บทที่ 11 การปรากฏตัวอย่างต่อเนื่อง
“คุณหญิงเฉียน คุณ…คุณไม่เป็นไรนะคะ?”
ครูหลี่ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาและ ก้าวไปข้างหน้าเพื่อเอ่ยถาม
“พวกแก! พวกแกรอดูเลยนะ! ” คุณหญิงเฉียนร้องตะโกน เสียงแหลม “ครูหลี่ ฉันต้องการให้ลูกสาวพวกเขาไม่สามารถ ปรากฏตัวที่ซิงกวางได้อีก…ไม่ คือไม่ว่าอนุบสลไหนของ เมืองเทียนไหก็ตาม! ”
ครูหลี่ชำเลืองมองพวกเขาแล้วยิ้มเยาะ “มันง่ายตาย แค่ให้พี่ ชายฉันเปลี่ยนแปลงประวัติของเธอสักหน่อย โรงเรียนอนุบาล ของรัฐบาลทั้งหมดในเมืองเทียนไห่จะต้องปฏิเสธรับเธอเข้า เรียนอย่างแน่นอน!
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง?”
อวิ๋นเสว่เหยนทั้งโกรธทั้งวิตกกังวล ถ้าหากเป็นอย่างนี้จริงๆ งั้นเส้นทางการศึกษาของอวิ๋นเยนเอ๋อต่อจากนี้จะต้องได้รับ ผลกระทบรุนแรงอย่างแน่นอน
“คุณคิดว่า การตบคุณหญิงเฉียนครั้งนี้มันไม่มีผลอะไรงั้นเห
รอ?”
ครูหลี่มองเซี่ยงเส้าหลงอย่างบึ้งตึง “ราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการตบครั้งนี้คือโรงเรียนของรัฐทั้งหมดในเมืองเทียนไห่จะปิด ประตูปฏิเสธลูกสาวของคุณ ตั้งแต่อนุบาลจนถึงมหาวิทยาลัย อนาคตของเธอจะไร้ซึ่งเป้าหมายไปวันๆอยู่ในโรงเรียนเกรด ต่ำเหล่านั้น จากนั้นก็เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยนอกระบบ สักแห่งเพื่อเอาวุฒิปลอม สุดท้ายแล้วก็จะต้องมีชีวิตที่ยาก ลําบากเป็นชนชั้นล่างสุดในสังคมเหมือนกับพวกคุณ!
“ฮ่าๆ……
มองดูรอยยิ้มที่โหดร้ายของเธอแล้ว สายตาของเซี่ยงเส้า หลงก็เริ่มหม่นมืดและหนาวเหน็บ “นี่คือสิ่งที่คนเป็นครูควรจะ พูดงั้นเหรอ?”
“ดีมาก คุณทำให้ผมได้มีความรู้มากขึ้นจริงๆ!
“ถ้าคนขี้ประจบสอพลออย่างคุณได้อยู่ในแวดวงการศึกษา ต่อไป มันจะเป็นการดูถูกนักเรียนทั้งหมดของเมืองเทียน ไห่! ·
พูดจบ เขาก็กดโทรออก “พาคนของคุณมาที่โรงเรียนอนุบาล ซิงกวาง ในสิบนาที!
เมื่อวางสายครูหลี่มองดูเขาราวกับเป็นคนโง่ “คุณไม่ได้ รายงานฉันจริงๆใช่ไหม?”
“โอ๊ย! ฉันกลัวมากจริงๆเลย! ”
พูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมา หลังจากกดเบอร์และต่อ สายติดแล้ว ก็พูดเสียงออดอ้อนว่า “พี่ชาย มีคนมาก่อเรื่อง ที่โรงเรียนอนุบาลและต้องการรายงานฉันให้สำนักงานการ ศึกษาของพวกคุณไล่ฉันออก จะทำยังไงดีคะ?”
อีกด้านของโทรศัพท์ “อะไรนะ?!
“ฉันจะดูว่าใครมันกล้าไล่น้องสาวฉัน! ‘ ”
“รอก่อนนะ ฉันกำลังจะไปที่นั่น!”
ผ่านไปไม่นาน ชายวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบถึงหกสิบ ปีได้นำคนสองคนมาถึงอย่างรวดเร็ว เมื่อเหลือบมองเห็นเ ยงเส้าหลงยืนเอามือไขว้หลัง ชายคนนั้นก้าวไปข้างหน้า โค้ง คำนับเล็กน้อยและพูดว่า “ขอโทษครับ คุณคือคุณ……… ยงใช่ไหมครับ?”
เซี่ยงเส้าหลงไม่แม้แต่จะมองเขาสักแว้บหนึ่ง และพูดอย่าง ราบเรียบว่า “การศึกษาของเมืองเทียนไห่ ทำให้ผมผิดหวัง จริงๆ !
เสียงนั้นไม่ดัง แต่ร่างของชายคนนั้นลดต่ำลงไปอย่างหนัก บนหน้าผากมีเหงื่อออกไม่หยุด ครับ…..เป็นเพราะผมจัดการ ไม่ทั่วถึง ขอให้ คุณเซี่ยงยกโทษด้วย! ”
หลังจากพูดจบ เขาหันศีรษะไปมองครูหลี่แล้วพูดอย่าง จริงจังว่า “ไล่เธอออกจากสถานภาพการเป็นครูทันทีและแจ้งทั้งเมืองว่าอุตสาหกรรมด้านการศึกษาจะไม่มีวันเข้ารับเธอเข้า ทํางานอีก! ”
“คุณรู้ไหมว่าฉันคือใคร กล้าไล่ฉันออกงั้นเหรอ?!
ทันใดนั้นครูหลี่กรีดร้องเสียงแหลมขึ้นมาและมองเขาขึ้นๆ ลงๆทั่วทั้งตัว จากนั้นจึงยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ปูนนี้แล้ว ยังต้องวิ่งวุ่นทำงานด้วยตัวเองเพียงเพราะการรายงานทาง โทรศัพท์ น่ากลัวว่าจะเป็นเสมียนตัวเล็กๆสินะ แล้วมาเสแสร้ง ทำเป็นหัวหน้าอะไรสักอย่างใส่ฉัน!”
“ฉันจะบอกคุณไว้นะ รองหัวหน้าแผนกหลี่คือพี่ชายของฉัน คำพูดของฉันไม่เพียงแต่จะทำให้คุณไม่สามารถไล่ฉันออกได้ แม้แต่คุณก็จะปกป้องตัวเองไม่ได้ด้วย!
“ในวัยนี้ บอกตรงๆเลยนะอยู่จนเกษียณเพื่อรับเงินบำนาญไม่ ดีกว่าเหรอ?”
“ไม่ดูว่าตัวเองเป็นอะไร แล้วยังกล้ามาอวดเก่งต่อหน้าฉันงั้น เหรอ?”
“คุณ!
ภายใต้อุตสาหกรรมการศึกษาของเมืองเทียนไห่มีขยะอย่าง คุณ จะคูควรกับความเป็นครูได้ยังไง! ‘
“ผมบอกคุณเลยนะ วันนี้คุณถูกตัดสินไล่ออก!”
“ไม่ว่าใครจะมาก็ปกป้องคุณไม่ได้!
“ผมกลับอยากจะดูว่าใครกล้าไล่น้องสาวผมออก!
เสียงที่เต็มไปด้วยพลังและความกระฉับกระเฉงดังขึ้น จาก นั้นชายตัวอ้วนก็เดินเชิดหน้ายกเท้าสูงอย่างมั่นใจในตัวเอง เข้ามาในห้องเรียน
ทันทีที่ครูหลี่เห็น ก็รีบก้าวไปข้างหน้าทันที “พี่ค่ะ ไอ้แก่ หนังหนาคนนี้จะไล่ฉันออกค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่เห็นพี่อยู่ใน สายตาด้วย!
“เฮอะๆ……”
ชายผู้นั้นค่อยๆหันศีรษะกลับมาและมองตรงไปยังคนที่เข้า มา “รองหัวหน้าแผนกหลี่ คุณนี่มีอำนาจยิ่งใหญ่จริงๆเลย นะ!
มองเห็นคนที่มาอย่างชัดเจนแล้ว รองหัวหน้าแผนกหลี่ก็ยืน นิ่งงันอยู่กับที่ทันที
“พี่คะ พี่ดูสิว่าตาแก่คนนี้หยิ่งยโสขนาดไหน! ไม่ไว้หน้าพี่ เลย!
“พี่ให้เขาคุกเข่าขอขมา ไม่อย่างนั้นก็ ไล่เขาออกไปเลยและ เขาจะไม่ได้รับเงินบำนาญแต่เหรียญเดียว!
เพี้ยะ!
ชายหนุ่มโบกมือตบหน้าแล้วจ้องมองเธออย่างรุนแรง จากนั้น เขาก็วิ่งไปหาชายคนนั้นด้วยท่าทางประจบสอพลอ “หัวหน้า แผนก คุณ….คุณอย่าโกรธเลยนะครับ น้องสาวของผมเป็น ไข้สูงนิดหน่อย ที่พูดมากเมื่อกี้นี้ มันเป็นเรื่องไร้สาระเพราะ เลอะเลือนสับสนแน่ๆ”
ครูหลี่อ้าปากค้างในทันที ทันใดนั้นราวกับคิดอะไรได้บาง อย่าง แล้วมองไปทางเซี่ยงเส้าหลงด้วยสายตาเหลือเชื่อ!
ถ้าหากคนที่มาคือหัวหน้าแผนกสำนักการศึกษา อย่างนั้น แล้วคนที่แค่โทรศัพท์แล้วสามารถเรียกผู้อำนวยการมาได้จะ มีสถานะอะไร?
ในเวลานี้ เสียงราบเรียบของเซี่ยงเส้าหลงได้ดังขึ้น “เหยน เหยน หัวหน้าแผนกสำนักการศึกษามาแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ กี้นี้ ให้เขาพิจารณาตัดสินไม่ดีกว่าเหรอ?”
อวิ๋นเสว่เหยนเหมือนเพิ่งตื่นจากฝันแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ สักครู่นี้ออกมาอย่างละเอียด
หลังจากฟังจบแล้ว หัวหน้าแผนกก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “มันเกินไปแล้วจริงๆ
“การมีครูแบบนี้อยู่ในวงการการศึกษา มันเป็นความอัปยศ อย่างแท้จริง!
“ตามบทพื้นฐานการตัดสินตามระเบียบดั้งเดิม ให้เพิกถอน ใบรับรองมาตรฐานวิชาชีพครูของครูหลี่ ส่วนรองหัวหน้า แผนกหล็ต้องยุติการทํางานและทําการสอบสวน หากมี พฤติกรรมเล่นพรรคเล่นพวกและทุจริตต่อหน้าที่ใดๆก็ตาม ระหว่างดำรงตำแหน่ง ให้ทำการลงโทษอย่างเคร่งครัด!!
ในเวลานี้ สองคนพี่น้องเหมือนกับไก่โต้งที่พ่ายแพ้การต่อสู้ อ่อนปวกเปียกอยู่บนพื้น
จากนั้น สายตาของผู้อำนวยการหันมาทางคุณหญิงเฉียน “คุณสมบัติของนักเรียนที่ไม่ผ่านเกณฑ์การรับสมัครของ โรงเรียนอนุบาลซิงกวางก็ให้ยกเลิกการรับเข้าเรียน! “
“คุณนายท่านนี้ ถ้าหากคุณอยากให้ลูกเข้าเรียน ก็ทำตามกฎ ระเบียบของโรงเรียนรัฐ ต่อคิวตามลำดับ และทำการประเมิน ครบทุกขั้นตอนด้วย! ”
แปะๆๆ! ! !
คุณหญิงเฉียนปรบมือและมองไปที่เซี่ยงเส้าหลง “คิดไม่ถึง เลยว่า ฉันมองแกต่ำไปจริงๆ”
“แม้แต่หัวหน้าแผนกสำนักการศึกษายังสามารถเชิญมาได้ ดูเหมือนว่า แกจะแตกต่างจากพวกชนชั้นต่ำระดับล่างพวก นั้น อย่างน้อยที่สุด แกก็เป็นพวกชั้นต่ำที่แข็งแรงมากกว่านิด หน่อย!
จากนั้น ท่าทางการแสดงออกก็เปลี่ยนเป็นชั่วร้ายทันทีทันใด “แต่ว่าคน น ก็เป็นคนชั้นต่ำเสมอไป จุดจบที่กล้ามาต่อสู้กับ ฉัน ไม่ใช่เรื่องที่คนชั้นต่ำตัวเล็กๆจะรับผิดชอบได้! ”
“ส่วนคุณน่ะเหรอ?”
สายตาของคุณหญิงเฉียนหันไปทางหัวหน้าแผนกแล้ว หัวเราะอย่างดูถูกเหยียดหยาม “แค่หัวหน้าแผนกสำนักการ ศึกษาเล็กๆคนหนึ่ง นี่คิดว่าคนจะให้ความสำคัญกับตัวเอง จริงๆเหรอ?”
“และก็ไม่มองว่าตัวเองมีสถานะอะไร แล้วจะให้ลูกชายของ ฉันไปเข้าแถวรวมอยู่กับพวกคนชั้นต่ำเหล่านั้นงั้นเหรอ?”
“ผู้ปกครองท่านนี้! ระวังคำพูดของคุณด้วย!
หัวหน้าแผนกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและเฉียบขาด “อย่าให้ความไม่รู้ของคุณทำให้ลูกๆของคุณต้องพลอยมา พัวพันไปด้วย!”
“ฮ่าๆ…ตัวพวกแกเองนั่นแหละที่ไม่คู่ควร!
“ด้วยสถานะของลูกชายฉัน อยากจะเข้าโรงเรียนอนุบาล ไหนในเมืองเทียนไหก็ย่อมได้!
“การประเมินบ้าบออะไร เป็นแค่หัวหน้าแผนกเล็กๆไม่มีคุณสมบัติในการตัดสินใจหรอกนะ!”
“เอาล่ะ! ถ้าอย่างนั้นผมจะบอกคุณด้วยเช่นกัน ตราบใดที่ ผมยังอยู่ ถ้าลูกของคุณไม่เข้าสู่กระบวนการสมัครเรียนก็จะ ไม่มีทางเข้าเรียนโรงเรียนใดๆได้ๆ!
“ถ้าอย่างนั้นหัวหน้าแผนกท่านนี้ก็ไม่ต้องทำงานแล้ว!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว คุณหญิงเฉียนมีความสุขทันทีแล้วบิด เอวเดินไปหาคนที่พูดและเอ่ยด้วยใบหน้าโศกเศร้าเสียใจ “ทำไมคุณเพิ่งมาล่ะคะ ถ้ามาช้ากว่านี้สักหน่อย ภรรยาและลูก ของคุณจะต้องถูกคนร้งแกจนตาย!”
เมื่อเห็นรอยแดงบนหน้าของคุณหญิงเฉียน ชายคนนั้นก็ มีประกายเย็นวาบอยู่ในดวงตาของเขา แล้วกล่าวด้วยเสียง เคร่งขรึมและเฉียบขาด “ฉันอยากเห็นว่าในเมืองหนานแห่ง เทียนไห่ ใครกันที่มันกล้ารังแกภรรยาของฉัน!”
เขาเบนสายตามองไปทางหัวหน้าแผนกสํานักการศึกษา “หัวหน้าแผนกโจวนั่นคุณใช่ไหม?”
ทันใดนั้นสีหน้าของหัวหน้าแผนกโจวเปลี่ยนเป็นลำบากใจ เล็กน้อย ผู้ที่มาทำเสียงดูหมิ่นดูแคลน “ หัวหน้าแผนกโจว อายุ ก็ไม่น้อยแล้ว การบริหารจัดการเองต่างๆเลยสับสนมึนงงไป บ้าง เช่นเดียวกับการแสดงออกเมื่อกี้นี้ ตำแหน่งหัวหน้าแผนก สำนักการศึกษาไม่เหมาะสมกับคุณอีกต่อไปแล้ว!”
“กลับไปจัดการตามขั้นตอนแล้วส่งมอบให้รองหัวหน้าแผนก หลี่รับตำแหน่งต่อจากคุณ! ”
เมื่อได้ยินคำนี้สีหน้าของรองหัวหน้าแผนกหลี่เดิมทีที่ราวกับ ขี้เถ้า บนหน้าก็มีความรู้สึกเปี่ยมล้นขึ้นมาทันทีแล้ววิ่งเหยาะๆ ไปจนถึงด้านข้างของชายผู้นั้นแล้วพยักหน้าหน้าโค้งคำนับ “ขอบคุณครับสารวัตรเฉียน ต่อจากนี้ผมหลี่กางจะเป็นผู้ใต้ บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์ที่สุดของคุณ ต่อให้บุกน้ำลุยไฟ ผมจะ ไม่พูดอะไรเลยทั้งนั้น!
“การแต่งตั้งข้าราชการสามารถทำได้ตามใจตั้งแต่เมื่อไหร่ กัน?”
“ฮึ! ในพื้นที่ของฉัน ฉันจะให้ใครขึ้น คนนั้นก็ขึ้นได้ ฉันจะให้ ใครลง คนนั้นก็ต้องลงไป!
พูดจบก็มองเขาด้วยสายตาจองหอง “เช่นเดียวกัน ฉันอยาก จะให้ใครตาย ใครคนนั้นก็ไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ได้!
หัวหน้าแผนกโจวเดินเข้ามาแล้วกระซิบว่า “เมืองเทียนไห่ แบ่งออกเป็นสี่เมือง เหนือใต้ออกตก เขาคือสารวัตรเฉียนไห่ เป็นผู้นำสูงสุดของเมืองหนาน!”
ผู้ว่าราชการเป็นรองพียงแค่เจ้าเมือง
“สารวัตรเฉียน ฟังจากที่คุณพูดแล้ว ถึงได้รู้ว่าคุณคือผู้ให้ ความคุ้มครองประชาชน ถ้าไม่รู้ ผมยังจะคิดว่าคุณเป็นโจรที่ยึดครองที่ดินบนเขาตั้งตนเป็นใหญ่!
“เย่อหยิ่งขนาดนี้ หรือว่าคุณไม่กลัวใช่ไหม?”
“กลัวงั้นเหรอ?”
“ฮ่าๆ –
เฉียนไห่หัวเราะเสียงดังลั่น “ในพื้นที่ของฉัน ฉันต้องกลัวใคร ล่ะ? คนชั้นต่ำอย่างแกงั้นเหรอ?”
“ตอนนี้คนที่ควรกลัวไม่ใช่ฉัน แต่เป็นแก! “
เฉียนไห่ชี้ไปที่เซี่ยงเส้าหลง “รอยฝ่ามือบนหน้าของเมียฉัน แกเป็นคนตบใช่ไหม?”
“หรือว่าเธอไม่สมควรโดนล่ะ?”
เฉียนไห่ตะลึง ฉันเคยคิดว่าให้ตายยังไงเซี่ยงเส้าหลงก็ไม่ ยอมรับ แล้วก็คิดด้วยว่าเซี่ยงเส้าหลงจะต้องร้องไห้อย่างเจ็บ ปวดใจและสารภาพ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะยอมรับออกมา ด้วยวิธีที่หยิ่งผยองขนาดนี้เ
“ดี!”
“ดีมาก!
“นานแล้วที่ไม่ได้เจอคนกล้าหาญขนาดนี้!
เฉียนไห่หรี่ตาลงโดยมีท่าทางของผู้มีอำนาจเหนือกว่า “ตอน ที่อยู่ในคุก ฉันหวังว่าแกยังจะมีอารมณ์เย่อหยิ่งแบบนี้อยู่ นะ! ”
“สารวัตรเฉียน!
ในตอนนี้เองหัวหน้าแผนกโจวเอ่ยปากว่า “ผมขอแนะนำว่า อย่าทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้นคุณจะต้องเสียใจภายหลัง!
หัวหน้าแผนกโจวรู้ถึงตัวของเซี่ยงเส้าหลงอย่างลึกซึ้ง จึงได้ เอ่ยคำเตือนที่”ปรารถนาดี” ออกไป
“เสียใจภายหลังงั้นเหรอ? ฮ่าๆ…..
“ฉันเฉียนไห่ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยรู้ว่า เสียใจภายหลังคือ อะไร!”
“ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของคุณกับไอ้หมอนี่คือ อะไร ถึงได้ทำให้คุณปกป้องเขาขนาดนี้ แต่ว่าตัวคุณ หัวหน้า แผนกโจว ในสายตาของผมก็เป็นแค่ทหารกะโหลกกะลาคน หนึ่งเท แล้วคุณมีคุณสมบัติอะไรจะมาปกป้องเขาได้?”
เฉียนไห่ทะนงตนยิ่งขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วสูงใส่เซี่ยงเส้าหลง “วัน นี้ ฉันจะทำให้แกรู้ว่าเป็นศัตรูกับฉันเท่ากับทำให้ยมบาลต้องขุ่นเคือง!”
“ฉันไม่รังแกแกหรอกแกตบภรรยาของฉัน ฉันต้องการมือ ของแกข้างหนึ่ง!
“ทางที่ดีแกควรให้ความร่วมมือแต่โดยดี ไม่อย่างนั้นแล้ว
“ไม่อย่างนั้นแล้ว คุณจะทำยังไง สารวัตรเฉียน!”
มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นแล้วหันไปตามเสียง เมื่อเห็นผู้มาเยือน อย่างชัดเจน ใบหน้าที่เย่อหยิ่งของเฉียนไห่แข็งทื่ออยู่กับที่ ทันที!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ