บทที่2 นับประสาอะไรกับตระกูลฉิน

บทที่2 นับประสาอะไรกับตระกูลฉิน

“เสี่ยวซิน”

ฉินเฟิงใจสั่นก้าวไปข้างหน้าก้าวนึงพลางยื่นมือออกมา อยากสัมผัสอื่นซิน เจ็ดปีแล้ว

เจ็ดปีเต็มๆ

จู่ๆ การทักทายของอินซินเป็นการตบ

“เซี๊ยะ”

ตบไปที่หน้าของฉินเฟิง ฉินเฟิงไม่ได้หลบ ฉีหยุนที่อยู่ ด้านหลังสีหน้าเปลี่ยนไปและชักมีดออกมาแต่กลับถูกฉิน เฟิงยื่นมือไปหยุดไว้

“ฉินเฟิงคุณยังกล้าที่จะกลับมาอีกเหรอ! คุณยังกล้าที่จะ กลับมาอีกเหรอ!”

เสียงของอิ่นซินมาพร้อมกับเสียงร้องไห้

สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น เธอถูกคู่แข่งลอบกัดคืนนั้นเลยมี ความสัมพันธ์กับฉินเฟิง ต่อมาเพราะเรื่องนั้นเริ่มใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ เธอได้แต่งงานกับฉินเฟิงหลังจากนั้นก็พาฉิน เฟิงกลับไปที่ตระกูลอื่นจึงสังเกตเห็นว่าไม่สามารถทนได้ ขนาดนั้น

เพราะได้แต่งงานรับทะเบียนสมรสแล้ว เธอจึงถูกบังคับ ให้สารภาพเหตุการณ์นั้นและสารภาพชะตากรรม เธอ เตรียมที่จะพาฉินเฟิงออกมาด้วยมือของเธอเองแต่ไม่คิด ว่าวันที่สองฉินเฟิงจะหนีไป

นําสินสอดและเงินทั้งหมดรวมสองแสน และยังไปยืมกับ แม่หนึ่งแสนบอกว่าต้องรีบใช้

หลังจากนั้นเธอก็ท้อง เวลาเจ็ดปีเต็มไม่มีใครรู้ว่าเธอ ใช้ชีวิตยังไง เธอถูกประชดเสียดสี ต้องรับกับความรู้สึก น้อยใจนับไม่ถ้วนแต่เธอก็ผ่านมาได้แต่วันนี้ไอ้สารเลวนี้ กลับมา

เวลานี้ กลับมาทำไร!

“เสี่ยวซิน ตอนนั้น..…….…….

ฉินเฟิงอยากอธิบายให้กับอิ่นซิน แต่อิ่นซินไม่ให้โอกาส นี้กับเขาและทำหน้าเย็นชาใส่ “อธิบาย? ฉันไม่อยากฟัง คําอธิบาย ทั่วทั่วไปเรากลับบ้านกัน”

จากนั้นลากฉินกั๋วถั่วกลับบ้าน
ฉินกั๋วกัวจับมือของอิ๋นซินไว้ แต่ยัยตัวเล็กคนนี้ก็หันกลับ ไปมองฉินเฟิงและมองฉินเฟิงอย่างทำอะไรไม่ถูก

“พ่อ? แม่เคยบอกหนูแล้วว่าหนูไม่มีพ่อ หนูถูกซื้อมาจาก ร้านค้าที่ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเข้าใจรึยัง แม่ไม่อนุญาตให้หนู เรียกเขาว่าพ่อเขาไม่เหมาะสมด้วยซ้ำกลับ” อิ่นซินพูดอย่ างเยือกเย็นมาก

หลังจากที่อื่นซินจากไป ฉีหยุนก็พูดอย่างไม่พอใจ “นาย พลคุณถูกตบหน้าไปตั้งหนึ่งครั้ง คุณเป็นนายพลอันดับ หนึ่งของค่ายทหารนะ เทพแห่งอีสเตอร์แลนด์อะ ฆ่า กองทัพของศัตรูไปสามแสนนายเป็นวีรบุรุษของประเทศ ทำไมต้องมารับความไม่เป็นธรรมแบบนี้?”

เขาเดือดดาลอย่างมาก เพราะมีแค่เขาที่รู้ว่าหลายปีมา นี้ที่ฉินเฟิงอยู่เมืองอีสเตอร์แลนด์ก็เพราะสิ่งที่ชายแดน ทำและยังรู้รอยแผลที่อยู่บนตัวฉินเฟิง ถ้าไม่ใช่เพราะฉิน เฟิงอย่าว่าแต่เมืองเจียงเฉิงเลยจิงตูอาจจะสาบสูญไปแต่ แรกแล้ว

นี่คือวีรบุรุษ

แต่ว่า ฉินเฟิงโบกมือและมองไปทางที่อิ่นซินจากไป สายตามีแต่คำขอโทษ”เป็นฉันที่ติดหนี้สองแม่ลูกนี้ต่าง หาก”
ตอนที่อื่น นพูดประโยคนั้น ‘หนูไม่มีพ่อ หนูถูกซื้อมา จากร้านค้าที่ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งแม่ไม่อนุญาตให้หนูเรียก เขาว่าพ่อ เขาไม่เหมาะสมด้วยซ้ำ’ ไม่มีใครรู้ว่าใจเขานั้น เจ็บแค่ไหน

ในช่วงที่ฉินเฟิงเตรียมที่จะตามไป ก็มีรถโรลส์รอยซ์สี ดาป้ายทะเบียน8888ปรากฏตรงหน้าเขา คนที่ลงมาจาก รถเป็นชายชราหัวงอก ถ้ามีคนเห็นต้องตกตะลึงอย่าง แน่นอน

เพราะนี่คือพ่อบ้านของตระกูลฉินในจิงตู

ทันใดนั้น เขาก็โค้งคำนับ และเดินมาอยู่ตรงหน้าชาย หนุ่มอย่างสุภาพ และพูดอย่างถ่อมตัว “พ่อบ้านตระกูล ฉินในจิงตูฉุนเทียนเฉิงมารับคุณชายน้อยที่อยู่ในความ ดูแลของตระกูลฉินกลับจิงตู”

“อยู่ในความดูแลของตระกูลฉินงั้นเหรอ? เหอะพ่อที่เย่อ หยิ่งและอยู่ยงคงกระพันของผม ทำไมมีหน้าพูดแบบนี้ ออกมา บอกมาตรงๆ อยากได้เงินของผมหรืออำนาจของ ผมกันล่ะ?”

ฉินเฟิงเห็นคนๆนี้ก็ยกยิ้มขึ้นมาสีหน้าเปลี่ยนพลางพูด “วินาทีที่หมอนั่นถีบหัวส่งแม่กับผมออกมา ผมก็ได้ตัดขาด ความสัมพันธ์กับเขาแล้วไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันและตระกูล ฉินก็ไม่เกี่ยวข้องกับผมสักนิด อีกอย่างช่วยส่งคำพูดของผมให้กับหมอนั่นด้วยว่า ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ สั่งเสียก่อนตายว่าไม่ให้ล้างแค้นหมอนั่น ไม่งั้นตอนนี้มัน ได้อยู่ในเส้นทางนองเลือดแล้ว”

ในปีที่หิมะตก เขาอายุได้เจ็ดขวบพ่อที่แสนเย่อหยิ่งของ เขาได้แต่งงานกับคุณหนูของตระกูลใหญ่ พวกเขาถูกไล่ ออกจากบ้านเนื่องจากชื่อเสียงและตัวตนที่ต้อยต่า

ต่อมาแม่ของเขาป่วยตายระหว่างทาง

และเขาก็กลายเป็นเด็กกําพร้าที่เร่ร่อนไปมา

ฉินเทียนเฉิงถอนหายใจ ในที่สุดก็ต้องโค้งคำนับก่อนจะ พูด “ช่วงนี้บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปจะปักหลักอยู่ที่เมืองเจียงเฉิง ชื่อนี้เป็นชื่อที่แม่ของคุณนำชื่อของคุณและของเธอมาตั้ง ธุรกิจที่สร้างมาด้วยน้ำมือของเธอเอง ในวันนี้แม่ของคุณ ก็เสียแล้วงั้นบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปก็ควรเป็นของคุณ”

“ฉินเทียนเฟิงผมขอถามคำถามนึง ถ้าเกิดวันนี้ผมยังเป็น คนจนๆพวกคุณจะคืนมันให้กับผมไหม?”

สายตาฉินเฟิงจ้องไปที่ฉินเทียนเฉิง

ฉินเทียนเฟิงน้ำท่วมปาก
คืนให้ไหม?

เกรงว่าคงไม่คืน

ตอนนั้น หลังจากที่ไล่ฉินเฟิงทั้งสองออกตระกูลฉินก็ได้ ยึดบริษัททั้งหมดของพวกเขามารวมเป็นของตัวเองไม่ เคยคิดที่จะคืนกลับไปแม้แต่วันเดียว

แต่ใครจะคิดว่าจะเป็นเหมือนตอนนี้

“เหอะไสหัวไปเถอะ กลับไปบอกไอ้แก่นั่นด้วยอย่ามายั่ว โมโหผมไม่งั้นผมจะไม่เกรงใจที่จะนำกองทหารไปเหยียบ ตระกูลฉินแน่ ผมฉินเฟิงพูดคำไหนคำนั้น”

ฉินเฟิงโบกมือ ทันใดนั้นทำให้ฉุนเทียนเฟิงตกใจจนวิ่ง หนีใช่

ตกใจจนวิ่งหนีแถมยังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน

เพราะฉินเฟิงในตอนนี้ ไม่ใช่เด็กจนๆเหมือนเมื่อก่อน แล้ว ตอนนี้เป็นเทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์ผู้ที่แข็งแกร่งที่ ปกป้องภูเขาและแม่น้ำ
อำนาจใหญ่โตสามารถสั่งทหารได้เป็นล้าน

“นายพล

ฉีหยุนที่อยู่ข้างๆเรียก

“เรียกฉันว่าคุณเถอะ ฉันออกจากค่ายทหารแล้วเรียก นายพลคงไม่เหมาะสมเท่าไหร่ เอาล่ะ นายก็ไปหาที่พัก พักผ่อนซะนะตอนนี้ฉันขอกลับไปดูบ้านก่อน

ฉินเฟิงโบกมือ เป็นสัญลักษณ์ให้ฉีหยุนว่าไม่ต้องตามมา

“ครับ” ฉีหยุนกล่าว

จากนั้น ฉินเฟิงก็มาถึงวิลล่านึงที่ไม่ได้มานาน แต่ทว่า วิลล่าวันนี้มีความแปลกไปและยังมีเสียงดังจ้อกแจ้กอีก

“วันนี้ฉินกั๋วกั๋วคนนี้ ฉันยอมรับแล้ว ฉันเคยพูดไปแล้ว ฉันจะหาถงหย่างซีให้กับลูกชายของฉัน มาเอาลูกสาว บ้านของพวกแกเพราะไว้หน้าพวกแก ยังไงพวกแกก็เป็น ความหายนะไปวันๆ

คำพูดโอ้อวดที่ดังมาจากด้านในวิลล่า
ความหายนะ!

สายตาของฉินเฟิงปรากฏความอยากฆ่าอย่างบ้าคลั่ง ออกมาและ บมือทั้งสองข้างอย่างแน่น