บทที่ 8 โปรยเหรียญเงิน
หลังจากนั้นไม่นาน ในห้องเหลือแค่หลานเขาเขากับหลานเฉิน
ขณะนี้ฝนฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ หลานเขาเขามองเลือดที่อยู่บน โต๊ะขณะนี้ถูกน้ำฝนชะล้างจนสะอาดแล้ว และมองหลานเงินที่ ยีนเปียกฝนอยู่ในห้องใต้สายฝนอีกครั้ง เปิดปากพูด
“ท่านไม่ต้องกังวล เรื่องของพี่เขาไม่มีวันพูดออกไปแน่นอน
เธอรู้จุดประสงค์ที่หลานเฉันยังอยู่ ไม่รีรอให้เขาพูด เธอก็พูด ออกไปก่อน
“เฮ้อ! เขาเยา ขาสั่งคนไปตามหมอด้วยตนเองแล้ว ห้องนี้คน อยู่ไม่ได้แล้ว สักครู่ขาให้คนมาซ่อม เข้าไปอยู่ห้องฝั่งตรงข้าม ชั่วคราวก่อนเถิด! ”
ดูเหมือนตรงหน้าจะเป็นลูกสาวที่แปลกหน้าสำหรับเขาแล้ว หลานเฉินม่รู้ว่าเป็นความผิดพลาดของเขาถึงเป็นแบบนี้ ภายใน
ใจรู้สึกติดค้าง
“ข้ารู้แล้ว!
หลานเยาเยาท่าทางอ่อนแรง และไม่อยากสนทนากับเขา
หลังจากนั้นทั้งสองก็เงียบไป
ในไม่ช้าหมอก็มา หลังจากวัดชีพจรรู้สึกเหลือเชื่อ พูดอีกว่าที่ เธอรอดมาได้เป็นเรื่องที่ปาฏิหาริย์
เรื่องนี้ หลานเยาเยาเพียงแค่ยิ้ม
หลังจากหมอจ่ายยา หลานเฉินก็ไม่ได้อยู่ต่อ เพียงแค่ส่งคน ส่งของบำรุงให้บ้างแล้วเดินจากไป
หลานเขาเขายื่นมือออกมา มองดูขวดยาขนาดเล็กในมือหาย ไปในมือของตน ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
ผลลัพธ์ของยาที่สามารถทำให้คนหงุดหงิดได้ก็ไม่เลวนี่นา!
คาดว่าหลายวันนี้พวกเธอคงจะไม่มาหาเรื่อง เธอจะได้พักผ่อน
รักษาตัว
ผ่านไป วันติด เธอใช้เฉพาะยาในระบบ ยาที่หมอจ่ายเธอไม่ แตะต้องแม้นิดเดียว
เช้านี้ สาวใช้คนหนึ่งเพียงแค่ส่งยาอย่างเช่นเคยเสร็จก็เดิน จากไป หลานเยาเยาถือถ้วยยาเปิดหน้าตา “ชา” เทออกนอก หน้าต่าง
มองดูนอกหน้าต่างที่หลายวันมานี้หญ้าบริเวณที่เธอเหยา เฉาตายหมดแล้ว เธอก็ไม่สนใจ
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ส่งยา เธอก็พบว่ายามีปัญหา ในยาถูกคน
ใส่ยาพิษปนมาด้วย แต่แค่ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของหนึ่งชื่อ หรือฝีมือของหลานชิวหยุ
ยังไงซะ!
เธอไม่อยู่ที่จวนแม่ทัพเป็นระยะยาวแน่ เมื่อหาโอกาสที่เหมาะ สมได้ก็จะไปจากจวนแม่ทัพ ตัดขาดความสัมพันธ์พ่อลูกกับ
หลานเฉินฝู
ก่อนอื่นใด เธอต้องมีเงินมากพอถึงจะไม่มีความกังวลในภาย
หลัง
และแล้ว!
เธอแอบปีนกำแพงหลังบ้านออกไปอย่างเงียบๆ
บนถนนมีคนไปมาอย่างไม่สิ้นสุด และครื้นเครงแออัด สอง ข้างทางคือโรงน้ำชา โรงเตี้ยม โรงจำนำ โรงงาน
นอกจากนี้ยังมีผู้ค้าขนาดเล็กจำนวนมากที่กางร่มขนาดใหญ่ ในพื้นที่เปิดโล่งทั้งสองด้าน ที่กำลังตะโกนเสียงดัง
หลานเขาเขารู้สึกตื่นตาสงสัยกับของสมัยโบราณพวกนี้มาก มีของแปลกมากมายที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เธอมายังที่หน้า แผงลอยหนึ่ง มือถือหวีไม้อันหนึ่ง กำลังจะถามราคา
ทันใดนั้น!
เสียงเกือกม้าดังขึ้น จากที่ไกลเข้าใกล้เรื่อยๆ เสียงดังขึ้น
เรื่อยๆ
มีชายหนุ่มแต่งตัวหรูหราหลายคนอยู่เบื้องหน้าไม่ไกล ขี่ม้าวิ่ง อยู่กลางถนน ฝูงชนต่างพาหลบหลีก
อื้อฮือ!
บนถนนคนเยอะขนาดนี้ พวกเขาขี่ม้าแบบนี้ ไม่กลัวเหยียบคน
ไง?
แต่ที่แปลกก็คือ ว่าจะเป็นคนที่เดินอยู่บนถนน หรือร้านค้า แผงลอย ทุกๆ คนก็แสดงออกถึงสีหน้าที่มีความสุข “เถ้าแก่ คน เหล่านั้นที่ขี่ม้าอย่างภาระการอยู่บนถนน ร้างความวุ่นวาย ทำไม พวกท่านถึงดีใจขนาดนี้?
“แม่นาง เจ้าอย่าขวาง เหล่าคุณชายจะโปรยเหรียญเงินแล้ว ! เวลานี้เถ้าแก่ไม่มีกะจิตกะใจพูดกับเธอ! สายตามองเพียงม้า แข็งแรงที่วิ่งอยู่ ไม่แม้แต่กะพริบตา กลัวว่าจะพลาดเหรียญเงิน
โปรยเหรียญเงิน?
คือเงินเยอะจนไม่รู้จะใช้ที่ไหนรึไง?
ขณะกำลังคิดเสียง “ตุ๊บๆๆ” ในสมองเหมือนถูกหินจำนวน มากขว้างเข้าใส่ขว้างใส่เธอเหมือนฝนตก
หลานเยาเยาจับหัว พอหันกลับพร้อมกับคำเสียงดัง “เจ้าบ้า เอ๊ย ใคร ข้า?”
พอหันกลับก็มีคนจำนวนมากถาโถมเข้ามา และล้วนแต่จะพุ่งเข้าหาเธอ
เธอรู้สึกไม่ดี รีบหลบหลีกและซ่อนไปยังด้านหนึ่ง ได้ยินเสียง บนม้าพูดขึ้นพอดี: “พี่เขียว เหรียญเงินของเจ้าตีโดนแม่สาวน้อย คนนั้นแล้ว ดูสิ นางไม่พอใจด้วย
เหรียญเงิน?
เดี๋ยวนะ!
“หิน เหล่านั้นที่เพิ่งเข้าที่เธอเป็นเหรียญเงินงั้นหรือ?
พอดีตอนนี้เธอกำลังขาดเหรียญเงิน รีบก้มลงมองไปยัง ตำแหน่งที่เธอยืนเมื่อครู่อย่างรวดเร็ว เศษเหรียญเงินที่เต็มพื้น เวลานี้ทุกคนกำลังแย่งกันอยู่
หลานเยาเยาดวงตาเปล่งประกาย!
โอ้โห เป็นเหรียญเงินจริงๆ ด้วย!
เธอไม่คิดอะไรมาก รีบเข้าไปในฝูงชน แล้วก้มเก็บเหรียญเงิน
ระหว่างนี้ เหมือนเธอได้เสียงชายหัวเราะอย่างอ่อนโยน และ เสียงเกือกม้าวิ่งห่างออกไป
หลังจากนั้นไม่นาน
ในสายตาที่อิจฉาของฝูงชน หลานเขาเขาเก็บเหรียญสิบกว่า ลึงเช้าที่แขนเสื้ออย่างใจเย็น หลังจากนั้นก็มาที่หน้าแผงลอย ก่อนหน้า
“เถ้าแก่ เจ้าเก็บเหรียญเงินได้เท่าไร?
“ร่างกายข้าไม่คล่อง เก็บได้แค่ไม่กี่สิบหุน
ถึงจะได้เท่านี้เขาก็ดีใจมากแล้ว เขามองหลานเขาเขาอย่าง อิจฉาเล็กน้อย “แม่นาง เจ้าโชคดีจริงๆ เพียงครู่เดียวเก็บเหรียญ เงินได้มากขนาดนี้”
มันแน่นอนอยู่แล้ว!
เหรียญน่ะ ถ้าช้าก็อด เธอเป็นถึงทหารแพทย์จากกองกำลัง พิเศษ เอื้อมมือได้อย่างคล่องตัวอยู่แล้ว
“ทำไมคนพวกนั้นต้อง โปรยเหรียญเงินด้วย?
“แม่นาง เจ้าน่าจะมาจากที่อื่นยังไม่รู้ คุณชายเหล่านั้นคือ คุณชายทั้งเจ็ดแห่งจักรวรรดิ เมื่อเป็นเพียงแค่ห้าคนในทั้งหมด บ้านพวกเขารวยมั่งคลั่ง มีอำนาจมาก บ่อยครั้งเพื่อความสะดวก โปรยเหรียญเงินบนถนนเพื่ออพยพคน ให้สามารถผ่านไปได้ อย่างรวดเร็ว”
อือฮือ!
มีเงินก็มักมักเอาแต่ใจ
“คุณชายทั้งเจ็ดแห่งจักรวรรดิแต่ละคนรูปงามไม่มีที่ติ คนที่ เป็นผู้นำเมื่อกี้คือทายาทแห่งจวนเจ้าพระยาซื่อสัตญ ดูสุภาพ ท่าทางอ่อนโยน เป็นหนึ่งในห้าคนเมื่อครู่ที่เพียบพร้อมที่สุด
เสียดาย รัชทายาทขึ้นแท่นอันดับสองไม่มาด้วย มิเช่นนั้นคงเป็นบุญตายิ่ง” หญิงวัยกลางคนที่แผงลอยข้างๆ ก็มาร่วมสนทนา
ด้วย
ราชทายาท?
สวะคนนั้นก็เป็นหนึ่งในคุณชายทั้งเจ็ดด้วย?
อืม ราชทายาทก็ดูรูปงานจริงอย่างว่า แต่นิสัยแย่มากกว่า
“แล้วที่หนึ่งคือใคร?”
พอพูดถึงอันดับที่หนึ่ง ดวงตาของคนสองคนนั้นเปล่งประกาย ขึ้น ในดวงตาทั้งยำเกรงและกลัว
“หัวหน้าของในคุณชายทั้งเจ็ดเป็นอ๋องแห่ประเทศถ่วงของ พวกเราอ๋องเย่ เขาเป็นที่กึกก้องในสนามรบ ไม่เคยพ่ายแพ้ มาก่อน แต่เขามีอารมณ์บุคลิกที่เย็นชา และโหดเหี้ยมอำมหิต ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาเกินสามก้าว
แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลก ราวกับเทวดามาจุติ คาดการณ์ไม่ได้ หญิงสาวเพียบพร้อมกี่คนที่เจอเขาก็จะจดจำไป ตลอดชีวิต ได้ยินมาว่าอ๋องเข่กลับจักรวรรดิแล้ว ไม่รู้ว่าจริงหรือ
ไม่?”
พูดเกินจริงขนาดนี้?
หลานเขาเขาไม่ค่อยเชื่อ เธอรู้สึกอ่องเขีคนนี้คงเป็นตำนานที่พวกเขาเล่าต่อกันมา โลกนี้จะมีคนแบบนี้ได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตามหากเธอเห็นด้วยตาตัวเอง เธออาจจะรู้สึกผิด หวังอยู่ลึกๆ !
จากนั้นก็เข้าใจจากเถ้าแก่ว่า ในจักรวรรดิมีร้านประมูลเส้น เป็นศูนย์ประมูลที่ใหญ่ที่สุดแห่งประเทศล่วง ข้างในมันมักจะ ประมูลสิ่งที่หายากและมีค่า
หลานเยาเยาตั้งจะนําเครื่องมือทางการแพทย์บางส่วนไป ประมูล ยังไงซะ ที่นี่ก็ไม่มีใครเคยเห็นของ ในยุคปัจจุบัน
และในของระบบของเธอก็ล้วนแต่จะเป็นเครื่องมือทางการ แพทย์ที่ทันสมัยนี้สุด ขายในราคาที่แพงก็ไม่มีปัญหาแน่นอน
ใครจะรู้……
“รีบใสหัวไป ร้านประมูลเงินดูใช่ว่าหมาแมวจะเข้ามาก็ สามารถเข้ามาได้ ดูสภาพจนๆ อย่างเจ้า ยังอยากจะเข้าร้าน ประมูล? กุย!
หลานเขาเขาเพิ่งมาถึงร้านประมูลเงินดูที่ตกแต่งอย่างหรูหรา งดงาม ก็ถูกคนร่างกายกำยำที่เฝ้าหน้าประตูขวางไว้ ยังตำหนิ เธออยู่ครู่หนึ่ง……
(จบบทนี้)
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ