บทที่ 3 ผู้ชายที่มีเบื้องหลัง

ซุนเมิ่ง สีหน้า ดูสงบ แต่ในดวงตาที่สวยงาม ยังคงมีพาดผ่าน ความตื่นตระหนกที่ยากที่จะสังเกต ถูก เฉินเป่ย จับได้ชั่วพริบตา

เดียว

“ไวรัส Trojan Horse? ไวรัส Trojan Horseคืออะไร ฉัน

ไม่รู้…

ซุนเมิ่งขมวดคิ้วมุ่น น้ำเสียงงงงวย ดูไม่เหมือนการแสดงเลย

เฉินเป่ย มองพิจารณา ซุนเพิ่ง ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน ในฐานะที่เป็นหัวหน้าแผนกความปลอดภัย ระบบคอมพิวเตอร์ แม้แต่ไวรัส Trojan Horse ก็ไม่รู้จัก

หรือ?”

ร่างบางซุนเพิ่งสั่นเทา สีหน้ายังคงพยายามแสร้งทำเป็นสงบ “คุณบอกว่าไวรัสTrojan Horse ใช่ไหม ฉันจำได้แล้ว ปีที่แล้ว ใน ต่างประเทศ มีไวรัสชื่อดังชนิดหนึ่ง ที่ชื่อว่าไวรัส Trojan Horseจริงๆ……แต่ฉันอยู่ในหัวเซีย ชื่อเรียกประเทศจีน ในสมัย ก่อน) ไม่เคยเจอเลย ยิ่งไม่มีทางปล่อยไวรัส Trojan Horse ใน คอมพิวเตอร์ที่ใช้งานของ ประธานหล

“ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน ไฟล์ในแฟลชไดรฟ์ USB ที่คุณมอบให้ ประธานหลี มีไวรัสโทรจันแบบนี้พอดี” เฉินเปียกางมือออก พร้อมกับมีชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่กระจัดกระจายอยู่ในฝ่ามือ“ยังมีเครื่องดักฟังที่คุณติดตั้งไว้ในบ้านพักของประธานหล ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน จะแกล้งไปถึงเมื่อไหร่?

ซุนเพิ่งยืนนิ่งอยู่กับที่ ใบหน้าสวยงามตื่นตระหนกตกใจ ลุกลี้

ลูกสน

มุมปากของ เฉินเป่ย ยกส่วนโค้งลึก ค่อยๆพ่นควันออกมา หนึ่ง “คุณฉลาดมาก ไวรัส Trojan Horseไม่เคยปรากฏในหัว เซีย คุณสามารถใช้จุดนี้ คลายความสงสัยของตัวเอง บวกกับ ความสัมพันธ์ของคุณกับ ประธานหลี ไม่ได้ใกล้ชิดกว่า หลินเฉ ต่อให้เรื่องแดงขึ้นมา ความสงสัยของ หลินเฉา ก็จะมีเยอะกว่า คุณมาก ด้วยสติปัญหาและความสามารถของคุณ เป็นแค่ หัวหน้าแผนกความปลอดภัยระบบคอมพิวเตอร์เล็กๆ น่าเสีย ดายจริงๆ……

“คุณ คุณรู้ได้อย่างไร?” ซุนเม็ง สีหน้าซับซ้อน คำพูดของ เฉินเป่ยทําให้หัวใจของเธอสั่นสะเทือน กระวนกระวายยิ่งนัก

“รู้ได้ยังไงไม่สำคัญ ที่สำคัญคือ ในเมื่อคุณสามารถคิดแผนที่ เพอร์เฟคไร้ที่ติเช่นนี้ ถ้าหากคือคนอื่น ยากที่จะรู้จริงๆ” เฉินเป่ย จ้องมอง ซุนเพิ่งอย่างสงบ

“น่าเสียดาย คุณได้เจอกับฉัน”

ซุนเพิ่งจะรู้ได้อย่างไร ไวรัส Trojan Horseที่สร้างความ หายนะในต่างประเทศเมื่อปีที่แล้ว รหัสนี้ ถูกเขียนโดยเฉินเป่ย

นั่นเอง!

ในตอนนั้น หน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์สิบอันดับแรกเป็นหนี้จำนวนมหาศาล ไม่ยอมที่จะจ่ายคืน เงินเป่ย จึงเขียนไวรัสนี้ เพื่อเตือนพวกเขา

รหัสที่เขาเขียน เขาก็ย่อมรู้ดีเป็นธรรมดา

“ไม่…..ณพูดเหลวไหล ฉันไม่ได้ทําเลย!”ซุนเพิ่งถอยห่าง ออกไปเรื่อยๆ ใบหน้าสวยตกตะลึงยิ่งนัก

เธอไม่อยากจะเชื่อเลย แผนการที่สมบูรณ์แบบที่เธอตั้งใจจัด เตรียมไว้ได้ ทดสอบมาหลายครั้ง โดยไม่มีข้อบกพร่องเลย แม้แต่น้อย กลับถูก เฉินเป่ยจับได้

“ช่วงนี้บัญชีของพ่อคุณ จู่ๆ ก็ได้รับเงินยี่สิบล้าน เงินจำนวนนี้ ด้วยความสามารถของคุณ เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับ

เฉินเป่ยจ้องมอง ซุนเมิ่ง และพูดอย่างใจเย็น “นอกจากให้ คุณปล่อยไวรัสTrojan Horse ในคอมพิวเตอร์ของ ประธานหลั บริษัทตระกูลเยกรุ๊ป ยังให้คุณทําอะไรอีก?”

ซุนเพิ่งตัวสั่น พูดไม่ออก เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า เฉินเบี้ย

จะมีความสามารถ สืบหาไปถึงบัญชีธนาคารของพ่อเธอได้ “ทำไมถึงต้องการทำย่างนี้” ดวงตาของ เฉินเป่ย เฉียบคม เอื้อมมือออกไปราวกับสายฟ้า จับไหล่ของ ซุนเพิ่งไว้ กดเธอเข้า

กับกาแพง!

“คุณต้องการทำอะไร!” ร่างกายของ ซุนเพิ่งสั่นสะท้าน ฟันกัด ริมฝีปากสีแดง ใบหน้าที่งดงามประณีตทรงเสน่ห์ ซีดเผือดใน ทันใด!
“นี่ควรจะถามคุณ คุณควรจะรู้ว่า สิ่งเหล่านี้ที่คุณทำ แม้ว่าจะ อยู่ในต่างประเทศ ก็จะต้องโทษถูกจำคุกตลอดชีวิต” เฉินเป่ย กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มลึก

“ปล่อยฉันไปเถอะ ได้ไหม ยี่สิบล้านนั้น ฉันสามารถให้คุณ ทั้งหมด” แววตาของ ซุนเพิ่งแสดงออกถึงความสิ้นหวัง “เพียงแค่ คุณปล่อยฉันไป สามารถทำให้คุณพอใจได้ทุกอย่าง

“ปล่อยคุณไป?” เฉินเปยยิ้มเยาะ สร้างความเดือดร้อนใหญ่ ขนาดนี้ ให้กับภรรยาของ ท่านราชาหลง ถึงกับคิดจะให้เขา ปล่อยไป?

“ขอร้องคุณ ปล่อยฉันไป บริษัทตระกูลเยกรุ๊ป ฉัน ถ้าฉันไม่ รับใช้พวกเขา น้องชายของฉันก็ต้องตาย

ในที่สุดสีหน้าของ ซุนเพิ่งก็ได้แสดงความสิ้นหวังออกมา เสียง แหบแห้ง เพิ่มความเซ็กซี่มากขึ้น เพียงแค่คุณปล่อยฉันไป ฉัน ยอมทําทุกอย่าง

ในขณะที่พูด ซุนเพิ่งค่อยๆถอดเสื้อคลุมออก เสื้อเชิ้ตสีขาวห่อ หุ้มสรีระที่เต่งตึงของซุนเม็ง ผมยาวกระจัดกระจายอยู่ที่กลาง หลัง ด้วยความเซ็กซี่ที่แตกต่างกัน

เห็นได้ชัดว่า เธอกำลังจะอุทิศร่างกายของตัวเอง

เฉินเป่ย ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อของขุนเม็ง ทีละเม็ด กลิ่นหอมเย้ายวนใจที่มีเสน่ห์ ลอยอยู่ในอากาศ ซุนเมิ่งกัดฟันไว้ ร่างกายบอบบางสั่นระริกตลอดเวลา เธอคิดว่าเธอข้อเสนอที่อุทิศตัวเอง เฉินเป่ย หวั่นไหวแล้ว ดังนั้นจึง

หลับตาลง

ทันใดนั้น! ซุนเพิ่งรู้สึกว่ากระดุมของเธอเปิดออกอย่าง กะทันหัน จากนั้นเมื่อเธอลืมตาที่สวยงามขึ้น เฉินเป่ย บีบ กระดุมไว้ ค่อยๆถามขึ้น “ใครบงการให้คุณทำแบบนี้

ซุนเมิ่งเสียงสั่น “คือ บริษัทตระกูลเยกรุ๊ป ให้ฉันเฝ้าติดตาม ทุกการเคลื่อนไหวของ หลีซึ่งเขียน และยังให้ฉันใส่อยากฟังบน ตัว หลีซึ่งเขียน แต่ฉันหาโอกาสไม่เจอ …….

“จุดประสงค์ของพวกเขา?” เฉินเป่ย ยังคงถามต่อไป

“เยโจว ของ บริษัทตระกูลเอกรุ๊ปปรารถนาความงามของ ประธานหลมาโดยตลอด คืนพรุ่งนี้ เขาอยากเชิญประธานหลีไป ทานอาหาร ให้ฉันใช้โอกาสนี้วางยา………..เพิ่งหยิบขวดยาสี ขาวออกมาจากกระเป๋า และยื่นให้ เฉินเบี้ย

“ได้แล้ว ต่อไปนี้ฉันไม่อยากเห็นคุณใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป อีก ไม่เช่นนั้นคุณจะรู้ผลที่ตามมา” เฉินเป่ยค่อยๆ พูดขึ้น น้ำ เสียงเคร่งครัดคลิก

หลังจากนั้น เฉินเป่ย ก็หันหลัง เมื่อ ซุนเพิ่งรู้ตัวอีกที เฉินเปียก หายตัวไปแล้ว

เรือนร่างที่เย้ายวนเช่นนี้ เขากลับไม่ได้แตะต้องตัวเอง?

ซุนเพิ่งรีบใส่เสื้อผ้าอย่างร้อนรน จัดผมยาวที่ยุ่งเหยิง หลัง จากที่เช็ดคราบน้ำตาออก รับเดินออกจากห้องทำงาน ด้วยตัวสั่นเท่า

จนกระทั่ง ซุนเพิ่งเดินออกจากอาคารตระกูลหลีกระจกบาน ใหญ่ในห้องทำงาน เฉินเป่ย มองลงไปเงาอันงดงาม ที่กำลัง จากไปของ ซุนเพิ่งอย่างใจเย็น

เขาก้มศีรษะลง เหลือบมองกระดุมที่จับอยู่ในมือของตัวเอง

ในนั้น ยังคงมีกลิ่นกายของ ซุนเมิ่ง เย้ายวนใจยิ่งนัก

ทันใดนั้น เฉินเปียก็เอื้อมมือออกอย่างกะทันหัน ฉีกชุดชั้นใน ออก หยิบชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ชิ้นเล็กออกมา

เครื่องดักฟัง!

ใบหน้าของ เฉินเป่ยเต็มไปด้วยความเยือกเย็น บางที ซุนเพิ่ง อาจยังไม่รู้ว่าแม้แต่ตัวเอง ยังถูกดักฟังโดย บริษัทตระกูลเอกรุ๊ป

ในเช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดได้สาดส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง ส่องเข้ามาในห้องนอน หลีชิงเขียนลืมตา งัวเงียสวยงาม ทันใด นั้นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ประธานหลี คุณตื่นแล้วเหรอ?” เฉินเป่ย เดินเข้าไปในห้อง นอน มองที่ หลีซิงเยียน แล้วยิ้มอย่างเอาอกเอาใจ

เมื่อคืนฉันเห็นว่าคุณนอนโซฟาเย็นเกินไป ก็เลยได้อุ้มคุณ เข้ามาในห้องนอน แต่คุณไม่ต้องกังวล ที่ฉันควรสัมผัส ก็ ไม่ได้สัมผัสแต่อย่างใด” เฉินเป่ย พูดขณะเดินไปมองบนตัวของหลีชิงเขียน

หลีซึ่งเขียน ในตอนนี้ ผมยาวยุ่งเหยิง ใบหน้าสดไร้เครื่อง สําอาง มีความสวยงามที่น่าอ่อนไหว บวกกับบริเวณที่ผ้าห่ม ปกปิดไม่หมด เผยให้เห็นถึงลูกไม้สีชมพู ใต้แสงแดดที่สาดส่อง เปล่งประกายแสงแวววาว

“คุณไม่ได้แตะต้อง……..แล้วเสื้อผ้าของฉันหายไปได้ยังไง!!! หลีซึ่งเขียนจ้องเขม็ง เฉินเป่ย พูดสะกดทีละคำ ดวงตาที่ สวยงามประกายความเยือกเย็น