บทที่ 2 ตัวประกัน ถอนพิษ
แต่เขามีจมูกสูง โด่ง ริมฝีปากที่บาง คิ้วคมเสมือนดาบถูกขนนก ใต้วิหารไม่กี่เส้นปกคลุมไว้ ใบหน้าที่หล่อ รูปทรงใบหน้าที่ สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ นอกจากนี้ยังมีความสง่าที่เหมือนมีมาแต่ กำเนิดที่ไม่สามารถทําให้ละสายตาได้เลย
ที่น่าเสียดายคือ…….
ปากชายผู้นั้นดำคล้ำ เลือดออกมุมปาก ดูเหมือนจะถูกพิษ ดู เหมือนเสียชีวิตแล้ว? แม้ว่าจะไม่ตาย ที่เธอไม่มียาถอนพิษเข้า ใกล้ความตายเข้าทุกที
และแล้ว!
หลานเยาเยาหันกลับไปหยิบหินคนที่อยู่ข้างหลุมฝังศพของ
เสี่ยวจู่ทันที……
ในไม่ช้าก็มีหลุมพื้นที่สามารถรองรับคนคนหนึ่งปรากฏต่อ
หน้าหลานเยาเยา
โยนก้อนหินทิ้ง!
หลายเขาเยาถอนหายใจแล้วพูดว่า
เสี่ยวจู่ เกิดมาเป็นนายบ่าว เจ้าตายได้อย่างน่าเวทนา ใน ฐานะที่เป็นคุณหนูไม่มีอะไรให้เจ้า เก็บผู้ชายคนได้หนึ่งพอดี ยก ให้เป็นคู่สมรสหลังความตายของเจ้า หวังว่าเจ้าจะมีความสุขเปี่ยมล้น ณ ที่แห่งนั้น
พูดจบ!
หลายเขาเขาลุกขึ้นมายืนข้างกายชาย ใช้เท้าลองสะกิดเขาที่
หนึ่ง
“นี่ ยังมีชีวิตอยู่ไหม?”
ถ้าหากตายแล้ว เธอจะลงมือฝั่งคนแล้วนะ
ไม่มีเสียงตอบกลับ เพื่อความยินว่าผู้ชายตายแล้วจริงๆ หลาน
เยาเยางอเข่านั่งลงวัดชีพจรเขา
มือยังไม่ได้แตะข้อมือเขา ก็ได้ยินเสียงเย็นยะเยือก
ไปให้พ้น! ”
เสียงนั้นน่าหลงใหลมาก แต่ก็รู้สึกเย็นยะเยือก แค่คำเดียวที่ ทําให้กลัวจนตัวสั่น สันหลังชา
ว้าว!
ยังไม่ตาย!
หลานเขาเขาเก็บมือทันที ถอยออกไปที่หลุมฝังศพของเสี่ยว ทันที กลืนน้ำลายอย่างช่วยไม่ได้
จากนั้นมองชายคนนั้นที่นอนราบกับพื้นค่อยๆ ลืมตาที่ลึก ราวกับทะเลสาบเป็นคู่นั้น ขมวดคิ้วที่ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อบางๆ
อาจสัมผัสโดนแผลบนร่างกาย ชายคนนั้นเพียงแค่ขมวดคิ้ว เล็กน้อย ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้านและเอนตัวพิงต้นไม้ ดวงตาเย็น ชาเหลือบมองหลานเยาเยาและหลับตาอีกครั้ง
หน้าอกมีบาดแผลที่ลึก ยังคงมีเลือดไหลอยู่ แต่เขาเหมือนเขา ไม่สนใจ ปล่อยให้มันไหล…….
ในสมองได้ยินเสียงหุ่นยนต์อีกครั้ง เบี่ยงเบนความสนใจของ หลานเยาเยาจากชายที่บาดเจ็บไปที่สมองของเธอ
“เจ้านาย ได้รับภารกิจแล้ว รักษาผู้ป่วย เปิดใช้ยาชั้นที่หนึ่ง เครื่องมือทางการแพทย์ชั้นที่หนึ่ง
ว๊าว!
ดูรายชื่อยาที่จะเปิดใช้พวกนั้นและเครื่องมือทางการแพทย์ หลานเยาเบาเบิกตาสว่าง แต่ทันใดนั้นสีหน้าก็ซีดจางลง
ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากช่วยคน?
ในเมื่อไม่มียาถอนพิษ จะช่วยอย่างไร?
ยังไงก็เถอะ จัดการบาดแผลให้เขาก่อน ค่อยคิดหาวิธีที่แล้ว
กัน!
และแล้ว!
หลานเยาเยาเดินย่องเบาไปยังทิศทางของชายผู้นั้น เพิ่งเดิน เข้าใกล้และห่างจากชายผู้นั้นเพียงสามก้าว ก็รู้สึกตกใจกับ ความเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากร่างกายชายผู้นั้น
โอ้โห รัศมีทรงพลังไม่ธรรมดา!
หลานเยาเยาสงบสติทันที แล้วค่อยๆ ย้ายไปอยู่ข้างผู้ชาย มองดูบาดแผลที่เลือดยังคงไหลนอง ยืนมือถอดเสื้อเขาออก มือ เพิ่งแตะเสื้อคลุมของเขา……..
“เจ้าทําอะไร?
เสียงเย็นยะเยือกดังขึ้น ดวงตาเย็นชาของชายคนนั้นเปิดขึ้น ทันที สายตาลึกลับจ้องมองเธออย่างขะมักเขม้น ท่าทางแสดงการปฏิเสธเด็ดขาดจากไกลๆ ปกคลุมหลานเยา
เยา ในทันที ราวกับว่าหากเธอกล้าเข้าใกล้อีกก้าว เธอจะหนี
ความตายไม่พ้น!
“พันบาดแผลให้เจ้าไง! ”
ชัดเจนขนาดนี้ดูไม่ออกหรือ? หรือเธอมีความคิดลวนลามเขา
ในเวลาแบบนี้?
“ไม่จําเป็น!”
“คุณไม่ต้องการไม่เป็นไร ฉันต้องการก็พอแล้ว! ”
หลานเขาเขาไม่อยากต่อร้องต่อเถียงกะเซา มองแวบเดียวก็รู้ ว่าเป็นผู้ชายประเภทห้ามคนเข้าใกล้ เย็นชาไร้ความรู้สึก ไม่ชอบให้คนอื่นแตะต้องเป็นที่สุด โดยเฉพาะเธอยังเป็นคนแปลกหน้า
เพราะฉะนั้น แม้จะพูดจนปากเปียกปากแฉะก็โน้มน้าวเขาให้ เชื่อฟังปฏิบัติตามไม่ได้
ดังนั้น เลยลงมือทันที……..
“เอามือสกปรกของเจ้าออกไป! ”
เสียงโมโหของชายคนนั้นดังขึ้นข้างหูของเธอ เสียงแผ่ว อ่อนแอและตา สายตาแหลมคมราวกับดาบ เหมือนต้องการ เฉือนเธอให้ตาย
สําหรับสิ่งนี้
หลานเขาเขามองข้าม เธอพบว่าเธอไม่สามารถปลดเสื้อคลุม ของเขาออกได้ จึงต้องเอื้อมมือไปที่เอวของเขาเพื่อปลดเข็มขัด
ทันใดนั้นมือก็ถูกจับด้วยฝ่ามืออันใหญ่ หลานเยาเยาถอน หายใจอย่างหน่าย ปัดมือเขาออกทันที พูดเตือน:
“ดื้อจริง โดนทั้งพิษและบาดเจ็บสาหัส เลือดจะไหลหมดตัว แล้ว ทนอยู่มาจนถึงป่านนี้ก็มาถึงขีดจำกัดแล้ว
ดูคุณหนูอย่างช้าเป็นเพียงหญิงอ่อนแอ บาดเจ็บสาหัส สามารถปัดมือของเจ้าออกด้วยมือเปล่า เจ้ายังจะดื้อดึงอะไร
on?
ช่วยเข้าใจหน่อย เชื่อฟังฉันหน่อย โชคดีเจ้าอาจมีชีวิตรอด เกต่อต้านอย่างไร้ประโยชน์เกอะ”
หลานเยาเยาพูดเสียงเรียบ
อย่างไรก็ตามอยู่ในป่าเขาที่แห้งแล้ง และยังคงอยู่ใต้หน้าผา
เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนมาที่นี่
เพราะฉะนั้น เธอโหดจะเป็นไรไป?
เสร็จสิ้นภารกิจก็พอ
ยังไงก็ตามหลังจากออกจากที่นี้แล้วก็ไม่มีทางได้เจอกันอีก แม้ว่าเขาอยากตามล่าฆ่าเธอ ก็หาไม่เจอนี่!
มองเห็นสายตาที่เย็นชาของชายจ้องมองอย่างเงียบๆ มือที่ถูก ปัดออกก็จับมือของเธออย่างแน่น ราวกับจะหักมือเธอ
“อ๊าก เจ้ายังมีแรงต่อต้านอยู่ใช่ไหม? ” ดูเหมือนว่าถ้าไม่ทำ อะไรบางอย่างภารกิจนี้ก็จะไม่มีทางสำเร็จแน่
และแล้ว!
“ฉวะ”
“เจ้าอยากตายเหรอ? ” เสียงกริ้วโกรธของชายผู้นั้นดังขึ้น
“วะ”
“นางบ้า ข้าจะเฉือนเจ้าออกเป็นชิ้นๆ” ชายผู้นั้นหลับตาด้วย ความเสียว เสียงเย็นชาถึงขั้นสุดขีด
หลานเยาเยาเพิกเฉยต่อใบหน้าของชายที่โกรธเลือดขึ้นหน้า โดยสัญชาตญาณ ฉีกเสื้อคลุมของชายออกเป็นเส้นๆ จากนั้นใช้ ผ้าที่เป็นเส้นๆ แทนเชือกผูกมัดเขากับต้นไม้
“อื้อฮือ! เนื้อผ้าที่เจ้าสวมใส่คงแพงน่าดูใช่ไหม? ขอบปัก ด้วยด้านทองซะด้วย!
หลานเขาเขามองดูกองเศษผ้าที่ถูกเธอฉีกออกเป็นเส้นๆ มี แถบด้ายทอง โผล่ออกมา แล้วรู้สึกเสียดาย
รู้เร็วกว่านี้คงไม่ฉีก เอาเสื้อเขาไปขายคงมีมูลค่ามหาศาล
นางบ้า ช้า……อืม……
ขี้เกียจฟังเรื่องไร้สาระของเขา เอาเศษผ้ายัดเข้าปากเขาทันที
ทีนี้ก็พันแผลให้เขาได้อย่างสบายอกสบายใจสักที!
เนื่องจากการดิ้นรนของชายคนนั้น มีเลือดไหลออกอีก มากมาย ร่างกายปกคลุมไปด้วยเลือด เสื้อผ้าบนร่างของชายถูก ฉีกขาดพอสมควรแล้ว ทำให้ประหยัดเวลาในการถอดเสื้อเขา ออก ทําความสะอาดบาดแผลให้เขาทันที โรยผงยาและห่อมัด
เอาไว้
แผลภายนอกจัดการเสร็จแล้ว แต่ถอนพิษเป็นเรื่องยาก
สําหรับหลานเยาเยาแล้ว!
ไม่มียาถอนพิษ จะถอนพิษยังไงล่ะ?
และแล้วเธอก็เข้าไปค้นหาในระบบใหม่อีกครั้ง มียาถอนพิษแต่ยังเปิดใช้ไม่ได้ ยังไงก็เอาออกมาไม่ได้อยู่ดี
ในขณะที่เธอกำลังจะล้มเลิกการค้นหา ก็พบเข็มเงินในอีกมุม
หนึ่งของระบบ
ดวงตาสว่างทันที!
ในยุคปัจจุบันมีเครื่องมือแพทย์ขั้นสูง ประสิทธิผลของเข็มเงิน มีน้อยมาก เข็มเงินเป็นของขวัญที่นอกเหนือจากระบบทางการ แพทย์ที่ฝังในขณะนั้น ถูกเธอทิ้งไว้ในมุมหนึ่ง ลืมไปในชั่วขณะว่า
มีมันอยู่
คิดไม่ถึง
หลานเยาเยานําเข็มเงินออกอย่างรวดเร็วในที่ซึ่งชายคนนั้น มองไม่เห็น จากนั้นมาตรงหน้าชายคนนั้นพูดด้วยความดีใจ
“เจ้านี่โชคดีจริงๆ !
จากนั้นเธอมองท้องฟ้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วดูที่จุดที่จะฝัง เข็มของบนร่างกายชาย อาศัยแสงของดวงอาทิตย์ยามเย็นใช้ เข็มอย่างรวดเร็ว
หลานเยาเยาสีหน้าจริงจัง ฝีมือการเคลื่อนไหวรวดเร็ว ไม่นาน เลือดต่าสนิทก็ไหลออกมา
(จบบทนี้)
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ