บทที่ 7 ตบหน้า
“พ่อ? ท่านมาได้อย่างไร?
เห็นชายที่ร่างกายแข็งแรงกว่าที่ปากประตู ตูเป็นชายวัย กลางคนที่ความสง่าอย่างมาก หลานชิวหยุนแค่ตกใจเล็กน้อย สายตาที่ดุเดือดเปลี่ยนเป็นสายตาที่น่าสงสาร
“ท่าน……….มาทำอะไรที่นี่เจ้าคะ ? ”
หลานเฉินมองไปยังสถานการณ์ตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ กระเบื้องบนหลังคายุ่งเหยิง บนพื้นเต็มไปด้วยน้ำฝน ทั่วทั้งบ้าน ไม่มีสักทีที่แห้ง
และหลานเขาเขาก็ใช้สองมือกอดเข่านั่งอยู่บนเก้าอี้ คนทั้งคน ผอมจนไม่รู้จะผอมอย่างไร และมืออีกข้างก็มีเลือดไหล กำลัง หยดลงบนพื้นเป็นหยดๆ โต๊ะข้างกายเต็มไปด้วยหยดเลือด บน พื้นเต็มไปด้วยกระบอกไม้และก้อนหิน………
ขอแค่ไม่ใช่คนตาบอด แค่มองก็ดูออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น!
แต่!
เห็นเขาปรากฏตัว ในสายตาเธอไม่ได้ดูตกใจ มีเพียงแค่ ความเฉยเมยและรอยยิ้มฝัน ราวกับว่าการมาถึงของเขาไม่ได้มี อิทธิพลอะไรในโลกของเธอ
นี่คือที่ที่บุตรสาวของเขาอาศัยอยู่หรือ?
นี่เป็นปฏิกิริยาของบุตรสาวที่ควรมีเมื่อเจอเขาหรือ?
เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของประเทศชาตินะ!
ความรู้สึกและสถานการณ์นี้ เขารู้สึกละอายใจอย่างลึกลับ
ละอายใจ เพียงแค่ละอายใจเท่านั้น
“ท่านพ่อ ทำไมท่านต้องดูลูก? ลูกแค่มาดูน้องหก ใครจะรู้ว่า น้องหกไม่ยอมรับน้ำใจ ท่านดูสินางทําให้ลูกเป็นสภาพแบบนี้ ทําร้ายคนของข้า ท่านพ่อ ท่านต้องเป็นพยานให้ลูกนะเจ้าคะ
หลานชิวหยุนไม่รู้ว่าเวลานี้หลานเป็นผู้คิดอะไร แต่ที่รู้เธอคือ หลานเฉินมู่รักที่สุด
เพราะฉะนั้น พอเห็นหลานเฉิน เธอก็ออดอ้อนก่อนเลย
หลานเฉินหมู่เห็นชุดของหลานชิวหยุนสกปรก สภาพน้ำตา คลอ ท่าทางอบอุ่นขึ้นมากทันที
และแล้ว!
เขามองไปที่หลานเขาเขาด้วยใบหน้าบูดบึง ถามอย่างเป็น ซา: “เยาเยา พี่สี่ของเจ้าใจดีมีเมตตามาดูเจ้า ทำไมเจ้าถึงไม่รับ
น้ำใจ?”
ใจดีมีเมตตา?
ๆ !
หลานเฉินผู้รู้ทั้งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ยังพูดแบบนี้ ก็แค่อยากให้
เรื่องนี้ไม่บานปลาย
ยังไงซะ เจ้าของรางขี้ขลาดอ่อนแอ ไม่กล้าที่ที่นำเรื่องที่เกิดขึ้น ไปพูดแน่นอน หลานชิวหยุนและหลานเฉันรู้ถึงจุดนี้
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ให้พวกเจ้าได้ดูธาตุแท้ของนาง
หลานเยาเยามฝัน น่าขวดยาขนาดเล็กออกมาจากระบบใน ที่ลับตา ข้างในบรรจุก๊าซที่ไม่มีสีไม่มีกลิ่น หลังจากเปิดฝาขวด ก๊าซก็พุ่งออกมา
“ท่านพ่อ พี่พาคนมาสี่คน แต่ละคนมือถือกระบอกไม้ เห็นข้า ก็จะตีข้าให้ตาย แต่เพราะพื้นลื่นมาก พวกนางเลยลื่นล้มอยู่เสมอ ก็เลยไม่ถูกข้า
ตอนนี้แม้ครึ่งชีวิตข้าก็ไม่เหลือ และไม่ได้รับการรักษาจาก หมอ ยังให้หินขว้างใส่ช้า ต้องการฆ่าขาตายให้ได้ ความใจดี เมตตาแบบนี้ข้าจะกล้ารับไว้หรือ?”
เธอไม่ได้เรียกพ่อเหมือนที่หลานซิวหยุนเรียก ถ้าไม่จำเป็น แม้แต่คำว่าท่านพ่อสองพยางค์เธอก็ไม่อยากพูดออกจากปาก
หน้าหลานเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย หลานชิวหยุนเห็น สถานการณ์รีบดุทันที
“หลานเยาเยา พูดมั่ว วอะไร? ข้าอยู่ดีๆ ทำไมต้องฆ่าเจ้าให้ ดาย?”
“เพราะวันทำพิธีนของข้า เห็นเจ้ากับองค์ชายราชทายาทพบกันป่าเล็กข้างสวนหลังบ้าน ยังทำเรื่องพรรค์นั้น นั่นเป็นตอน เช้า องค์ชายราชทายาทยังไม่ประกาศถอนหมั้น ยังเป็นคู่หมั้น ของข้า
เจ้ากลัวเรื่องนี้ถูกเปิดเผย ถูกหัวเราะเยาะเจ้าจึงอยากฆ่า ปิดปากข้า และแล้วจึงสั่งให้องครักษ์สองคนมาบังคับให้ข้าโดด ผา เสียดายข้าไม่ตาย เมื่อเจ้าเลยตั้งใจจะฆ่าให้ตาย…….
ดูหลานซิวหยุนเครียดจนหน้าแดง แอบเยาะเย้ย
“หุบปาก หลานเยาเยานางสารเลว เจ้าเงียบเลยนะ องค์ชาย ราชทายาทเป็นของข้า เป็นของข้า ถ้ายังพูดมั่วชั่วข้าจะฆ่าเจ้า
หลานชิวหยุนโกรธจนตัวสั่น สิ่งที่เธอไม่อยากได้ยินที่สุดก็คือ องค์ชายราชทายาทเป็นคู่หมั้นของหลานเยาเยา
แม้ว่าจะเป็นอดีตก็ไม่ได้
หลานเยาเยามีสิทธิ์อะไร?
นางเป็นแค่ลูกเมียน้อย ฐานะไม่สูงส่งเท่าเธอ รูปร่างหน้าตา
ความสามารถก็สู้เธอไม่ได้
เธอสามารถเอาชนะนางได้ ดูถูกเธอ แม้แต่บังคับให้เธอกินสิ่ง ต่าง ๆ ที่หมูหมายังไม่กิน แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่า เธอเป็นคู่หมั้นขององค์ชายราชทายาทได้ แม้ว่าองค์ชายจะ เกลียด นางสุดขีดก็ตาม
เพียงเพราะแม่ของนางสารเลวนั่นเป็นหมอหญิง เคยช่วยชีวิต ฮ่องเต้ไม่มีอะไรนอกจากนี้ นางมีสิทธิ์อะไรมายืนในตำแหน่งพระชายาขององค์ชายรัชทายาท
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้!
หลานชิวหยุนก็ยิ่งโกรธเคือง
“พูดมั่วซั่ว? ข้าพูดเป็นความจริงหรือไม่ แค่ดูว่ายาทดสอบ พรหมจรรย์ของเจ้ายังอยู่หรือไม่ก็ยืนยันได้แล้ว”
เสียงพูดของเธอเพิ่งเงียบ ก็เห็นหลานซิวหยุนก็ปิดคลุมแขน
ของตนอย่างเร่งรีบ
ได้ยินเข้า!
หลานเฉินหน้าเย็นชา ความโกรธ ในดวงตาของเขาสงสัยขึ้น
มาทันที
หลานเยาเยาจะเป็นตายเขาไม่สน หลานชิวหยุนทำเรื่องไร้ สาระแค่ไหนเขาก็สามารถทนได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชื่อ เสียงและศักดิ์ศรีของเขาแล้ว ใครก็ห้ามแตะ
ชิวหยุนก่อนออกเรือนไม่เคยถูกใครแตะเนื้อต้องตัว แม้จะเป็น ราชทายาทก็ไม่ได้ ถ้าเรื่องแพร่ออกไป เขาจะเอาหน้าไปไว้
ที่ไหน?
และแล้ว!
จับดึงแขนหลานซิวหยุนแน่น เลิกแขนเสื้อเธอขึ้น แขนยาว เนียนสวยกว่าหิมะ แต่ไม่มียาทดสอบพรหมจรรย์
ใบหน้าของเขาอึมครึมทันที มองสภาพที่น้ำตาไหลออกมาของหลานซิวหยุน ไม่กะพริบตาเลย ตบเข้าที่หน้าอย่างแรง
เสียงตบที่ชัดเจนดังขึ้น หลานชิวหยุนร้องไห้ออกมาทันที
“พ่อ ท่าตบช้าหรือ หลายขยายาเป็นตัวอะไร นางเลวเหมือน แม่ของนาง เชื้อเลวๆ ของนางสารเลวมีอะไรดีให้ท่านปกป้อง ตบข้าเพราะนางสารเลวน ข้าอยากตาย ข้าอยากตาย ฮือๆๆ
หลานเฉินมู่คาดไม่ถึงว่าหลานเชิวหยุนจะพูดคำนี้ออกมา โกรธจนควันออกหูทันที ยกฝ่ามือขึ้นและจะจะตบอีกที……
“ท่านพี่ นี่ท่านทำอะไร ถึงแม้ว่าหลานชิวหยุนนางทำผิดมาก แค่ไหน นางก็ยังเป็นบุตรสาวของท่าน! ทำไมท่านต้องโหดร้าย ขนาดนี้ล่ะ!
หนึ่งชื่อวิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ ดึงหลานเฉินออก น้ำตาอาบ แก้มสองข้าง สภาพเสียใจและปวดใจมาก
“หลีกไป สั่งสอนนางเสร็จ ข้าค่อยคิดบัญชีกับเจ้า พูดแบบนี้ แต่ฝ่ามือของหลานเฉินมู่ตบไม่ลงแล้ว
“ท่านพี่ ข้าสอนซิวหยุนไม่ดีเอง แต่เรื่องที่ชิวหยุนกับองค์ชาย ราชทายาทรักกัน และพวกเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว อีก ไม่นานชิวหยุนก็จะได้เป็นพระชายาขององค์ชายรัชทายาทแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ทำไมท่านต้องไมโหด้วยล่ะ?”
หลานเฉินปิดหนึ่งชื่อออกอย่างแรงด้วยความโมโห
“ความคิดของผู้หญิง!”
สะใภ้ของราชวงศ์เป็นง่ายขนาดนั้นหรือไง?
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ เรื่องนี้ห้ามรั่วไหลออกไปเด็ด
ขาด
และแล้ว!
สายตาเขามองไปยังแม่นมและสาวใช้ สั่งด้วยเสียงเย็นชา “ใคร ก็ได้! ลากคนที่โหดเหี้ยมตีเขาเยาพวกนี้ออกไปโดย
“ขอรับ!” เหล่าองครักษ์รับคําสั่งทันที
หลังจากที่พวกสาวใช้และแม่นมตกใจสีหน้าซีดเซียวมีสติอีก ครั้ง ก็ถูกเหล่าองครักษ์ลากตัวออกไปแล้ว เสียงร้องขอชีวิต อย่างต่อเนื่อง เบาลงเรื่อยๆ
เอาคุณหนูไปขังที่ห้องโถงสามวัน
หลานชิวหยุนที่ใบหน้าบวมได้ยินว่าสาวใช้กับแม่นมจะจะถูก โบยก็ไม่สะทกสะท้านอะไร พอได้ยินหลานเฉินจะลงโทษขังที่ ห้องโถง ก็โกรธขึ้นทันที
แต่!
แต่ถูกหนึ่งชื่อดึงไว้ทัน หนึ่งชื่อพาหลานชิวหยุนออกไปอย่าง เร่งรีบ ก่อนออกไปนางไปหลานเขาเขา สายตานั้นเต็มไปด้วยพิษสงค์
(จบบทนี้)
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ