สายเปย์เบอร์หนึ่ง

บทที่ 2 เหยียบย่ำศักดิ์ศรี



บทที่ 2 เหยียบย่ำศักดิ์ศรี

เงินเป่ยนิ่งอึ้ง และ หลีซิงเขียน คิ้วที่ขมวดไว้ ก็คลายออกเล็ก น้อย มุมปากยกโค้งนิดหน่อย เตะรองเท้าส้นสูงสีแดงออก ยกขา เรียวยาวที่อ่อนนุ่มกระชับคู่นั้นขึ้นมา ขาที่ละเอียดอ่อนยกขึ้นตรง หน้า เฉินเป่ย พูดขึ้นอย่างเหนือชั้น “ทำไม ไม่เต็มใจ?

“ฉัน ก็ต้องเต็มใจแน่นอน!” เฉินเป่ย ตั้งสติได้ ดีใจเป็นล้น ดู สองมือไปมา ในใจรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

นี่จะไม่เต็มใจได้อย่างไร! นี่คือเรื่องที่ เฉินเป่ย อยากจะทำ แม้แต่อยู่ในความฝัน!!

ตอนนี้ถึงตาของหลีชิงเขียนที่ต้องตะลึง หมอนไม่เพียงไม่รู้สึก อับอาย แต่ดูเหมือนว่าจะดีใจไม่น้อย?

หลีซิงเยียนยังไม่ได้พูดขึ้น เฉินเป่ย ก็ได้ริเริ่มยื่นมือออกมา จับ เท้าดั่งหยกที่อบอุ่นละมุนคู่นั้น

นี่เป็นการสัมผัสทางกายครั้งแรกของเขากับหลีซึ่งเขียนใน รอบสามเดือน!

และในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของ หลีซิงเยียนก็ดังขึ้น หลัง จากที่หลีซิงเยียนรับโทรศัพท์ ไม่นานนัก คิ้วที่งดงาม ก็ขมวดเป็น ปม

“ฝันไปเถอะ ฉัน หลีซิงเขียน แม้วจะต้องตาย ก็จะไม่ยอมให้ เขาทําสําเร็จ! ให้เขาไสหัวไป หลซึ่งเขียนคำรามอย่างเย็นชาจากนั้นก็วางสาย โยนโทรศัพท์ทิ้งอย่างโกรธเคือง ใบหน้าที่ สวยงดงาม ถูกปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น

ในเวลานี้ มือที่อบอุ่นคู่หนึ่งจับเท้าหยกของ หลีซึ่งเขียนไว้ ฝ่ามือที่หยาบกระด้าง นวดอยู่ที่เท้า ผิวพรรณที่เท้าละเอียดดัง หิมะ แดงเล็กน้อย อุณหภูมิที่ผ่อนคลาย แผ่ซ่านขึ้นไปเรื่อยๆ จน มาถึงที่ข้อเท้า ความอบอุ่นเช่นนี้ ทำให้อารมณ์หงุดหงิดของหลี ซึ่งเยียนค่อยๆสงบลงบ้าง

และ เฉินเป่ย กำลังก้มหน้าลง นวดให้เท้าสวยงามสมบูรณ์ แบบคู่นี้ อย่างระมัดระวัง นวดลูบคลำเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นมอง เห็นท่าทางที่ขมวดคิ้วอย่างกลัดกลุ้มใจของ หลีซิงเขียน และคำ พูดในสายโทรเข้าเมื่อกี้ ที่ หลีซึ่งเขียนได้ พูด ทําให้ เฉินเบี้ย ตกอยู่ในความครุ่นคิด

เฉินเปียก้มหน้าลง ในส่วนลึกของแววตา ประกายความลึกล้ำ ซึ่งคนอื่นยากที่จะสังเกต คือใคร คือใครที่ทำให้หลีซึ่งเขียน โกรธมากขนาดนี้ ใครกล้า

เฉินเป่ย สามารถแต่งงานเข้าสู่บ้านหลีได้ ก็เพราะด้วยเหตุ บังเอิญ

นี่คือบุญคุณที่เฉินเป่ย เป็นหนี้ ตระกูลหลี ในตอนนั้น เฉินเบี้ย อยู่ต่างประเทศ กำลังเผชิญกับวิกฤตความตายในครั้งหนึ่ง ตอน ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส คือ หลีซึ่งเยียนที่ช่วยเขาเอาไว้ และยังให้ คุณปู่ที่มีตำแหน่งสูงศักดิ์ อยู่ห่างไกลในเยี่ยนจิง เสี่ยงกับความ อันตรายอย่างมาก จัดที่พักให้กับเขา
ซึ่งก็เป็นช่วงเวลานั้น ของหลีซึ่งเขียนได้ถึงตัวตนของ เฉินเป่ย แต่เขาไม่ได้เลือกที่จะบอกเรื่องนี้ให้กับ หลีซึ่งเขียน

เฉินเป่ย ในเวลานั้น น่าอนาถยิ่งนัก ตอนนี้ได้เกิดการ เปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง ดูเหมือนหลีซึ่งเขียนจะลืมเรื่องนั้นไป แล้ว

ทักษะการนวดของ เฉินเปียนั้นดีมาก การควบคุมของแรง แม่นยำมาก แม้แต่หมอนวดมืออาชีพ ก็ไม่สามารถที่จะเทียบได้

แล้วค่อยๆ การนวดของ เฉินเปียก็มีผล หลีชิงเขียนทำงานมา ทั้งวัน เหนื่อยมากแล้วจริงๆ พิงบนโซฟาตัวใหญ่ ความง่วงก็เข้า มาดั่งกระแสน้ำทะเล ไม่ช้าก็ได้หลับไป

เฉินเป่ย นวดให้ หลีชิงเขียนอย่างละเอียด หลีชิงเทียน หลับ ไปอย่างสงบ ส่งเสียงหายใจที่สม่ำเสมอและนุ่มนวล เฉินเป่ย นวดเป็นเวลานาน หลังจากเห็นว่า หลีซิงเยียนหลับสนิทแล้ว ถึง ได้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย วางขาทั้งคู่ของ หลีซึ่งเขียนลงไปเบาๆ จากนั้นก็มองผมสีดำที่พาดบ่าไว้ ใบหน้าที่งดงามประณีตราวกับ แกะสลัก มีความเหนื่อยล้าเผยออกมาเล็กน้อย ทำให้เงินเบี้ย รู้สึกสงสารในใจอย่างอดไม่ได้

ไม่ว่าโดยปกติแล้ว หลีชิงเขียนจะแข็งแกร่งมากเพียงใด แต่ เธอก็เป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบเช่น นี้ ช่างมีเสน่ห์โดยธรรมชาติเสียจริงๆ

เฉินเป่ย ค่อยๆอุ้ม หลีชิงเขียน ขึ้นมาอย่างระมัดระวัง เดินไปที่

ห้องนอน
เฉินเป่ย วาง หลีซิงเขียนไว้บนซิมมอนส์ ที่นุ่มนวลของเธอ มี รอยยิ้มที่ทะนุถนอมปรากฏบนใบหน้า

ทันใดนั้น มีหน้าของ เงินเป่ย เคร่งขรึม หันหน้าไปมอง คอมพิวเตอร์ที่อยู่ด้านข้างบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ ดวงตาปรากฏ แสงเย็นเฉียบคม เฉินเป่ย เดินไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ เปิด คอมพิวเตอร์ออก รหัสผ่านของคอมพิวเตอร์ ถูกเฉินเป่ยเจาะ อย่างง่ายดาย แฮ็คเข้าสู่คอมพิวเตอร์ของ หลีชิงเขียน ชั่วขณะหนึ่ง เฉินเป่ยมองอย่างนิ่งอึ้ง มองที่รหัสแถวหนึ่งใน

หน้าจอ ในส่วนลึกของแววตา ส่องผ่านความลึกล้ำ

รหัสนี้ เขาไม่มีอะไรจะคุ้นเคยมากไปกว่านี้อีกแล้ว

เมื่อปีที่แล้ว มีไวรัสระบาดในโลกอินเทอร์เน็ต ทางตะวัน ตกในต่างประเทศ ทําให้หน่วยงานด้านความปลอดภัยทาง คอมพิวเตอร์ ในต่างประเทศสิบอันดับแรก ถอดรหัสทั้งวันทั้งคืน และไม่มีเบาะแสอะไรเลยแม้แต่น้อย

ต่อมา ได้มีข่าวเรื่องหนึ่ง ไปถึงหูของหน่วยงานด้านความ ปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์เหล่านี้ รวบรวมได้หนึ่งหมื่นล้าน ไวรัส เหล่านี้ก็จะหายไปเอง

ในเวลานั้น หน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์ เหล่านี้ ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ปฏิเสธไปทันที

แต่แล้วในคืนที่ปฏิเสธ หน่วยงานด้านความปลอดภัยทาง คอมพิวเตอร์ เซิร์ฟเวอร์ก็หยุดทำงานในทันที พังทลายลงในชั่ว ข้ามคืน ทำให้ในต่างประเทศตกตะลึงยิ่งนัก จนกระทั่งหลังจากทีสิบลำาดับหน่วยงานด้านความปลอดภัยทางอินเทอร์เน็ต มอบเงินออกมาหนึ่งหมื่นล้าน ไวรัสก็ได้หายไปอย่างเงียบๆ โลก อินเทอร์เน็ตในต่างประเทศ ถึงได้กลับสู่สภาวะปกติ ผ่านไปครึ่ง ปีเต็มๆ หน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์ ถึงได้ ถอดรหัสไวรัสออกมาได้ ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากรหัสลึกลับหนึ่ง

และในตอนนี้ รหัสลึกลับนี้ กลับปรากฏบนคอมพิวเตอร์ของ

หลีชิงเขียน กล้องคอมพิวเตอร์ของ หลีชิงเยียนกะพริบแสงสีแดงจางๆ

เห็นได้ชัดว่าถูกแฮกเกอร์ควบคุมแล้ว

แม้กระทั่ง ทุกการเคลื่อนไหวในห้องนอนของ หลีซึ่งเขียน ก็ ยังได้รับการสอดส่อง

ท่านประธานสาวสวยชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหูไห่ พฤติกรรม ส่วนตัวในห้องนอน ถ้าหากแฮกเกอร์มีใจอยากจะเปิดเผย เพียงพอที่จะทำให้ หลีซิงเยียน เสื่อมเสียชื่อเสียงแล้ว

เฉินเบี้ยหันหน้า มองไปที่ หลีซึ่งเขียนที่นอนอยู่บนเตียงอย่าง สงบ ในส่วนนี้ของแววตา แสงเยือกเย็นค่อยๆก่อตัวขึ้น

หลังจากที่ เฉินเป่ยเดินออกจากห้องนอน หยิบโทรศัพท์มือถือ ออกมา โทรออกหมายเลขหนึ่ง

“เป็นอะไร พี่ใหญ่ จะออกไปดื่มสักสองแก้วหรือ? คืนนี้ฉันมีนัด กับสาวน้อยจากราชวงศ์ยุโรป หรือเรียกเธอไปด้วยกัน?” ทาง โทรศัพท์ฝั่งนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ซึ่งก็คือชายหนุ่มในบ่ายวันนี้
“ไม่มีเวลา เมียฉันน่าจะมีปัญหาแล้ว” เฉินเป่ยค่อยๆพูดขึ้น น้ำเสียงสงบผิดปกติ แต่กลับมีความเย็นชาที่อธิบายไม่ได้

ชายหนุ่มที่รับโทรศัพท์ถึงกับผงะ จากนั้นเสียงประหลาดที่ โกรธแค้นก็ดังขึ้น “คนไหนไม่ลืมตา กล้ามาหาเรื่องพี่สะใภ้ฉัน?”

“คอมพิวเตอร์ของเธอ ติดไวรัส Trojan Horse ฉันสงสัยว่า จะ มีอุปกรณ์ดักฟังอยู่ในคฤหาสน์” เฉินเบี้ยพูดขึ้น

“ไวรัสTrojan Horse ปีที่แล้ว ก็ถูกเราเก็บกลับมาหมดแล้ว จะ มีได้อย่างไร? และคนที่สามารถใช้ไวรัส Trojan Horseได้ ไม่ใช่ คู่แข่งธรรมดาแน่นอน!! ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย น้ำเสียงตก ตะลึง

ดวงตาของเฉินเป่ยหรี่ลงเล็กน้อย “ไปตรวจสอบหน่อย ใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ทักษะคอมพิวเตอร์ของใครดีที่สุด”

หลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ของ เฉินเปียก็ดังขึ้นอีกครั้ง เสียง ของชายหนุ่ม ก็ดังออกมาจากอีกด้านหนึ่ง “พี่ใหญ่ ตรวจเจอ แล้ว ใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป มีคนสองคน น่าสงสัยมากที่สุด คนหนึ่งคือ หลินเฉา เลขาของ หลีซึ่งเขียน ซึ่งจบการศึกษาจาก ความมั่นคงปลอดภัยระบบคอมพิวเตอร์ และ คณะบริหารธุรกิจ ด้วยปริญญาสองใบ และอีกคนคือ ซุนเม็ง หัวหน้าแผนกความ ปลอดภัยระบบคอมพิวเตอร์”

“รู้แล้ว!” เฉินเป่ย ประกายแสงที่คมชัดออกจากในดวงตา วางสายโทรศัพท์

หลังจากนั้น เฉินเปียก็ได้เดินไปรอบๆ ในคฤหาสน์ ตาทั้งคู่สำรวจทุกซอกทุกมุมของคฤหาสน์อย่างละเอียด ไม่ปล่อยผ่าน

ทุกร่องรอย

ในไม่ช้า เฉินเปียก็ได้เอาเครื่องดักฟังออกจากโทรศัพท์ใน ห้องนั่งเล่น โคมไฟตั้งโต๊ะในห้องนอน

“ซุนเพิ่งน่าสนใจ…… ” ปากของ เฉินเบี้ยยกโค้ขึ้น โยนเครื่อง ดักฟังลงบนพื้น เหยียบลงไปอย่างรุนแรง ขยี้จนแตกสลาย

บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ในตอนดึก

เพื่อนร่วมงานที่เข้าเวรตอนดึกออกไปทีละคน เดินผ่านห้อง ทำงานห้องหนึ่ง ผ่านหน้าต่างบานกระจก มองเงาที่สวยงามที่อยู่ ข้างใน กำลังขยันขันแข็งตั้งใจทำงาน แสดงร่องรอยแห่งความ ชื่นชม

ทั่ว บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ก็รู้จักตัวตนของเงาที่สวยงามทั้ง นั้น คืออัจฉริยะที่เรียนเก่ง และยังเป็นคนบ้างาน ที่ขยันที่สุดใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เงาที่สวยงามนี้ ถึงได้ถอนหายใจ ออกมายาวๆ บิดขี้เกียจ แล้วปิดคอมพิวเตอร์ ลุกขึ้นพร้อมถือ กระเป๋าที่สวยงามประณีต เหยียบรองเท้าส้นเข็มไว้ เดินออกไปที่

ประตูสํานักงานโดยตรง

ในทันใดนั้น เงาที่สวยงามนี้ก็เดินช้าลง ในความมืดมิด เสียง ที่คมชัดดังก้องขึ้น มันเป็นเสียงของไฟแช็ก
เงาที่สวยงาม นตัวกลับไป จ้องมองตามเสียงด้วยความ ประหลาดใจ ได้เห็นตรงที่หัวมุมของห้องทำงาน มีร่างหนึ่งยืนอยู่ เลือนราง เปลวไฟหนึ่งกำลังประกาศเล็กน้อย

“ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน เป็นคนบ้างานใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป จริงๆด้วย ไม่น่าแปลกที่ ประธานหลีชื่นชมคุณไม่ขาดปาก เงินเป่ย จุดบุหรี่ขึ้น ค่อยๆพ่นควันออกมา พร้อมกับรอยยิ้มบน ปาก

“คุณเป็นใคร?” เงาที่สวยงามมองอย่างระมัดระวัง สำหรับ ผู้ชายที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน รู้สึกแปลกประหลาดมาก

“คุณเป็น…….เพื่อนของประธานหลี?” ซุนเมิ่ง คลายความ ระแวงเล็กน้อย ค่อยๆเดินไปทาง เฉินเป่ย

“ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน มีเรื่องบางอย่าง ที่ฉันอยากจะปรึกษา หน่อย” เฉินเป่ยค่อยๆพูดขึ้น

สายตาที่ลึกซึ้งจ้องมอง ซุนเม็ง ทำให้ ซุนเพิ่งรู้สึกอึดอัดไปทั้ง ตัว ราวกับว่ากำลังจะถูกมองทะลุ

“เรื่อง มีอะไรเหรอ?” ใบหน้าของซุนเพิ่งแข็งทื่อ

“เมื่อคอมพิวเตอร์ ถูกไวรัส Trojan Horse จะต้องถอดรหัส อย่างไร?” มองไปที่ ซุนเมิ่ง

ร่างขุนเมิ่งสะดุ้งเล็กน้อย “ไวรัสTrojan Horse ฉันไม่รู้ว่า ไวรัส Trojan Horseคืออะไร……

“อ๋อ?” เฉินเป่ยจ้องมองขุนเมิ่ง พูดอย่างมีเลศนัยว่าซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน ไวรัส Trojan Horseคืออะไรก็ไม่รู้ แล้วปล่อย ไวรัสในคอมพิวเตอร์ของ ประธานหลี ได้อย่างไร?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ