บทที่ 3 พบกันใหม่
หวงเทาทักทายเขาด้วยรอยยิ้มประจบบนใบหน้า “พี่ชาย เรื่องแค่นี้ก็รบกวนคุณ เป็นแค่เด็กป่าเถื่อนเท่านั้น ผมสามารถ จัดการเองได้ ไม่รบกวนพี่แล้ว … ”
“เห้อ! พี่ชาย !”
หวงเทียนหูไม่สนใจเขาเลย รีบผ่านหวงเทา หวงเทา ประหลาดใจ ลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นคนนิ่งมาโดยตลอด แม้ว่าเขาจะต้อนรับเจ้าเมือง เขาก็ยังคงนิ่งเหมือนภูเขา แต่วันนี้ เป็นอะไรไป ?
หวงเทียนหูเดินไปที่ด้านข้างของเซี่ยงเส้าหลง มองไปที่ ใบหน้าที่คุ้นเคย เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ยืนตรงและคุกเข่า ลงหนึ่งข้าง แต่ถูกลากด้วยแรงมหาศาล ไม่ว่าเขาจะพยายาม มากแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถคุกเข่าลงไปได้
เสียงจางๆ ของเซี่ยงเส้าหลงดังขึ้น“คุณไม่ใช่ทหารของผม แล้ว ไม่จําเป็นต้องแสดงความเคารพกับผม!”
ความตื่นตระหนกวาบในดวงตาของหวงเทียนหู่ เขาก็ก้มหน้า ลงทันที “เป็นทหารชายแดนเหนือหนึ่งวัน ก็เป็นทหารของนาย พลน้อยตลอดชีวิต!”
“หวงเทียนหู่ ร้อยเอกเกษียณจากกองทัพชายแดนเหนือ หน่วยที่เจ็ด คารวะนายพลน้อย!”
“ผู้ใต้บังคับบัญชามาสาย ทําให้นายพลน้อยต้องมาเจออะไร ที่ไม่ควร นายพลน้อยโปรดลงโทษผมด้วย!”
ทุกคนประหลาดใจ ส่วนหวงเทา งงที่ออยู่ที่เดิมทันที!
คนอื่นอยู่ห่างไกลจากทั้งสอง ไม่ได้ยินการสนทนาระหว่าง คนทั้งสอง แต่หวงเทาซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว สามารถ ได้ยินได้ชัดเจน!
หวงเทียนหู ลูกพี่ลูกน้องที่ตนเองนับถือ จอมอันธพาลเมือง หนาน เรียกตนว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของชายหนุ่มที่อยู่ ข้างหน้าเขา!
หัวของเขาว่างเปล่า ทั้งหัวมีความคิดเดียว จบแล้ว! คราวนี้ ถีบโดนแผ่นเหล็กแล้ว!
สายตาของเซี่ยงเส้าหลง มองไปที่หวงเทาอย่างจางๆ และมุม ปากของเขาแสดงให้เห็นถึงการเยาะเย้ย “จำได้ว่าคุณเพิ่งพูด ว่าให้ผมคุกเข่าลงเพื่อขอความเมตตา”
ใบหน้าของหวงเทียนหู่หยดลงด้วยเหงื่อเย็น ดวงตาของเขา เต็มไปด้วยความโกรธและตกตะลึง เขามองไปที่หวงเทา ที่ เขารีบเร่ง เพราะเขากลัวว่าหวงเทาจะพูดอะไรไม่ดีกับนายพล น้อย คิดไม่ถึงว่า สุดท้ายเขาก็มาช้าไป ไอ้เหี้ยนี้ กลับให้นาย พลน้อยคลานออกไป?
หวงเทายังไม่ทันพูด หวงเทียนหู่ก็เดินไปโดยเร็ว ยกเท้าแล้ว ถีบลงไป “แม่ง มึงคิดว่ามึงเป็นใคร?”
“มึงมีสิทธิ์มาขี้โม้ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?!”
“กูจะทุบมึงให้ตาย ไอ้สารเลว!”
หวงเทาถูกถีบจนร้องคร่ำครวญ ร้องโหยหวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า หวงเทียนหู่ดึงเสื้อคอปกของเขาขึ้นมา แล้วโยนเขาไปตรง หน้าเซี่ยงเส้าหลง ราวกับเป็นสุนัขที่ตายไปแล้ว เขาพูดอย่าง เคร่งขรึม “ขอโทษนายพลน้อย! ถ้านายพลน้อยไม่พอใจแม้แต่ น้อย กูจะฆ่ามึงเอง!”
หวงเทาคุกเข่าลงกับพื้น ในขณะนี้ เขาสูญเสียความเย่อหยิ่ง ไปหมดแล้ว ได้รับบาดเจ็บทั่วร่างกาย เขามองขึ้นไปที่เซี่ยง เส้าหลงและพูดตะกุกตะกัก “ขอ… ขอโทษ!”
“เพราะตาสุนัขของผมเองที่ดูถูกคน เพราะผมคิดว่าตนเอง แน่ คุณเป็นคนใหญ่คนโตมีใจกว้างขวาง อภัยให้ผมในครั้งนี้ เถอะ!”
หวงเทาในขณะนี้ ตัวสั่นและไม่สบายใจ
“นายพลน้อย คุณว่า?”
หวงเทียนหู่โค้งคำนับเล็กน้อยและพูดด้วยความเคารพ
“ฉิวหนิว!”
เซี่ยงเส้าหลงกล่าวอย่างเย็นชา
“ครับ!”
ฉิวหนิวควักหวงเทาซึ่งหนักกว่า 200 กิโลกรัมขึ้นมาอยู่ในมือ เหมือนไก่ตัวเล็กๆ ในมือของฉิวหนิว จากนั้นเขาก็เปิดมือใหญ่ เหมือนพัดแล้วลงมือทั้งซ้ายและขวา เสียงตบที่คมชัดทําให้ หนังศีรษะของทุกคนมึนชา หลังจากนั้นไม่นาน หน้าของหวง เทาก็บวมเหมือนหัวหมู ปาก และฟันสองสามซี่ผสมกับเลือดก็ พ่นออกมา
ร่างของหวงเทียนหู่ก้มต่ำลงอีก เขารู้ว่า นายพลน้อยกำลังไว้ หน้าเขาเล็กน้อย มิฉะนั้น องครักษ์เสื้อเลือดลงมือ ลูกพี่ลูกน้อง ที่ไม่ได้เรื่องของเขา ไม่ใช่แค่การสูญเสียฟันไปเพียงไม่กี่ เท่านั้น!
เซี่ยงเส้าหลงจ้องมองเยนเอ๋ออีกครั้ง เดินตรงไปที่อวิ๋นซูจือ สายตาของเขาหดลงและเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ส่งเด็กมาให้ ผม!”
อวิ๋นซูจือตัวสั่น เธอจะกล้าคิดบัญชีกับชายผู้ที่ถูกเธอด่า มาเป็นเวลาห้าปีได้อย่างไร ต่อหน้าเขา หวงเทียนหูเป็นผู้ใต้ บังคับบัญชาของเขา หวงเทาถูกทุบตีจนเกือบตาย ดาวชั่ว ร้ายแบบนี้ เธอกล้าบอกว่า”ไม่”ได้อย่างไร รีบส่งเด็กไปและ ซ่อนตัวอยู่ไกลๆ มองดูเซี่ยงเส้าหลงด้วยความสยดสยอง
อุ้มเยนเอ๋อไว้ในอ้อมแขนของเขา เทพรบที่สังหารผู้คนมานับ ไม่ถ้วน ขณะนั้นไม่รู้จะวางมือไว้ตรงไหน และดวงตาของเขาดู อ่อนโยน “หนูชื่ออะไร?”
เมื่อมองไปที่ชายแปลกหน้าคนนี้ เยนเอ๋อรู้สึกสบายใจอย่าง อธิบายไม่ถูก และตอบเบาๆ ว่า “หนู… หนูชื่อเยนเอ๋อ อวิ๋นเยน เอ๋อ”
เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ที่กล้าๆ กลัวๆ ของเธอ เซี่ยงเส้าหลง รู้สึกเจ็บปวดอย่างกะทันหันในหัวใจของเขา และความโกรธ วาบผ่านดวงตาของเขา!
ผู้หญิงที่น่าเกลียดชังคนนั้น กล้าล้างนามสกุลทั้งหมดที่ควร จะเป็นของเขาไปหรือ? !
“คุณเป็นพ่อของฉันจริงๆ เหรอ?”
ทันใดนั้น เยนเอ๋อพูดอย่างกล้าๆ กลัว ในดวงตา มีความหวังที่ หวาดกลัว หวังว่าจะได้รับการยืนยัน แต่เธอก็กลัวจะผิดหวัง
เมื่อมองไปที่ดวงตาคู่นี้ แม้แต่เซี่ยงเส้าหลงที่หัวใจเหมือน ก้อนหิน ก็อดไม่ได้ที่จะกอดเยนเอ๋อไว้ในอ้อมแขน “ใช่ ผมเอง ผมเป็นพ่อ!”
“พ่อ!”
ทันใดนั้น น้ำตาของอวิ๋นเยนเอ๋อก็ไหลออกมา และแม้ว่าเธอ จะเป็นเด็กดีแค่ไหน เธอก็ยังเป็นแค่เด็กวัยห้าขวบอยู่ดี!
เซี่ยงเส้าหลงกอดเธอไว้แบบนี้ ปล่อยให้น้ำตาซึมผ่านเสื้อผ้า ร้องไห้จนพอและร้องจนเหนื่อย อวิ๋นเยนเอ๋อสะอื้นและพูดเบาๆ ว่า “พ่อ ฉันอยากไปหาแม่”
“ได้!”
นี่เป็นคําขอแรกที่ลูกสาวของเขาขอกับเขาในรอบห้าปี อย่า บอกว่าอยากไปหาแม่เลย แม้ว่าเธอต้องการทั้งเมือง เซี่ยงเส้า หลงก็ตอบตกลงโดยไม่ลังเล!
“แม่อยู่ไหน?”
เยนเอ๋อชี้ไปที่ทางเดิน
เซี่ยงเส้าหลงไม่สนใจใครและเดินจากไป มองดูหลังที่การ จากไปของเขา หวงเทาเช็ดเลือดมุมปากของเขา เดินกะเผลก และพูดในปากอย่างคลุมเครือด้วยฟันที่หายไปจำนวนมาก “พี่ ใหญ่ ผมถูกทบตีผมยอมรับ แต่ผมสามารถรู้ได้ไหมว่า ผู้ชาย คนนี้เป็นใครกัน สามารถทำให้คุณปฏิบัติต่อเขาด้วยความ เคารพ?”
เมื่อมองไปที่ลูกพี่ลูกน้องของเขา หวงเทียนหู่พูดอย่างเฉยเมย”คุณคิดว่า ผมเก่งมากนักใช่ไหม?”
หวงเทาพยักหน้า “คุณเป็นถึงเจ้าอันธพาลของเมืองหนานเลย นะ!”
“แม้แต่หัวหน้าตระกูลผู้มั่งคั่งที่สุด เมื่อพวกเขาเห็นคุณ พวก เขาต้องปฏิบัติต่อคุณด้วยความสุภาพ!”
“แต่ต่อหน้าคนคนนั้น ผมไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะถือรองเท้า หรือช่วยเขาจูงม้า!
หวงเทาชี้ไปที่ด้านหลังของเซี่ยงเส้าหลงที่จากไป “คุณควร รู้สึกโชคดี ที่คุณไม่ได้ทำอะไรเกินเลย ถ้าเด็กหญิงคนนั้นได้ รับความเสียหายแม้แต่น้อย ทั้งเมืองเทียนไห่จะถูกฝังเพราะ ความโกรธของชายคนนั้น!”
หวงเทายืนนิ่งอยู่ตรงจุดนั้น หลังจากผ่านไปนาน ทันใดนั้นก็ คิดได้ เหงื่อมากมายไหลออกมา และความกลัวที่ไม่มีสิ้นสุด ก็สะท้อนออกมาในดวงตาของเขา ในขณะนี้ เขาพึ่งรู้ว่าเมื่อกี้ ตนเองได้ผ่านประตูนรกมาแล้วหนึ่งครั้ง!
ในขณะนี้ ประตูห้องของอวิ๋นเสว่เหยนถูกล็อค และชายทั้ง สองพิงกำแพงอยู่นอกประตู ฟังเสียงร้องอย่างสิ้นหวังภายใน ราวกับว่าพวกเขากำลังเพลิดเพลินกับมัน
“พี่ใหญ่ ผู้หญิงคนนี้เป็นหนึ่งในสิบสาวงามของเมืองเทียนไห ของเราเลยนะ แค่เสียงร้องนี้ ทำให้ใจกูคันเหลือเกิน!”
อีกคนเลียริมฝีปากของเขา และความลามกอนาจารก็ฉาย แววในดวงตาของเขา”เฝ้าสาวงามขนาดนี้ไว้ แต่ไม่ทําอะไร เลย มันไม่น่าเสียดายไปหน่อยหรอกเหรอ…”
ดวงตาของน้องคนที่สองเป็นประกายขึ้นทันใด “พี่ใหญ่ คุณ หมายความว่า…”
พี่ใหญ่เขย่ากุญแจในมือของเขา “เราแค่ได้รับเชิญจากอวิ๋น ซูจือเท่านั้น ไม่ใช่ลูกน้องของเธอสักหน่อย ความช่วยเหลือนี้ ต้องได้รับค่าตอบแทนไม่ใช่เหรอ?”
ลูกตาของน้องคนที่สองหมุนไปมา และเขาเข้าใจในทันทีว่า เขาหมายถึงอะไร “ฮ่าฮ่า…พี่ใหญ่พูดถูก รีบเปิดประตูสิ ผมรอ ไม่ไหวแล้ว ผมอยากจะลิ้มรสว่าเทพธิดาองค์นี้เป็นอย่างไร!”
แอ๊ด อวิ๋นเสว่เหยนผู้ที่สิ้นหวังก็เงยหน้าขึ้น พบว่าประตูถูก เปิดออก เธอมองดูทั้งสองอย่างมีความหวังทันที “พี่ใหญ่ทั้ง สองคน ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันออกไปได้ไหม?”
ทั้งสองไม่พูดอะไร ดวงตาที่เผยสีเขียว กวาดสายตามองอวิ๋น เสวเหยนอย่างไร้ยางอาย
ผมที่ยุ่งเหยิง เสื้อผ้าที่ขับเหงื่อหอมๆ ประณีตและเลือนลาน ทั้งหมดนี้ปลุกเร้าฮอร์โมนของสองพี่น้องนี้!
รู้สึกถึงดวงตาที่คุกคามของทั้งสอง อวิ๋นเสบู่เหยนปกปิดหน้าอกของเธอโดยไม่รู้ตัว และชายทั้งสองก็เลียริมฝีปาก “คน งาม เพียงคุณให้บริการพวกเราสองพี่น้องให้ดี พี่จะส่งคุณออก ไปเอง”
“พะ… พวกคุณจะทำอะไร!”
“อย่าเข้ามา ฉันจะร้องเรียกคนอื่นละนะ”
ทั้งสองค่อยๆ เข้ามาใกล้ “กรี๊ดสิ ยิ่งคุณกรี๊ด กูก็ยิ่งตื่นเต้น ฮ่า
เสียงเสื้อผ้าฉีกขาดดังขึ้น อวิ๋นเสว่เหยนผู้หญิงคนเดียวจะ เป็นคู่ต่อสู้ของชายสองคนได้อย่างไร ผิวขาวและอ่อนโยนของ เธอได้เปิดเผยกลางแจ้งมากขึ้น เมื่อเสียงกรีดร้องแหบแห้ง ของเธอกําลังจะหมดหวัง เสียงที่คมชัดก็ดังขึ้น “แม่!”
ทั้งสามก็หันกลับมามองที่ประตู ไม่รู้ว่าเมื่อไร สามคน ชาย สองคน และเด็กหนึ่งคนปรากฏตัว!
“เยนเอ๋อ!”
ความสุขบนใบหน้าของอวิ๋นเสบู่เหยนยังไม่คลี่คลาย เมื่อเธอ เห็นร่างที่อุ้มเยนเอ๋อไว้ หน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที และเธอก็ พูดออกมากะทันหัน”คือคุณ!”
ทั้งสองมองหน้ากัน และสัมผัสของความซับซ้อนก็แวบเข้ามาในดวงตาของพวกเขา
เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เขาไปทำภารกิจที่ต่างประเทศเพียงลำพัง คิด ไม่ถึงว่าถูกคนของเขาใส่ร้าย วางยาพิษก่อนแล้วค่อยล้อมเขา ไว้ หนึ่งคนต่อสู้ออกมาจากวงล้อมและได้รับการช่วยเหลือจาก หญิงชาวหวาเซี่ยคนหนึ่ง
ผู้หญิงคนนั้นพาเขากลับไปที่บ้านพัก พันผ้าพันแผลให้เขา เพื่อรับการรักษา ใครจะไปรู้ว่า ยาพิษที่คนคนนั้นวางให้เขา มีส่วนผสมของยาปลุกอารมณ์ เซี่ยงเส้าหลงได้รับบาดเจ็บ และไม่สามารถต้านทานพลังของยานั้นได้ เขาจึงได้มีความ สัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น
มีอะไรกันหนึ่งคืน หลังจากตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้น ผู้หญิงที่ช่วย ชีวิตเขาได้จากไปโดยไม่บอกลา เซี่ยงเส้าหลงไม่ใช่คนที่รัก คนไปทั่ว แต่เขาพบว่า หลังจากคืนนั้น ผู้หญิงคนนี้ที่รู้จักเขา เพียงวันเดียว กลับได้เข้าไปในหัวใจของเขา!
ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ชื่อของนายพลน้อยดังก้องไปทั่วโลก แต่เขาไม่เคยละทิ้งการตามหาอวิ๋นเสวีเหยนเลย จนกระทั่งวัน นี้ เขาได้เจอเธอ แน่นอนว่ายังมีเซอร์ไพรส์พิเศษอีก!
“เฮ้ ไอ้หนุ่ม คุณเป็นใคร?”
เสียงที่ไม่ลงรอยกันทำลายความคิดของเขา น้องชายคนที่ สองมองไปที่เซี่ยงเส้าหลงอย่างไม่พอใจ พูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “คุณไม่เห็นกูกำลังทำภารกิจอยู่เหรอ ไสหัวออกไป!”
“พ่อ! พวกเขาเป็นคนเลว กำลังรังแกแม่! คุณรีบไปทุบตีพวกเขา!”
เยนเอ๋อโบกหมัดเล็กๆ ของเธอ มองทั้งสองอย่างโกรธเคือง
“หา?”
ทั้งสองหันไปมองเซี่ยงเส้าหลง มองตั้งแต่หัวจรวดเท้า สวม ชุดลายพรางธรรมดา ร่างกายผอมบางเล็กน้อย จึงหัวเราะ อย่างดูถูก “ไอ้หนุ่ม นี่เป็นผู้หญิงของคุณเหรอ?”
“กูชอบ ยืมมันมาใช้ก่อน พวกคุณไปรอที่ประตูและเฝ้าประตู ให้ดี เมื่อกูใช้หมดแล้วคุณค่อยเข้ามา!”
น้ำเสียงนั้น ดูเหมือนสมควรเป็นเช่นนั้น
ดวงตาของเซี่ยงเส้าหลงเย็นชา ราวกับนรก และเขาพูดเบาๆ ว่า”เยนเอ๋อ เป็นเด็กดี หลับตาลง”
อวิ๋นเยนเอ๋อหลับตาของเธอลง
“ฉิวหนิว!”
ลมหายใจเผด็จการ แผ่ไปทั่วห้อง!
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้อง อวิ๋นเสว่เหียนปิดปากของเธอ มองไปที่ชายสองคนที่คุกคามเธอเมื่อกี้นี้ ถูกฉิวหนิวรัดหัวเลือดเต็มใบหน้า ลมหายใจเข้าเยอะหายใจออกน้อย
เซี่ยงเส้าหลงเดินไปข้างหน้าทีละก้าวและพูดจางๆ
“ตอนนี้ คุณยังต้องการให้ผมช่วยเฝ้าประตูให้ไหม?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ