บทที่ 14 เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
ในเวลานี้หญิงสาวทั้งสองก็ได้สติคืนกลับมาจากอาการช็อค แล้ว ด้วยสถานะของพวกเธอ ย่อมรู้ว่าการ์ดมังกรทองแสดง ถึงอะไรอย่างแน่นอน แม้แต่ทั้งประเทศ คนที่ครอบครองการ์ด มังกรทอง ได้ สามารถนับได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว!
ผู้ชายของพวกเธอเองก็นับว่าเป็นคนที่มีหน้ามีตาอยู่ในเมือง เทียนไห่ ด้วยเช่นกัน
แต่เมื่อเทียบกับเจ้าของการ์ดมังกรทองนี้แล้ว นั่นคือความ แตกต่างระหว่างดวงจันทร์ส่องสกาวกับฝุ่นผงเลยทีเดียว!
“โอ้โฮ! ผู้อำนวยการอวิ๋น! ชุดนี้สวยมากจริงๆเลยค่ะ! ฉันต้อง พูดว่า ด้วยรูปร่างของผู้อำนวยการอวิ๋นของพวกเรา ใส่อะไรก็ สวยค่ะ!”
“ใช่แล้วล่ะ ผู้อำนวยการอวิ๋นคือสาวงามหนึ่งในสิบของเมือง เทียนไห่ ไม่สิ ควรจะเป็นสาวงามอันดับแรกในสิบคนของ เมืองเทียนไห่ ย่อมต้องเป็นสาวงามที่สุดในแผ่นดิน นางฟ้าจุติ ลงมาเกิดนั่นเอง!”
หญิงสาวสองคนอยู่ทางซ้ายและขวา พรั่งพรูคำเยินยอทุก รูปแบบประดังประเดใส่ อวิ๋นเสบู่เหยนที่อยู่ตรงกลางอย่าง กระตือรือร้น
บนหน้าของหญิงสาวผมแดงมีความอิจฉา และเหลือบมองไป ทางเซี่ยงเส้าหลงด้วยความอยากรู้อยากเห็นและยังมีร่องรอยของความตกใจ “ผู้อำนวยการอวิ๋น สามีของคุณ……. ทำงานอะไรคะ?”
อวิ๋นเสวีเหยนเองก็มีใบหน้าที่สับสน เซี่ยงเส้าหลงท่าอะไรกัน ล่ะ?
เธอยังไม่รู้จริงๆ แต่ว่า ถ้าหากตัวตนของเขาสูงส่งขนาดนั้น จริงๆ แล้วท่าไมถึงได้ตีเนียนกินฟรีอยู่กับเธอมาโดยตลอด?
ในเวลานี้ ใบหน้าของพนักงานขายเปลี่ยนเป็นเคารพนบนอบ ขึ้นมาทันที เดิมทีร่างกายที่ยืนเคียงกับเซี่ยงเส้าหลงก็อดไม่ ได้ที่จะก้มลงไปครึ่งตัว
“แขกผู้มีเกียรติที่เคารพ การ์ดมังกรทองของคุณคือบัตรที่ ทรงเกียรติที่สุดในโลก ตามข้อตกลงระหว่างแบรนด์ของเรา และธนาคารโลก คุณสามารถเพลิดเพลินกับการปฏิบัติใน ระดับVIP และเพลิดเพลินกับส่วนลดครึ่งราคาขอสินค้าทุก อย่างในร้านค่ะ!”
“เชิญนั่งก่อนค่ะ ร้านของเรามีชาต้าหงเผาชั้นยอดและกาแฟ ขี้ชะมดสุดพิเศษ คุณต้องการดื่มอะไรเหรอคะ?”
เซี่ยงเส้าหลงโบกมือไม่สนใจ “ไม่จำเป็น”
“ตกลงค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะรีบนำบัตรของคุณไปทำการ ชำระเงิน”
“หลังจากหักส่วนลดทั้งหมดแล้ว เท่ากับสามแสนสามหมื่น หยวน และนี่คือ
“เอ?”
ทันใดนั้นเอง พนักงานขายขมวดคิ้ว มีตัวอักษรขนาดใหญ่ สี่ตัวปรากฏขึ้นอย่างผิดปกติบนเครื่องรูดบัตรเมื่อรูดบัตรซึ่ง ทําให้เธอถึงกับผงะ
เธอหยิบบัตรออกมาดูอย่างละเอียดอีกรอบ จากนั้นสีหน้า ของเธอก็เปลี่ยนเป็นเลวร้ายอย่างมาก น้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็น แข็งที่อเล็กน้อยด้วยเช่นกัน “คุณผู้ชาย ยังมีบัตรอื่นอีกไหม?”
เซี่ยงเส้าหลงส่ายหน้า นายพลหนุ่มออกเดินทางเคยต้องจ่าย เงินเองเมื่อไหร่กัน?
แล้วบัตรใบนี้ยังเป็นประธานของธนาคารโลกนั่นให้เขามา แบบหน้าด้านๆ ทั้งๆที่เขาไม่ได้อยากได้ด้วยซ้ำ
ฟุ้บ!
“พนักงานขายโยนบัตรลงบนโต๊ะโดยตรง แล้วกล่าวอย่าง เฉยชาว่า “ไม่อย่างนั้นคุณต้องเปลี่ยนวิธีการชำระเงิน!”
“เฮ้! ทำไมเธอถึงพูดกับสามีของผู้อำนวยการอวิ๋นของพวกเรา แบบนี้ล่ะ!”
สาวผมทองร้องตะโกนว่า “เป็นพนักงานขายตัวเล็กๆคนหนึ่ง กลับกล้าไม่เคารพสามีของผู้อำนวยการอวิ๋นเชื่อหรือไม่คุณ สามารถม้วนกระเป๋าไสหัวออกไปได้ทันที!
“ใช่แล้ว คุณสามารถล่วงเกินเจ้าของการ์ดมังกรทองได้งั้นเห รอ?”
พนักขายทำเสียงเยาะเย้ยเหยียดหยาม “ถ้าเขาเป็นเจ้าของ การ์ดมังกรทองจริงๆ ต่อให้ฉันยืมความกล้ามาเป็นร้อย ฉันไม่ กล้าที่จะไม่เคารพหรอกค่ะ แต่ว่า เขาใช่เหรอคะ?!”
พูดพร้อมกับหยิบบัตรที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาในมือ “การ์ด มังกรทองทั่วโลกตามความหมายบนชื่อของบัตรจะมีมังกร ทองตัวหนึ่ง พวกคุณดูบัตรใบนี้สิ สีของมังกรตัวนี้เป็นสีทองใช่ หรือเปล่า?!”
“อะไรนะ?!”
ทั้งสองคนรีบผละออกจากอวิ๋นเสวีเหยนแล้วโน้มตัวเข้ามา แล้วจ้องดู เดิมทีควรจะเป็นมังกรสีทองโบยบินอยู่ แต่ตัวของ มังกรบนบัตรใบนี้ กลับเป็นสีแดงเข้ม!
“คุณผู้ชายท่านนี้ คราวหน้าถ้าจะปลอมแปลงอีกล่ะก็ ถึง อย่างไรก็ตั้งใจให้มากว่านี้สักหน่อยนะคะ อย่างน้อยที่สุดก็ อย่าทําผิดพลาดกับสีที่ชัดเจนขนาดนี้”
น้ำเสียงของพนักงานขายเต็มไปด้วยการเหน็บแนมอย่างลึก
และน้ำเสียงของทั้งหญิงสาวสองคนก็เปลี่ยนไปโดยทันทีเช่น
กัน
“อย่างที่ฉันบอกไงล่ะ ปกติใส่เสื้อผ้าที่ขายบนแผงข้างทาง ราคาไม่กี่ร้อยหยวนจะมีสามีรวยขนาดนี้ได้ยังไง ที่แท้ก็เป็น ของปลอม!”
“จุ๊ๆ ผู้อำนวยการอวิ๋น ถ้าซื้อไม่ไหวคุณสามารถบอกพวกเรา ได้นะ เพื่อนร่วมงานที่เดียวกัน พวกเรายังสามารถเมตตาเอา เสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ใส่ให้คุณสักชุดสองชุด ไม่เห็นจำเป็นต้องทำ ของปลอมเลยนี่?”
“แน่นอนเพราะว่าต้องการจะโชว์ยังไงล่ะ!”
“คนที่มีสถานะอย่างพวกเรา มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะ ซื้อเสื้อผ้า แต่ว่าคนที่มีเงื่อนไขอย่างผู้อำนวยการอวิ๋นถ้าจะซื้อ เสื้อผ้าชิ้นนี้ น่ากลัวว่าจะต้องไปกินไม่ดื่มไปอีกนาน!”
“ผู้อำนวยการอวิ๋น แอบถ่ายเสร็จหรือยัง? ถ่ายรูปเสร็จแล้วก็ รีบถอดออกมาเร็วๆ นั่นมันคือเพชรรูปดาวของแอฟริกา ใต้ถ้า ไม่ระวังทำหล่นไปหนึ่งเม็ด น่ากลัวว่าคุณจะต้องทำงานฟรีครึ่ง ปีแล้วล่ะ!”
อวิ๋นเสบู่เหยนใบหน้าแดงก่ำ เธอก้มหน้าลงแล้วต้องการจะวิ่งเข้าไปในห้องลองชุด แต่พนักงานขายตะโกนเรียกเธอด้วย สีหน้าที่เฉยชา “เดี่ยวก่อน!”
“ชุดนี้เป็นสินค้าพิเศษจำนวนจํากัด ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะ สามารถลองได้ตามใจ!”
“เมื่อลองครั้งหนึ่งแล้วจะต้องมีค่าเสื่อมราคาต่อครั้ง ในเมื่อ พวกคุณไม่สามารถจ่ายได้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องควักสามหมื่น หยวนเป็นค่าเสื่อมราคาในการลองชุด!”
“อะไรนะ?! สวมครั้งหนึ่งมีราคาสามหมื่นหยวน พวกคุณกำลัง ปล้นเงินชัดๆ!”
อวิ๋นเสว่เหยนพูดอย่างโกรธเคือง
“โอ๊ะโอ! เห็นอย่างนี้แล้วคิดจะชักดาบสินะ?” พนักงานเท้า สะเอวทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “ไม่มี เงินแล้วยังจะเสแสร้งหน้าใหญ่อะไรอย่างนี้ ที่นี่เป็นสถานที่ที่ คนจนอย่างพวกคุณสามารถจ่ายได้งั้นเหรอ?”
“ก็แค่คนที่อยากจะมาลองเสื้อผ้าตามใจ พวกเราก็ให้เธอลอง แต่ไม่ส่องกระจกดูเลยว่าตนเองคู่ควรหรือเปล่า!
“ฉันเจอคนอย่างพวกคุณมาเยอะแล้ว ถ้าจนก็ไปซื้อที่แผง ขายของที่ตลาดกลางคืนซะนะ ฉันบอกคุณเลยนะว่า ตอนนี้ คือสามหมื่น แต่อีกสักพัก จะไม่ใช่ราคานี้แล้ว!”
“เหอะๆ……
ทันใดนั้น เสียงหัวเราะของเซี่ยงเส้าหลงดังขึ้น เขามอง พนักงานขาย “ผมไม่เคยได้ยินเลยว่า การลองเสื้อผ้าต้องจ่าย เงินด้วย นี่คือกฎของร้านหรือว่ากฎของคุณ?”
“กฎของฉันก็คือกฎของร้าน!”
“ทำไมไม่จ่ายเงินมาตามระเบียบ มิฉะนั้น วันนี้พวกคุณไม่ได้ เดินออกไปจากที่นี่อย่างแน่นอน!”
พูดพร้อมกับกดปุ่มสีแดง จากนั้นเสียงสัญญาณเตือนภัยดัง ขึ้น แล้วรปภ. กลุ่มหนึ่งก็เข้ามาในร้านทันทีทันใด
พนักงานขายพูดอย่างมีชัยว่า “ว่ายังไงล่ะ ถ้าไม่ควักเงินออก มา ไม่อย่างนั้น จากสิ่งที่คุณทำทั้งหมดเมื่อกี้นี้ ในห้องสาย ตรวจก็เพียงพอที่จะตัดสินโทษข้อหาฉ้อโกงได้แล้ว!”
“โอ้โห ผู้อำนวยการอวิ๋น เห็นอย่างนี้แล้ว ดูเหมือนว่าสามีของ คุณจะมีปัญหาแล้วล่ะ!”
หญิงสาวผมทองมองอวิ๋นเสบู่เหยนอย่างมีความสุขที่เธอต้อง เจอกับเคราะห์ร้าย “ไม่อย่างนั้น คุณก็ขอร้องพวกเราสิ เห็นแก่ ประโยชน์ในการเป็นเพื่อนร่วมงานที่เดียวกัน บางทีพวกเรา อาจจะแสดงความเมตตาสงสารคุณก็ได้!
“ใช่แล้วล่ะ ถ้าสามีของผู้อำนวยการอวิ๋นเป็นนักตุ้มตุ๋นอย่างนั้นแล้วเธอว่าผู้อำนวยการอนของพวกเราจะยังมีหน้า อยู่ในบริษัทต่อไปงั้นเหรอ?”
อวิ๋นเสบู่เหยนกัดริมฝีปาก ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดเซี่ยงเส้าหลง ที่ใช้วิธีนี้มาเอาใจเธอแล้วยังทำให้เธอเสียหน้า แต่เธอก็ไม่อาจ จะที่จะมองเห็นเซี่ยงเส้าหลงถูกพาตัวไปพิจารณาตัดสินโทษ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินไปยังด้าน หน้าของหญิงสาวทั้งสองคนแล้วสูดหายใจเข้าลึก “ฉันขอ…
มืออบอุ่นคู่หนึ่งคว้าเธอเอาไว้ทันทีทันใดแล้วเสียงของเซี่ ยงเส้าหลงก็ดังขึ้น “ไม่จำเป็นต้องขอร้องพวกเธอ ด้วยความ สามารถของคนพวกนี้ไม่คู่ควรที่ทำอะไรผมได้เลย!”
“นี่มันเวลาไหนแล้วยังไม่เจียมตัวทำอวดเก่งอยู่อีก!”
พนักงานขายทำหน้าดูถูกเหยียดหยาม “รปภ. มอบบทเรียน ให้เขาหลาบจ๋า! ทำให้เขารู้ว่า ไม่ใช่ใครก็จะทำตัวไม่เหมาะ สมที่อ้าวซือกู่เล่อได้!”
มองดูเจ้าหน้าที่รปภ.ค่อยๆล้อมเข้ามาแล้ว ดวงตาของเซี่ยง เส้าหลง มีประกายหนาวเย็นยะเยือก เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ ตึงเครียดจนถึงขีดสุดก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า “ล้อมวงทำอะไร กันเยอะแยะ?!”
“ถ้าลูกค้ามาเห็นเข้าจะเป็นยังไง!”
ทุกคนเบี่ยงตัวออก ร่างในชุดสูทและรองเท้าหนังสองคนได้ ปรากฏขึ้นที่ประตู
เมื่อพนักงานขายมองเห็น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มทันที และวิ่งเหยาะๆเข้าไปหา “ผู้จัดการใหญ่เหอ คุณมาได้ยังไง คะ?”
คิ้วของเหอกวงจ้าวขมวดเข้าหากัน “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
พนักงานขายนําเรื่องที่เกิดขึ้นในร้านมาเล่าอย่างแต่งเสริม เติมกลิ่นจนเกินจริงอีกครั้ง จากนั้นชี้ไปที่พวกของเซี่ยงเส้า หลงสองคน “เพราะสองคนนี้ ไม่มีเงินแต่ก็ยังมาก่อกวนภายใน ร้าน ถ้าหากไม่ให้บทเรียนแก่พวกเขา ในอนาคตพวกคนจนก็ จะมาที่อ้าวซือกู่เล่อของพวกเรา มันจะไม่เป็นการทำลายชื่อ เสียงของเราเหรอคะ?”
ฟังจบแล้ว เหอกวงจ้าวก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา จากนั้น เขาก็ก้มศีรษะด้วยความเคารพต่อชายที่อยู่ด้านข้างของเขา “ประธานเจียง ขอโทษด้วยครับ มีปัญหานิดหน่อย ผมจะไป จัดการมันแล้วเดี๋ยวมา”
เหอกวงจ้าวเดินมาจนถึงตรงหน้า เซี่ยงเส้าหลง มองขึ้นๆลงๆ จนทั่วรอบหนึ่งแล้วพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “เจ้าหนู คุณควรจะ ยินดีนะเพราะว่าวันนี้ฉันมีแขกผู้มีเกียรติมาที่นี่ คุณเลยไม่ต้อง ลำบากใจมากนัก รีบๆเอาเงินออกมา แล้วคุณยังสามารถออก ไปจากที่นี่อย่างปลอดภัย!”
เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะ “ที่นี่ของคุณเป็นห้าง หรือว่าช่องโจร?”
“ต้องการเงินงั้นเหรอ? พวกคุณมีสิทธิ์อะไร?”
“ก็มีสิทธิ์ที่คนจนอย่างแกเข้ามาในอ้าวซือกู่เล่อ ทำให้ร้าน ของฉันสกปรกยังไงล่ะ! และด้วยการที่คนจนอย่างพวกแก สวมเสื้อผ้าที่ไม่ควรสวม ก็เลยได้เวลาชดเชยค่าเสียหายแล้ว! ด้วยสิทธิ์ของฉันเหอกวงจ้าวจะให้แกจ่ายเงิน แกก็ต้องจ่าย!”
“ฮ่าๆ …” ทันใดนั้นเซี่ยงเส้าหลงก็หัวเราะเสียงดัง “ผู้จัดการ ใหญ่เหอช่างก้าวร้าวอะไรอย่างนี้!”
จู่ๆบทสนทนาก็เปลี่ยนไป แววตาก็เย็นชา “ถ้าหากบอกว่า ผม ไม่จ่ายล่ะ?”
เหอกวงจ้าวกวาดตามองอวิ๋นเสบู่เหยนที่อยู่ไม่ไกล ในดวงตา มีประกายของความโลภและยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นแกก็ ออกไปได้ ส่วนแฟนแกต้องอยู่ชดใช้หนี้ทั้งหมด
มีประกายการฆ่าอยู่บนใบหน้าของเซี่ยงเส้าหลงอย่างเงียบๆ “คำพูดบางอย่าง พูดออกมาแล้วไม่มีแม้แต่ที่ว่างจะให้เสียใจ ภายหลัง!”
“เสียใจภายหลังงั้นเหรอ?”
เหมือนกับว่าเหอกวงจ้าวได้ยินเรื่องที่ตลกมากยังยังงั้น และ หยิบการ์ดมังกรทองใบนั้นขึ้นมาไว้ในมือแล้วโบกไปมาใน อากาศ “อาศัยอะไรล่ะ? หรือว่าแกจะอาศัยการ์ดปลอมที่แก ทําขึ้นมาด้วยเทคโนโลยีที่ทําได้ไม่ถึงขั้น?”
“ไอ้หนู ถ้าแกยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรอีกล่ะก็ แกเชื่อไหมว่า ฉัน ……
“เอาบัตรใบนั้นมาให้ฉันดู!”
ทันใดนั้นเอง เสียงที่น่าเกรงขามได้ดังขึ้น ไม่รู้ว่าชายชราผู้มี ลักษณะภูมิฐานเดินเข้ามาตอนไหน
เหอกวงจ้าวรีบยิ้มประจบประแจง “ประธานเจียง เป็นแค่เรื่อง
เล็กน้อยเท่านั้น ปล่อยให้ผมจัดการก็พอ คุณ …..
“เอาบัตรใบนั้นมา!”
เสียงที่พลุ่งพล่านราวฟ้าผ่า เหอกวงจ้าวตัวสั่นและรีบส่งบัตร
ในมือให้ทันที
ชายชรารับบัตรไปแล้วดูอย่างระมัดระวัง ในที่สุดสายตาก็ อยู่บนตัวมังกรสีแดงตรงหน้า รูม่านตาของเขาก็หดตัวลงไป อย่างลึกล้า!
จากนั้น ภายใต้สายตา จ้องมองของทุกคน เขายื่นบัตรให้ เซี่ยงเส้าหลงด้วยมือทั้งสองข้างและโค้งเก้าสิบองศาพร้อม กับกล่าวด้วยความเคารพว่า “ทำให้แขกผู้มีเกียรติต้องตกใจ แล้ว!”
“ผมเจียงเสี่ยนประธานของอ้าวซือกู่เล่อ ในนามของร้านค้า แปดร้อยกว่าร้านทั่วโลกของอ้าวซือกู่เล่อต้องขออภัยอย่าง ที่สุดต่อแขกผู้ทรงเกียรติด้วยครับ!”
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกตะลึง!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ