทำฉันหมดสติ แล้วให้พวกนั้นพาฉันไปที่โรงแรม เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ไม่มี เสื้อผ้าติดกายสักชิ้น ไม่มีสักชิ้นเลย ! ”
หลิวลานเมิ่งร้องไห้ แล้วพูดว่า: “เขาคิดว่าฉันหมดสติไป
ไม่รู้ว่าเขาอยู่ในนั้น แต่เมื่อคืนฉันพยายามตั้งสติ ฉันเห็นเขา ก็คือใบหน้านั้น ฉันสาบาน ต่อให้ตายไปก็
ไม่มีทางดูผิด ! ”
อะไรนะ? ”
ใบหน้าของอินซิน เย็นลงอย่างรวดเร็ว
“ลุงคะ ป้าคะ ไอ้สารเลวนี่ เขาเดิมพันกับพวกท่านกับ คุณท่านอิ่น ถ้าวันนี้ พวกท่านสามารถเอาโปรเจคขอ งบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปได้ ครอบครัวของท่านก็สามารถเอา ตำแหน่งประธานกลับคืน แต่ถ้าหากไม่สามารถเอากลับ คืนได้ ครอบครัวของคุณไม่เพียงแต่จะถูกถอนหุ้น10% แต่จะถูกยึดทรัพย์สินทั้งหมด และจะถูกขับไล่ออกจาก ครอบครัว”
“และความเป็นไปได้ที่เราจะคว้าโปรเจคของบริษัทเฟิง ซิ่งกรุ๊ปได้นั้น เท่ากับศูนย์
หลิวลานเมิ่งหันไป พูดกับพ่อแม่ของอิ่นซิน
ขับไล่ออกจากครอบครัว!
ตัวอักษรสี่ตัวนี้กระทบหัวใจของอิ่นหยวน และถามฉิน เฟิงด้วยอาการอึดอัดใจว่า “นี่เป็นเรื่องจริงหรอ นายพนัน แบบนั้นจริงๆเหรอ?” ”
“ใช่ครับ
ฉินเฟิงไม่ปฏิเสธสิ่งที่เขาเคยทำมาก่อน แต่เรื่องของ หลิวลานเมิ่ง เป็นเรื่องเข้าใจผิด ทันทีที่จะเปิดปากและ อธิบาย
: “เมื่อคืน ………
“ฉินเฟิง คุณยังคิดที่จะแก้ตัวอีกหรือ?
“อินซินเดินเข้ามา น้ำตารินไหลอาบใบหน้าของเธอ “ลานเมิ่งเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของฉัน และเป็นเพื่อนที่ ฉันเติบโตมาด้วย ฉันรู้จักลานเมิ่งดี เธอไม่ล้อเล่นกับเรื่อง อะไรแบบนี้หรอก”
“ฉินเฟิง คุณรู้ไหม? ฉันคิดว่า คุณเป็นคนดี ฉันสามารถ ฝากตัวฉันและกั่วทั่วไว้กับคุณได้ แม้แต่หลังจากดื่มเสร็จ เมื่อคืน ฉันบอกกับลานเมิ่ง ว่าฉันคงต้องเป็นภรรยาที่ ดี แต่ฉันไม่เคยคิดว่า คุณจะเป็นคนแบบนี้! แต่ก่อน คุณ ทอดทิ้งฉันกับแม่ฉัน วันนี้คุณมาเหยียดหยามเพื่อนฉัน ไอ้สารเลว ทำไมคุณถึงทำร้ายฉันครั้งแล้วครั้ง เล่าแบบนี้!”
จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้น และตบหน้าฉินเฟิงอย่างรุนแรง และยังมีคำพูดที่ตีโพยตีพาย: ” ฉินเฟิง คุณทำให้ฉันผิด หวังมาก ฉันผิดเองที่เชื่อใจคุณ”
เพียะ!
ฉินเฟิงไม่ได้หลบ และทนต่อการตบนั้น
“ตอนนั้น ฉันยังเชื่อคุณ คิดว่าคุณสามารถเปลี่ยนตัวเอง ได้ ยังให้คุณเข้ามาในบ้าน ทำสัญญาครึ่งปี แต่ตอนนี้คิด ดูแล้ว ฉันมันหน้ามืดตามัวไปแล้วจริงๆ”
อิ่นหยวนตัวสั่น และชี้ไปที่ฉินเฟิง ด้วยสายตาที่เต็มไป ด้วยความเสียใจ
“ไอ้เลว ไปให้พ้น! ”
หลิวลานเมิ่งก็ด่ากราดไปที่ฉินเฟิงเหมือนกัน ด้วย สายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงไม่ได้สนใจหลิวลานเมิ่ง แต่ สายตาคู่นั้นมองไปที่อิ่นซินที่กำลังร้องไห้อยู่ ในใจของเขาเจ็บปวด อยากจะก้าวไปข้างหน้า แต่ในเวลานี้ อื่นซึ นก็ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว” คุณออกไป !”
ฉันเพิ่งถอนหายใจ และดึงบัตรสีดำออกมา และวางมัน ลงบนโต๊ะ และพูดอย่างยุ่งเหยิงว่า ” “ที่รัก อย่าร้องไห้ ฉันไม่ได้ทำเรื่องนี้จริงๆ วันนี้คุณจะไปบริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ป ถือบัตรนี้ไว้ บัตรนี้จะทำให้คุณผ่านไปได้โดยไม่มีสิ่ง กีดขวาง ในเมื่อคุณไม่ต้องการเห็นผม งั้นผมจะไป
จริงๆแล้ว วันนี้ฉันยังมีเซอร์ไพร์สให้คุณด้วย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ